Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 08-05-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Ιωάννην Α΄ κεφ. α΄ 1 - 7

α΄ 1 - 7

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Ιθ΄ 25 - 28 & Κα΄ 24 - 25

Ιθ΄ 25 - 28 & Κα΄ 24 - 25

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ καύχηση τῶν χριστιανῶν, ἡ βία καί ἡ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Ἁγίου Νικοδήμου, Χρηστοήθεια.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-2-2013 (Σύναξη Κυριακῆς)
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Μπορεί κάποιος νά σταματήσει τόν θάνατο; Σέ ποιόν ἄνθρωπο χρειάζονται οἱ νεκροί, σέ ποιόν πολιτισμό; Σέ κανένα πολιτισμό, σέ κανέναν ἄνθρωπο. Χρειάζονται μόνον σ’ Ἐκεῖνον, πού οἱ ἄγγελοί Του μαζεύουν τίς ψυχές τῶν νεκρῶν καί τίς μεταφέρουν μπροστά στό θρόνο Του, κάθε μέρα καί κάθε ὥρα, ἄγιοι ἀδελφοί μου.

- Ακούω τούς ψιθύρους σας, άγιοι αδελφοί, ακούω καί σωπαίνω.

Ψιθυρίζετε δειλά γιά τήν πρόοδο της ανθρωπότητας καί του πολιτισμού καί γιά την ευτυχία πού θά εγκαθιδρύσουν η πρόοδος καί ο πολιτισμός στη γη. Σάς ρωτούν κάποιοι: Άραγε δέ μπορεί αύτό νά έρθει σέ αρμονία μέ τη διδασκαλία του Χριστού καί τήν Εκκλησία Του; Τί νά σας απαντήσω σ’ αύτό καί τί νά σας πω; Άνοιξε ο Θεός τα στήθη της δημιουργημένης φύσης καί αποκάλυψε στούς ανθρώπους αφάνταστα μυστήρια. Έτσι οι άνθρωποι έφθασαν σέ πολλές ανακαλύψεις. Αυτό πού ο σοφός Σολομών δέν μπορούσε νά γνωρίζει, ούτε οι Φαραώ, ούτε οι "Ελληνες νά συλλάβουν, τό έμαθαν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Αυτό πού ο Σωκράτης καί ο Πλάτων δέ μπορούσαν καν να ονειρευτούν, είναι σήμερα γνωστό στόν κάθε εργάτη της Αμερικής.

Αλλά ποτέ δέ θά τά είχαμε μάθει, εάν ο Θεός δε μας τά είχε αποκαλύψει. Λίγοι είναι οι μορφωμένοι άνθρωποι πού τό αναγνωρίζουν αυτό. Ενώ εκείνοι πού δέν τό αναγνωρίζουν, συγχαίρουν καί δοξάζουν τούς εαυτούς τους γιά τίς ανακαλύψεις τους, λές καί αυτό ακριβώς πού ανακάλυψαν το δημιούργησαν μόνοι τους, καί όχι ότι απλά τό «ανακάλυψαν». Τό μόνο έξυπνο είναι ότι δέν μπορούν νά το αποκαλέσουν μέ άλλο όνομα παρά μέ τή λέξη «ανακάλυψη». Ο άνθρωπος, λοιπόν, δέν μπορεί κάτι άλλο παρά νά ανακαλύψει αυτό που ο Δημιουργός δημιούργησε καί γιά καιρό έκρυβε άπό τούς άνθρώπους. Ένώ οι άλαζόνες εφευρέτες μοιάζουν μέ τήν υπηρέτρια πού υπερηφανεύεται όταν ανακαλύψει παράξενα κοσμήματα στό δωμάτιο της απούσας κυρίας της.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ «Δικός μου εἶσαι ρέ… Δικός μου… Ἀκοῦς;» (γέρων Νεῖλος Ἁγιοφαραγγίτης)

Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ «Δικός μου εἶσαι ρέ… Δικός μου… Ἀκοῦς;» (γέρων Νεῖλος Ἁγιοφαραγγίτης)

Ἡ τελευταία μάχη μὲ τὸν διάβολo τοῦ Γέροντος Νείλου τοῦ Ἁγιοφαραγγίτου

Τοῦ Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Φραγκάκη,

Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Γορτύνης καὶ Ἀρκαδίας

ΠΗΓΗ: romfea.gr

.             Ἦταν μεσημέρι Μεγάλης Τρίτης 2016.

.             Φευγαλέα λόγῳ τῆς ἐργασιακῆς πληρότητας ποὺ ἐπέβαλλαν οἱ ρυθμοὶ τῶν Ἁγίων ἡμερῶν, ἐπισκεφθήκαμε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου τὸν παλαίμαχο ἀγωνιστὴ τῆς ἐρήμου Γέροντα Νεῖλο (Θεόδωρο) τὸν Ἁγιοφαραγγίτη.

.             Τὸν βρήκαμε καταπονημένο σωματικά, σχεδὸν ξέπνοο, ἐξουθενωμένο ἀπὸ τὴν βαριὰ καὶ ἐπίπονη νόσο ποὺ ταλαιπώρησε τὸ ἀραχνῶδες χοϊκό του περίβλημα ἀλλὰ ὡρίμασε ἀπόλυτα τὴν γενναία του καὶ ἐν-Χριστωμένη ψυχή.

.             Παρὰ τὴν σωματικὴ ταλαιπωρία ἦταν θαλερότατος ψυχικά, σὲ μάχιμη ἑτοιμότητα καὶ μὲ τὴν συνήθη ὑψιπετοῦσα καρδιὰ καὶ πνευματικὴ ἀκμαιότητα.

.             Ἡ ἄνεση ποὺ μᾶς χορηγοῦσε ὁ στενότατος πνευματικὸς σύνδεσμος, ποὺ εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἀνάμεσά μας τώρα καὶ ἀρκετὰ χρόνια, ἔδινε γιὰ μία ἄλλη φορὰ τὴν δυνατότητα νὰ ρουφήξουμε κάτι ἀπὸ τὸ νέκταρ τῆς ἐρήμου, τώρα ποὺ κατασταλαγμένο καὶ συνολικὸ ξεχυνόταν ἀπὸ τὸν κρατήρα τῆς ἄσκησης καὶ τοῦ πόνου, στὴν περίλαμπρη δεξαμενὴ τῆς αἰωνιότητας.

.             Κάποια στιγμὴ παρατήρησα ὅτι ὁ Γέροντας ὁλοπόρφυρος στὸ πρόσωπο καὶ μὲ κάποια ἐναγώνια ἐπιμονή, ἔφτυνε μέσα ἀπὸ τὴν μάσκα τοῦ ὀξυγόνου καὶ κάτι ψιθύριζε.

.             Ἡ μεταξύ μας ἀγάπη μοῦ ἔδωσε τὴν ἄνεση τοῦ ἐρωτήματος:

– Γέροντα, γιατί προσπαθεῖς νὰ φτύνεις συνέχεια μέσα ἀπὸ τὴν μάσκα τοῦ ὀξυγόνου;

.             Γέροντας: – Φτύνω τὸν ἀόρατο… νά ᾽ξερες τί μοῦ κάνει; Ἔχω νὰ κοιμηθῶ πέντε μερόνυχτα…

– Τί σοῦ κάνει Γέροντα;

.             Γέροντας: Εἶναι συνεχῶς ἀπέναντί μου. Μὲ βρίζει καὶ μὲ ἀπειλεῖ… Ἡ μορφή του εἶναι τόσο ἀπαίσια, ποὺ ἂν δὲν ἐνδυναμώσει ὁ Θεός, δὲν ἀντέχει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀγριότητα τῆς παρουσίας του…

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.Ἀμμᾶδες στήν γυναικεία μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στό νησί τοῦ Θεολόγου ..Μοναχή Χριστοδούλη ἡ ἔγκλειστος

Μοναχή Χριστοδούλη η έγκλειστος

Την γνώρισα στα υστερνά της. Το εργόχειρό της ήταν ιερορράπτρια. Δεν ήτανε σπουδαία στο εργόχειρό της, αλλ’ η φτωχολογιά εκεί κατέφευγε. Σ’ όλους τους μαθητές της Πατμιάδος Σχολής αυτή έραβε τα ρασάκια. Με τα λίγα έσοδά της συντηρείτο, γιατί το μοναστήρι ήταν ιδιόρρυθμο καί δεν εκάλυπτε τις ανάγκες των αδελφών τής Μονής.

Κάθε φορά που πήγαινα στην γυναικεία Μονή, η Χριστοδούλη πίσω από την πύλη περίμενε κάποιον να βρει να αγγαρεύση είτε γιά λίγο ψωμί είτε γιά διάφορα τρόφιμα. Έβαζα κακό λογισμό: «Μά πέντε βήματα είναι ο φούρνος καί το μαγαζί καί περιμένει εμένα να της ψωνίσω;». Κάθε φορά έδινε καί φιλοδώρημα. Προσπαθούσα να τό αποφύγω. Λίγες φορές τό πέτυχα. Επιμένοντας πώς είναι ευλογία της Παναγίας, μέ έκαμπτε να το πάρω.

Πορίσματα ΚΗ’ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης μέ θέμα «Αἱρετικές καί ἀπο­κρυ­φι­στι­κές θεωρήσεις περί ἀνθρώπου καί ἀνθρώπινα δικαιώματα»

ΚΗ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη

Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

Ἡ ΚΗ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, πού πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Μακαριω­τά­του Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱερωνύμου, στό Παπαστράτειο Μέγαρο στό Ἀγρίνιο, ἀπό 31 Ὀκτωβρίου ἕως 2 Νοεμβρίου 2016, μέ τή φιλόξενη φροντίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ καί ὑπό τήν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μη­τρο­πο­λί­του Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου, Προέδρου τῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, μέ θέμα: «Αἱρετικές καί ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κές θεωρήσεις περί ἀνθρώπου καί ἀνθρώπινα δικαιώματα», μετά ἀπό ἐκτενῆ συζήτηση ἐπί τῶν εἰσηγήσεων, ἐ­νέ­κρι­νε ὁμοφώνως τά ἀκόλουθα Πορίσματα:

Τίς τελευταῖες δεκαετίες ὑποστηρίζεται ἀπό ὅλο καί περισσότερους, ὅτι ἔχουμε ἤδη εἰσέλθει στόν αἰώνα τῆς ἀνθρωπολογίας, τῆς ἐκ νέου ἐνασχόλησης καί τοῦ ἰδιαίτερου ἐνδιαφέροντος τῆς θεολογίας γιά τόν ἄνθρωπο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ σύγχρονη θεολογική πρόκληση εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνο νά ἐκθέτει τό περιεχόμενο τῆς πίστεως, ἀλλά καί νά ἀπαντᾶ στό καίριο ἐρώτημα τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος σήμερα καί πῶς θά διασωθεῖ ὁ πολιτισμός του.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης - Περί Ἀμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας καί Λιποταξίας (Ἐπιστολή 9η - 11η)

 9η Επιστολή

 Η Εύα διετάχθη να μη φάγη από τον απηγορευμένον καρπόν, κατόπιν ήλθεν εις την θεωρίαν του, τον είδε, ενικήθη, έφαγε και απέθανεν εκ Θεού. Είδε λοιπόν και ενικήθη, την ενίκησεν η επιθυμία της 

απολαύσεως, έγινε πάλη μέσα της και η φιλαυτία την ώθησε εις την γεύσιν, διότι δεν προέκρινε την στέρησιν χάριν της υπακοής. Ο Θεός αυτούς που θα σώση, αυτούς που ζητούν το έλεός Του, δεν τους θέλει κούτσουρα, ουδέ ανάνδρους και δειλούς, ουδέ αδοκιμάστους.

Πρόκειται περί θείας κληρονομίας δια πεπαιδευμένους Χριστιανούς. Λοιπόν θέτει ημάς ενώπιον πειρασμών, όπως γνωσθή η υπακοή μας εις τας εντολάς Του. Ο φωτισμός Του είναι εντός μας, η γνώσις του θελήματός Του μας διδάσκεται δια των Γραφών, η συνείδησις πάλιν ως πυξίς μας οδηγεί. Όλα τα ως άνω μας φωτίζουν εμπρός εις τον πειρασμόν. Όταν όμως υπερισχύη η προαίρεσίς μας εις το κακόν, τότε δεν υπακούομεν εις τας εντολάς Του. Επλάσθημεν αυτεξούσιοι και το αυτεξούσιον δεν καταδυναστεύεται. Και ως τοιούτοι, εάν εφοβούμεθα τον Θεόν, δεν θα επίπτομεν εις τον πειρασμόν, και εάν δεν αγαπούσαμε τον εαυτόν μας περισσότερον του Θεού, δεν θα εκκλίναμεν εις την αμαρτίαν. Αλλά η αγαθότης Του δεν άφησε και τας πτώσεις χωρίς φάρμακον ανορθώσεως, και ως εκ τούτου πάλιν επανερχόμεθα και γίνεται νίκη δια πτώσεως.

Δικαίους ονομάζει η Γραφή πάντας τους βιάζοντας εαυτούς να σωθούν, δικαιωθέντας δια πίστεως. Δεν θα τους αφήση να πέσουν, καθ’ ότι αγωνίζονται καλώς, δεν θα τους αφήση εις πειρασμόν υπέρ την δύναμίν των, όταν καταβάλλουν κάθε προσπάθειαν υπομονής.

Ἡ ὁδὸς ἁγιασμοῦ κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία

Ἀρχιμ. Μαξίμου Κυρίτση, Ἡγουμένου 

Ἱ. Μ. Ὁσίου Διονυσίου ἐν Ὀλύμπῳ

Ὅταν μιλᾶμε ὡς ὀρθοδοξοι γιά ἁγιασμό ἑννοοῦμε βασικά δυό παράγοντες πού ἐνεργοῦν:
1) Ἡ ἀνθρώπινη θέληση καί ἀσκητική, καί
2) Ἡ θεία ἐνέργεια, πού ἐνεργεῖ ὡς δωρεά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό.
Ἀρχικά τοποθετεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τήν πίστη στόν Θεό τόν ἑαυτό του στήν κρίση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία Του: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ ἀλλ› εἰς τὸν πέμψαντά με» καί «ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με…
Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ρήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὅν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ›› (Ἰωάν. 12,44).
Αὐτός πού τοποθετεῖ τόν ἑαυτό του ἐπάνω στήν ἀληθινή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ πορεύεται στή ζωή τοῦ φωτός καί τοῦ ἁγιασμοῦ. Ἀρχίζει μιά συνειδητή καλλιέργεια πνευματικῆς ζωῆς μέ τή βοήθεια ἐμπείρου πνευματικοῦ. Γνήσια πνευματική ζωή μποροῦμε νά ὀνομάσουμε τή ζωή τήν ἀφανῆ, τή διακριτική καί αὐτή πού ἐμβαθύνει συνεχῶς στό βάθος τῆς καρδιᾶς. Αὐτή πού «ἐν τῷ κρυπτῷ» ἀναζητεῖ τόν Θεό νά Τόν γνωρίσει. Ἀσκεῖ τόν ἑαυτό του...
ὁ ἄνθρωπος νά αὐτοπροσφέρεται στόν Θεό, ἀναγνωρίζοντας συνεχῶς «ἐν αἰσθήσει καρδίας» τήν ἀδυναμία του.

Ἀπό τό Συναξάρι –Ἅγιος Πανάρετος ἐπίσκοπος Πάφου

Ο άγιος Πανάρετος ήταν επίσκοπος Πάφου της Κύπρου κατά τον 18ο αιώνα. Άξιος του ονόματός του, ήταν ενδεδυμένος με όλες τις αρετές, όχι μόνο εκείνες του άγρυπνου και πονετικού απέναντι στο ποίμνιό του ιεράρχη, αλλά και με εκείνες ενός ασκητή, επιδιδόμενος κρυφά σε αγώνες αντάξιους των Πατέρων της ερήμου. Προφασιζόμενος το εύθραστο της υγείας του, έτρωγε λίγο, μια φορά την ημέρα, μετά τον εσπερινό, και στη συνέχεια αποσυρόταν στο δωμάτιό του, όπου περνούσε ορθός όλη την νύχτα προσευχόμενος. Όταν έφθασε στο τέλος του βίου του, έσκαψε ο ίδιος τον τάφο του, φόρεσε λευκά νεκρικά ενδύματα και είπε να καλέσουν τον πρώην μητροπολίτη Καρπάθου για να εξομολογηθεί και να λάβει την θεία Κοινωνία· κατόπιν εκοιμήθη εν ειρήνη αφού ευλόγησε τον λαό του.

Ὀρθόδοξος Σταυρός πού βρέθηκε μέσα σέ κορμούς στήν περιοχή NIZHNY NOVGOROD

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ  ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΟΡΜΟΥΣ ΣΤΗΝ  ΠΕΡΙΟΧΗ NIZHNY NOVGOROD

ΣΤΟ Gorodetsky ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ περιοχής Nizhny Novgorod Η Lyudmila Fedorovna Λεμπέντεβα ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΥΠΟΣΤΕΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΞΥΛΑ. Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΞΥΛΟ ΕΛΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΕΙ ΣΕ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ.