3. Ποιοί εἶναι οἱ ἀληθινοί προσκυνητές, Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου, Ἐρώτηση 2η, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

3. Ποιοί εἶναι οἱ ἀληθινοί προσκυνητές, Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου, Ἐρώτηση 2η, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 5-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Αμπελειές Πέλλας http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία» Α΄μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία»

Α΄μέρος (Εὐεργετινός)

Ὁμιλία στίς 30-10 -2010

«Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία»

Α΄μέρος (Εὐεργετινός)

Ὁμιλία στίς 30-10 -2010

Σήμερα τό θέμα μας εἶναι πάρα πολύ πνευματικό καί ἴσως -θά ἔλεγα- εἶναι ἡ κορύφωση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα, γιατί ἀναφέρεται στή Θεία Μετάληψη, στή Θεία Κοινωνία, ἡ ὁποία Θεία Κοινωνία εἶναι τό κατεξοχήν ὅπλο μας.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος στόν «Ἀόρατο Πόλεμο» μιλάει γιά τέσσερα ὅπλα, πού πρέπει νά ἔχει συνεχῶς ὁ χριστιανός. Νά ἔχει, πρῶτον, λέει, τελεία ἀπελπισία ἀπό τόν ἑαυτό του. Νά μήν ἔχει καμία ἐλπίδα στίς δυνάμεις του, στήν εὐστροφία του, στήν ἐξυπνάδα του… εἴτε στή σωματική του δύναμη εἴτε στήν ἀποφασιστικότητά του.. ὁτιδήποτε.. Δέν πρέπει νά ἔχει καμία ἐλπίδα, καμία αὐτοπεποίθηση.

Δεύτερο ὅπλο εἶναι νά ἔχει τελεία ἐλπίδα στόν Θεό. Ἐκεῖ πού ἔχει γκρεμίσει δηλαδή κάθε ἐλπίδα μέσα του καί δέν ἐλπίζει τίποτα καλό ἀπό τόν ἑαυτό του, ἔχει ἀπό τήν ἄλλη οἰκοδομήσει μία τέλεια ἐλπίδα στή Θεία Χάρη, στή βοήθεια πού ἔρχεται ἀπό τόν Θεό καί πλέον δέν ἔχει αὐτοπεποίθηση ἀλλά ἔχει Θεο-πεποίθηση, ἕνα τέλειο -ἄς ποῦμε- ἄφημα τοῦ ἑαυτοῦ του καί ὅλων τῶν ἄλλων στόν Θεό. Ξέρει καί πιστεύει ὅτι μπορεῖ τά πάντα «ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί αὐτόν Χριστῷ»¹. Μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά κάνει τά πάντα.

Τό τρίτο ὅπλο εἶναι ὁ ἀγώνας ὁ πνευματικός, ὁ ὁποῖος, μέ δυό λόγια, εἶναι νά ἀντιστέκεσαι στήν ἁμαρτία, στό κακό, καί νά κάνεις τό ἀντίθετο καλό. Αὐτός εἶναι μέ δυό λόγια ὁ πνευματικός ἀγώνας, νά κόβεις τήν ἁμαρτία καί νά κάνεις τήν ἀντίθετη ἀρετή. Δέν εἶναι ἀρκετό νά μήν κάνεις ἁμαρτίες, ἀλλά πρέπει νά κάνεις καί τό ἀντίθετο καλό.

Καί τό τέταρτο ὅπλο εἶναι νά προσεύχεσαι ἀδιάλειπτα. Αὐτά τά τέσσερα ὅπλα τά παραδίδει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στόν «Ἀόρατο Πόλεμο» στήν ἀρχή τοῦ βιβλίου, ἄν τό διαβάσετε. Εἶναι πολύ ὡραῖο αὐτό τό βιβλίο, καί στή μέση, πρός τό τέλος τοῦ βιβλίου, παραδίδει καί τό πέμπτο ὅπλο, γιά τό ὁποῖο θά μιλήσουμε σήμερα καί αὐτό τό ὅπλο λέει ὅτι εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία. Καί μ’ αὐτό τό ὅπλο πλέον δέν εἶναι ὅτι ἐμεῖς πολεμᾶμε, ἀλλά ὁ Χριστός ὁ Ἴδιος πολεμάει γιά χάρη μας. Αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό καί γι’ αὐτό εἶναι καί τό πιό ἀποτελεσματικό ἀπ’ ὅλα τά ὅπλα καί εἶναι αὐτό πού κατεξοχήν τρέμει ὁ πονηρός, ὁ διάβολος.

«Πῶς, πότε καί μέ ποιά συνείδηση πρέπει νά προσερχόμαστε στή μετάληψη τῶν Τιμίων Δώρων; Ἡ συχνή Θεία Κοινωνία εἶναι πολύ ὠφέλιμη»². Αὐτός εἶναι ὁ τίτλος ἀπό τό Κεφάλαιο τοῦ Μικροῦ Εὐεργετινοῦ.

Πολλοί ἄνθρωποι κοινωνοῦνε χωρίς τήν πρέπουσα προετοιμασία καί γι’ αὐτό παθαίνουν αὐτό πού λέει ὁ Ἀπόστολος, δέν διακρίνουν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ³.

... τά «ἀλλιώτικα» γέλια του, πού κυλοῦσαν ὡς τήν δική μου καρδιά!(Γέροντας Εὐμένιος)

  Ο παππούλης μας γελούσε, γελούσε πολύ. Γελούσε με εμάς τους ανθρώπους και μας μετέδιδε τη χαρά του. Γελούσε με τους αγίους, με την Κυρία Θεοτόκο, με τους αγγέλους, και μας μετέδιδε πάλι τη χαρά των αγίων, της Κυρίας Θεοτόκου,των αγγέλων, γι’ αυτό, όταν πηγαίναμε εκεί, μπορεί να ήμαστε στενοχωρημένοι και κουρασμένοι ψυχικά ή σωματικά, αλλά φεύγαμε… πετώντας.

 Ο π. Ευμένιος γελούσε πολλές φορές και κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, μπορεί την ώρα που διάβαζε το ιερό ευαγγέλιο ή όταν εθυμίαζε την Κυρία Θεοτόκο στην «Τιμιωτέρα»

«Όποιος τον πλησίαζε, έβλεπε έναν ιερέα, έναν καλόγερο, με έντονη χαρά στο πρόσωπό του. Αυτή η χαρά, πολλές φορές, εκφραζόταν με πολλά γέλια, που αναμιγνύονταν με τα λόγια του ή ξεχύνονταν από τις άκρες των κλειστών χειλιών του, όταν έμενε σιωπηλός. Το καταλάβαινες ότι ήταν γέλια ενός χαριτωμένου ανθρώπου (δηλ. ανθρώπου με θεία χάρη), μιας καρδιάς ξέχειλης από αληθινή, θεία γαλήνη και χαρά, που χυνόταν έξω και δρόσιζε, ξενίζοντας (παραξενεύοντας) τους άλλους. Ήταν εμφανές ότι ο π. Ευμένιος προσπαθούσε να συγκρατηθεί από ταπείνωση, να μη φανεί αυτή η αγία ιδιαιτερότητα, μα δεν το κατάφερνε πάντοτε.

Ἀρχιμ. Αὐγουστίνος Μύρου, Ὁ παραλογισμός στήν προσπάθεια ἐπιβολῆς «οὐδετερόθρησκου κράτους»

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ»

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.

    Ἡ ἀσυγκράτητη σπουδὴ καὶ ἡ πεισματικὴ ἐπιμονὴ τῶν σημερινῶν διαχειριστῶν τῆς κρατικῆς Ἐξουσίας νὰ προχωρήσουν στὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καὶ νὰ χαρακτηρίσουν συνταγματικὰ τὴν Πολιτεία ὡς «θρησκευτικὰ οὐδέτερη», διαγράφοντας τὴν σταθερὴ καὶ τεκμηριωμένη βούληση ὅλων ἐκείνων τῶν προγόνων μας, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἐπέμεναν νὰ συνδέουν μὲ εἰδικὴ σχέση τὸ Κράτος τους μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γεννᾶ εὔλογα ἐρωτήματα, τόσο γιὰ τὴν λογικότητα τοῦ ἐγχειρήματος, ὅσον καὶ γιὰ τὶς προθέσεις ἐκείνων ποὺ τὸ ἐπιχειροῦν.

    Ἡ ἔννοια τῆς «θρησκευτικὰ οὐδέτερης» Πολιτείας εἶναι ἱστορικὰ νεώτερο ἐφεύρημα, γιὰ νὰ ἐκφράση τὴν ἰδεολογία ἐκείνων ποὺ ἔχουν στρατευθῆ στὴν ἀθεῒα καὶ στὴν ἄρνηση τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἐκκλησιαστικῆς Πίστεως. Κλασικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ νεώτερη ἱστορία τῆς Γαλλίας.

    Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία ὅτι τὸ ὑπόβαθρο τῆς ἐπιχειρούμενης ἐπιβολῆς τοῦ «οὐδετερόθρησκου κράτους» στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα εἶναι ἰδεολογικό, συγκεκριμένης μάλιστα ἀντιεκκλησιαστικῆς κατευθύνσεως. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται περίτρανα ἀπὸ τὶς διακηρύξεις καὶ τὶς δηλώσεις ἐπιφανῶν ἐκπροσώπων τῶν πολιτικῶν καὶ ἰδεολογικῶν Σχημάτων, ποὺ ἐπείγονται γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος.

  Σὲ ἕνα προσεκτικὸ μελετητὴ φαίνεται καθαρὰ ὁ παραλογισμὸς τῶν σκέψεων καὶ τῶν κινήσεων ὅλων τῶν παρπάνω, μὲ ἐπίμονη βούληση νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπὸ.

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων» [Ἐπιστολή 31- 39η]

31η) Επιστολή

Ευλογημένο μου παιδί… Χαρά και ειρήνη εις την ψυχούλα σου. Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένωμεν. Φεύγοντας οι πειρασμοί, αφήνουν οπίσω των την πείραν εις τον πειρασθέντα και καρπόν ανάλογον με την υπομονήν και την επιδεξιότητα, που έδειξε εις την πάλην. Εφ’ όσον ουκ έστιν άλλη οδός που σώζει, πάρεξ οι πειρασμοί, άράγε τι πρέπει να κάμνωμεν; Υπομονήν μέχρις αίματος. Έτσι ηγωνίσθησαν και οι πατέρες μας και ηγίασαν. Και εις ημάς αρμόζουν οι πειρασμοί, όπως ταπεινωθώμεν, αν και είμεθα φύσει ταπεινοί, δηλαδή είμεθα από χώμα φτιαγμένοι και τα έργα μας και αυτά είναι δίκην σκυβάλων και αχύρων. Μη λησμονής, παιδί μου, εκείνο, που είπε το μυρίπνοον στόμα του Ιησού. « Θλίψιν έξετε εν τω κόσμω, θαρσείτε, εγώ γαρ νενίκηκα τον κόσμον» ( Ιωάν. 16,33 ).

Άρα και όποιος έχει τον Χριστόν μαζί του, θα νικήση τον κόσμον των παθών του. Μη σε τρομάζη το μέγεθος των πειρασμών, αλλά πρόσεχε να μη σε κλέπτη ύπουλα ο εχθρός εις τους λογισμούς και δεν τους καταλαβαίνεις και παραχωρείσαι έτι να σε πιέζουν οι κακοί λογισμοί. Μία είναι πάντως η αλήθεια, η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατον φάρμακον. Ταπεινώσου εν πάσι και χωρίς ελαχίστην αμφιβολίαν θα τύχης οπωσδήποτε της τελείας ελευθερίας ή ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.

32η) Επιστολή

Κάμνε υπομονήν εις όλα, όσα σου έρχονται, λέγε την ευχήν και βίαζε εις τα πνευματικά τον εαυτόν σου. Δια των θλίψεων θα σωθώμεν, χωρίς κόπον δεν αποκτώνται τα αγαθά, όσα και εάν υποφέρωμεν, τίποτε δεν είναι απέναντι των αιωνίων αγαθών, που μας έχει ετοιμάσει ο Θεός. Πάντοτε να ελπίζης και ποτέ να μην απογινώσκης τον εαυτόν σου, όσον και αν τον βλέπης αδιόρθωτον. Διότι βλέποντες τα τραύματά μας, μόλις κατορθώνομεν να ταπεινωθώμεν και πόσον μάλλον εάν είμεθα και κάτι.

33η) Επιστολή

Το ολίγον της θλίψεως, παιδί μου, που γίνεται εν τη στερήσει των ηδέων του κόσμου, κατεργάζεται αιώνιον βάρος δόξης! Δριμύς ο χειμών των λογισμών της αμαρτίας, αλλά γλυκύς ο παράδεισος του Θεού. Ανήφορος ο δρομίσκος προς τον Γολγοθά, αλλά κατόπιν, όταν τον ζωοδόχον τάφον καταλάβωμεν και τον χαροποιόν άγγελον ίδωμεν, όστις θα μηνύση την ανάστασιν της ψυχής μας, και όταν αγαλλομένω ποδί τους ουρανούς εισπεράσωμεν, όπου θα συμμετάσχωμεν εις το κροτούμενον αιώνιον Πάσχα των αγνών ψυχών, εις την άνω Ιερουσαλήμ, τότε λοιπόν θα τρυγάται ο αθάνατος καρπός των σημερινών κόπων.

Κήρυξη τῆς αἱρέσεως τοῦ Βαρλααμισμοῦ - Νεοβαρλααμισμοῦ ἀπό ἀποθανόντα Ἁγιορείτη μοναχό

 ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ - ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΟΝΑΧΟ

 

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

 

Ἐν Πειραιεῖ 24-11-2018

 

Πρόσφατα (19-11-2018) πραγματοποιήθηκε ἐκδήλωση (μία ἀπό τίς πολλές ἐσχάτως) γιά τόν μακαριστό Γέροντα Ἰωσήφ τόν Βατοπαιδινό στήν Ἱ. Μ. Πατρῶν, ὅπου παρουσιάσθηκε ὁ σχετικός τόμος^[1].

Ὁ μακαριστός Γέρων Ἰωσήφ ὁ Βατοπαιδινός ὁ Κύπριος ἔκανε πολλά καλά, ἀλλά ἔκανε καί πολλά κακά, θεολογικά καί πνευματικά. Ἀνάμεσα στά καλά εἶναι ὅτι ἐπάνδρωσε δύο Ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους˙ τήν Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου καί τήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου. Ὁ ἴδιος καί τά περισσότερα πνευματικά του τέκνα, γενικῶς μποροῦν νά χαρακτηριστοῦν ὀρθόδοξοι, ἀσκητικοί, φιλακόλουθοι, φιλομόναχοι, φιλοπατριῶτες κλπ. Ὁ Γέρων Ἰωσήφ εἶχε δώσει σωστές θεολογικές γραμμές στά περισσότερα καλογέρια του. Ἀνάμεσα στά κακά εἶναι ὅτι σέ ὁρισμένα σημεῖα τῶν προφορικῶν του λόγων κηρύττεται ὁ νεοβαρλααμισμός. Γιά τόν λόγο αὐτόν δέν θά ἔπρεπε νά προωθεῖται ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ, πού ἔχει ἐκφράσει αἱρετικές ἀπόψεις, ἀλλά θά ἔπρεπε νά προωθεῖται ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστῆ καί Σπηλαιώτη, ὁ ὁποῖος ἔγινε αἰτία νά ἀνανεωθεῖ καί νά ἀναγεννηθεῖ ὁ Ἁγιορειτικός Μοναχισμός μέσα καί ἔξω ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, στήν Ἑλλάδα, στήν Κύπρο, στόν Καναδᾶ καί στίς Η.Π.Α.

Παρακολουθήσαμε τό ἡμίωρο βίντεο^[2] τῆς προφορικῆς ὁμιλίας τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ (1921-2009), πού ἔκανε στήν αἴθουσα συνάξεων τῆς Ἱ. Μ. Μ. Βατοπαιδίου ἐνώπιον κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, μέ θέμα : «Τέκνα Θεοῦ γενέσθαι», στό ὁποῖο ἐξηγεῖ τό νόημα τῆς εὐαγγελικῆς ρήσεως : «Ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»^[3]. 

Κατά κοινή ὁμολογία, ἡ προαναφερθεῖσα ὁμιλία εἶναι μία πολύ ὠφέλιμη, πνευματική καί ἐμπειρική ὁμιλία, πού ἀφήνει ἐν πολλοῖς ἀναπαυμένο τόν ἀκροατή. Παρατηρήσαμε, ὅμως, ὅτι σέ κάποιο σημεῖο ἡ ὁμιλία του εἶναι προβληματική. Ὁ μακαριστός Γέρων Ἰωσήφ - ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα - κατέθεσε πράγματα, πού ἀφίστανται τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος καί διδασκαλίας. Στή συνάφεια τοῦ σημείου πού μελετᾶμε, ὁ Γέρων Ἰωσήφ ἀναφέρεται στήν πρακτική μέθοδο τῆς φύλαξης τοῦ νοός ἀπό τόν διασκορπισμό καί τόν μετεωρισμό, πῶς δηλ. νά μήν διασκορπίζεται, νά μήν ἀποσπᾶται, νά μή μετεωρίζεται ὁ νοῦς σέ κοσμικά πράγματα. Πλέον συγκεκριμένα, ἐπί ἕνα περίπου λεπτό - ἀπό τό 19.22 ἕως τό 20.33 – ὁ Γέρων λέγει : «Ὅταν, λοιπόν, ὅπως εἶπα, κρατήσομεν τήν πρακτικήν ἔτσι, ἀνθιστάμενοι στήν ἔννοιαν, στήν κροῦσιν τοῦ παραλόγου, τότε ἀρχίζει ὁ φωτισμός εἰς τόν νοῦ, ξυπνάει ὁ νοῦς καί δέν πλανᾶται εὔκολα στόν ἄσκοπο μετεωρισμό. Ὅταν δέ ἡ Θεία Χάρις αὐτό τό διαπιστώσει, ὅτι ὁ νοῦς αὐτός ἐξύπνησε καί πῆρε τή θέση του σάν πρόσωπο, - ὁ νοῦς εἶναι τό πρόσωπο -, τότε ὑποτάσσεται ἡ Χάρις εἰς τόν νοῦ. Μυστήρια μυστηρίων! Κι ἄλλοτε σᾶς τό εἶπα αὐτό, ἀλλά σᾶς τό εἶπα συγχωνευμένα. Δέν εἶναι παράξενα τοῦτα. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι πρόσωπον καί τό κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσιν, εἶναι ὑπεράνω τῆς Χάριτος. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστος ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, μέσῳ τῆς ὁποίας κατεσκεύασε τά πάντα καί τά διοικεῖ. Ἀλλά, αὐτή εἶναι ἐργαλεῖο, ὁ νοῦς εἶναι πρόσωπον, τόσον τό κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσιν. Γι' αὐτό καί τό φόρεσε ὁ Θεός Λόγος καί τό ἔχει ἀχώριστα στήν αἰωνιότητα τῆς δόξης του, ὁ Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Εἶναι φανερό ὅτι ἡ παραπάνω τοποθέτηση - ὅσο καλοπροαίρετα κι ἄν ἔγινε - ἔχει τά ἑξῆς σφάλματα :

Ἀπαράδεκτη ὑποσημείωση σέ μετάφραση τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τήν Ἑλληνική Βιβλική Ἑταιρία

  Η Ελληνική Βιβλική Εταιρία έχει κυκλοφορήσει μία μετάφραση της Αγίας Γραφής στην Νεοελληνική Γλώσσα. Εκτός από τα σοβαρά μεταφραστικά λάθη που περιέχει και ορισμένα εκ των οποίων είδαμε σε προηγούμενο άρθρο, περιέχει και μία πολύ άστοχη υποσημείωση στο εδάφιο Επιστολή Ιερεμίου : 2.

Στο εδάφιο 2 της Επιστολής Ιερεμίου περιέχεται προφητεία του Προφήτου Ιερεμίου για την διάρκεια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας των Ισραηλιτών.

Λέγει το εδάφιο σύμφωνα με το κείμενο των Εβδομήκοντα :

«εἰσελθόντες οὖν εἰς Βαβυλῶνα ἔσεσθε ἐκεῖ ἔτη πλείονα καὶ χρόνον μακρὸν ἕως γενεῶν ἑπτά· μετὰ τοῦτο δὲ ἐξάξω ὑμᾶς ἐκεῖθεν μετ' εἰρήνης».

Μεταφράζει η Ελληνική Βιβλική Εταιρία : «Αφού πάτε στη Βαβυλώνα, θα μείνετε εκεί για πάρα πολλά χρόνια, μέχρι εφτά γενιές. «Αλλά μετά απ’ αυτό», λέει ο Κύριος, «εγώ θα σας βγάλω από ’κει σώους και αβλαβείς».

Στο κάτω μέρος της σελίδας η Ελληνική Βιβλική Εταιρία κάνει το εξής περίεργο σχόλιο (οι υπογραμμίσεις δικές μας) :

[μέχρι εφτά γενιές. Οι Ιουδαίοι υπολόγιζαν την κάθε γενιά για περίπου 40 έτη. Επομένως εδώ ο συγγραφέας διαφοροποιείται του βιβλίου του Ιερεμία, όπου ο προφήτης οραματίζεται την αιχμαλωσία για 70 μόνο χρόνια (Ιερ 29:10 και 27:7).]

Μάλιστα ! Από που να αρχίσει κανείς να σχολιάζει και πού να τελειώσει με τα γραφόμενα των συγγραφέων της μετάφρασης της Βιβλικής Εταιρίας !

Έχουμε και λέμε λοιπόν :

1) Από που συνάγουν το συμπέρασμα οι συγγραφείς της υποσημείωσης ότι «Οι Ιουδαίοι υπολόγιζαν την κάθε γενιά για περίπου 40 έτη» ; Πώς προκύπτει ο αριθμός των 40 ετών ανά γενεά ; Περιμένουμε πειστική απάντηση με βάση την Βίβλο.

Νά σώσει τά παιδιά του ἀπό τόν σοδομισμό!!!

ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟ!!!!

Απίστευτη μαρτυρία πίστεως..ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ορθόδοξος ιερέας εγκατέλειψε τις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε με τα 8 παιδιά του στο Ροστώφ της Ρωσίας..αιτία η αναγνώριση στην Αμερική των "γάμων"των ανωμάλων..ο Π.Ι.Cleason δήλωσε πως "όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει ο Θεός παιδαγωγεί το άτομο..όταν αμαρτάνει ένα ολόκληρο έθνος ο Θεός τιμωρεί όλο το έθνος..τα παιδιά μου ήθελα να μεγαλώσουν σε ένα ορθόδοξο κράτος με παραδοσιακές αξίες"

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/12/blog-post_38.html?m=1

12 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σπυρίδωνος Θαυματουργοῦ, Συνετοῦ, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρα, Ἀμωναθᾶ Ὁσίου, Ἀνθοῦ Ὁσίου, Αἰθερίου, Εὐφημιανῆς, Ἰωάννου ὁσίου, Finian.

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ὁ Θαυματουργός Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος Κύπρου

Ἀνήκει στὴν ἱερὴ φάλαγγα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων.
Γεννήθηκε τὸ 270 μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306 – 337) καὶ τοῦ γιοῦ του Κωνστάντιου (337 – 361).
Γενέθλια πατρίδα του ὁ Ἅγιος Σπυρίδων εἶχε ὄχι τὴν Τριμυθούντα τῆς Κύπρου, ὅπως γράφουν πολλοὶ καὶ ποὺ σήμερα εἶναι ἕνα μικρὸ χωριὸ μὲ τὸ ὄνομα Τρεμετουσία, ἀλλὰ τὴν γειτονική της κωμόπολη Ἄσσια.
Αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Τριφύλλιος, πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς Λευκωσίας καὶ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. «Οὗτος οὒν ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἀγροῖκος μὲν ἣν εἰπεῖν κατὰ τὴν ἀνατροφήν, ἐν χωρίῳ Ἀσκὶα καλουμένω γεννηθεῖς εἰς τὴν Κυπρίων ἐπαρχίαν». Τὸ χωριὸ Ἀσκὶα (πιὸ σωστὰ Ἄσκια) εἶναι ἡ γνωστὴ κωμόπολη τῆς Ἄσσιας, ποὺ εἶναι κοντὰ στὴν Τριμυθούντα. «Ἀγροῖκος» σημαίνει ἄνθρωπος ἁπλοϊκός, ἄνθρωπος ποὺ δὲν σπούδασε, δὲν ἔμαθε νὰ γράφει καὶ νὰ διαβάζει καλά.
Ἄνθρωπος, ὅπως λέμε ἐμεῖς σήμερα τοῦ βουνοῦ καὶ τοῦ κάμπου. Ἄνθρωπος τῆς ὑπαίθρου· καὶ τέτοιος πραγματικὰ ἦταν ὁ Ἅγιός μας. Τέτοιοι ἦσαν καὶ οἱ γονεῖς του. Ἄνθρωποι ἀγρότες, φτωχοί, ἀλλὰ πολὺ ἐνάρετοι καὶ πιστοί.

12 Δεκεμβρίου. ♰ Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἱεράρχου. Κυρ. κς΄ ἐπιστ. (Ἐφεσ. ε΄ 8-19).

Εφ. 5,8              ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· -

Εφ. 5,8                      Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής.