Τό Σαράκι τῆς ψυχῆς. Ἀρχ. Σάββας Ἀγιορείτης

 Το Σαράκι της ψυχής.13-12-2010 π.Σάββας Αγιορείτης

15 Μαρτίου. ♰ Καθαρά Δευτέρα. Ἀγαπίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ (303). Ἀριστοβούλου ἀποστόλου Βρετανίας, Μανουὴλ νεομἀρτυρος τοῦ Κρητός (1792). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Δευτέρας τῶν παννυχίδων (Λκ. κα´ 8-36).

Λουκ. 21,8         ὁ δὲ εἶπε· βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ὁ καιρὸς ἤγγικε. μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν.

Λουκ. 21,8                Αυτός δε είπε· “προσέχετε, μην εξαπατηθήτε από κανένα. Διότι πολλοί θα έλθουν, χρησιμοποιούντες ως ιδικόν των το όναμά μου και θα λέγουν, ότι εγώ είμαι ο Μεσσίας. Μη τους ακολουθήσετε, διότι είναι ψευδοπροφήται.

Περί ζήλειας καί φθόνου, Ἁγίου Παϊσίου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη

 Περί ζήλειας και φθόνου, Αγίου Παϊσίου «Πάθη καί αρετές» καί Ἁγιων Πατέρων 14-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com​, http://hristospanagia.gr​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τί εἶναι ἡ ἡσυχία, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ρούφου, 15-3-2021,Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Τι είναι η ησυχία, Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ρούφου, 15-3-2021,Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Δέν πρέπει νά κρίνουμε ἐπιφανειακά, Γεροντικό, 14-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Κήρυγμα_

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ -ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ-Κήρυγμα Γεροντικό-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ρωμαίου_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com​​, http://hristospanagia.gr​​ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κύριε Ιησού σκεπασον με απο της γλώσσης μου

https://youtu.be/aUMS0gcD6Mg

Συν Θεω Μ. Αποδειπνο και Μ. Κανών ζωντανή μετάδοση τώρα

Οἱ πειρασμοί καί οἱ θλίψεις στέλνονται στόν ἄνθρωπο γιά τήν ὠφέλειά του, γιά νά κατεργαστοῦν τήν ψυχή του κι ἔτσι νά τήν κάνουν πιό δυνατή καί πιό ἄξια.

Λέει ὁ ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης: «Ἄν ὁ ἄνθρωπος δέν ἐγκαταλειφθεῖ καί δέν νικηθεῖ καί δέν ὑποδουλωθεῖ καί δέν κυριευθεῖ νικημένος ἀπὸ κάθε πάθος καί λογισμό καί πνεῦμα, χωρίς νά βρίσκει βοήθεια μήτε ἀπό ἔργα μήτε ἀπὸ τὸν Θεό μήτε ἀπ᾿ ὁτιδήποτε, γενικά, ἔτσι πού νά φτάσει πιά στήν ἀπελπισία καί νά ταπεινωθεῖ σέ ὅλα, δέν μπορεῖ νά συντριβεῖ καί νά ἔχει τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπ’ ὅλους καί τελευταῖο καί δοῦλο ὅλων καί χειρότερο ἀκόμα κι ἀπὸ τούς δαίμονες, ἀφοῦ νικιέται καί ἐξουσιάζεται ἀπ᾽ αὐτούς. Αὐτή, λοιπόν, εἶναι ἡ οἰκονομική ταπείνωση πού παραχωρεῖ ἡ θεία πρόνοια, καί μέσω αὑτῆς δίνεται ἀπό τόν Θεό ἡ δεύτερη, ἡ ὑψηλή ταπείνωση, ἡ ὁποία εἷναι Θεία δύναμη πού ἐνεργεῖ καί κάνει τά πάντα Αὐτή κάνει τὸν ἄνθρωπο νά βλέπει τὸν ἑαυτό του πάντοτε ὄργανο τῆς θείας δυνάμεως καί νά ἐργάζεται μ᾽ αὐτήν τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ»[1]. 

Ἔτσι ἐξηγεῖται τό θαυμαστὸ φαινόμενο πού παρατηρεῖται στούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ: Ἐνῶ εἷναι σκεύη τοῦ 'Αγίου Πνεύματος, συγχρόνως ἀναγνωρίζουν καί ὁμολογοῦν πῶς εἶναι οἰ πιό μεγάλοι ἁμαρτωλοί, ἄξιοι πρόσκαιρων καί αἰώνιων τιμωριῶν. Κι αὑτό, γιατί οἵ ἅγιοι οὐσιαστικά γνώρισαν καί κατανόησαν τήν πτώσῃ τῇς ἀνθρωπίνης φύσεως, γνώρισαν καί κατανόησαν ὅτι στήν πεσμένη φύση τους δὲν ὑπάρχει τίποτε τό ἀμόλυντο, καί γι᾿ αὐτό ὅ,τι καλό κάνουν, ὀφείλεται στή θεία χάρη πού κατοικεῖ στήν ψυχή τους.

Ἕνα θαύμα τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα στό Γομάτι Χαλκιδικῆς

Στην περιοχή του χωρίου Γοματίου της Χαλκιδικής υπήρχε μετόχι της Μονής Ξηροποτάμου. Η κτηματική περιουσία του μετοχίου απαλλοτριώθηκε και παραμένει μόνον ο ναός προς τιμήν των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, που υπάγεται στην ενορία Γοματίου. Η εορτή των αγίων Τεσσαράκοντα είναι και η κυρία εορτή της ενορίας. Λειτουργεί πάντοτε ο Μητροπολίτης Ιερισσού και παρατίθεται τράπεζα (κουρμπάνι) σ' όλους τους προσκυνητάς που έρχονται από το χωριό και από τα άλλα γειτονικά χωριά. 

Οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες συνδέονται με μία θαυμαστή διάσωσιν του χωριού από βέβαιη καταστροφή, η οποία διασώζεται στην προφορική παράδοσιν των κατοίκων. 

Βρισκόμαστε στα 1905, όταν Τούρκοι στρατιώτες ήλθαν απεσταλμένοι από τον Μαντέμ Αγά της Στρατονίκης να πάρουν άνδρες για τα μεταλλεία.

Ως γνωστόν τότε όλα τα χωριά της Βορείου Χαλκιδικής (Μαντεμοχώρια), ήσαν υποχρεωμένα να στέλνουν άνδρες στα μεταλλεία. Οι κάτοικοι όμως του Γοματίου αντέδρασαν βίαια στην στρατολόγησι εργατών και σκότωσαν τους Τούρκους στρατιώτες. 

Αυτό όμως εξώργισε τους Τούρκους και ο Σουλτάνος διέταξε να καή το χωριό και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι κάτοικοι. Ξεκίνησε λοιπόν σώμα στρατού από την Θεσσαλονίκη με κατεύθυνσιν το Γομάτι και σκοπό να εκτελέσουν τα διαταχθέντα. Μόλις όμως έφθασαν κοντά στο χωριό, όπου ευρίσκεται ο ναός των αγίων Τεσσαράκοντα, συνέβη κάτι το θαυμαστό. Ο επικεφαλής αξιωματικός λυπήθηκε τον κόσμο και άλλαξε γνώμη: 

—Γιατί να τους τιμωρήσω με τέτοιο σκληρό τρόπο;

Στό κατώφλι τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς: «Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας» (Ἅγιος Λουκᾶς ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι πια μακριά. Και σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για το ποια διάθεση πρέπει να έχει ο χριστιανός που ετοιμάζεται να εισέλθει στο στάδιο της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Μετά τον θαυμαστό χορτασμό των πέντε χιλιάδων ανθρώπων με τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, ο Κύριος Ιησούς Χριστός πρόσταζε τους μαθητές Του να πλεύσουν προς την απέναντι όχθη της λίμνης, στην Κα­περναούμ, ενώ ο Ίδιος πήγε στο όρος να προσευχηθεί. Και καθώς διήνυαν το εικοστό πέμπτο ή το τριακοστό στάδιο, κατά την διάρκεια ισχυρής καταιγίδας και όν­τας φοβισμένοι, οι μαθητές είδαν τον Ιησού να περπα­τάει πάνω στο νερό προς αυτούς και τρόμαξαν ακόμη πιο πολύ. Ήθελαν να Τον πάρουν στη βάρκα, όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή η βάρκα προσορμίσθηκε στην όχθη προς την οποία έπλεαν.

Αυτό το μεγάλο θαύμα της πορείας πάνω στο νερό ο Κύριος το έκανε δύο φορές και το έκανε όχι για τον λαό, αλλά για τους μαθητές Του. Ο λαός που βρισκό­ταν στην απέναντι όχθη της λίμνης είδε ότι οι μαθητές απέπλευσαν μόνοι τους, ενώ ο Ιησούς έμεινε πίσω και ότι δεν υπήρχε καμιά άλλη βάρκα, εκτός εκείνης στην οποία μπήκαν οι μαθητές του Κυρίου. Παρ’ όλα αυτά, εντός ολίγου ο λαός έμαθε ότι ο Κύριος είναι ήδη στην Καπερναούμ. Έγινε αναταραχή και ρωτούσε ο ένας τον άλλο: «Πώς πέρασε στην απέναντι όχθη; Τι θαυ­μαστό συνέβη;» και κανένας τίποτα δεν μπορούσε να πει. Εν τω μεταξύ έφυγαν από την Τιβεριάδα και άλ­λες βάρκες και οι άνθρωποι έπλευσαν στην Καπερνα­ούμ και βλέποντας εκεί τον Ιησού, Τον ρώτησαν: «Ραββί! Πότε ήρθες εδώ;» (Ιωάν. 6, 8-25).

Τι απάντησε σ’ αυτούς ο Ιησούς; Δεν στάθηκε να εξηγήσει πότε και πώς ήρθε εδώ, αλλά αντί να ικανο­ποιήσει την περιέργειά τους, αντί της απλής απάντη­σης στην ερώτησή τους, ο Κύριος είπε τα εξής κατα­πληκτικά λόγια: «Αμήν αμήν λέγω υμίν, ζητείτε με, ουχ ότι είδετε σημεία, αλλ’ ότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε. Εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, ην ο υιός τού ανθρώπου υμίν δώσει· τούτον γαρ ο πατήρ εσφράγισεν ο Θεός» (Ιωάν. 6, 26-27), καλώντας τους να συλλογιστούν όχι για τα επίγεια αλλά για τα πνευματικά αγαθά που ο Ίδιος έφερε στους αν­θρώπους και μόνο χάρη των οποίων πρέπει να προ­στρέχουμε σ’ Αυτόν.

Συβ Θεω Ώρες Εσπερινός ζωντανή μετάδοση

https://youtu.be/nPRfQ5x0M9I

Συν Θεω Ώρες-εσπερινός ζωντανή μετάδοση

Κυριακή τῆς Τυροφάγου.Τό μίσος καί ἡ ἔχθρα ὡς ἐμπόδια γιά τή συγχώρηση καί τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ. 6, 14-21] 

Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου 

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ 

Αν κανείς έχει αδικηθεί από τον πλησίον του, ας φέρει στον νου του τον Δαβίδ. Μόλις θυμηθεί τον πράο και ανεξίκακο προφητάνακτα, θα σβήσει την οργή, που σαν φωτιά κατακαίει την ψυχή του. 

Για ποιο λόγο, πες μου, είναι εχθρός σου ο αδελφός σου; Μήπως σε έβρισε; Μήπως σε έκλεψε; Μήπως σε αδίκησε; Ό,τι κι αν σου έκανε, μην αναβάλλεις να κόψεις τα σκοινιά, που σε κρατούν δεμένο με την έχθρα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ακόμα πιο δύσκολο. Μέρα με τη μέρα η ντροπή σου θα μεγαλώνει και η έχθρα θα ριζώνει βαθύτερα στην καρδιά σου. 

Δώσε μου, σε παρακαλώ, τη χαρά να ακούσω ότι πήγες και βρήκες τον εχθρό σου, τον αγκάλιασες και με τα δυο σου χέρια, τον έσφιξες με αγάπη, τον ασπάστηκες με δάκρυα. Και θηρίο αν είναι, θα συγκινηθεί από τη συμπεριφορά σου και θα ημερώσει. Έτσι, και τον εαυτό σου θα απαλλάξεις από κάθε κατηγόρια και εκείνον θα κερδίσεις, κάνοντάς τον να μεταβάλει την εχθρική του διάθεση σε φιλία και αγάπη. 

Μη μου πεις: «Έχω εχθρό δύστροπο, κακόβουλο και αδιόρθωτο, γι’ αυτό δεν θα μπορέσω ποτέ να τον κάνω φίλο». Ό,τι κι αν είναι, δεν μπορεί να ξεπερνάει σε κακότητα τον Σαούλ, που μολονότι μια και δύο και πολλές φορές σώθηκε από τον Δαβίδ, αυτός χίλιες φορές σκέφτηκε κακό εναντίον του. Και μολονότι, παρά τη διαγωγή του αυτή, πάλι ευεργετήθηκε από τον αμνησίκακο Δαβίδ, εξακολούθησε να τον επιβουλεύεται και να ζητάει τη θανάτωσή του. 

Τι μπορείς να πεις για τον εχθρό σου; Ότι καταπάτησε τα χωράφι σου; Ότι άρπαξε τα ζώα σου; Ότι σε χλεύασε; Ότι σε απάτησε; Δεν προσπάθησε, πάντως, να σου αφαιρέσει και τη ζωή, όπως επανειλημμένα αποπειράθηκε αν κάνει ο Σαούλ σε βάρος του Δαβίδ. Αλλά κι αυτό αν έγινε, πάλι ο Δαβίδ είναι ανώτερος από εσένα. Γιατί, μολονότι έζησε στην εποχή του μωσαϊκού νόμου, που, όντας ατελής, δίδασκε το «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος (:μάτι αντί για μάτι, δόντι αντί για δόντι)»[Έξ.21,24],εντούτοις έφτασε στο ύψος της αρετής που διδάσκει ο τέλειος νόμος του Ευαγγελίου: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς(: να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν)»[Λουκ.6,27].Και ενώ εσύ πολλές φορές φουντώνεις από τη μνησικακία, οργισμένος καθώς είσαι με όσα σου έκανε ο εχθρός σου στο παρελθόν, ο Δαβίδ, αδιαφορώντας για όσα θα πάθαινε στο μέλλον από τον Σαούλ, δεν έπαυε να τον προστατεύει και να τον σώζει από κάθε κίνδυνο. Να σώζει ποιον; Τον άνθρωπο που ζητούσε ευκαιρία για να τον σκοτώσει! 

Γιά μένα ἡ ἐκκλησία εἶναι τό σπίτι μου καί οἱ ἀκολουθίες ἡ τροφή μου (Ἅγ.Νικόλαος Πλανάς)

Ο παπά Νικόλας δεν γνώριζε τι θα πεί πρωινό ρόφημα ή συνεχής βαθύς ύπνος. Και είχε το ιερό συνήθειο να μνημονεύει με τις ώρες τα ονόματα των νεκρών πρώτα και ύστερα των ζωντανών.Τις ώρες αυτές βρισκόταν πάντα όρθιος, συχνά νηστικός ή νήστευε απο μέρες κι ηταν εξαντλημένος.

Κατά το συνήθειό του αυτό εμνημόνευε πρώτα τους Πατριάρχες, Μητροπολίτες, Ιερείς, Διακόνους και στη συνέχεια διάβαζε τα εκατοντάδες χαρτάκια που του είχαν δώσει και κουβαλούσε μόνιμα πάνω του.Τα είχε τοποθετήσει σε δύο μεγάλες μαντήλες και αφού τις έδενε σταυρωτά τις φύλαγε στον κόρφο του. Στην μιά μαντήλα είχε τα εκατοντάδες ονόματα με τους νεκρούς. Και στην άλλη τους ζωντανούς.Τον ρώτησαν κάποτε:

-Τι είναι αυτά τα μποξαδάκια που φυλάγεις στον κόρφο σου παππούλη; Και εκείνος αποκρίθηκε:

Ζοῦμε σέ μία κοινωνία πιό εἰδωλολατρική καί πιό ἐχθρική πρός τό Χριστό, ἀπό ἐκείνη στήν ὁποία ὁ ἴδιος γεννήθηκε…

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο ίδιος γεννήθηκε… Οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους. Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός…

Τι είναι η ησυχία

https://youtu.be/gI350Gjj21s

Συν Θεω ΟΡΘΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΏΡΑ

Ἄς γίνουμε ὅπως ὁ Χριστός, ἐπειδή καί ὁ Χριστός ἔγινε ὅμοιος μέ ἐμᾶς

«Ας γίνουμε όπως ο Χριστός, επειδή και ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς. Ας γίνουμε θεοί για χάρη του, επειδή και εκείνος έγινε άνθρωπος για χάρη μας. Έλαβε το χειρότερο, για να μας δώσει το καλλίτερο. Έγινε φτωχός, για να πλουτίσουμε εμείς από την πτωχεία του. Έλαβε δούλου μορφή, για να απολαύσουμε εμείς την ελευθερία.