Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-6-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ- Δογματική (B μέρος), Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Οι Άγιοι του Θεού- Δογματική (Β΄ μέρος), Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, 19-6-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ- Δογματική (Α μέρος), Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ_Οι Άγιοι του Θεού- Δογματική (Α μέρος), Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 18-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Σοφία εἶναι τό νά ὑπομένουμε σάν δική μας τήν πονηρία ἐκείνων πού μᾶς ἀδικοῦν, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_387. Για να μην πειράζεσαι από τους πονηρούς λογισμούς, να καταδέχεσαι την εξουδένωση ψυχής και την θλίψη της σάρκας, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 18-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Σοφία εἶναι τό νά ὑπομένουμε σάν δική μας τήν πονηρία ἐκείνων πού μᾶς ἀδικοῦν, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_386. Σοφία είναι το να υπομένουμε σαν δική μας την πονηρία εκείνων που μας αδικούν, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 17-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ πρεσβύτερος, ὁ νέος χρυσόστομος καί ἐλεήμονας, ἐκ Χαλδίας Μικρᾶς Ἀσίας

15 Ιουνίου

Όσιος Ιωάννης ο πρεσβύτερος, ο νέος χρυσόστομος και ελεήμονος, εκ Χαλδίας Μικράς Ασίας

Ἀβραὰμ Ἄγγελοι τρεῖς ὤφθησαν πάλαι, τέκνου γέννησιν ἀνακοινοῦντες,

Νόες Ἅγιοι τρεῖς ὤφθησαν αὖθις, σὲ καλέσαντες ἐπὶ τὰ κρείττω.

Ο π. Ιωάννης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1836 μ.Χ. στο χωριό Λωρία (Μούζενα) του νομού Τραπεζούντος, από ευλαβείς γονείς, τον Τριαντάφυλλο και την Κυριακή. Επειδή δεν υπήρχε σχολείο στην πατρίδα του, έμαθε από έναν εγγράμματο τα κοινά γράμματα σε έξι μήνες, όντας πολύ ευφυής.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών έμεινε ορφανός από πατέρα γι' αυτό αναγκάστηκε προς εξεύρεση εργασίας να ξενιτευτεί στα παράλια του Πόντου, όπου εργαζόταν τον χειμώνα σε αρτοποιείο και το καλοκαίρι σε γεωργικές εργασίες. Σε ηλικία δέκα επτά ετών νυμφεύθηκε κάποια σεμνή και ευλαβή νέα, ονόματι Ελένη, με την οποία απέκτησε έναν υιό και θυγατέρες.

Κάποιο καλοκαίρι με την σύζυγο του πήγαιναν στο χωριό του με τα πόδια. Στον δρόμο τους συνάντησαν τρεις Άγγελοι με μορφή ανθρώπων. Προπορευόταν ο Ιωάννης. Τον κοίταξαν προσεκτικά οι Άγγελοι αλλά δεν του μίλησαν. Μετά συνάντησαν την σύζυγο του και ο ένας της λέγει: «Οι χωριανοί σας περιμένουν να γίνει ιερέας ο Ιωάννης. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού». Ο δεύτερος της είπε: «Μετά από τριάντα χρόνια θα αξιωθείτε να προσκυνήσετε τους Αγίους Τόπους», και ο τρίτος: «Μετά την κοίμηση του θα συναριθμηθεί με τους Αγίους». Η Ελένη ερώτησε με απορία: «Πως εσείς που είστε άνθρωποι γνωρίζετε το μέλλον, τι θα γίνει μετά από τριάντα χρόνια;». Εκείνοι απάντησαν: «Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι αλλά Άγγελοι του Θεού και ήρθαμε να σας προειδοποιήσουμε να μην αρνηθεί ο Ιωάννης το μυστήριο της Ιερωσύνης». Εκείνη με φόβο και συγκίνηση απάντησε: «Ας γίνει το θέλημα του Θεού».

Το 1870 μ.Χ., σε ηλικία τριάντα τεσσάρων ετών ο Ιωάννης προσκληθείς στο μέγιστον αξίωμα της Ιερωσύνης και κάνοντας υπακοή στο θέλημα του Θεού, κατά την Αγγελική πρόρρηση, χειροτονήθηκε ιερέας από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Χαλδίας Γερβάσιο. Τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό που γεννήθηκε και λειτουργούσε στις Εκκλησίες του Αγίου Παντελεήμονος, της Υπεραγίας Θεοτόκου και στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου (Λερμούχου και Ζαντού).

"Δέν ἔχω ἀκούσει, ἔχω ζήσει" (Γέροντας Βησσαρίωνας)

Τον Μάρτιο του 2006 είχε γίνει η εκταφή του και είδαν όλοι το άφθαρτο σκήνωμα του 15 χρόνια μετά από την Κοίμηση του. Θυμάμαι ότι το έδειχναν και τα δελτία ειδήσεων και έλεγαν όλοι πως είναι μια απόπειρα του μοναστηριού να εισπράξει από τους αφελείς πιστούς.

Ένα μεσημέρι εκείνων των ημερών βρισκόμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και ο παππούς έβλεπε το δελτίο ειδήσεων όπου και έλεγαν τα περί εισπράξεων και αφελών πιστών. Φώναξα την γιαγιά μου να δει τι λένε και να την ρωτήσω την γνώμη της. Όταν αντιλήφθηκε η γιαγιά για ποιον έλεγαν χαμογέλασε και είπε "κούνια που σας κούναγε" και ξανά έφυγε στην κουζίνα.

Την ακολούθησα και την ρώτησα "έχεις ακούσει για αυτόν; είναι αλήθεια ότι είναι Άγιος;"

"Δεν έχω ακούσει, έχω ζήσει" μου απάντησε.

Και μου είπε την παρακάτω ιστορία:

Φιλανθρωπία καί κατοικίδια (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Στὴν ἐποχή μας ἔχουμε πολλοὺς ἰδιόρρυθμους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ἐντυπωσιάζουν, χωρὶς ὅμως νὰ δέχονται εὔκολα τὶς γνῶμες καὶ τὶς παρατηρήσεις τῶν ἄλλων. Εἶναι κλειστοὶ χαρακτῆρες, δὲν ἔχουν κοινωνικὲς σχέσεις καὶ προπαντὸς δὲν ἐπικοινωνοῦν μὲ οἰκείους καὶ γνωστούς. Ἔχουν ὅμως τὴν ἀδυναμία νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὰ κατοικίδια ζῷα τους. Ἐκεῖνα βέβαια δὲν μιλοῦν, ἁπλῶς γαυγίζουν καὶ νιαουρίζουν, ἐκεῖνοι ὅμως τοὺς μιλοῦν, τὰ φωνάζουν μὲ τὸ ὄνομά τους, τρελλαίνονται οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὶς κινήσεις τους καὶ τὰ «καμώματά» τους. Ἐκδηλώνουν τὰ συναισθήματά τους στὸ σκυλί, τὴ γάτα, τὰ πουλιά, τὰ προστατεύουν μὲ τρόπο προκλητικό, τὰ χαϊδεύουν, τὰ παίρνουν στὴν ἀγκαλιά τους, τὰ ἀσπάζοναι, «γιατί καὶ αὐτὰ ἔχουν ψυχή!», ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ παράξενοι ζῳόφιλοι, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς συνασθηματικές τους διαχύσεις πρὸς τὰ κατοικίδιά τους.

Κι ἐνῷ συμβαίνουν αὐτά, οἱ εὐαίσθητοι ζῳόφιλοι δηλώνουν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ περιποιηθοῦν τοὺς γερασμένους γονεῖς τους, τὸ ἄρρωστο μέλος τῆς οἰκογένειάς τους ἢ νὰ φροντίσουν ἕνα πάσχοντα ἄνθρωπο τῆς πολυκατοικίας τους ἢ τῆς γειτονιᾶς τους! Καὶ συνεχίζεται ἡ προκλητικὴ συμπεριφορά. Διαρκῶς μιλοῦν γιὰ τὴν προστασία τῶν ἀδέσποτων ζῴων, ξεχνώντας ὅτι κάποιοι συν­άδελφοί τους τὰ ἐγκατέλειψαν.

Θερμοὶ ὑποστηρικτὲς τῶν κατοικιδίων εἶναι καὶ οἱ πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι πρόσφατα, μὲ νόμο ποὺ ψήφισαν ὁμόφωνα στὴ βουλὴ χαρακτηρίζουν τὴν κακοποίηση κάποιου ζῴου ὡς κακούργημα! Ἀλλὰ τί γίνεται, ὅταν ἕνα ἀδέσποτο σκυλὶ κακοποιεῖ ἕνα ἄνθρωπο; Ποιὸς θὰ καταδικαστεῖ σὲ δέκα χρόνια φυλακή;

Δυστυχῶς, ἔχει χαθεῖ ὁ πνευματικὸς προσανατολισμὸς καὶ στρέφονται οἱ ἄνθρωποι σὲ ἔργα ποὺ μειώνουν τὴν προσωπικότητά τους καὶ ἀναδεικνύουν τὰ κατοικίδια ζῷα ὡς μέλη τῆς οἰκογένειάς τους, ποὺ συνήθως ἔχουν διαλύσει ἢ συζοῦν ἐν διαστάσει, γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν καὶ τῶν κατοικιδίων!

Τό χάρισμα τῆς εὐχῆς καί τόδιορατικό χάρισμα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 
Τό χάρισμα τῆς εὐχῆς καί τό διορατικό χάρισμα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 12-11-2018

(Λουκ. 14,12:15)

«μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ» αλλά μακάριος και αυτός ο οποίος προγεύεται την Βασιλεία του Θεού, μετέχοντας στη Θεία Χάρι. Ο Άγιος Πορφύριος από πολύ μικρός γεύτηκε τα θεία χαρίσματα, και έζησε μέσα στη χάρι του Θεού. Μας περιγράφει πως έλαβε από τον Θεό το διορατικό χάρισμα.

Στις τέσσερις η ώρα την νύχτα λέγει ο Άγιος, χτύπησαν οι καμπάνες στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων. Ο Γέρο- Δημάς ένας άγνωστος Άγιος ασκητής μόλις άκουσε τις καμπάνες, έκανε μερικές μετάνοιες και σταμάτησε να προσεύχεται. Κάθισε στο πεζούλι κι έρχεται ο Μακαρούδας- έτσι τον λέγανε τον Μακάριο χαιδευτικά. Ήταν γρήγορος και γλυκομίλητος. Αγγελούδι ήταν. Τι ωραία που άναβε τα καντήλια! Πίσω του άνοιξε την πόρτα ο γέρο- Δημάς και μπήκε και αυτός μέσα. Στάθηκε λίγο να τακτοποιηθεί στο στασίδι του για την ακολουθία, νομίζοντας πως κανείς δεν τον είχε δει. Ο Άγιος Πορφύριος τον είχε δει προηγουμένως, πως προσευχόταν και πως έκανε μετάνοιες και πως ήταν μέσα στην χάρι. Και αυτή η χάρις ακτινοβολήθηκε και στον Άγιο μικρό τότε Πορφύριο. Επήγα και προσκύνησα λέει ο Άγιος Πορφύριος την Αγία Τριάδα. Μετά εγύρισα και στάθηκα παράμερα. Στο «Μετά φόβου Θεού…» πολλοί πατέρες κοινώνησαν. Έβαλα κι εγώ μετάνοια και μετάλαβα. Από τη στιγμή που μετάλαβα, μου ήρθε μια χαρά υπερβολική, ένας ενθουσιασμός.

Γιατί η ένωσης με τον Θεό, πράγματι γίνεται κατεξοχήν με τα Άγια Μυστήρια και η χάρις του Αγίου Πνεύματος έγινε αισθητή στον Άγιο Πορφύριο, ως χαρά υπερβολική και ενθουσιασμός. Μετά την ακολουθία έφυγα στο δάσος μόνος μου, γεμάτος χαρά και αγαλλίαση, Τρέλα! Νοερώς έλεγα την Ευχαριστία πηγαίνοντας για την καλύβα. Με πάθος έτρεχα μες στο δάσος, πηδούσα απ’ τη χαρά μου, άνοιγα σ’ έκσταση τα χέρια μ’ ενθουσιασμό, δυνατά και φώναζα: «Δόξα Σοι ο Θεοοός! Δόξα Σοι ο Θεοοός!». Τα χέρια μου μείνανε ξερά, γίνανε κόκκαλο, ξύλο, κι ανοιγμένα ίσα σχημάτιζαν με το σώμα μου σταυρό. Δηλαδή αν με έβλεπες από το πίσω μέρος, θα έβλεπες ένα σταυρό. Το κεφάλι μου σηκωμένο προς τον ουρανό, το στέρνο ετέντωνε με τα χέρια να φύγει για τον ουρανό. Το μέρος που είναι η καρδιά επήγαινε να πετάξει. Πόση ώρα ήμουν σε αυτή την κατάσταση δεν ξέρω. Όταν συνήλθα, έτσι όπως ήμουν, κατέβασα τα χεράκια μου και σιωπηλός με δάκρυα προχώρησα πάλι με βρεγμένα τα μάτια μου.

Έφθασα στο κελί. Δεν εκολάτσισα κατά την συνήθειά μου. Να μιλήσω δεν μπορούσα. Πήγα στην εκκλησία, αλλά, όπως συνήθιζα να ψάλλω διάφορα κατανυκτικά, δεν έψαλα. Κάθισα στο στασίδι και έλεγα το «Κύριε Ιησού χριστέ ελέησόν με». Συνέχιζε εκείνη η κατάσταση αλλά πιο ήρεμα. Μ’ έπνιγε η συγκίνηση. Αναλύθηκα σε δάκρυα. Έφευγαν αβίαστα απ’ τα μάτια μου, μόνα τους. Δεν τα ήθελα, αλλά ήταν συγκίνηση για την επίσκεψη του Θεού. Δεν σταμάτησαν ως το βράδυ. Δεν μπορούσα να ψάλλω, να σκέπτομαι, να μιλώ. Κι αν βρισκόταν άλλος εκεί, δεν θα του μιλούσα. Θα έφευγα, να είμαι μόνος.

Ἅγιοι Πάντες: «Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος»

ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ: «ΤΟΣΟΥΤΟΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΕΡΙΚΕΙΜΕΝΟΝ ΗΜΙΝ ΝΕΦΟΣ»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η τελευταία Κυριακή των κινητών εορτών του έτους, είναι αφιερωμένη στους Αγίους Πάντες. Η αγία μας Εκκλησία αφιέρωσε αυτή την Κυριακή, για να τιμήσει όλους τους αγίους της, φανερούς και αφανείς, αποστόλους, μάρτυρες, πατέρες, ομολογητές, ασκητές, λαϊκούς, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ακόμη και νήπια, οι οποίοι διέπρεψαν στην πίστη και στην αρετή. Όρισε δε η εορτή των Αγίων Πάντων να εορτάζεται την επομένη Κυριακή από της Πεντηκοστής, όχι τυχαία.

Η επιδημία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο και η ίδρυση της Εκκλησίας δημιουργούν αγίους. Μόνο δια του Αγίου Πνεύματος και εν τη Εκκλησία συνίσταται η αγιότητα. Μόνο μέσα στην Εκκλησία μπορεί να γίνει κάποιος άγιος και ποτέ και πουθενά αλλού. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως τους προ Χριστού ενάρετους και πιστούς της Παλαιάς Διαθήκης δεν τους αποκαλεί αγίους, αλλά δικαίους.

Ο Θεός μας δημιούργησε να γίνουμε, με τη δική Του χάρη και τη δική μας θέληση και τον προσωπικό μας αγώνα, κατά χάριν θεοί, αλλά η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο, με ευθύνη του ανθρώπου, είχε αναστείλει αυτή την αρχέγονη προοπτική, να φτάσουμε στο «καθ’ ομοίωσιν», δηλαδή στην θεοποίησή μας. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έγινε άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει και αυτός θεός κατά χάριν. Αυτή ήταν η αποστολή Του στη γη, να νικήσει το διάβολο, τον αίτιο της συμφοράς μας, να καταργήσει το κακό και να μας ενώσει ξανά με το Δημιουργό μας, να μας κάνει αγίους, εικόνες της αγιότητας του Θεού. Αυτός είναι το έργο της Εκκλησίας, να μας μεταποιεί σε αγίους.

Είναι όμως ανάγκη να ορίσουμε τι είναι αγιότητα, διότι δυστυχώς οι ακατήχητοι άνθρωποι όταν ακούνε για αγίους φαντάζονται κάποια υπεράνθρωπα όντα, και την αγιότητα σαν μια εξωπραγματική κατάσταση. Μια κατάσταση προορισμένη για κάποιους ελάχιστους ανθρώπους, οι οποίοι κάνουν υπεράνθρωπα κατορθώματα. Όμως δεν είναι αυτή η έννοια της αγιότητας, όπως την εννοούν και οι άγιοι δεν είναι κάποιοι σούπερ άνθρωποι. Ήταν και είναι απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, με τις προσωπικές τους αδυναμίες, τα σωματικά τους ελαττώματα, διακατεχόμενοι συχνά από ασθένειες. Άλλοι ήταν εγγράμματοι και μορφωμένοι και άλλοι αγράμματοι. Άλλοι ήταν πλούσιοι και άλλοι φτωχοί. Άλλοι είχαν ευγενή καταγωγή και άλλοι ήταν ασήμαντοι. Πολλοί γεννήθηκαν δούλοι και έζησαν ως δούλοι. Πολλοί, πριν γνωρίσουν το Χριστό, υπήρξαν διαβόητοι αμαρτωλοί, ληστές, τελώνες, φονιάδες, άρπαγες, άδικοι, πόρνες, μοιχοί και μοιχαλίδες, διεφθαρμένοι κλπ. Τι τους έκανε όμως αγίους;

Ἑνότητα καί Ἀγάπη

Ενότητα και Αγάπη

Νά, ἐμεῖς ἐδῶ στό μοναστήρι εἴμαστε ἑξήντα ἄνθρωποι καί ζοῦμε σέ λίγα τετραγωνικά μέτρα εἰκοσιτέσσερεις ὧρες τό εἰκοσιτετράωρο. Ἄν ἀγωνιζόμαστε νά ἔχουμε ταπείνωσι, νά προσφέρεται ὁ ἕνας στόν ἄλλο, νά θυσιάζεται ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, νά ἔχουμε ἀγάπη μεταξύ μας, θά ἔχουμε καί τήν ἑνότητα αὐτή πού εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἄν καί ἐσεῖς, οἱ προσκυνηταί, στίς οἰκογένειές σας, μέ τίς γυναῖκες σας, μέ τά παιδιά σας, ἔχετε ἕνα πνεῦμα ταπεινό, ἕνα πνεῦμα θυσίας, ἕνα πνεῦμα προσφορᾶς ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ἕνα πνεῦμα ἀγάπης, τότε τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται καί σᾶς ἑνώνει.

Μόνον ἡ ἁγιότης εἶναι τό ἀληθινόν φῶς!

Άνευ των Αγίων δεν υπάρχουν αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί, ούτε αληθινή παιδεία άνευ της Αγιότητος. Μόνον ο Άγιος είναι ο αληθινός παιδαγωγός και διδάσκαλος, μόνον η Αγιότης είναι το αληθινό φως!

 ΆΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΊΝΟΣ ΠΌΠΟΒΙΤΣ

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_

22 Ἰουνίου. Εὐσεβίου ἱερομάρτ. ἐπισκ. Σαμοσάτων (†380). Ζήνωνος καὶ Ζηνᾶ (κυρίου καὶ δούλου) μαρτύρων (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. δ΄ 13-25).

Ρωμ. 4,13          οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.

Ρωμ. 4,13                  Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.