Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 18-11-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Προς Θεσσαλονικείς Α΄ κεφ. γ΄ 6 - 18  

γ΄ 6 - 18




Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κ΄ 19 - 26

Κ΄ 19 - 26 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ- ΑΣΚΗΤΙΚΑ, ΔΙΑΦΟΡΑ ΡΗΤΑ_MP3_2 ΟΜΙΛΙΕΣ

1η Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-02-09.

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

2η Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-02-09.

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό

 Χριστιανός ἀληθινός ἤ... περίπου χριστιανός

 

6) Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό. Ὅτιδήποτε προσφέρει ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό (ἀπό ὅσα τοῦ χάρισε Ἐκεῖνος, π.χ. τάλαντα, χαρίσματα, γνώσεις, χρόνο, δύναμη, ἀγάπη) δέν τό χάνει ἀλλά τό κερδίζει 30 ἤ 60 ἤ 100 φορές παραπάνω. Δέν ἔχουμε τίποτε παρά μόνο ἐκεῖνα πού δίνουμε στόν Χριστό.

Ἐπίλογος

Ὁ κόσμος –σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά– ξέρει τί σημαίνει ἄνεση, καλοπέραση ἀλλά καί τί σημαίνει ἐσωτερικό κενό, ἀνασφάλεια ,ἀβεβαιότητα, ἄγχος, μοναξιά. Ἡ ἁμαρτία ὁδηγεῖ στόν θάνατο (ψυχικό καί σωματικό). Ἡ ἁμαρτία δέν δίνει χαρά. Καί πῶς νά δώσει; ἀφοῦ ἡ χαρά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Δέν πρόλαβες, καρδιά μου, νά χαρεῖς...», ὁμολογεῖ ἕνας τραγικός σύγχρονος ποιητής πού αὐτοκτόνησε (Λαπαθιώτης).

Δέν κατάλαβε ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ὅτι μέσα ἀπό τά ὄχι τοῦ Θεοῦ βγαίνει σ' ἕνα ξέφωτο ἀληθινῆς κατάφασης καί ζωῆς.

Ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται, κἀγὼ τῷ κόσμῳ

«Πως φθάνει κανείς, ώστε να μη είναι από τον κόσμο; Εάν σταυρώσει τον εαυτό του ως προς τον κόσμο και τον κόσμο στον εαυτό του, όπως έλεγε και ο Παύλος· ‘’εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω’’ (Γαλάτες, 6:14). Και ως προς τι, λέγει, συμφωνούν αυτά τα λόγια προς εκείνα; Τα λόγια βέβαια, λέγει, είναι άλλα, η δύναμη όμως και των δύο είναι μία και η αυτή. Πράγματι, όπως εκείνος που βρίσκεται έξω από την οικία, δεν διακρίνει αυτούς που βρίσκονται κλεισμένοι μέσα, έτσι ούτε ο σταυρωμένος ως προς τον κόσμο, δηλαδή ο νεκρωμένος, δεν έχει κάποια αίσθηση προς τα πράγματα του κόσμου.

Συντριπτική διήγηση ἐξομολογήσεως 3

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
[Γ´]

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ π. Ἀρσένιος»,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ, 1998, σελ. 112-123.

.               Ὁ π. Ἀρσένιος συνειδητοποιοῦσε ὅλο τὸ πνευματικὸ μεγαλεῖο τοῦ Μιχαὴλ καὶ συνάμα συναισθανόταν τὴν δική του ἀναξιότητα. Μὲ θέρμη ζητοῦσε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐνίσχυση, γιὰ ν’ ἀνακουφίσει τὸν μοναχὸ στὶς τελευταῖες του στιγμές.
.             Ὅταν πιὰ ὁ Μιχαὴλ εἶχε παραδώσει στὸν π. Ἀρσένιο, καὶ μέσῳ ἐκείνου στὸν Θεό, ὅλα ὅσα τὸν βάραιναν, κοίταξε ἐρωτηματικὰ τὸν ἱερέα, ποὺ πῆρε τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν του. Κι ἐκεῖνος, τρέμοντας, ψέλλισε τὴν συγχωρητικὴ εὐχή. Μόλις τελείωσε, μὴ μπορώντας νὰ συγκρατηθεῖ ἄλλο, ξέσπασε σὲ λυγμούς.

–Σᾶς εὐχαριστῶ, εἶπε ὁ Μιχαήλ. Ἠρεμῆστε… Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ θέλησε ὁ Θεός… Νὰ προσεύχεσθε γιὰ μένα, ὅσο θὰ ζεῖτε σ’ αὐτὴ τὴν γῆ. Ἔχετε ἀκόμα πολὺ δρόμο μπροστά σας… Σᾶς παρακαλῶ, πάρτε τὸ κασκέτο μου. Ἐκεῖ μέσα, κάτω ἀπ’ τὸν ἀριθμό, ὑπάρχει ἕνα σημείωμα γιὰ δύο ἀνθρώπους μὲ μεγάλη ψυχὴ καὶ πίστη. Εἶναι γραμμένες καὶ οἱ διευθύνσεις τους. Ὅταν βρεῖτε τὴν ἐλευθερία σας, νὰ τοὺς τὸ πάτε. Σᾶς χρειάζονται καὶ τοὺς χρειάζεστε… Ράψτε πάλι τὸν ἀριθμὸ στὸ κασκέτο. Καὶ παρακαλέστε τὸν Κύριο γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ μοναχοῦ Μιχαήλ…

Μαρτυρία

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Τριανταφυλλίδου Άννας
Δασκάλας, 2ο Δη. Σχ. ‘Εδεσσας

 Θα ήθελα να μοιραστώ τι μου συνέβη, έτσι εξιστορώ το παρακάτω περιστατικό.

Τέλη Σεπτεμβρίου(2013) με αξίωσε ο Θεός και επισκέφθηκα την Τήνο με τον γιό μου και με εκλεκτή παρέα.

Μόλις φτάσαμε στο νησί προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας και αργότερα βγήκαμε βόλτα.

Η φίλη μου συνειδητοποίησε ότι κάτι έσπασε, ήταν κρεμασμένο, από τα βραχιολάκια που φορούσε αλλά δεν θυμόταν τι.

Το επόμενο πρωί εκκλησιαστήκαμε και κοινωνήσαμε. Προσκυνώντας την εικόνα θεώρησα καλό να σταυρώσω τον σταυρό που φορούσα (βαρύ βυζαντινό) παρέα με ένα ματάκι.

Ἡ ὑγιὴς καὶ ἡ νόθος πνευματικότης - Μέρος ΣΤ'

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΡΗ ΕΔΩ

Ραδιοφωνικὴ συνέντευξις εἰς τὸν ραδιοφωνικὸν σταθμὸν Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης

ΜΕΡΟΣ ΣΤ´

Π. ΙΩΗΛ - ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΕΒΔΟΜΗ: Ἄς κλείσωμε, π. Ἀρσένιε, τό ὅλο θέμα τῆς ''Ὑγιοῦς καί Νόθου Πνευματικότητος'', λέγοντάς μας ὅ,τι ἄλλο ἐπιπρόσθετο θέλετε πρός οἰκοδομήν τῶν πιστῶν καί εὐσεβῶν ἀκροατῶν. Αὐτό, ἄς ἐκληφθῆ ἀπό τήν ἀγάπη σας ὡς ἡ ἑβδόμη καί τελευταία ἐλευθέρα καί γενική ἐρώτησις.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Πόθεν ἄρξομαι, π. Ἰωήλ, ἀναφέρειν κάποιες ἄλλες πτυχές τοῦ ἐν λόγῳ θέματος;

Μία ἀκόμη βασική παράμετρος εἶναι ἡ σωστή χρῆσις τῆς οἰκονομίας, οὕτως ὥστε αὐτή ὄντως νά εἶναι κατά Θεόν καί νά μήν ἐκπίπτη σέ ὀλεθρία παρανομία.

Κατ᾽ ἀρχάς, ''οἰκονομία'' εἶναι ἡ πρόσκαιρος καί ἔλλογος ἀπόκλισις ἀπό τήν ἐφαρμογή τῆς ''ἀκριβείας'' τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τῆς παραδόσεως, κλπ., πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν.

Προφανῶς, αὐτό δέν ἀνήκει στήν ἁρμοδιότητα ὅλων, ἀλλά μόνον τῶν πεφωτισμένων, ἐμπείρων, εἰδικῶν καί ὑπευθύνων, οἱ ὁποῖοι ἁρμοδίως πρέπει νά χειρίζωνται τίς δύσκολες καί λεπτές αὐτές καταστάσεις.

Κατά τήν οἰκονομία, ἔχομε μέν ἀπόκλισι ἀπό τόν κανόνα, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ οὐδενί...

πρέπει νά ξεφεύγωμε ἀπό τόν σωστικό σκοπό του. Ἔτσι, δέν γίνεται τελικά παρέκκλισις ἀπό τό πνεῦμα τοῦ κανόνος, ἀλλά μόνον ἀπό τό γράμμα αὐτοῦ. Καί φυσικά αὐτή ἡ τροποποίησις ἑνός κανόνος δέν σημαίνει ἀντικατάστασί του ἤ ἀλλαγή του. Μόλις δηλαδή ξεπερασθῆ ἡ ἐν λόγῳ συγκυρία, ἡ ὁποία ἐπιβάλλει τήν διαφοροποίησι, πάλιν ἐφαρμόζεται ἡ ἀκρίβεια τοῦ κανόνος.

Γιατί δέν ἔχουμε Ἡγέτες - Δεῖτε τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τήν κρίση τῆς ἐποχῆς του

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. 
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. 
Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. 
Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. 

Τό μαρτυρικό τέλος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Τὸ μαρτυρικό του τέλος

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

13 Νοεμβρίου. Ἑορτάζει, ἀγαπητοί μου, σήμερα ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους διδασκάλους καὶ πατέρας τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, κορυφαῖος πνευματικὸς ὁδηγός, οὐράνιος ἄνθρωπος, χρυσῆ σάλπιγξ, στόμα Χριστοῦ· ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος . Ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἐξαγγέλλει τὸν ἔπαινόν του. Τὰ τροπάρια, τὰ ἀπολυτίκια, οἱ ὕμνοι, ποὺ ἔψαλε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι ἐξαίσιοι· χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα γιὰ νὰ τὸν ἐξυμνήσῃ.

Εἰκοσιδύο (22) δὲ ῥήτορες, διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἐκφωνήσει λόγους ἐπαινώντας τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο.Ἐγώ, μολονότι δὲν θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου ἄξιο νὰ ὑμνήσῃ τὸν πατέρα αὐτὸν τῆς Ἐκκλησίας ―αἰσθάνομαι ἀνάξιος καὶ νὰ ἀσπασθῶ τὰ πανάχραντα πόδια του―, ἀλλὰ θαυμαστὴς ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία τοῦ ἱεροῦ πατρός, θὰ τολμήσω νὰ πῶ λίγες λέξεις. Δὲν θὰ διηγηθῶ ὁλόκληρο τὸν βίο του, διότι θὰ ἐχρειάζοντο ὧρες πολλές· θὰ διηγηθῶ μόνο τὶς τελευταῖες ἡμέρες του, τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἔχει σημασία,ἀλλὰ μεγαλύτερη ἀξία ἔχουν ἰδίως οἱ τελευταῖες του στιγμές, τὸ πῶς πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος . εἶναι μεγάλο ζήτημα πῶς τερματίζει κανεὶς τὸν βίο του.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Νεώτερα ἀπόκρυφα «Εὐαγγέλια». Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ

Νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια»

Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως του Προσώπου του Χριστού

 

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

 

Απόκρυφα κείμενα στην ιστορία της Εκκλησίας θεωρούνται ψευδεπίγραφα κείμενα, που συντάχθηκαν από άγνωστους αιρετικούς συγγραφείς και έχουν μυθώδες περιεχόμενο. Μία από τις κατηγορίες των αρχαίων απόκρυφων κειμένων είναι τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Λαμβάνοντας αφορμή από το περιεχόμενο των Κανονικών Ευαγγελίων, οι αρχαίοι αιρετικοί συγγραφείς στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», άλλοτε αλλοιώνουν και άλλοτε προσθέτουν γεγονότα και λόγια, στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τις αιρετικές τους αντιλήψεις.

Το φαινόμενο όμως της σύνταξης και της εμφάνισης «Απόκρυφων Ευαγγελίων», ξαναεμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο κυρίως κατά τον εικοστό αιώνα. Η πρακτική αυτή εντάσσεται στις προσπάθειες των νεωτέρων χρόνων διαφόρων ανθρώπων, που προσπάθησαν να αλλοιώσουν και να παραμορφώσουν την ιστορική εικόνα του Θεανθρώπου.

Ὁ μπροῦτζος-Γέροντα Παΐσιου Ἁγιορείτη ,Χαριτωμένες διδαχές

— Αλλοίμονο και τρις αλλοίμονο στα μπρούντζα που τα γυαλίζουν μερικοί άνθρωποι και ξεγελάνε τον κόσμο ότι είναι χρυσάφι.

17 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Γρηγορίου Νεοκαισαρείας, Λαζάρου Ζωγράφου, Ζαχαρία και Ιωάννη, Λογγίνου, Γενναδίου και Μαξίμου, Γενναδίου Βατοπαιδινού, Ιουστίνου Οσίου, Σακ Πέρση, Ιωάννη Δερμοκαΐτη, Νίκωνος Θαυματουργού, Hilda.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός ὁ Νεοκαισαρείας

Γεννήθηκε περίπου τὸ 210 μὲ 215 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες καὶ εἶχαν μεγάλη κοινωνικὴ θέση στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Μετὰ τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευσή του, ὁ Γρηγόριος μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἀθηνόδωρο πῆγαν στὴ Βηρυτὸ γιὰ νὰ σπουδάσουν νομικά.
Ὁ Θεὸς ὅμως εἶχε ἄλλα σχέδια γιὰ τὸ Γρηγόριο. Ὅταν περνοῦσε ἀπὸ τὴν Καισαρεία, ἄκουσε τὸ δεινὸ ἑρμηνευτή τῶν Γραφῶν, Ὠριγένη. Ὁ Γρηγόριος τόσο πολὺ ἐνθουσιάστηκε μαζί του, ὥστε ἄφησε τὰ νομικὰ καὶ διετέλεσε ἐπὶ χρόνια μαθητής του.
Κατόπιν πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε στὴ Νεοκαισάρεια μὲ πλήρη θεολογικὴ μόρφωση καὶ ἅγιο ζῆλο. Τότε ὁ Μητροπολίτης Ἀμασείας Φαίδημος διέκρινε τὰ χαρίσματά του καὶ τὸν ἔκανε ἐπίσκοπο Νεοκαισαρείας.
Ἡ ἐπισκοπὴ αὐτὴ εἶχε μόνο 17 χριστιανούς! Ὁ Γρηγόριος, ὅμως, δὲν τὸ θεώρησε ὑποτιμητικό. Βασιζόταν πολὺ στὴν δύναμη τῆς θείας χάριτος καὶ πάντα εἶχε στὸ μυαλό του τὰ ἐνθαρρυντικὰ λόγια τοῦ θείου Παύλου: «Νὰ ἐνδυναμώνεσαι μὲ τὴν χάρη ποὺ μᾶς δίνεται ἀπὸ τὴν σχέση καὶ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό».