Στήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν (Ζ' μέρος), Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Στην Ανάσταση των νεκρών (Ζ' μέρος), Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου 28-4-2022, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ Ζωοδόχος Πηγή

ΑΓΑΠΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ Ο ΚΡΗΣ

(1595–1657)

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τὸν ὑπερούσιον, ὄμβρον κυήσασα, πηγὴ ζωήῤῥυτος, Παρθένε πέφυκας, ἀναπηγάζουσα ἡμῖν, τὸ νέκταρ τὸ ἀθάνατον, ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον, εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον, νάματα γλυκύῤῥοα, ἐκ τῆς Κρήνης σου πάντοτε, ἐξ ὧν ἐπεντρυφῶντες βοῶμεν·Χαῖρε Πηγὴ ἡ ζωηφόρος.

Α΄. Για το φώτισμα του τυφλού από το νερό της Ζωοδόχου Πηγής.

Αναφέρεται στο «Πεντηκοστάριον», κατά την πρώτη Παρασκευή μετά το Άγιο Πάσχα, την Παρασκευή της Διακαινησίμου, ότι ήταν κάποιος στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, πολύ εύσπλαχνος και ενάρετος άνθρωπος, με το όνομα Λέοντας και με το επώνυμο Μακέλλης (ο Λέων ο Α΄, ο «Θραξ»· 401–18 Ιανουαρίου 474). Για την καλοσύνη του τον αξίωσε ο Θεός κι έγινε αργότερα βασιλιάς. Όταν λοιπόν αυτός ήταν ακόμη στρατιώτης, βρέθηκε σ’ ένα δάσος κοντά στην Πόλη και είδε εκεί έναν τυφλό, ο οποίος ήταν πολύ διψασμένος από την οδοιπορία και τη ζέστη. Τον λυπήθηκε ο Λέοντας και τον έπιασε από το χέρι, για να περπατήσουν μαζί μήπως και βρει νερό να τον ποτίσει. Αφού λοιπόν περπάτησαν λίγο διάστημα, έπεσε ο τυφλός μη μπορώντας πλέον να περπατήσει από τη δίψα. Και ο Λέοντας έψαχνε πολλή ώρα μέσα στο δάσος για νερό, αλλά δεν έβρισκε· γι’ αυτό λυπόταν πολύ, επειδή φοβόταν μήπως πεθάνει ο τυφλός από τη δίψα. Ψάχνοντας λοιπόν πιο βαθιά στο δάσος, άκουσε μια φωνή να του λέει: «Μη λυπάσαι, Λέοντα! Γιατί εκεί κοντά σου είναι το νερό και δώσε απ’ αυτό στον τυφλό. Έπειτα, πλύνε τα μάτια του μ’ αυτό και θα γνωρίσεις τη δύναμή μου. Κι εσύ, να ξέρεις ότι πρόκειται να γίνεις βασιλιάς και τότε θυμήσου να μου χτίσεις έναν ναό, για να κατοικώ σ’ αυτόν και για να έρχονται όσοι χρειάζονται τη βοήθειά μου και να βρίσκουν σωτηρία ψυχής και σώματος».

Δέν ἐπιτρέπονται ἀπό τούς ἱερούς κανόνες οἱ καινοτομίες στήν Θεία λατρεία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Δεν επιτρέπονται από τους ιερούς κανόνες οι καινοτομίες στην Θεία λατρεία, 26-10-2020, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Στήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν (Στ' μέρος), Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Στην Ανάσταση των νεκρών (Στ' μέρος), Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου 28-4-2022, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-4-2022

https://youtu.be/hriQEfxjn6k

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-4-2022

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος μέσα στό Ἅγιο Φῶς

Ο Άγιος Ονούφριος μέσα στο Άγιο Φως

Φέτος το Πάσχα του 2019, καταφέραμε με τον άνδρα μου να βρεθούμε στον Πανάγιο Τάφο για την τελετή του Αγίου Φωτός. Ο Θεός μας επέτρεψε για άλλη μια φορά να μπούμε στο Ιερό του Ναού της Αναστάσεως και μάλιστα να βρούμε και μια γωνίτσα να καθήσουμε να ξεκουραστούμε μετά την πολύωρη αναμονή και ορθοστασία στο προαύλιο του Αγίου Κωνσταντίνου. Δίπλα μας, καθόταν ένας προσκυνητής από την Κύπρο, ο Μάριος Δημοσθένους, και πιάσαμε την συζητηση για το Αγιο Φως και το βιβλίο “Μυστικά βιώματα στην Αγία Γη". Για ευλογία, άνοιξα την τσάντα μου και του έδωσα μια εικονίτσα του Αγίου Ονουφρίου που μας έδωσε η σεβαστή μας γερόντισσα Παϊσία από την ομώνυμη χαριτόβρυτη μονή στον Αγρό του Κεραμέως που αναπαριστά τον άγιο, σε στάση προσευχής. Με το που είδε την εικόνα του Αγίου έπιασε το κεφάλι του και έβγαλε μια φωνή έκπληξης μπολιασμένη με δέος και συγκίνηση.

- Ωϊμέ, Χριστέ μου...Αυτός είναι που είδα στο Άγιο Φως πριν χρόνια...

- Ποιος; ρώτησα απορημένη.

Τό ἱστορικό τῆς ἀχειροποίητης εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Μονῆς Ζωγράφου

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Στο Άγιον Όρος βρίσκεται το Μοναστήρι του Ζωγράφου, το οποίο τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Μέσα στο καθολικό αυτής της Μονής, δίπλα στον κίονα του δεξιού χορού, υπάρχει μια θαυμάσια εικόνα του Αγίου, από τις πιο θαυματουργές του Όρους.

Αλλά ποιο είναι το ιστορικό της; Όταν βασίλευε στο Βυζάντιο ο Λέων ο Σοφός (909 μ.Χ.), τρία αδέλφια από την Αχρίδα, ο Μωϋσής, ο Ααρών και ο Βασίλειος, θέλησαν να γίνουν μοναχοί. Γι’ αυτό πήγαν στο Άγιον Όρος, όπου έχτισαν ένα Μοναστήρι. Όμως διαφώνησαν μεταξύ τους για το ποιος θα έπρεπε να ήταν ο άγιος προς τον οποίον θα το αφιέρωναν. Γι’ αυτό, με νηστεία και προσευχή, παρακάλεσαν τον Θεό να φανερώσει το θέλημά Του. Ετοίμασαν, λοιπόν, το σανίδι όπου θα ιστορούσαν την εικόνα και το τοποθέτησαν μέσα στη νεόχτιστη Εκκλησία.

Ένα βράδυ, ενώ και οι τρεις τους προσεύχονταν μέσα στα κελλιά τους, ένα ασυνήθιστο φως, λαμπρότερο και από αυτό του ηλίου, απλώθηκε από την Εκκλησία σ’ όλο τον γύρω τόπο κι έφτασε ως τα κοντινά υψώματα. Την άλλη μέρα το πρωί, πήγαν στον Ναό και εκεί τους κατέλαβε έκπληξη, φόβος, θαυμασμός και δέος για το πραγματικά παράδοξο που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια: Επάνω στο άγραφο και ανιστόρητο ξύλο, επάνω στο κενό και αζωγράφιστο σανίδι, είχε αποτυπωθεί θαυμάσια η ζωντανή μορφή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Από αυτή, λοιπόν, τη μορφή έβγαινε εκείνη η ουράνια λάμψη, η οποία καταύγαζε όλο τον μοναστηριακό τόπο την προηγούμενη νύχτα. Από αυτό το εκπληκτικό θαύμα της αχειροποίητης εικόνας του Αγίου Γεωργίου, η Μονή του Ζωγράφου αφιερώθηκε άπαξ διά παντός στο σεπτό όνομά του.

Διακαινήσιμος Ἑβδομάδα

ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Επτά ημέρες, όπως και η Κυριακή του Πάσχα!

Γιά μας που πιστεύουμε, παρ’ όλη την αμαρτωλότητά μας, η λέξις «Διακαινήσιμος» είναι πολυσήμαντος.

Όλες δε οι ημέρες της εβδομάδος αυτής της Διακαινησίμου (Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο), θεωρούνται ως μία ημέρα.

Kαι δι’ αυτόν τον λόγον τα λόγια που ακούσαμε τη νύχτα της Aναστάσεως, αυτά τα ­ἴδια λόγια ψάλλουν οι ψάλται, τα ­ἴδια ψάλλομεν συνεχῶς επί μίαν εβδομάδα.

Aκόμη δε την περίοδον της εβδομάδος αυτής επιτρέπει η Eκκλησία μας καθημερινώς να κοινωνεί ο άνθρωπος, έστω και αν την προηγούμενη μέρα έχει καταλύσει κρέας. Όπως είπαμε, θεωρείται μία ημέρα.

Ονομάσθη δε Διακαινήσιμος.

Tότε, βλέπετε, η λέξις ήτο ακόμη σαφής. Aλλά τώρα με την τάση αυτή των κουλτουριάρηδων, που μαζευτήκανε στην τηλεόραση, γιά να καταργήσουν κάθε έννοια της Ελληνικής γλώσσης, η λέξις αυτή είναι πλέον άγνωστος.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ;

H λέξις «Διακαινήσιμος» σημαίνει· ό,τι είναι υλικώς και ηθικώς φθαρτόν, αυτό το πράγμα το φθαρτόν το παίρνει ο Xριστός και το κάνει καινούργιο.

Άγνωστον γλώσσαν λαλούμεν αυτή την ώρα, κινέζικα, σε ανθρώπους που μόνο στις ταυτότητες έχουν τη λέξη «ορθόδοξος», πλήν τούτου όμως κανένα δεσμόν οὐσιαστικό δεν έχουν με την αγία θρησκεία των πατέρων μας. Διακαινήσιμος λοιπόν είναι η εβδομάδα αυτή.

Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο μέχρι την Kυριακή του Θωμά, ονομάζεται Διακαινήσιμος.

Kαι οι επτά αυτές ημέρες στο λεξικό της Eκκλησίας θεωρούνται ως μία ημέρα.

Kαι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιτρέπει η Eκκλησία μας να κοινωνούμε καθημερινώς, μολονότι την προηγουμένη ημέρα έχουμε καταλύσει τροφές αρτύσιμες.

Ἑρμηνεία εἰς τόν Κανόνα ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ - Ὠδή α΄

Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ερμηνεία εις τον Κανόνα

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ήτοι της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου

Ποίημα όντα Ιωάννου του Δαμασκηνού[1]

Άνευ Ακροστιχίδος

Ωδή α΄. Ήχος α΄. Ο Ειρμός.

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα. εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Ερμηνεία.

Συνειθίζουν οι ρήτορες να μη μεταχειρίζωνται προοίμια εις μερικούς πανηγυρικούς λόγους, αλλ’ ευθύς να αρχίζουν την προκειμένην υπόθεσίν των. όθεν και ο χαριτώνυμος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τούτους μιμούμενος, ο ρήτωρ τους ρήτορας, και ο πανηγυριστής τους πανηγυριστάς, χωρίς ακροστιχίδα, ήτις τρόπον τινά έχει τάξιν Προοιμίου εν τοις Κανόσιν, αρχίζει τον παρόντα Κανόνα της Λαμπροφόρου ημέρας. Με δυο δε λαμπρά πράγματα ηθέλησε να λαμπρύνη την λαμπράν Ανάστασιν του Κυρίου, αξίως της ιδικής του λαμπρότητος, ο λαμπρός τω βίω και λαμπρότερος τω λόγω και λαμπρότατος την ψυχήν Ιωάννης.

Πρώτον μεν γάρ ελάμπρυνε την λαμπράν ημέραν ταύτην όχι με άλλον ήχον, αλλά με τον πρώτον, διότι αυτός είναι ήχος όπου έχει το μέλος ορθόν τε, σύντονον και γενναίον. αυτός έλαβε την αρχήν να άδεται από τους Δωριείς, οίτινες είναι οι νυν εν Πελοποννήσω Μονεμβασίται. όθεν και Δώριος ονομάζεται αυτός, κατά τους Μουσικούς, Τετράφωνος και Νάος δια τους λόγους και τας αιτίας όπου αυτοί φιλοσοφούσι. και δια να ειπώ καθολικώς, καθώς η ημέρα του Πάσχα είναι η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων, και η λαμπροτέρα ημέρα των άλλων. ούτω και ο πρώτος ήχος ο εν αυτή ψαλλόμενος είναι η ήχος όλων των άλλων ήχων ο λαμπρότερος. διό και με την κοινήν γνώμην πάντων των Μουσικών, αυτός εκρίθη άξιος να λάβη την πρώτην τάξιν ανάμεσα εις όλους τους ήχους, καθώς και το εις αυτόν επίγραμμα μαρτυρεί.

΄Τεχνη μελουργός σούς αγασθείσα κρότους,

Πρώτην νέμει σοι τάξιν. ω της αξίας!

Δεύτερον δε ελάμπρυνε την Λαμπράν ο λαμπρός Μελωδός με τας λαμπράς ρήσεις του λαμπροτάτου πανηγυριστού Γρηγορίου του Θεολόγου, ίνα εκ λαμπρού Πανηγυριστού, υπό λαμπρού Μελωδού, δια λαμπρού ήχου, με λαμπράς ρήσεις, λαμπρώς το λαμπρόν της λαμπράς ημέρας συγκροτήται μέλος κατά την δις δια πασών συμφωνίαν. και το θαυμαστόν είναι, ότι όχι μόνον τας υποθέσεις εκ του Θεολόγου λαμβάνει, αλλά και αυτολεξεί τας εκείνου μεταχειρίζεται λέξεις. όρα γαρ ότι ευθύς η αρχή της πρώτης Ωδής ξηρά και γυμνή αρύεται από τας θεολογικάς εκείνου πηγάς. ούτω γαρ εν μεν τω εις την Βραδυτήτα λόγω αυτού ταύτην ποιείται την αρχήν. «Αναστάσεως ημέρα». είτα φησί. «Και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει». εν δε τω εις το Πάσχα λόγω αυτού ούτω γράφει αυτολεξεί. «Πάσχα Κυρίου Πάσχα». και πάλιν εν τω αυτώ λόγω, εξηγών τι θέλει να ειπή Πάσχα, ούτω λέγει. «Δηλοί δε η φωνή (του Πάσχα δηλ.) την διάβασιν, ιστορικώς μεν δια την εξ Αιγύπτου προς την Χαναναίαν φυγήν και μετανάστασιν, πνευματικώς δε δια την εκ των κάτω προς τα άνω και εις την γην της Επαγγελίας πρόοδον και ανάβασιν». Ταύτα λοιπόν τα τρία συνάψας ο Μελωδός εις ένα Ειρμόν, την μεν πρότασιν του ανωτέρω θεολογικού λόγου κάμνει πρότασιν του ιδικού του Ειρμού, ούτω λέγων. Αναστάσεως ημέρα. δια τούτο ας λαμπρυνθώμεν κατά την ημέραν ταύτην όλοι οι ορθόδοξοι της Εκκλησίας λαοί.

Ποιό θαῦμα τοὺς ἐπέβαλε τὴν τόση ἁγία ἡσυχία;;

Μία Κυριακή, στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας,

μερικὲς ψυχὲς τὸ εἶχαν «παραξηλώσει»

μὲ τὶς φωνὲς καὶ τὰ γέλια.

Ἐκείνη τὴν ὥρα μοίραζα Ἀντίδωρο καὶ ὁ συλλειτουργός μου ἔκανε τὴν Κατάλυση.

Εἶχαν δὲν εἶχαν μείνει καμμιὰ δεκαριὰ ἐκκλησιαζόμενοι,

γιὰ νὰ πάρουν ἀκόμα Ἀντίδωρο.

Ἑνὸς ἀπ᾿ αὐτοὺς στράφηκε ξαφνικὰ τὸ βλέμμα,

ἐνῶ γελοῦσε δυνατά,

πρὸς τὸ μέρος τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Εἶδε ἐμένα βέβαια νὰ μοιράζω τὸ Ἀντίδωρο,

ἀλλὰ *τὸ Τέμπλο μπροστά του νὰ ἔχη ἐξαφανιστῆ!…

Ἡ ματιά του ἔπεσε πρῶτα

στὸν π. Π., τὸν ὁποῖο εἶδε νὰ σηκώνη τὸ ἅγιο Ποτήριο,

γιὰ νὰ κάνη τὸ ὑπόλοιπο τῆς Καταλύσεως,

ταυτόχρονα ὅμως εἶδε ὅλο τὸ Ἱερὸ Βῆμα νὰ εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ Ἀγγέλους,

οἱ ὁποῖοι ἦταν σὲ στάση εὐλαβική,

μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια καὶ σκυμμένο τὸ κεφάλι,

σοβαροὶ καὶ στραμμένοι ὅλοι πρὸς τὸ μέρος τοῦ Ἱερέως,

ποὺ ἔκανε τὴν Κατάλυση.

Διότι ἐκείνη τὴν στιγμή, ἐξακολουθεῖ μέσα στὸ ἅγιο Ποτήριο νὰ ὑπάρχη ὁ Ζῶν Θεός,

τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας.

Δύο ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους γύρισαν καὶ τὸν κοίταξαν μὲ βλέμμα σοβαρὸ καὶ πολὺ αὐστηρό.*

Λίγο ἔλειψε νὰ λιποθυμήση.

...συνήγοροι κατηγορίας θά εἶναι ὅλα αὐτά τά παιδιά πού σκοτώσαμε μέ ἐκτρώσεις...

https://proskynitis.blogspot.com/2022/04/blog-post_82.html

Ὁ Χριστός δέν ἔκανε ποτέ κανένα σχόλιο σέ κανένα ἀνθρώπινο σῶμα.

«Ο Χριστός δεν έκανε ποτέ κανένα σχόλιο σε κανένα ανθρώπινο σώμα. Δεν είπε στον Ζακχαίο «τι μικρός που είσαι!». Περνούσε αδιάκοπο χρόνο με την πραγματικότητα των ανθρώπων, δηλαδή με τις ψυχές — γιατί η ψυχή μίλησε στις ψυχές, και η ψυχή θεράπευε και ανύψωσε τις ψυχές.

29 Ἀπριλίου. † Παρασκευὴ τῆς διακαινησίμου. «Τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς». Ἰάσωνος καὶ Σωσιπάτρου ἀποστόλων ἐκ τῶν 70· Κερκύρας μάρτυρος. Ἰωάννου μητροπολίτου Θηβῶν (ιβ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Παρ. διακαινησίμου (Πρξ. γ΄ 1-8).

Πραξ. 3,1           Ἐπὶ τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐνάτην.

Πραξ. 3,1                  Ο Πετρος δε και ο Ιωάννης ανέβαιναν μαζή στον ναόν μίαν από τας ημέρας εκείνας, κατά την τρίτην απογευματινήν, που ήτο ώρα προσευχής.