66. Περί τοῦ συνόντος αὐτῷ ἀδελφοῦ (τό βάρος τῆς ἁμαρτίας), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

66. Περί τοῦ συνόντος αὐτῷ ἀδελφοῦ (τό βάρος τῆς ἁμαρτίας), Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 12-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Ὁ ὅσιος γέροντας δέν εἶχε κάνει λάθος

Ο όσιος Γεώργιος της Δράμας (Καρσλίδης).

  Επί κατοχής, κάποιος νέος σκότωσε ζαρκάδια και πήγε να το εξομολογηθεί στον όσιο [στον όσιο Γεώργιο (1901-1959)], γιατί όλοι του έλεγαν ότι αυτό που έκανε είναι αμαρτία. Στην εξομολόγηση του είπε ο όσιος:

– Γνωρίζω, όχι παιδί μου, δεν έκανες αμαρτία, ο Θεός σου τα έστειλε, γιατί ήσασταν πολύ πεινασμένα.

Για άλλες αμαρτίες του του έβαλε κανόνα να κάνει μετάνοιες.

 

Το 1944 τον [νέο αυτό] τον έπιασαν οι Βούλγαροι με άλλους 29 συγχωριανούς του. Τους πήγαν στη Δράμα και τους έκλεισαν στη φυλακή. Μετά τους πήγαν στις Σέρρες. Εκεί έμεινε εννέα ημέρες.

Πολλοί καρκινοπαθεῖς θά βροῦν γιατρειά κοντά μου!

 Οι Άγιοι Ραφαήλ (αριστερά), Ειρήνη και Νικόλαος.

Το Νοέμβριο του 1960 η Ελευθερία Σκούφου από τη Μυτιλήνη είδε στον ύπνο της ένα κατάλευκο κτίριο, στην είσοδο του οποίου περίμενε πολύς κόσμος τη σειρά του για να μπει μέσα.

Τους υποδεχόταν ένας μεγαλόσωμος κληρικός με ράσο και επανωκαλύμαυχο.

– Τι είναι εδώ πάτερ; τον ρώτησε.

– Είναι κλινική. Εδώ έρχονται και γιατρεύονται, της απάντησε.

– Ποιος είσθε; τον ξαναρώτησε.

– Εγώ είμαι ο μεγάλος ιατρός της κλινικής. Είμαι ο άγιος Ραφαήλ.

 

“Γιατρός θα γίνω να θεραπεύω τον κόσμο στα πέρατα της οικουμένης. Πολλοί καρκινοπαθείς θα βρουν γιατρειά κοντά μου”, διαβεβαίωσε σε ένα ενύπνιο την Μυρσίνη Δουργκούνα, που τον είδε να δίνει την ευλογία του στους γιατρούς μέσα στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης.

(†) Πρωτοπρ. π. Ἰωάννης Ρωμανίδης - Ἡ ἀποδέσμευση τοῦ νοῦ ἀπό τήν λογική

 Μετά την κάθαρση της καρδιάς έρχεται ο φωτισμός του νου, που είναι το δεύτερο στάδιο της πνευματικής τελειώσεως του ανθρώπου. Στην συνέχεια, πέρα από όσα έχουν γραφτεί, θα εντοπισθεί τι είναι ο φωτισμός του νου και ποιες είναι οι συνέπειές του για τον άνθρωπο.

Κατ' αρχάς πρέπει να υπομνησθεί ότι ο άνθρωπος στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, βρισκόταν στην κατάσταση του φωτισμού του νου, που είναι ο πρώτος βαθμός θεωρίας του Θεού. Πρόκειται για την παραδείσια κατάσταση του ανθρώπου.

 

Έχει τονισθεί, προηγουμένως, ότι η ψυχή του ανθρώπου έχει δύο παράλληλες ενέργειες, την νοερά και την λογική ενέργεια. Στην κατάσταση της πτώσεως οι δύο αυτές ενέργειες ταυτίζονται, οπότε γίνεται λόγος για τον σκοτασμό του νου. Όταν χωρίζονται αυτές οι ενέργειες, και όταν η νοερά ενέργεια λειτουργεί ανεξάρτητα από την λογική ενέργεια, αυτό είναι ο φωτισμός του νου.

 

«Τι είναι ο φωτισμός; Ο κατ' ουσίαν φωτισμός δεν είναι φωτισμός της λογικής. Βέβαια υπάρχει φωτισμός της λογικής, να προσεύχεται κανείς, να πηγαίνει στην Εκκλησία, να νηστεύει, να προσανατολίζεται με την λογική του στο να κάνει το σωστό, να απελευθερώνει τους δούλους, να βοηθάει τους φτωχούς, να πάει εθελοντής, να δίνει αίμα, ξέρω γω τι, όλα αυτά τα πράγματα».

 

«Ο φωτισμός στους Πατέρες είναι η φώτιση όχι της λογικής, αλλά της καρδίας. Η κάθαρση της καρδίας, η φώτιση της καρδίας, που δεν είναι η λογική φώτιση, είναι η πνευματική φώτιση, αυτή είναι η φώτιση. Λοιπόν αυτή είναι η θεραπεία. Η αρρώστια είναι ο σκοτασμός του νοός, θεραπεία είναι η φώτιση του νοός».

Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου -Ἡ ταπεινοφροσύνη θά φέρει ὅλες τίς ἀρετές

 Ποιος από μας μπορεί να βάλει το χέρι του εκεί πάνω στη φλόγα του αναμμένου κεριού και να το αφήσει επί πέντε λεπτά; Δεν μπορούμε. Και γιατί άλλοι έμπαιναν στην αναμμένη κάμινο και περπατούσαν μέσα στις φλόγες σαν σε ωραίο περιβόλι; 

Οι άγιοι μάρτυρες πώς μπόρεσαν να μπουν μέσα στα πυρωμένα τηγάνια, πάνω στις σούβλες, στους τροχούς, στα άλλα τρομερά βασανιστήρια, που εμείς ούτε να ακούσουμε δεν μπορούμε; Εμείς λίγο να κακοπαθήσουμε, μια μέρα, δυο να νηστέψουμε, φοβόμαστε μην αρρωστήσουμε, μην αδυνατίσουμε, και δειλιάζουμε. Οι άγιοι Πατέρες πώς έκαμαν εκείνους τους φοβερούς αγώνες υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, πάνω στα βουνά, μέσα στις σπηλιές; Γιατί μπορούσαν και τα υπέμεναν όλα αυτά; Διότι ήσαν θωρακισμένοι με την ακλόνητη αγάπη προς τον Θεό· ήσαν πυρωμένοι από τον θείο έρωτα, και γι’ αυτό, όσο διάστημα ήθελε ο Θεός, τους άφηνε και αισθάνονταν τις τιμωρίες και τους πόνους· κατόπιν τους έδινε τη χάρη του και δεν τα είχαν πλέον για τίποτα.

 

Αλλά μήπως ο Θεός άλλαξε τώρα; Γιατί να μη μας δίνει τη χάρη του να τα κάνουμε και εμείς αυτά; Δεν άλλαξε ο Θεός· αλλά εμείς, αντί την ακλόνητη πίστη και τη θερμή αγάπη που είχαν προς τον Θεό εκείνοι, αντί την απάρνηση του εαυτού τους και τις άλλες αρετές που είχαν εκείνοι, εμείς έχουμε τη φιλαυτία, τη φιληδονία, τον θυμό, την οργή, την υπερηφάνεια, την κενοδοξία· είμαστε ταραχοποιοί, σκανδαλοποιοί, είμαστε ψυχροί προς την αρετή και πάντοτε ο νους μας είναι προς το κακό. Πώς να βάλουμε λοιπόν το χέρι μας στη φωτιά και να το υπομείνουμε; Ούτε στον ήλιο δεν μπορούμε να το βάλουμε.

Ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ δοξάζει τὸ Θεὸ καὶ μὲ τὸ σῶμα του καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του

 Διδαχές Αγίου Νεκταρίου: Δοξολογία

Ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ δοξάζει τὸ Θεὸ καὶ μὲ τὸ σῶμα του καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του. Ἄλλωστε, καὶ τὰ δυὸ ἀνήκουν στὸ Θεὸ καί, ἑπομένως, δὲν ἔχει ἐξουσία νὰ τὰ ἀτιμάζει ἢ νὰ τὰ διαφθείρει, ἀλλὰ ὡς ἅγια καὶ ἱερὰ πρέπει νὰ τὰ χρησιμοποιεῖ μὲ πολλὴ εὐχαριστία.

Ὅποιος θυμᾶται ὅτι τὸ σῶμα του καὶ τὸ πνεῦμα του ἀνήκουν στὸ Θεό, ἔχει μία εὐλάβεια κι ἕνα μυστικὸ φόβο γι᾿ αὐτά, καὶ τοῦτο συντελεῖ στὸ νὰ τὰ διατηρεῖ ἁγνὰ καὶ καθαρὰ ἀπὸ κάθε ρύπο, σὲ ἀδιάλειπτη ἐπικοινωνία μ᾿ Ἐκεῖνον, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἁγιάζονται καὶ ἐνισχύονται.

 

Ὁ ἄνθρωπος δοξάζει τὸ Θεὸ μὲ τὸ σῶμα του καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του, πρῶτα, ὅταν θυμᾶται ὅτι ἁγιάστηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἑνώθηκε μαζί του, καὶ ὕστερα, ὅταν ἑνώνει τὴ θέλησή του μὲ τὴ θέληση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐκτελεῖ πάντοτε τὸ ἀγαθὸ καὶ εὐάρεστο καὶ τέλειο θέλημά Του.

Ὁ ἀνάπηρος

 

"Κάποτε ένας ηλικιωμένος άντρας σε μια αναπηρική καρέκλα μεταφέρθηκε στον Άγιο Παΐσιο. Ο ασκητής αγκάλιασε τα παραλυμένα,  πόδια του και άρχισε να τα φιλάει λέγοντας: 

" Τα πόδια, τα πόδια ... Σε τελική ανάλυση θα σας οδηγήσουν στον ουρανό και δεν καταλαβαίνετε ... Ακούστε με, γιε μου. Ο Θεός δεν θέλει να ανακάμψετε ποτέ. Η κατάστασή σας θα είναι χειρότερη και χειρότερη - δεν θα είναι καλύτερη. Αλλά ξέρετε:

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ καί τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

 Όλοι οι Άγιοι αγίασαν με την ταπείνωση, διότι η ταπείνωση γεννά και την αγάπη και όλες τις αρετές. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι κατοικητήριο του Θεού και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.

25 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Νοταρίων Μαρκιανοῦ καὶ Μαρτυρίου, Ἀναστασίου, Οὐαλερίνου, Οὐαλερίου καὶ Χρυσαφίου, Σαβίνου, Ταβιθᾶς, Οὐάρου ἐν Αἰγύπτω, Γεωργίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Παππία, Διοδώρου καὶ Κλαυδιανού, τῶν Ἁγίων Φαύστου, Βασιλείου καὶ Λουκιανοῦ, Νικηφόρου καὶ Στεφάνου, Φιλαδέλφου καὶ Πολυκάρπου, Μακαρίου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Δύο Μαρτύρων ἀπὸ τὴν Θράκη, Χρυσάνθης.

Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ

Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ ἦταν εὐσεβὴς καὶ φιλάνθρωπη χριστιανὴ καὶ κατοικοῦσε στὴν Ἰόππη. Τὸ Ταβιθᾶ εἶναι λέξη Συριακὴ καὶ σημαίνει Δορκάς.
Ἦταν ὑφάντρα καὶ ἔφτιαχνε χιτῶνες, τοὺς ὁποίους πωλοῦσε πρὸς ἀνακούφιση τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν.
Ἡ Ταβιθᾶ ὅμως ἀρρώστησε καὶ πέθανε. Τὴν περίοδο ἐκείνη βρισκόταν στὴ Λῦδδα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Ὅταν τὸ ἄκουσαν αὐτὸ οἱ δικοί της, ἔσπευσαν νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ ἔρθει στὴν Ἰόππη, ὅπου καὶ ὁδηγήθηκε στὸ νεκροκρέβατο τῆς Ταβιθᾶς. Ἀφοῦ παρακάλεσε τοὺς παραβρισκόμενους νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ δωμάτιο, ὁ Πέτρος γονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Στὴν συνέχεια εἶπε στὴν Ταβιθᾶ νὰ σηκωθεῖ. Μόλις ἐκφώνησε τὸ πρόσταγμα ἡ νεκρὴ ἀνεστήθῃ.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ διεδόθει στὴν Ἰόππη καὶ πολλοὶ πίστεψαν. Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας.

Westernization of the orthodox East

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/by-taking-healing-method-preserved-and.html

Westernization of the orthodox East

Why was Hesychasm and its practitioners persecuted? Because the places it flourished (Russia, Greece, and Romanity in general) started to gradually undergo a cultural westernization. It all started in Russia after the reformation by the so-called Great Peter (in fact, he was no great at all!).

Well, this “Great” Peter, as you may already be aware of, committed a big crime: he westernized Russia! He opened all doors and windows (figure of speech) of our Holy Russia and allowed for the entire heresy of Papism along with its relative, the distorting culture of the West, to come in and alter everything (more or less, the same happened here in Greece).

25 Ὀκτωβρίου. Μαρκιανοῦ καί Μαρτυρίου τῶν νοταρίων, μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Πέμ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. δ΄ 2-9).

Κολ. 4,2             Τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ,

Κολ. 4,2                    Κυριοι και δούλοι, όλοι οι Χριστιανοί, να επιμένετε εις την προσευχήν, να αγρυπνήτε εις αυτήν και να εκφράζετε συγχρόνως δι' αυτής τας ευχαριστίας σας προς τον Θεόν.