Ἡ αὐτομεμψία καί πῶς δροῦν οἱ δαίμονες (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. Λ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ αὐτομεμψία καί πῶς δροῦν οἱ δαίμονες (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. Λ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-4-2018 στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας, www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3:http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἐγκώμιον εἰς τοὺς Ἁγίους Πάντας

 α. Ἐξ οὗ τὴν ἱερὰν πανήγυριν τῆς Πεντηκοστῆς ἐπετελέσαμεν͵ οὔπω παρῆλθεν ἡμερῶν ἑπτὰ ἀριθμὸς͵ καὶ πάλιν κατέλαβεν ἡμᾶς μαρτύρων χορὸς͵ μᾶλλον δὲ μαρτύρων παρεμβολὴ καὶ παράταξις͵ τῆς παρεμβολῆς τῶν ἀγγέλων͵ ἣν ὁ πατριάρχης εἶδεν Ἰακὼβ͵ κατ΄ οὐδὲν 

οὖσα χείρων͵ ἀλλ΄ ἐφάμιλλος αὐτῆς καὶ ἴση. Μάρτυρες γὰρ καὶ ἄγγελοι τοῖς ὀνόμασι διεστήκασι μόνον͵ τοῖς δὲ ἔργοις συνάπτονται· τὸν οὐρανὸν οἰκοῦσιν ἄγγελοι͵ ἀλλὰ καὶ οἱ μάρτυρες· ἀγήρατοι καὶ ἀθάνατοί εἰσιν ἐκεῖνοι͵ τοῦτο καὶ οἱ μάρτυρες ἕξουσιν. Ἀλλὰ καὶ ἀσώματον ἔλαχον ἐκεῖνοι φύσιν; Καὶ τί τοῦτο; οἱ γὰρ μάρτυρες εἰ καὶ σῶμα περίκεινται͵ ἀλλ΄ ἀθάνατον· μᾶλλον δὲ καὶ πρὸ τῆς ἀθανασίας ὁ τοῦ Χριστοῦ θάνατος τῆς ἀθανασίας μᾶλλον καλλωπίζει τὰ σώματα. Οὐχ οὕτως ἐστὶ λαμπρὸς ὁ οὐρανὸς τῷ χορῷ τῶν ἄστρων κοσμούμενος͵ ὡς τὰ σώματα τῶν μαρτύρων λαμπρῷ τῷ χορῷ τῶν τραυμάτων κοσμούμενα. Ὥστε ἐπειδὴ ἀπέθανον͵ διὰ τοῦτο μάλιστα πλεονεκτοῦσι͵ καὶ πρὸ τῆς ἀθανασίας ἔλαβον τὰ βραβεῖα͵ ἀπὸ τοῦ θανάτου στεφανωθέντες. 

 

Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ΄ ἀγγέλους͵ δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν͵ περὶ τῆς κοινῆς φύσεως τῶν ἀνθρώπων͵ φησὶν ὁ Δαυΐδ· ἀλλὰ καὶ τὸ βραχὺ τοῦτο παραγενόμενος ὁ Χριστὸς ἀπέδωκε͵ θανάτῳ θάνατον καταδικάσας. Ἐγὼ δὲ οὐκ ἐντεῦθεν διισχυρίζομαι͵ ἀλλ΄ ὅτι καὶ τὸ ἐλάττωμα τοῦτο τοῦ θανάτου πλεονέκτημα γέγονεν· εἰ γὰρ μὴ εἶεν θνητοὶ͵ οὐκ ἂν ἐγένοντο μάρτυρες· ὥστε εἰ μὴ θάνατος ἦν͵ οὐδὲ στέφανος ἦν· εἰ μὴ τελευτὴ ἦν͵ οὐκ ἦν μαρτύριον· εἰ μὴ θάνατος ἦν͵ οὐκ ἠδύνατο Παῦλος λέγειν͵ Καθ΄ ἡμέραν ἀποθνήσκω͵ νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν͵ ἢν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· εἰ μὴ θάνατος καὶ φθορὰ ἦν͵ οὐκ ἠδύνατο λέγειν ὁ αὐτός· Χαίρω ἐν τοῖς πα θήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν͵ καὶ ἀναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου. Ὥστε μὴ ἀλγῶμεν͵ ὅτι ἐγενόμεθα θνητοὶ͵ ἀλλ΄ εὐχαριστῶμεν͵ ὅτι ἀπὸ τοῦ θανάτου ἠνεῴχθη ἡμῖν τὸ στάδιον τοῦ μαρτυρίου· ἀπὸ τῆς φθορᾶς ἐλάβομεν ὑπόθεσιν τῶν βραβείων· ἐντεῦθεν ἔχομεν ἀφορμὴν τῶν παλαισμάτων. 

«Ἐκείνη τή στιγμή κατάλαβα πόσα δαιμόνια εἶχαν στείλει πάνω μου… οἱ φίλοι μου, οἱ γιόγκι»

  Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994).

Δεν ξέρω πώς είχε γίνει, και ενώ είχα τραβήξει και πάθει τόσα πολλά από τους Ινδούς μάγους, τους γιόγκι, μ’ έναν περίεργο τρόπο δεν τα είχα συνειδητοποιήσει. Ενώ είχα κινδυνέψει θανάσιμα, δεν το είχα πάρει είδηση. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι είχαν επιτεθεί χωρίς συστολή ενάντια στην πνευματική, στην ψυχική και σωματική μου υπόσταση, εγώ δεν το εννοούσα.

Τι συνέβαινε τότε; Ήταν η Χάρη του Θεού που με σκέπαζε με την ευχή του γέροντα, για να μην τρομάξω και έλθω σε απελπισία; Ήταν η χαζομάρα μου απλώς; Δε γνωρίζω. Άρχισα να συνειδητοποιώ το γεγονός, όταν βρισκόμουν «ασφαλισμένος» πια στο Άγιον Όρος, μετά από το εξής περιστατικό.

Κάποια μέρα, μετά που ο Γέροντας [Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης] μου είχε βγάλει το δαιμόνιο, είχα πάει να τον δω. Ήμασταν μόνο οι δυό μας και έφευγα. Είχα βγει έξω από το σύρμα της αυλής και ο γέροντας ετοιμαζόταν να κλειδώσει. Μιλούσαμε για τους γιόγκι και κάποια στιγμή του λέω:

 – Γέροντα, είναι καλοί άνθρωποι.

 Γύρισα τρομαγμένος, ξαφνιασμένος στα δεξιά μου· μια δάφνη, ένας θάμνος γύρω στα δύο μέτρα. Κουνιόταν τόσο δυνατά λες και ήταν έτοιμος να ξεριζωθεί, κουνιόταν τόσο άγρια σαν να ξεσπούσε κάποιος το βαθύ του μίσος επάνω του και προσπαθούσε να τον ξερριζώσει. Κουνιόταν…

«Ὅποιος ἀσθενής μέ ἐπικαλεσθεῖ , Κύριέ μου, θεράπευσέ τον»

 Μια συγκλονιστική μαρτυρία ενός σύγχρονου θαύματος από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία.

Στη Λάρισα την Αγιοτόκο, υπάρχει μέχρι και σήμερα, εποχή έντονης αμφισβήτησης, μεγάλη ευλάβεια των ευσεβών κατοίκων της προς τους Αγίους της Εκκλησίας μας, παλαιούς τε και νέους.

Μέσα στην πλούσια πνευματική ζωή της πόλης, με τις πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις, την καθημερινή λειτουργική προσευχή, τις Παννυχίδες και Αγρυπνίες, τις Ιερές Παρακλήσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, τις πρότυπες μαθηματικές και σχολικές Θείες Λειτουργίες και τις δεήσεις, εύκολα καταλαβαίνει κανείς την ευλάβεια και την αφοσίωση θα λέγαμε των ανθρώπων προς τα Αγίους της εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες της πνευματικής μας ζωής αλλά και ι θείοι πρεσβευτές μας για την κληρονομιά της αιωνίου και ατελευτήτου ζωής…

 

Πολλοί πιστοί χριστιανοί μας, λοιπόν, ευλαβούνται πολύ τους Αγίους μας, και ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία, την οποία επικαλούνται ως προστάτιδα και αρωγό στις δυσκολίες της ζωής τους.

 

Πολύ τακτικά μεταβαίνουν στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, όπου η Αγία τυγχάνει προστάτης και πολιούχος και φυλάσσονται τα θαυματουργά Άγια Λείψανα της, και εκεί ενισχύονται πνευματικά από το χαρισματικό, σοφό και άγιο Γέροντα της Μονής, Καθηγούμενο π. Γεώργιο Καψάνη ή άλλοτε επισκέπτονται τα Ιερά Μετόχια της Θεοφρούρητης Μονής, προκειμένου άνδρες και γυναίκες να προσκυνήσουν την Αγία και να πάρουν ισχυρή δύναμη από το προσκύνημά τους αυτό.

ΨΑΛΜΟΣ 17ος :Ὅταν γίνεται σεισμός ἤ θεομηνία, κατακλυσμός καί κεραυνοί

 Χρήση των Ψαλμών, κατά τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, σὰν ἱερέας ποὺ ἦταν, χρειαζόταν νὰ διαβάζει εὐχὲς γιὰ διάφορες περιπτώσεις. Οἱ εὐχὲς ὅμως τοῦ Εὐχολογίου δὲν ἀρκοῦσαν, ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς περιπτώσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπῆρχε ἀνάλογη εὐχή. Ἔτσι ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος χρησιμοποιοῦσε ὅλους τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Ψαλτηρίου, ὁρίζοντας ἕναν ψαλμό, γιὰ καθεμιὰ περίπτωση. (Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος τοὺς χρησιμοποιοῦσε καὶ γιὰ εὐχή).

Ψαλμός 17ος

2 Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου·

3 Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ’ αύτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου.

4 Αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.

5 Περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με.

6 Ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.

7 Καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.

8 Καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός.

9 Ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ’ αὐτοῦ.

10 Καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.

11 Καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.

12 Καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων.

13 Ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς λέγεται παγκοσμιοποίησις

  «Κλείστε τ’ αυτιά σας και σφίξατε την Ορθόδοξη Πίστη μέσα στην καρδιά σας. Έχομε εισέλθει εις τον χώρον των εσχάτων ημερών.»

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Το Πνεύμα το Άγιον αγαπητοί μου ήδη είχε ανακληθεί από την γην. Το είπε σαφώς ο Πατήρ:

ου μὴ καταμείνή τό πνεύμα μου ἐν τοῖς ανθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶνα, δια τό είναι αυτούς σάρκας·

Οι άνθρωποι είχαν εξοκείλει, παρότι ο Θεός είχε πει να μην μιγούν [σ.σ. μίγω: μεσαιονικό του μείγνυμι – λεξικό Δημητράκου] οι δύο κλάδοι του Αδάμ. Ο ένας ήτανε του Κάιν και ο άλλος του Σηθ. Εμίγησαν όμως κινούμενοι από κίνητρα υλιστικά.

Είδαν λέγει οι υιοί, οι απόγονοι, του Σηθ ότι οι θυγατέρες των απογόνων του Κάιν ήτανε πολύ ωραίες και εμίγησαν. Και εχάλασαν, και έφτασαν σε ένα σημείο που προκαλείται πλέον η απόφασις του Θεού για να έλθει ο κατακλυσμός. Γι΄ αυτό λέγει, προσέξτε αυτήν την θέσιν,ου μὴ καταμείνή τό πνεύμα ΜΟΥ ἐν τοῖς ανθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶνα, δεν λέει εις τους αιώνες,δια τό είναι αυτούς σάρκας· έγιναν σαρκικοί.

Αίρω λοιπόν το Πνεύμα μου το Άγιον. Από εδώ ας μάθουμε ότι ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει το Πνεύμα του Θεού. Δεν, τρόπον τινά, προσγειούται ομαλά το Πνεύμα το Άγιον εις τον σαρκικόν άνθρωπον. Γνωρίζουμε δε πλέον από την Καινή Διαθήκη, ότι ο άνθρωπος είναι, όχι η ψυχή του μόνον αλλά και το σώμα του και κυριότατα το σώμα του, ναός του Αγίου Πνεύματος. Πως λοιπόν αυτό το σώμα το οποίον θα συρθεί εις την ανηθικότητα, την ποικίλη ανηθικότητα, πως είναι δυνατόν πλέον αφού καταπροδόθηκε ως ναός του Αγίου Πνεύματος να μένει πλέον μέσα εκεί το Πνεύμα το Άγιον;

Θεϊκή φωτιά σκέπασε τόν Μεγάλο Εὐθύμιο και τον μαθητή του!

 Ο Μέγας Ευθύμιος

Στο βίο του αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (4ος αι.) αναφέρεται μια εντυπωσιακή εμφάνιση θεϊκής φωτιάς σε ώρα θείας λειτουργίας.

Μια Κυριακή λειτουργούσε ο όσιος με τον μαθητή του Δομετιανό. 

Κάποια στιγμή ο Τερέβωνας, που ήταν πριν Σαρακηνός και στεκόταν εκεί κοντά, βλέ πει να κατεβαίνει φωτιά από τον ουρανό, ν’ απλώνεται πάνω στο θυσιαστήριο σαν ένα μεγάλο λευκό ύφασμα και να σκεπάζει τον Μεγάλο Ευθύμιο και τον Δομετιανό.

Βλέποντας το εξαίσιο θαύμα ο Τερέβωνας φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Η θεϊκή φωτιά διατη ρήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος του τρισάγιου ύμνου.

 Εκτός από τον Μεγάλο Ευθύμιο και τον Δομετιανό, που βρέθηκαν μέσα στη φωτιά, το θαύμα το είδε και ο μοναχός Γαβριήλιος, που είχε τότε είκοσι πέντε χρόνια στο μοναστήρι και διακρινόταν για την ψυ χική του καθαρότητα.

Ὕμνος στήν Ἁγία Ἑλικωνίδα. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΆΓΙΑ ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Η Ελικωνίς, μάρτυς ανδρεία

είχε καλλίστη την όψη και στην ψυχή αγνεία.

Στην Κόρινθο κήρυξε, στην πόλη των ειδώλων, διά λόγου τον μόνον Θεό:

«Κορίνθιοι, αιχμάλωτοι του σκότους, δεσμώτες είστε με δαιμονικά δεσμά. 

 Εσείς λατρεύετε τα πράγματα αλλά όχι τον "Ενα ’Ύψιστο Θεό!

Ο Θεός είναι Ένας, τα είδωλα πολλά-Ο Θεός είναι Ένας, τα δαιμόνια πολλά.

Ἄς ἀναλογιστοῦμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό μυστήριο τοῦ Γάμου.

Ας αναλογιστούμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος στο μυστήριο του Γάμου.

Πώς αγιάζει στον γάμο νομίμως τον φυσικό δεσμό δύο ανθρώπινων πλασμάτων, προς χάριν της τεκνογονίας, πώς ενώνει, φωτίζει και ενισχύει διά της αγάπης την ένωση δύο ψυχών: του άνδρα και της γυναίκας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ  ΜΑΙΟΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/05/blog-post_888.html?m=1

Ηχητικό Αγιολόγιο 7 Ιουνίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 7 Ιουνίου

Για να ακούσετε,κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

7 Ἰουνίου. Ἱερομάρτυρος Θεοδότου τοῦ εν Ἀγκύρᾳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Πέμ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ε΄ 10-16).

Ρωμ. 5,10          εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·

Ρωμ. 5,10                  Διότι εάν, ενώ ήμεθα εχθροί, εσυμφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερον τώρα, που έχομεν συμφιλιωθή, θα σωθώμεν δια μέσου του ζώντος αιωνίως πλησίον του Θεού Κυρίου, αρχιερέως και μεσίτου ημών Ιησού Χριστού.