Ἑρμηνεία εὐαγγελικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόων

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

   ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ[Ματθ.9,36 και Ματθ.10,1-10]

     Και δεν αρκούνταν ο Κύριος μόνο στη θεραπεία των ασθενειών του λαού, αλλά επιδείκνυε και άλλου είδους πρόνοια· διότι λέει ο ευαγγελιστής: «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα(:Και όταν είδε τα πλήθη του λαού, αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα  να τα προφυλάξει και να τα  οδηγήσει στα βοσκοτόπια)»[Ματθ.9,36].

   Πρόσεξε λοιπόν την ταπεινοφροσύνη του Ιησού: για να μην προσκαλέσει λοιπόν τους πάντες πλησίον Του ο Ίδιος, αποστέλλει τους μαθητές Του. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να τους ασκήσει, σαν ακριβώς σε κάποια παλαίστρα, αφού προγυμναστούν στην Παλαιστίνη, στη συνέχεια να αναλάβουν τους μεγάλους αγώνες σε όλη την οικουμένη. Γι’ αυτό βέβαια και οι ασκήσεις που τους ορίζει είναι μεγαλύτερες από τους αγώνες, όσο περισσότερο ανέρχονται την κλίμακα της αρετής, για να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τους μετέπειτα αγώνες, οδηγώντας αυτούς με τον ίδιο τρόπο που εξασκούν τους τρυφερούς νεοσσούς για το πέταγμα. Και αρχικά τους καθιστά ιατρούς των σωμάτων, αποταμιεύοντας για αργότερα την ψυχική τους προετοιμασία που ήδη επιτελέστηκε.

       Και πρόσεξε με τρόπο παρουσιάζει το έργο ως και εύκολο και αναγκαίο. Τι λέει λοιπόν σε αυτούς; «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι(:Τα μεν στάχυα που είναι ώριμα για θερισμό είναι πολλά, ενώ οι εργάτες που θα τα θερίσουν είναι λίγοι. Πολλοί είναι οι ευδιάθετοι να δεχθούν το ευαγγέλιο και να σωθούν, λίγοι όμως είναι οι πνευματικοί εργάτες που θα υπηρετήσουν στο πνευματικό αυτό έργο)». «Δεν σας αποστέλλω», λέει, «για να σπείρετε, αλλά για να θερίσετε». Και ακριβώς αυτό έλεγε και αλλού, καθώς ο Ιωάννης αναφέρει: «ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε(:Εγώ, ο Κύριος του αγρού, σας έστειλα για να θερίζετε καρπό για τον οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει για να σπαρεί. Άλλοι, δηλαδή εγώ και οι προφήτες πριν από μένα, έχουν κοπιάσει κι έχουν σπείρει, κι εσείς έχετε μπει στους κόπους και τη σπορά τους για να θερίσετε)» [Ιω.4,38].

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Μέρος Πρώτο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

        ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ[Α΄ Κορ. 4,9-16]

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ.4,9-12]

    Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και τη σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μας παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους.

«Ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας μας βρίσκεται στήν Ἀθήνα». Αὐτό ἦταν τό μήνυμα... Καί ἔγινε τό θαῦμα!

Το 2017 όταν η Αγία Ζώνη είχε έρθει στη Νέα Ιωνία νομίζω ότι με στιγμάτισε εκείνη η περίοδος για πάντα και το λέω χωρίς υπερβολές. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα υγείας. Ίσως να είχα όμως πολλές αμαρτίες και ψυχικά να ένιωθα την αμαρτωλότητά μου μέχρι απόγνωσης αλλά όχι δεν είχα κάποιο πρόβλημα υγείας σωματικό. Άλλωστε τον σωματικό γολγοθά τον είχα περάσει πολύ νωρίτερα στα πιο νεανικά μου χρόνια με μια ύπουλη ασθένεια που είχε όμως ξεπεραστεί μετά από μια μεγάλη διαδρομή ζωής και προσπάθειας διότι πολύ απλά με είχε λυπηθεί ο Θεός. 

Βρίσκομαι λοιπόν στην υποδοχή της Αγίας Ζώνης, στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων της Νέας Ιωνίας το 2017, ζώντας τις συγκλονιστικές στιγμές της ανθρώπινης επαφής με το Θεομητορικό κειμήλιο, όχι μόνο της δικής μου επαφής αλλά και όλων των ανθρώπων που ήρθαν να προσκυνήσουν την Τιμία Ζώνη.Είναι κάποιες στιγμές που δεν περιγράφονται παρά μόνο καταγράφονται μέσα μας με ανεξίτιλο μελάνι. Τα πρόσωπα των ανθρώπων, άλλα πονεμένα, άλλα φοβισμένα, άλλα κουρασμένα, κάποιοι από αυτούς είχαν εμφανή τα σημάδια ασθενειών. 

Οι ψίθυροι …εκείνοι οι ψίθυροι …ήταν νομίζω όλη η κατάθεση ψυχής του καθενός μπροστά στην Αγία Ζώνη.

Ο πόνος και ο πόθος και η συγκίνηση αυτών των ανθρώπων που στέκονταν στην ουρά υπομονετικά έγινε δικός μου, σαν να ένιωθα την συντριβή τους, σα να άκουγα τις προσευχές τους και τα κλάματά τους.

Οἱ Οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας καί ἡ «Ἕνωση τῶν Εκκλησιῶν» (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 24η Ιουνίου 2019

ΟΙ ΟΥΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»

Και άλλες φορές στο παρελθόν αναφερθήκαμε στην εισβολή και την πλήρη σχεδόν επικράτηση και κυριαρχία της παναιρέσεως του Οικουμενισμού μέσα στο χώρο της ακαδημαϊκής θεολογίας και ιδαιτέρως στις Θεολογικές μας Σχολές. 

Το καρκίνωμα αυτής της φοβερής πολυαιρέσεως, της μεγαλύτερης όλων εποχών, έχει κατορθώσει δυστυχώς να διαβρώσει και να αλώσει τις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των ακαδημαϊκών  διδασκάλων, όπως αυτό τουλάχιστον αποδεικνύεται από την ίδρυση Κατευθύνσεως Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, από τα κατά καιρούς από τις Σχολές αυτές διοργανούμενα Συνέδρια και Ημερίδες,  αλλά και από άρθρα και δημοσιεύσεις καθηγητών και μη.

Ιδιαίτερα μετά την «Σύνοδο» της Κρήτης, στην οποία ως γνωστόν, αντί καταδίκης, εθριάμβευσε η παναίρεση, σχεδόν σύσσωμος ο θεολογικός κόσμος της χώρας έχει συστρατευθεί στο άρμα του Διασχριστιανικού και ΔιαθρησκειακούΟικουμενισμού και αγωνίζεται ακάθεκτος, με όλες του τις δυνάμεις, με περισσότερη ορμή τώρα και ζήλο, («ου κατ’ επίγνωσιν» βέβαια), στην προώθηση των στόχων του, στην επανένωση σε πρώτη φάση, του κατακερματισμένου χριστιανικού κόσμου με την Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς όμως την μετάνοια των αιρετικών ετεροδόξων και παρά τις υπάρχουσες δογματικές διαφορές. Και σε δεύτερη φάση στο συγκερασμό του Χριστιανισμού με όλες τις άλλες θρησκείες. Φυσικά δεν πρόκειται για επιδίωξη πραγματικής ενώσεως, ενώσεως εν τη αληθεία, σύμφωνα με την πατερική μας Παράδοση, αλλά περί ενώσεως αληθείας και ψεύδους. Περί συγκολλήσεως ετεροκλήτων στοιχείων, η οποία θα προέλθει ύστερα από συμβιβασμούς και«επανερμηνείες» των πλανών των ετεροδόξων, αλλά και με καινοφανείς ερμηνείες βιβλικών χωρίων, που οδηγούν σε αστήρικτα συμπεράσματα, μη μαρτυρούμενα από τους αγίους Πατέρες μας.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 16-6-2019 ἕως 18-6-2019.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί 

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων

Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια. 

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 16-6-2019 ἕως 18-6-2019

1) Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2019 (1979)

• ▼  Ιουνίου (300)
  • ▼  18 Ιουν (12)
    • Πεντηκοστή Β' μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 17-6-20...
    • Πεντηκοστή Α΄μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 16-6-201...
    • Ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς προσευχῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσό...
    • Ἀφιέρωμα στόν Ἅγιο Ὀνούφριο (Ἀποσπάσματα ἀπό τό λο...
    • Ἤξερε πότε θά πεθάνει ἡ γιαγιά
    • Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἑρμηνε...
    • Στην Αγία Πεντηκοστή, Ιωάννου του Χρυσοστόμου
    • Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος νεομάρτυρας Θεοφάνης
    • Μάγια Προζορόφσκαγια, ἐγγονή Ἁγίου Λουκά.
    • Μπῆκα πρό ἡμερῶν σέ μία ἐκκλησία...
    • Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ὄμορφο ἀπό τή φιλία, πού χρ...
    • 18 Ιουνίου. Λεοντίου μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσ...

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εἰς τόν Ἄγιον Ἀπόστολον Παῦλον. Ὁμιλία Β

  

   ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

                              ΟΜΙΛΙΑ Β΄

   Τι τέλος πάντων είναι ο άνθρωπος και πόση είναι η ευγένεια της δικής μας φύσης και πόσο ικανό στην αρετή είναι αυτό το ον, μας το έδειξε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους  ο Παύλος. Και τώρα σηκώνεται από εκεί που έχει φτάσει και με καθαρή φωνή προς όλους εκείνους που κατηγορούν τη φύση μας απολογείται για χάρη του Κυρίου, προτρέπει την αρετή, κλείνει τα αναίσχυντα στόματα των βλάσφημων και αποδεικνύει ότι δεν είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στους αγγέλους και στους ανθρώπους αν θέλουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας· γιατί χωρίς να έχει άλλη φύση, ούτε να έχει λάβει άλλη ψυχή, ούτε να κατοικήσει σε άλλο κόσμο, αλλά αν και ανατράφηκε στην ίδια γη και τόπο με τους ίδιους νόμους και συνήθειες ξεπέρασε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν από τότε που έγιναν οι άνθρωποι. 

    Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε ότι είναι δύσκολο πράγμα η αρετή και εύκολο η κακία; Γιατί ο Παύλος τούς αντικρούει λέγοντας: «τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν (:και ξανανιώνει η ψυχή μας, διότι οι θλίψεις μας, πολύ γρήγορα περνούν και είναι γι’ αυτό ελαφρές, ετοιμάζουν σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό αιώνιο βάρος δόξα σε εμάς)»[Β΄Κορ. 4,17] εάν όμως τέτοιες θλίψεις περνούν εύκολα, πολύ περισσότερο οι φυσικές ηδονές. Και δεν είναι μόνο αυτό το αξιοθαύμαστό του, ότι δηλαδή από πολλή προθυμία δεν αισθανόταν τους κόπους του για την αρετή, αλλά ότι ασκούσε αυτήν χωρίς αμοιβή.

Ἀρχιμ. Παῦλος Δημητρακόπουλος, «Οἱ τῶν ἀποστόλων πρωτόθρονοι καί τῆς Οἰκουμένης Διδάσκαλοι…»

Εν Πειραιεί τη 27η Ιουνίου 2019

«Οι των αποστόλων πρωτόθρονοι και της Οικουμένης Διδάσκαλοι…»

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Θεολόγου –Συγγραφέως, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς

 Κυρίαρχη θέση, αγαπητοί μου αδελφοί, κυρίαρχη θέση στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας κατέχουν οι άγιοι απόστολοι και μάλιστα οι κορυφαίοι εξ’ αυτών Πέτρος και Παύλος, «οι των αποστόλων πρωτόθρονοι», όπως τους χαρακτηρίζει το απολυτίκιο της εορτής. Και τούτο, διότι οι άγιοι απόστολοι υπήρξαν οι «αυτόπται και υπηρέται του Λόγου», τα πρόσωπα εκείνα, που εκλήθησαν από τον Χριστό, να γίνουν οι αυτόπτες μάρτυρες της ζωής, του πάθους, και της αναστάσεώς του, οι συνεχιστές του έργου του, οι μετά το πρώτον θεμέλιον, τον Χριστόν, θεμέλιοι λίθοι της Εκκλησίας, σύμφωνα με τον λόγον του Παύλου «εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού» (Εφ.2,20). Γι’ αυτό άλλωστε η Εκκλησία έχει καθιερώσει και περίοδο νηστείας, για τον επάξιο εορτασμό των, την νηστεία των αγίων αποστόλων, από την Κυριακή των αγίων Πάντων μέχρι την ημέρα της εορτής των. Το γεγονός αυτό μας δίδει την αφορμή να στρέψουμε την προσοχή μας χρεωστικώς προς τους μεγάλους αυτούς φωστήρας και να αναφερθούμε σ’ αυτούς, δανειζόμενοι την θεοφώτιστη γλώσσα των αγίων Πατέρων μας και μάλιστα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

«Τί γαρ ερούμεν προς τους διδασκάλους της άνω και της κάτω κτίσεως; Ουχ ευρίσκω γαρ λόγον άξιον εγκωμιάσαι τους εγκωμιάσαντας το γένος ημών. Τι γαρ Πέτρου μείζον; τι δε Παύλου ίσον; οίτινες τω έργω και τω λόγω πάσαν την εν ουρανοίς και επί γης κτίσιν ενίκησαν. Οι τω πηλώ του σώματος συμπεπλεγμένοι και αμείνους αγγέλων ευρεθέντες…», παρατηρεί σ’ έναν εγκωμιαστικό του λόγο ο μέγας της Εκκλησίας Πατήρ άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Δηλαδή τι μπορούμε να πούμε και με ποιά λόγια να εγκωμιάσουμε αυτούς, που αναδείχθηκαν διδάσκαλοι της άνω και της κάτω κτίσεως, μύστες και χειραγωγοί της ανθρωπότητος στα επίγεια και τα επουράνια μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών; Δεν βρίσκω λόγια να εγκωμιάσω αυτούς, που εγκωμίασαν το γένος μας. Διότι τί μεγαλύτερον από τον Πέτρον, ή τί ίσον με τον Παύλον μπορεί να υπάρξει; Aυτοί με τα έργα και την διδασκαλία τους ενίκησαν όλη την κτίση, την ορατή και αόρατη, και παρά το ότι έφεραν γήινο ανθρώπινο σώμα, υπερέβησαν ακόμη και την φύση των αγγέλων.

Bίος τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου

Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Ο Απόστολος Πέτρος

Ο Πέτρος γεννήθηκε στη Βηθσαϊδά (Ιωάν. 1, 45), κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ, όπου με τον αδελφό του Ανδρέα, που και αυτός έγινε Απόστολος, ασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά, μαζί με δυο άλλους Αποστόλους (Ματθ. 4, 18), τον Ιάκωβο και Ιωάννη, γιους του Ζεβεδαίου.

Σ’ όλους τους καταλόγους των Ευαγγελίων αναφέρεται πρώτα ως Σίμων (Ματθ. 10, 2. Μάρκ. 3, 16. Λουκ. 6, 14), ενώ σ’ άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης αναφέρεται και ως Συμεών (Πρ. 15, 14. 2 Πετρ. 1, 1). Αρκετές φορές μνημονεύεται ως Σίμων Πέτρος (Ματθ. 10, 2. 16, 16. Μάρκ. 3, 16. Λουκ. 6, 14. Ιωάν. 1, 40. 6, 68. 13, 6· 8· 24. 18, 10) καθώς επίσης και Κηφάς (1 Κορ. 1, 12. 3, 12. 9, 5. 15, 5. Γαλ. 1, 18. 2, 9 · 11· 14).

Στην Καινή Διαθήκη δε φαίνεται καθαρά πότε ο Ιησούς ονόμασε το Σίμωνα Κηφά, δηλ. βράχο, πέτρα. Κατά το Ματθαίο (16, 18) η μετονομασία αυτή συνδέεται με την ομολογία του Πέτρου στην Καισαρεία του Φιλίππου. Κατά το Μάρκο (3, 16) και το Λουκά (6, 14) η αλλαγή αυτή του ονόματος του από Σίμωνα σε Πέτρο μνημονεύεται στην αρχή του καταλόγου των δώδεκα, όταν δηλ. συγκροτήθηκε και ολοκληρώθηκε από τον Ιησού η ομάδα των δώδεκα. Ο Ιωάννης (1, 42) τοποθετεί το θέμα αυτό διαφορετικά: όταν για πρώτη φορά ο Σίμων συναντήθηκε με τον Ιησού (τον παρουσίασε στον Ιησού ο αδελφός του Ανδρέας), ο Ιησούς του είπε ότι θα ονομαστεί Κηφάς, που σημαίνει Πέτρος.

Ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης και Ιωνάς (Ιωαν. 1, 43. 21, 15-17). Ο Ματθαίος (16, 17) ονομάζει το Σίμωνα γιο του Ιωνά (Βαριωνά ). Πιθανώς το όνομα Ιωνάς να είναι σύντμηση και απλογραφία του Ιωάννης, ενώ το Βαριωνάς να μη μπορεί με απόλυτη βεβαιότητα να μεταφραστεί ως γιος του Ιωάννη.

Υπάρχει και η άποψη, που δεν μπορεί να υποστηριχτεί με σιγουριά, ότι η λέξη Βαριωνάς σημαίνει τρομοκράτης, οπότε ο Σίμων αποκτάει και τον προσδιορισμό Ζηλωτής. Αυτή η άποψη ενισχύεται από το γεγονός ότι ο Πέτρος χρησιμοποίησε μαχαίρι, φονικό όργανο, το βράδυ της σύλληψης του Ιησού από τους Ρωμαίους.

Ο Πέτρος κατοικούσε στην Καπερναούμ (Ματθ. 5, 14. Μάρκ. 1, 21· 29. Λουκ. 4, 31· 38), απ’ όπου καταγόταν η γυναίκα του και εκεί εγκαταστάθηκε μετά το γάμο του. Για τη γυναίκα του τίποτε δεν αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και είναι γνωστό ότι ο Πέτρος ήταν έγγαμος, γιατί ο Χριστός θεράπευσε την πεθερά του (Ματθ. 8, 14-15. Μάρκ. 1, 29-30. Λουκ. 4, 38-39). Είναι πολύ πιθανό ότι η σύζυγος του δε ζούσε όταν τον κάλεσε ο Χριστός στο αποστολικό αξίωμα. Μάλιστα αργότερα, στις ιεραποστολικές του περιοδείες, είχε και ο Πέτρος μαζί του όχι τη γυναίκα του αλλά χριστιανή αδελφή για να τον υπηρετεί (1 Κορ. 9, 5).

Οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι μισοῦν τήν ἁμαρτία, δέν τήν ἀντέχουν...

Οι άγιοι άνθρωποι μισούν την αμαρτία, δεν την αντέχουν, η αμαρτία τους βασανίζει. Είναι δίκαιοι και δεν πράττουν αμαρτία, διότι την μισούν και όχι διότι φοβούνται τον τιμωρό Θεό. 

Άγιος Λουκάς Κριμαίας (✞ 11 Ιουνίου)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/06/11.html

29 Ιουνίου. ♰ Πέτρου καί Παύλου τῶν πανευφήμων καί πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἰουν. 29. (Β´ Κορ. ια´ 21-ιβ´ 9).

Β Κορ. 11,21      κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. 

Β Κορ. 11,21             Προς εντροπήν και ταπείνωσίν μου το λέγω, σαν να υπήρξαμεν ημείς ασθενείς και αδύνατοι μεταξύ σας, και δεν μπορούσαμε τάχα να κάμωμεν όσα οι ψευδαπόστολοι σας έκαμαν. Σας λέγω όμως τούτο· εις οτιδήποτε τολμά να καυχηθή κανείς τολμώ και εγώ-με αφροσύνην το λέγω αυτό.