Κόβεις ἀμέσως τά πάθη σου; Ἀββᾶ Δωροθέου Ια΄ Διδασκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κόβεις ἀμέσως τά πάθη σου; Ἀββᾶ Δωροθέου Ια΄ Διδασκαλία, 20-9-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Βυζαντινή μουσική ὡς θεραπευτικό μέσο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου.

 

Ἡ Βυζαντινή μουσική ὡς θεραπευτικό μέσο, 4-2-2012, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου.

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_15η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_2ο ΜΕΡΟΣ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 .ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_15η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_2ο ΜΕΡΟΣ 28-04-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γέρων Ἐφραίμ Ἀριζόνας: «Ἕνας λογισμός μᾶς ἀνεβάζει στόν οὐρανό καί ἕνας μᾶς κατεβάζει στήν κόλαση»

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας

~ Μας λέγουν οι νηπτικοί πατέρες ότι ένας λογισμός μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και ένας μας κατεβάζει εις την κόλασιν. «Εν τοις λογισμοίς μας βελτιούμεθα ή αχρειούμεθα».

Δηλαδή ένας λογισμός, ο οποίος απρόσεκτα θα μας προσβάλη, , θα μας δηλητηριάση, θα μας ηδονίση, μπορεί να μας καταστήση αξίους για την κόλασι. Ένας λογισμός θεϊκός, ένας λογισμός αυταπαρνήσεως, ένας λογισμός ανδρείας, ένας λογισμός προσευχής και θεωρίας, μας αξιώνει να πλησιάσουμε τον Θείο Θρόνο και να γευθούμε πράγματα ουράνια. Από τους λογισμούς ή θα γίνουμε ακάθαρτοι ή θα γίνουμε καλύτεροι. Η αρχή των αμαρτημάτων ξεκινά από τους λογισμούς.

Οι λογισμοί πηγάζουν από τις πέντε αισθήσεις, τόσον τις πνευματικές όσον και τις σωματικές. Όταν αφήσουμε την αίσθησι των οφθαλμών ανεξέλεγκτη και βλέπη ο,τιδήποτε απρόσεκτα, αυτή η απροσεξία θα γεννήση μια σωρεία από εικόνες βρώμικες και αμαρτωλές.

Μιά μέρα στή γῆ, χίλια χρόνια στόν οὐρανό

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΓΗ, ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

*****************************************************

Ένας καλόγερος κάποτε με αγία ζωή διάβασε στην Αγία Γραφή το «χίλια έτη…». Είχε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία και με απλότητα της είπε: «Παναγία μου, πες στο Χριστό να μου εξηγήσει πώς είναι τόσο όμορφα στον Παράδεισο, ώστε τα χίλια χρόνια να φαίνονται ότι είναι μία μέρα.

Ήταν εκκλησιαστικός στο διακόνημα και ηλικιωμένος. Το βράδυ, όταν έφευγαν οι άλλοι μοναχοί, αυτός έμενε στο ναό, προσευχόταν κι έλεγε: «Παναγία μου, πες μου πώς γίνεται αυτό». Οι πόρτες της εκκλησίας ήταν ανοιχτές. Μέσα στην εκκλησία μπήκε ένας αετός. Ήταν τόσο όμορφος που δεν περιγραφόταν. Είχε χιλιάδες χρώματα κι έλαμπε. 

Όταν τον είδε ο μοναχός παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να τον πιάσει. Κι όταν θέλησε να τον πιάσει, ο αετός έφυγε, πήγε στην πόρτα και προσποιούταν ότι δεν μπορούσε να πετάξει. Ο μοναχός τον κυνήγησε και ο αετός ξέφυγε στο δάσος, σ’ ένα ξέφωτο και κάθησε σ’ ένα δέντρο. 

Ήταν μια ήσυχη βραδιά με πανσέληνο. Ο μοναχός κοιτούσε τον αετό κι άρχισε να κλαίει, γιατί δεν μπορούσε να τον πιάσει. Ο αετός τότε άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι, που δεν άκουσε ανθρώπινο αυτί. Ο μοναχός καθηλώθηκε έτσι 300 χρόνια!

Τόσα τραγούδησε το πουλί κι έπειτα έφυγε. Ο μοναχός όμως στενοχωρήθηκε και θύμωσε, γιατί νόμισε ότι πέρασε μόνο μια ώρα. Θυμήθηκε τότε ότι άφησε ανοιχτή την εκκλησία και γύρισε να την κλειδώσει. Όλα όμως είχαν αλλάξει. 

Πήγε τότε στον πορτάρη του μοναστηρίου κι αυτός εξεπλάγη. Και τούτο γιατί ο αετός που ήταν Άγγελος Κυρίου του είχε δώσει τέτοια χάρη που έλαμπε, ευωδίαζε. Γι’ αυτό και ο θυρωρός απόρησε. Τον ρώτησε λοιπόν:

-Από πού είσαι;

Ἡ σημειολογία τῆς μάσκας

Υπό Πρωτοπρεσβυτέρου Λάμπρου Φωτόπουλου,

Δικηγόρου παρ’Αρειω Πάγω εν συντάξει.

Μάστερ Κανονικού Δικαίου

Η σημειολογία ή σημειωτική είναι η επιστήμη που μελετά τα σημεία και τα συστήματα σημασίας.

Μας διδάσκει η Επιστήμη αυτή ότι όλα τα σημεία, γεγονότα , λέξεις, κινήσεις κλπ νοηματοδοτούνται μέσω της κοινωνίας και του πολιτισμού.

Ζούμε μέσα από τα σημεία, αφού αυτά μεσολαβούν για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας και καθιστούν εφικτή την επικοινωνία.

Η Εκκλησία από της ιδρύσεως της γνωρίζει πολύ καλά ότι σημασία δεν έχουν οι λέξεις αλλά το νόημα που μεταφέρουν.

Έτσι οι ίδιες λέξεις ή συμπεριφορές μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά και τοπικά πλαίσια έχουν διαφορετικό νόημα και σημασία.

Μια πράξη, όπως γνωρίζουν οι θεολόγοι, είναι καλή ή κακή όχι από μόνη της αλλά από την σημασία που έχει.

Παραδείγματα: Στην Παλαιά Διαθήκη οι αδελφοί του Ιωσήφ πέφτουν και τον προσκυνούν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμαρτάνουν (Έξοδος 43,20).

Αντίθετα οι Τρεις Παίδες δεν προσκυνούν την εικόνα του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα για να μην αμαρτήσουν(Δανιήλ ,3,1 επομ.)

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Δυστυχῶς! Δὲν εἶναι σήμερα ἐκεῖνοι, οἱ Ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιο καὶ τὸ ἀφήνουν νὰ κατασπαράζεται.

(…) Σήμερα πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε αὐτό;

Ἀγαπητοί μου προσέξτε! Σήμερα θὰ τὸ λέγαμε στὴν Ἐκκλησία. Θὰ τὸ καταγγείλουμε στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, πῶς; Ὅταν ἀντιληφθοῦμε πὼς ὑπάρχει κάποιος ποὺ δρᾶ γύρω μας καὶ παγιδεύει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν τοῦ λαοῦ θὰ πᾶμε νὰ τὸ ποῦμε εἰς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο ἢ εἰς στὸν πρεσβύτερο τῆς ἐνορίας μας. Θὰ πᾶμε νὰ ποῦμε:

«Πάτερ ξέρεις; Ξέρεις τί γίνεται ἐδῶ, σὲ ἐκεῖνο τὸ σπίτι ἢ ἐκεῖ, ἐκεῖ;». Θὰ τὸ καταγγείλουμε ἀμέσως.

Βεβαίως σήμερα εἰς στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ὑπάρχει ὁ λιθοβολισμός, ἀναμφισβητήτως δὲν ὑπάρχει. Στὸν Παλαιὸ Νόμο ὑπῆρχε ὁ λιθοβολισμός. Ἀλλὰ δὲν θὰ διστάσουμε νὰ τὸ καταγγείλουμε, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἡ μάνα μας καὶ ὁ πατέρας μας καὶ τὸ παιδί μας καὶ ἡ γυναίκα μας ἢ ὁ ἄνδρας μας. Νὰ τὸ ξέρετε αὐτὸ τὸ πράγμα. Θὰ τὸ καταγγείλουμε.

Θὰ μοῦ πεῖτε... «Νὰ τὸ καταγγείλουμε... Σὲ ποιὸν εἴπατε; Στὸν Ἐφημέριό μας κλπ. Μάλιστα...». 

Δυστυχῶς! Δὲν εἶναι σήμερα ἐκεῖνοι, οἱ Ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιο καὶ τὸ ἀφήνουν νὰ κατασπαράζεται. Αὐτὸ εἶναι τὸ θλιβερό. Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; Πολλὲς φορὲς βλέπουμε νὰ δροῦν οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ εἰσαγάγουν νέες θεότητες καὶ λατρεῖες καὶ νὰ μὴν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα. Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ πεῖς; Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ καταγγείλεις; Ποιὸς θὰ σὲ ἀκούσει; Αὐτὸ εἶναι τὸ δυστύχημα. 

Ἔντονες προτροπὲς γιὰ τὴν κήρυξι τοῦ λόγου (Β΄ Τιμ. δ΄ 1-5)

Έντονες προτροπές γιά τήν κήρυξι του λόγου (Β΄ Τιμ. δ΄ 1-5)
Το κείμενο του Αποστόλου Παύλου

Β Τιμ. 4,1 Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ,

Β Τιμ. 4,1 Σε εξορκίζω, λοιπόν, εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος κατά την Δευτέραν αυτού Παρουσίαν και την ένδοξον βασιλείαν του μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς,

Β Τιμ. 4,2 κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ.

Β Τιμ. 4,2 κήρυξε τον λόγον του Θεού· συμπαράστεκε και επίβλεπε με αγάπην και προσοχήν τους πιστούς όχι μόνο εις ευκαιρίας καταλλήλους, αλλά και εις περιστάσεις που φαίνονται απρόσφοροι, ελέγξε, επίπληξε, παρηγόρησε και ενίσχυσε με κάθε μακροθυμίαν και κατάληλον διδασκαλίαν.

Β Τιμ. 4,3 ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν,

Πρόσεξε τίς συντροφιές τῶν καλοζωϊστῶν νά μή δεθῆς μαζῆ τους.π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

 Πρόσεξε τίς συντροφιές τῶν καλοζωϊστῶν νά μή δεθῆς μαζῆ τους.

Ποιοί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία; Ποιοί ἀνήκουν πραγματικά στήν Ἐκκλησία; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

1. Ποιοί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία; Ποιοί ἀνήκουν πραγματικά στήν Ἐκκλησία; 

Τήν Ἐκκλησία ἀποτελοῦν ὅσοι εἶναι μέ τήν ἀλήθεια. Ὅσοι ἔχουν τήν ἀληθινή ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἀληθινή ὀρθόδοξη ζωή. Λέγει ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «...Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ὅλοι τῆς ἀληθείας εἰσί» καί συνεχίζει ἐμφαντικώτερα: «καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, καθάπαξ οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί»[1].

Πετάξτε τὶς ἁλυσίδες καὶ φωνάξτε:

Ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη. Πετάξτε τὶς ἁλυσίδες καὶ φωνάξτε: «Ἐμεῖς θέλουμε Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα!». Ἕλληνες, σηκῶστε ἱερὸ πόλεμο καὶ διῶξτε ὅποιον κάνει ἔργο διαβόλου σ᾽ αὐτὴν τὴν ματωμένη χώρα. Δὲν σηκώνει ἄλλο. Ἐξεγέρθητε καὶ μὴ ὑπνῆτε, γιατὶ ἐγγὺς τὸ τέλος, ὄχι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τῆς Ἑλλαδίτσας.

(†) Μακαριστός Γεροντας Γρηγόριος Αρχιπελαγίτης.

Καθηγούμενος Ι. Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.

22 Σεπτεμβρίου. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φωκᾶ, Ἐπισκόπου Σινώπης τοῦ Θαυματουργοῦ. Φωκᾶ τοῦ Κηπουροῦ καί τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰσαάκ καί Μαρτίνου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τρ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 11-21).

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ε´ 11 - 21

¹¹ ἐγὼ δέ, ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω, τί ἔτι διώκομαι; ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ. ¹² ὄφελον καὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς. ¹³ Ὑμεῖς γὰρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις. ¹⁴ ὁ γὰρ πᾶς νόμος ἐν ἑνὶ λόγῳ πληροῦται, ἐν τῷ, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. ¹⁵ εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ’ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. ¹⁶ Λέγω δὲ πνεύματι περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε. ¹⁷ ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις, ἵνα μὴ ἃ ἐὰν θέλητε ταῦτα ποιῆτε. ¹⁸ εἰ δὲ Πνεύματι ἄγεσθε, οὐκ ἐστὲ ὑπὸ νόμον. ¹⁹ φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, ²⁰ εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, ²¹ φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.