Φιλαργυρία καί ἐλπίδα στόν Θεό. Πνευματικό Ἀλφάβητο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Φιλαργυρία καί ἐλπίδα στόν Θεό. Πνευματικό Ἀλφάβητο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 07-11-2015
(Κήρυγμα στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν) http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ κατάκριση φέρνει τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ

Διδαχές Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Μη κατακρίνεις κανένα, κι αν ακόμα τον βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια να αμαρτάνει. Λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε»

Γιατί κρίνουμε τους αδελφούς μας; Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με τη γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τους άλλους. Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους.

Ἕνα προσωπικό βίωμα μέ τόν Ὅσιο γέροντα Ἰάκωβο

ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΝΔΡΗ

Ήμουν δεν ήμουν τότε 26 χρονών και οι πνευματικές μου ανησυχίες είχαν πολλαπλασιαστεί με θεαματικό, αλλά και περιπετειώδη τρόπο.

Και λέω περιπετειώδη, γιατί ποιος από εμάς τους εκ μετανοίας δεν έζησε την απότομη μεταβολή από το κοσμικό στο πνευματικό, με τα λάθη, τις αδιακρισίες, μιας και ο φόβος μας μην χάσουμε αυτό το φως μας έκανε πιο απαιτητικούς με υπέρμετρο ζήλο κάνοντάς μας να χάνουμε το μέτρο. Βλέπετε μας εισάγει ο Χριστός στον δρόμο του, αλλά ακολουθεί και ο παλιός άνθρωπος. Εκεί θέλει αγώνα με πνευματικό οδηγό και φιλότιμο.

Τότε, ακριβώς, φώτισε ο Θεός, να πάω στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ με μια παρέα φίλων που αναζητούσαν και αυτοί τον «πολύτιμο μαργαρίτη».

Ἡ Αἰσιοδοξία εἶναι τό ὀξυγόνο τ’ Οὐρανοῦ

Η Αισιοδοξία είναι καρπός της Πίστεως στην Αγάπη και στην Προστασία του Θεού.

Ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:

-Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα.

Προσέξτε μη γκρινιάζετε. Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό, γιατί είναι ολιγοπιστία και μαζί αχαριστία. Και πρόσθετε: 

«Κανένας ἀπό τούς πονηρούς δαίμονες δέν ἐμποδίζει ποτέ τήν προθυμία τοῦ ἐναρέτου, ἀλλα μᾶλλον.....»

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Ε΄ ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων

64. Τό πάθος τῆς ὑπερηφάνειας ἀποτελεῖται ἀπό δύο ἄγνοιες, καί δύο ἄγνοιες ἑνωμένες μαζί ἀποτελοῦν μιά φρόνηση συγκεχυμένη. Γιατί ὑπερήφανος εἶναι μόνο ἐκεῖνος πού ἀγνόησε καί τή θεία βοήθεια καί τήν ἀνθρώπινη ἀσθένεια. Ἄρα λοιπόν ὑπερηφάνεια εἶναι στέρηση θείας καί ἀνθρώπινης γνώσεως. Γιατί μέ δύο ἀρνήσεις τῶν ἀληθινῶν ἄκρων, γίνεται μία καί ψεύτικη κατάφαση.

65. Ἡ κενοδοξία εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπό τό θεῖο σκοπό καί μετάβαση σέ ἄλλο σκοπό, διαφορετικό ἀπό τό θεῖο. Κενόδοξος δηλαδή εἶναι ἐκεῖνος πού ἐργάζεται τήν ἀρετή γιά χάρη τῆς δικῆς του δόξας καί ὄχι τοῦ Θεοῦ, καί μέ τούς κόπους του ἐξαγοράζει τούς ἀνυπόστατους ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων.

Οὐδείς ἀναμάρτητος

Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος.Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος, είναι σπλαχνικός, είναι φιλάνθρωπος θα συμφωνήσω.

Δεν μπορεί, όμως να μην έχει και κάποιο ελάττωμα.

Ή από την κενοδοξία θα νικιέται ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.

Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός.Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες.Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.

Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς - Λόγος ἕβδομος

Λόγος ἕβδομος· ὁποῖος γίνεται ὁ μεμυημένος τὴν ἀπὸ τῶν μυστηρίων χάριν φυλάξας τῇ παρ’ ἑαυτοῦ σπουδῇ.

1. Ἐπεὶ δὲ εἴρηται τίς γενόμενος ὁ μυηθεὶς καὶ τίνα τὴν ὁδὸν ἐλθὼν ἃ παρὰ τῶν μυστηρίων ἔλαβε σώσοι, σκοπεῖν ἀκόλουθον τίς γένοιτο σεσωκὼς καὶ ποταπὸς ἂν ἀποβαίη τοὺς τρόπους, τοῖς τοῦ Θεοῦ τὰ παρ’ ἑαυτοῦ προσθείς. Ἐκεῖνα μὲν γὰρ συνάγει τὴν ζωήν, ἃ τῶν προτέρων λόγων ἡμῖν χωρὶς ἑκάτερον ὑπόθεσις ἦν, τοῦτο μὲν ἡ παρὰ τῶν τελετῶν χάρις, τοῦτο δὲ ἡ πρὸς τὸ συντηρῆσαι τὸ δῶρον παρὰ τῶν δεξαμένων σπουδή. Νῦν δὲ συστᾶσαν αὐτὴν ὑπόλοιπόν ἐστιν ὁλόκληρον θεωρῆσαι, καὶ τί τὸ συναμφότερον δεῖξαι, καὶ οἷόν ἐστι τὴν ἀνθρωπίνην ἀρετὴν ἅπασαν τῇ χάριτι συνελθεῖν.

2. Τοῦτο δὲ γένοιτ’ ἄν, ἐὰν αὐτὸν τὸν ἐξ ἀμφοτέρων συγκεκροτημένον σκεψώμεθα· καθάπερ οἶμαι καὶ ὑγείαν ὅ τί ἐστι καὶ ὅσον αὐτῆς ὄφελος εἴ τις δεικνύναι ἐθέλοι, τὸν μάλιστα αὐτῆς ἀπολαύοντα ἀγαγὼν εἰς μέσον, μάλιστ’ ἂν ποιῆσαι καταφανές. Καὶ δὴ τὸν οὕτω ζήσαντα πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν στήσαντες, μανθάνωμεν αὐτοῦ τὴν εὐεξίαν καὶ τὴν ὥραν, πανταχόθεν περισκοποῦντες· σκεψόμεθα δὲ τῶν μὲν ἄλλως αὐτὸν κοσμούντων οὐδέν, οὐδ’ εἰ θαύμασι λάμπει καὶ τοιαύτην εἴληφε χάριν· ἀλλ’ αὐτὸν τοῦτον καθαρῶς καὶ τὸν οἴκοι κόσμον τὴν τῆς ψυχῆς ἀρετήν. Ἐκείνως μὲν γὰρ εἰκάσαι τις ἂν τὸν σπουδαῖον, καὶ τοῦτ’ αὐτὸ μόνον ἀρετῆς ἂν εἴη τεκμήριον· τὸ δ’ αὐτῶν πειρᾶσθαι τῶν τρόπων, αὐτόν ἐστι γινώσκειν τὸν ἄνθρωπον.

Δέν πρέπει, χωρίς ἀνάγκη νά ἀνοίγεις στόν ἄλλον τήν καρδιά σου Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ

«Δέν πρέπει, χωρίς ἀνάγκη νά ἀνοίγεις στόν ἄλλον τήν καρδιά σου. Μέσα σέ χιλιάδες ἴσως βρεῖς μόνο ἕναν, ποῦ θά μπορέσει νά κρατήσει τό μυστικό σου. Ὅταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν τό κρατᾶμε μέσα μας, πώς μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι θά τό κρατήσουν οἱ ἄλλοι»;

http://proskynitis.blogspot.gr/

6 Απριλίου Συναξαριστής. Εὐτυχίου Πατριάρχου, Πλατωνίδος Ὁσίας, τῶν ἐν Περσίδι ἑκατὸν εἴκοσι Μαρτύρων, Πλατωνίδος Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτὴ δυὸ Μαρτύρων, Εἰρηναίου Ἱερομάρτυρα, Τιμοθέου καὶ Διογένους Μαρτύρων, Τερβιλλίου πρίγκιπα, Γρηγορίου Ὁσίου, Γρηγορίου Σιναΐτου, Ρούφου Ὁσίου, Ἀφωνίου Ἐπισκόπου, Γενναδίου Ὁσιομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Νανουήλ, Θεοδώρου, Γεωργίου, Μιχαὴλ καὶ ἕτερου Γεωργίου.

Ὁ Ἅγιος Εὐτύχιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (Ἑορτὴ Εὐτύχιος, Εὐτυχία)
Ὁ Ἅγιος Εὐτύχιος γεννήθηκε τὸ ἔτος 512 μ.Χ. καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ Α’ τοῦ Μεγάλου. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Θεία Κώμη τῆς Φρυγίας καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου, σχολαρίου ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Βελισσάριο καὶ τῆς Συνεσίας.
Διδάχθηκε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν ἱερέα Ἠσύχιο, ὁ ὁποῖος ἦταν παππούς του καὶ λειτουργοῦσε στὴν Ἐκκλησία τῆς Αὐγουστοπόλεως. Σύμφωνα μὲ τὸ Συναξάρι ὁ Ἠσύχιος εἶχε τὸ ὀρφίκιο τοῦ σκευοφύλακος καὶ λόγω τῆς ἁγιότητας τοῦ βίου του εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ὁ Ἅγιος χειροτονήθηκε ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν τότε Ἐπίσκοπο Ἀμασείας στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Οὐρβικίου. Στὴν συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος καὶ εἰσῆλθε σὲ μονὴ τῆς Ἀμασείας, ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς Μελέτιο καὶ Σέλευκο, τῆς ὁποίας ἀργότερα ἀνεδείχθη καὶ ἡγούμενος.