Κήρυγμα: 351. Η κατάπαυση της ακτημοσύνης προϋπόθεση για τη νοερά προσευχή, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 21-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Σάββατο 21 Μαΐου 2022
Ἡ πάλη μας εἶναι μέ τά πονηρά πνεύματα, γιαὐτό ἀπαιτεῖται ἀδιάλειπτη προσευχή, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία Ἀρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ_Η πάλη μας είναι με τα πονηρά πνεύματα, γιαυτό απαιτείται αδιάλειπτη προσευχή, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 21-5-2022
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comἩ ἐλπίδα στόν Θεό χαρίζει τήν βαθειά γνώση τῆς Θείας ἀλήθειας, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΚΗΡΥΓΜΑ_349. Η ελπίδα στον Θεό χαρίζει την βαθειά γνώση της Θείας αλήθειας, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 20-5-2022
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, 21-5-2022
https://youtu.be/fi_wABUf8XQ
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, 21-5-2022
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση καί τόν διάλογο τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
«Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι ο Ιησούς προσελκύει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και ο ίδιος ο Ιησούς δεν βάπτιζε, αλλά βάπτιζαν οι μαθητές Tου – για να μην ερεθίζει τον φθόνο των εχθρών Tου άφησε την Ιουδαία και αναχώρησε πάλι για τη Γαλιλαία, όπου δεν υπήρχαν πολλοί αντίζηλοί Tου)»[Ιω.4,1-3].
«Γιατί λοιπόν αναχωρεί από την Ιουδαία;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Όχι από δειλία φυσικά, αλλά για να σταματήσει τη ζηλοτυπία των Ιουδαίων και να ανακόψει τον φθόνο τους. Είχε βέβαια τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει εάν Του έκαναν επίθεση, αλλά δεν θέλει να το πράττει αυτό συχνά, για να μην κινούνται αμφιβολίες για την πραγματικότητα της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού του Θεού· διότι, εάν κάθε φορά που Τον συλλάμβαναν, διέφευγε, ασφαλώς πολλοί θα σχημάτιζαν σχετικές υποψίες.
Για τον λόγο αυτό, τις περισσότερες πράξεις Του τις έκανε σαν να ήταν ένας απλός άνθρωπος. Διότι όπως ήθελε να πιστέψουν στη θεϊκή Του υπόσταση, έτσι ήθελε να πιστέψουν επίσης ότι, αν και Θεός, έφερε σάρκα ανθρώπινη. Γι' αυτό και ύστερα από την Ανάσταση έλεγε προς τους μαθητές: «Ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα(:δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου ότι έχουν τα σημάδια των καρφιών, και βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος ο Διδάσκαλός σας που σταυρώθηκε. Ψηλαφήστε με με τα χέρια σας και βεβαιωθείτε ότι δεν είμαι άσαρκο πνεύμα· διότι η ψυχή και το φάντασμα ενός νεκρού δεν έχει σώμα και οστά, όπως βλέπετε και πείθεσθε ότι έχω εγώ)»[Λουκ.24,39]. Επίσης για τον ίδιο λόγο επιτίμησε τον Πέτρο όταν Του είπε «ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο(: ο Θεός να σε φυλάξει, Κύριε, από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν. Δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά και να θανατώσουν Εσένα τον Μεσσία)»[Ματθ.16,22]. Τόση σπουδαιότητα απέδιδε ο Κύριος στο θέμα αυτό, στο να πιστευτεί δηλαδή ότι έφερε και την ανθρώπινη σάρκα.
Άλλωστε και μεταξύ των δογμάτων της Εκκλησίας δεν είναι μικρό το θέμα αυτό, ούτε για τη σωτηρία μας αποτελεί κάτι το ασήμαντο το κεφάλαιο αυτό, δια του οποίου έχουν γίνει και έχουν επιτευχθεί τα πάντα· διότι έτσι, και ο θάνατος καταλύθηκε και η αμαρτία συγχωρήθηκε και η κατάρα εξαφανίστηκε και άπειρα αγαθά εισήλθαν στη ζωή μας. Για τον λόγο αυτό ήθελε παρά πολύ να πιστέψουν οι άνθρωποι στην αλήθεια ότι η κατά σάρκα Γέννησή Του υπήρξε η ρίζα και η πηγή των αναρίθμητων αγαθών. Και ενώ φρόντιζε για την απόδειξη της ανθρώπινης Του φύσης, δεν άφηνε παράλληλα ούτε τη θεία να συσκιάζεται.
«…Ἔτσι θά ἀνθίσει ἡ Ὀρθοδοξία σέ λίγα χρόνια! Ἔτσι θά καρποφορήσει σέ ὅλο τόν κόσμο!»
~Καταθέτουμε ένα σημαντικό περιστατικό, με προφητικές διαστάσεις, από την συναναστροφή μιας κυρίας με τον αγίας μνήμης Κωνσταντίνο, τον δια Χριστόν σαλόν των Αθηνών, γνωστό ως τρελο-Γιάννη, όπως αυτή μας το διηγήθηκε κατά την πρόσφατη συνάντησή μας στην Αθήνα.
Σε κάποιο ναό των Αθηνών, κατά την επίσημη και εορταστική ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, οι πιστοί εισέρχονταν, κρατώντας εικόνες που έφερναν από τα σπίτια τους εις ανάμνησης της αναστύλωσης των εικόνων κατά την λαμπρή αυτήν ημέρα. Στην Ακολουθία εκείνη παρίστατο και η γνωστή μας αυτή κυρία, που σε μια στιγμή είδε τον τρελο-Γιάννη να εισέρχεται στον ναό, φέροντας επάνω στην κεφαλή του μια γλάστρα με μαραμένα λουλούδια! Κατά τη διάρκεια της λιτανείας των ιερών εικόνων, που γίνεται κατά την ημέρα αυτή σε ορισμένους ναούς, κάποιοι χριστιανοί κοροϊδευαν τον τρελο-Γιάννη για την παράδοξη «άρση» της γλάστρας…
Η καλή μας αυτή κυρία, που λιτάνευε μαζί με τον τρελο-Γιάννη, προσπαθώντας να τον σωφρονίσει, του έλεγε: «Κωνσταντίνε μου, άσε κάτω την γλάστρα τώρα! Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά τέτοια ημέρα και ώρα»! Κι αυτός της απάντησε: «Αυτό που βλέπεις, είναι τρέλα με νόημα! Εσύ να βλέπεις τη γλάστρα. Και να δεις, που στο τέλος όλοι θα πέσουν να προσκυνήσουν»!
«Πῶς θὰ ἔχουμε μία εὐλογημένη νέα χρονιὰ» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου
Τὴν Πίστη μας εὐχόμεθα νὰ τὴν παραδώσουμε ἀκέραιη ὅπως τὴν παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Ἅγιους Πατέρες, χωρὶς καμμία πρόσμιξη, καμμία νόθευση, καμμία αἵρεση ἡ ὁποία ἔστω καὶ κατ’ ἐλάχιστον θὰ ἀλλοιώσει αὐτὴν τὴν Πανάμωμο Πίστη. Γιατὶ ἄν φυλάξουμε τὴν Πίστη μας, φυλάξαμε τὰ πάντα. Ἐὰν χάσουμε τὴν Πίστη μας, χάσαμε τὰ πάντα. Μετὰ χάνεται καὶ ἡ πατρίδα, χάνονται καὶ τὰ σπίτια μας καὶ οἱ οἰκογένειες καὶ ὅλα.
Εὐχόμαστε λοιπόν, μέχρι τέλους νὰ ἀγωνιστοῦμε καὶ νὰ μὴν ὑποκύψουμε στὶς πιέσεις τὶς ποικίλες τῆς νέας τάξης πραγμάτων, τῆς παγκόσμιας αὐτῆς δικτατορικῆς κυβέρνησης ἡ ὁποία ἔχει ἁπλώσει τὰ σατανικὰ δίχτυα της παντοῦ καὶ προσπαθεῖ νὰ μᾶς καταστήσει ὅλους ἐνόχους φόνων μέσῳ τῶν διαβολίων, ὅπως τά ‘χουμε πεῖ πολλὲς φορές, καὶ ὄχι μόνο νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν λεγόμενη μετανθρωπικὴ ἐποχή, στὸν μετανθρωπισμὸ ὅπου πλέον ὁ ἄνθρωπος θὰ εἶναι ἕνα ὑβρίδιο μηχανῆς καὶ ἀνθρώπου καὶ τέλειος ὑποτακτικὸς- εἵλωτας στὴν ἐλὶτ τῶν παγκοσμιοποιητῶν.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀποστολή τοῦ Παύλου καί τοῦ Βαρνάβα στήν Ἀντιόχεια
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑΣ[:Πράξ.11,19-30]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Πράξ. 11, 19-30]
«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:αλλά προτού συμβούν αυτά με τον Κορνήλιο, στους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων επικρατούσε η προκατάληψη ότι οι εθνικοί δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιουδαίους στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Εκείνοι λοιπόν που είχαν φύγει από τα Ιεροσόλυμα και είχαν διασκορπιστεί λόγω του διωγμού που είχε γίνει εξαιτίας του Στεφάνου, έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια. Και σε κανέναν άλλο δεν κήρυτταν τον λόγο του Θεού παρά μόνο στους Ιουδαίους)»[Πράξ. 11,19]. Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, διότι τον φόβο δεν τον σκέφτονταν καθόλου, αλλά το έκαναν τηρώντας τον νόμο και δείχνοντας ακόμη ανοχή σε αυτούς.
Δεν συνέβαλε λίγο ο διωγμός στη διάδοση του θείου λόγου· διότι λέγει ο Παύλος: «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν(:Ναι. Στενάζουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι σε εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα συνεργούν για το καλό τους. Αυτοί κλήθηκαν σύμφωνα με την προαιώνια απόφαση του Θεού και δέχτηκαν τη σωτήρια κλήση. Πώς λοιπόν να μη συνεργούν όλα για το καλό τους;)»[Ρωμ. 8,28]. Δεν θα μπορούσαν τίποτα άλλο να κάνουν, εάν επιδίδονταν με θέρμη έχοντας ως προκαθορισμένο σκοπό τους το να στερεώσουν την εκκλησία, παρά αυτό ακριβώς· και εννοώ δηλαδή το να διασκορπίσουν σε όλα τα μέρη τους δασκάλους.
Και πρόσεχε μέχρι πού επεκτάθηκε το κήρυγμα: «Διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας(:έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια)»,λέγει, «μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:και σε κανέναν άλλο δεν κήρυτταν τον λόγο του Θεού παρά μόνο στους Ιουδαίους)». Βλέπεις ότι κατά θεία οικονομία έγιναν όλα εκείνα τα σχετικά με τον Κορνήλιο; Αυτό επίσης αποτελεί και απολογία για τον Χριστό και κατηγορία για τους Ιουδαίους.
Όταν λοιπόν θανατώθηκε ο Στέφανος[βλ. Πράξ. 7, 58-60: « Καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου,καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ(:και αφού τον έβγαλαν έξω από την πόλη, άρχισαν να τον λιθοβολούν. Και οι μάρτυρες, που σύμφωνα με τον νόμο έπρεπε πρώτοι να ρίξουν πέτρες εναντίον του, άφησαν τα ρούχα τους κοντά στα πόδια κάποιου νέου που λεγόταν Σαύλος, για να τα φυλάει. Και ενώ εκείνοι λιθοβολούσαν τον Στέφανο, αυτός επικαλούνταν τον Κύριο κι έλεγε: ‘’Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου’’.
Πῶς καὶ πῦρ ὑπάρχεις βλύζον, πῶς καὶ ὕδωρ ᾖς δροσίζον;
πηγή:εδω
Στίχοι ποὺ δείχνουν ἔρωτα πρὸς τὸν Θεό
( Λόγος πέμπτος τῶν στίχων )
Πῶς γίνεται πῦρ ν᾽ ἀναβλύζεις;
πῶς σύγχρονα νερὸ δροσιστικό;
πῶς καῖς μαζὺ καὶ γλυκαίνεις;
πῶς τὴ φθορὰ ἐξαφανίζεις;
πῶς Θεοὺς κάνεις τοὺς ἀνθρώπους;
πῶς φῶς τὸ σκοτάδι;
πῶς ἀπ᾽ τὸν ἅδη βγάζεις;
πῶς ἄφθαρτους τοὺς θνητοὺς κάνεις;
πῶς τὸ φῶς πᾶς σὲ σκότος;
πῶς τὴ νύχτα περιαρπάζεις;
πῶς τὴν καρδιὰ τὴν καταλάμπεις;
πῶς ὁλόκληρο μ᾽ ἀλλάζεις;
πῶς ἑνώνεσαι μὲ τοὺς ἀνθρώπους;
πῶς Θεοῦ υἱοὺς τοὺς κάνεις;
πῶς μὲ τὸν πόθο σου καῖς;
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 20-5-2022
https://youtu.be/8bzE0OW-l4Y
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 20-5-2022
21 Μαΐου. † Κωνσταντίνου (†337) καὶ Ἑλένης (†327) τῶν θεοστέπτων βασιλέων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου, Μαΐου 21 (Πρξ. κς΄ 1, 12-20).
Πραξ. 26,1 Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο·
Πραξ. 26,1 Ο Αγρίππας ο βασιλεύς είπε προς τον Παύλον· “σου επιτρέπεται να ομιλήσης υπέρ του ευατού σου”. Τοτε ο Παύλος, αφού άπλωσε το χέρι, ήρχισε την απολογίαν του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
