Ἡ καταπολέμηση τῆς ὀργῆς, Ἀββᾶ Μᾶρκου -Ἐπιστολή πρός μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Η καταπολέμηση τής οργης, Αββα Μαρκου -Επιστολή προς μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ σταύρωση τῆς σάρκας μέ τήν ἐγκράτεια-Ἀββᾶ Μᾶρκου, Φιλοκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_422. Η σταύρωση της σάρκας με την εγκράτεια- Πνευματικός αγώνας- καταπολέμηση του σαρκικού φρονήματος, Αββά Μάρκου-Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 12-8-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Ἐξάλειψε κάθε σαρκική μνήμη καί ἐπιθυμία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_421. Εξάλειψε κάθε σαρκική μνήμη και επιθυμία, 11-9-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τά γεγονότα τῆς Σταύρωσης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ


ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω. 19, 16-35]

«Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ. Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν(:Τότε λοιπόν ο Πιλάτος τούς παρέδωσε τον Ιησού για να σταυρωθεί. Παρέλαβαν τότε οι στρατιώτες τον Ιησού και άρχισαν να Tον οδηγούν προς τον τόπο όπου θα Tον σταύρωναν. Και Aυτός, βαστάζοντας επάνω στον ώμο τον σταυρό Tου, βγήκε έξω από τα τείχη της πόλεως μέχρι κάποια τοποθεσία που λέγεται ‘’Κρανίου τόπος’’ και στην εβραϊκή γλώσσα λέγεται ‘’Γολγοθά’’. Εκεί Tον σταύρωσαν)»[Ιω.19,16-17].

Οι περίοδοι ευημερίας είναι ικανές να καταβάλουν και να παρασύρουν εκείνους που δεν προσέχουν· έτσι και οι Ιουδαίοι ενώ από την αρχή απολάμβαναν τη Χάρη του Θεού, επιζητούσαν τον νόμο της βασιλείας των εθνών και όχι της ουράνιας βασιλείας, καθώς επίσης και στην έρημο, μετά το μάννα με το οποίο ο Θεός καθημερινά τους έτρεφε από τον ουρανό, έφερναν νοσταλγικά στη μνήμη τους και αναπολούσαν τα κρεμμύδια που έτρωγαν ως υπόδουλοι στην Αίγυπτο· κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν και εδώ, αρνούμενοι τη ουράνια βασιλεία του Χριστού, επικαλούνταν για τον εαυτό τους τη βασιλεία του Καίσαρος. Και πράγματι για τον λόγο αυτό ο Κύριος έδωσε σε αυτούς βασιλέα, σύμφωνα με την θέλησή τους.

Όταν λοιπόν ο Πιλάτος άκουσε αυτά, παρέδωσε Αυτόν για να σταυρωθεί· πάρα πολύ απερίσκεπτα· διότι ενώ έπρεπε να ρωτήσει, εάν ο Χριστός πράγματι επιχείρησε να εγκαταστήσει τυραννική εξουσία, εξέδωσε την απόφαση μόνο από τον φόβο· αν και βέβαια, για να μην το πάθει αυτό ο Πιλάτος, τον προλαμβάνει ο Χριστός και του λέγει : «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου (:Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από τον κόσμο αυτό, ούτε στηρίζεται πάνω σε κάποια ανθρώπινη θέληση ή κοσμική δύναμη)»[Ιω.18,36] .Αυτός όμως, παραδίδοντας ολοκληρωτικά τον εαυτό του στα κοσμικά πράγματα, δεν θέλησε να κάνει καμία απολύτως ανώτερη πνευματικά σκέψη· αν και βέβαια το όνειρο της γυναίκας του ήταν ικανό να του προκαλέσει κατάπληξη και φόβο. Αλλά με τίποτα από αυτά ο Πιλάτος δεν έγινε καλύτερος, ούτε έστρεψε το βλέμμα του προς τον ουρανό, αλλά παρέδωσε τον Ιησού για να Τον σταυρώσουν.

Ὁ Ἅγιος Μάμας

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΜΑΣ

Ο άγιος Μάμας καταγόταν από τα Γάγγρα της Παφλαγονίας της Μ. Ασίας. Οι γονείς του, ο Θεόδοτος και η Ρουφίνα, ευσεβείς χριστιανοί και ομολογητές της Πίστεως, συνελήφθηκαν από τους ειδωλολάτρες και φυλακίσθηκαν στην Καισάρεια. Η Ρουφίνα, η οποία τότε κυοφορούσε, γέννησε τον άγιο μέσα στο δεσμωτήριο. Μετά από λίγο οι δύο ομολογητές πέθαναν και το βρέφος ανέλαβε να αναθρέψει μία ευσεβής πατρικία, ονόματι Αμμία, κατ’ άλλους δε Ματρώνα. Επειδή το παιδί ψελλίζοντας καλούσε την θετή του μητέρα «μάμα», ονομάσθηκε Μάμας.

Όταν ο Μάμας έγινε δεκαπέντε ετών, ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός (270-275) πρόσταξε «την ημέρα του Διός» όλοι οι μαθητές να προσφέρουν θυσίες στους θεούς. Ο Μάμας, πιστός στις διδαχές που του άφησε η Αμμία προτού πεθάνει, όχι μόνον αρνήθηκε να υπακούσει στο διάταγμα, αλλά παρέσυρε και τους συμμαθητές του να μιμηθούν το ανδρείο παράδειγμά του, με αποτέλεσμα να παραδοθεί στον ηγεμόνα της Καισαρείας της Καππαδοκίας Δημόκριτο. Δεδομένου ότι αυτός δεν είχε το δικαίωμα να τον τιμωρήσει ως κληρονόμο της πλουσιότατης Αμμίας, τον έστειλε με γράμμα στον αυτοκράτορα, ο οποίος εκστρατεύοντας κατά της Παλμύρας (272), βρισκόταν εκείνον τον καιρό στις Αιγές της Κιλικίας, που ήταν λιμάνι στον κόλπο του Ισσού και σπουδαίος σταθμός μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας.

Ο Αυρηλιανός προσπάθησε πότε με υποσχέσεις και πότε με απειλές να πείσει τον Μάμαντα να θυσιάσει στον θεό Σέραπι. Επειδή όμως έβλεπε έναν έφηβο να του ανθίσταται με τόση τόλμη, διέταξε να τον ραβδίσουν. Ελπίζοντας ότι από τους πόνους θα υπέκυπτε, του είπε με πονηρία: «Πες μόνον με τα χείλη πως θυσιάζεις, και αμέσως θα σε ελευθερώσω!». Αλλά ο Μάμας απάντησε: «Ούτε με τα χείλη ούτε με την καρδιά θα αρνηθώ τον αληθινό Θεό, αυτοκράτορα· σου είμαι όμως ευγνώμων, διότι με τα βάσανα αυτά με κάνεις καλύτερο φίλο του αγαπημένου μου Χριστού».

Έκαυσαν τότε όλο του το σώμα με αναμμένους δαυλούς και τον κτύπησαν με πέτρες. Διαφυλάχθηκε όμως αβλαβής από τα μαρτύρια, και ο Αυρηλιανός διέταξε να δέσουν στον λαιμό του βαριά μολύβδινη σφαίρα και να τον πετάξουν στην θάλασσα. Ενώ οι στρατιώτες τον οδηγούσαν δεμένο, άγγελος Κυρίου εμφανίσθηκε, τον απελευθέρωσε και τον πρόσταξε να ανεβεί στο όρος της Καισαρείας.

Ἡ παγκόσμια Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ[: Α΄Κορ. 1,18-25]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;(:Πράγματι λοιπόν η διάδοση του κηρύγματος αυτού οφείλεται στην θεία του δύναμη· διότι το κήρυγμα για τον σταυρό σε εκείνους βέβαια που βαδίζουν τον δρόμο της απώλειας φαίνεται μωρία και κουταμάρα˙ σε μας όμως που είμαστε στον δρόμο της σωτηρίας είναι δύναμη Θεού που σώζει. Ναι. Τους φαίνεται μωρία και δεν μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του Ευαγγελίου, αν και παρουσιάζονται με την αξίωση ότι είναι σοφοί. Διότι έχει γραφεί από τον Ησαΐα, που μίλησε εκ μέρους του Θεού: ‘’Θα εξαφανίσω την σοφία αυτών που παρουσιάζονται ως σοφοί, και θα παραμερίσω ως ανώφελη και άχρηστη τη φρόνηση εκείνων που κομπάζουν με την ιδέα ότι είναι συνετοί ’’. Πού υπάρχει τώρα σοφός; Πού υπάρχει έμπειρος διδάσκαλος του Μωσαϊκού νόμου; Πού επιδέξιος συζητητής της άπιστης και άθεης αυτής εποχής; Δεν απέδειξε ο Θεός ανόητη τη σοφία των ανθρώπων που έχουν τα κοσμικά φρονήματα της εποχής μας;)»[Α΄Κορ.1,18-20]

Για τους ασθενείς και για όσους ψυχορραγούν, ακόμη και οι υγιεινές τροφές είναι αηδιαστικές και οι φίλοι και οι συγγενείς φορτικοί και πολλές φορές ούτε καν αναγνωρίζονται, αλλά επιπλέον φαίνονται ενοχλητικοί. Το ίδιο λοιπόν συνήθως συμβαίνει και με όσους έχουν χάσει τις ψυχές τους· αγνοούν δηλαδή όσα τους φέρνουν τη σωτηρία και νομίζουν ότι τους ενοχλούν όσοι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς. Αυτό συμβαίνει όχι λόγω της φύσεως του πράγματος, αλλά λόγω της νόσου εκείνων. Και ό,τι ακριβώς κάνουν όσοι παραπαίουν, που αποστρέφονται δηλαδή και υβρίζουν συνεχώς όσους φροντίζουν γι’ αυτούς, αυτό παθαίνουν και οι άπιστοι. Αλλά όπως ακριβώς όσοι υβρίζονται από εκείνους, δεν ανταποδίδουν τις ύβρεις, αλλά τότε πολύ περισσότερο τους ελεούν και δακρύζουν –και είναι τούτο η τελευταία απόδειξη της δύναμης της ασθένειάς τους, όταν αγνοούν τα πλέον αγαπημένα τους πρόσωπα – έτσι και εμείς ας πράττουμε για τους ειδωλολάτρες και ας θρηνούμε γι’ αυτούς περισσότερο από τις γυναίκες, διότι αγνοούν την κοινή σωτηρία. Δεν πρέπει δηλαδή γυναίκα να αγαπά τόσο πολύ έναν άντρα όσο εμείς πρέπει να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και να τους προσελκύουμε προς τη σωτηρία είτε κάποιος είναι ειδωλολάτρης, είτε οποιοσδήποτε άλλος.

Ἡ πορεία πρός τήν ἀθανασία, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

40. Ἡ πορεία πρός τήν ἀθανασία, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 20-12-2018

[Μᾶρκ. 10,17: 27]

«Μέσα στήν Ἐκκλησία προχωροῦμε πρός τήν ἀθανασία», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι νέα ζωή ἐν Χριστῷ. Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος, δέν ὑπάρχει κόλασις. Λέει ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ἐάν τίς τόν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μή γεύσηται θανάτου εἰς τόν αἰῶνα»[1]». Αὐτός ὁ ὁποῖος θά τηρήσει τόν λόγο Μου, λέει ὁ Κύριος, καί καταγράφει τόν λόγο Του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, αὐτός δέν θά γευθεῖ θανάτου εἰς τόν αἰῶνα. «Ὁ Χριστός καταργεῖ τόν θάνατο. Ὅποιος μπαίνει στήν Ἐκκλησία, σώζεται, γίνεται αἰώνιος. Μία εἶναι ἡ ζωή, εἶναι ἀτελείωτη συνέχεια, δέν ἔχει τέλος, δέν ὑπάρχει θάνατος. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, δέν πεθαίνει ποτέ. Πεθαίνει κατά τήν σάρκα, κατά τά πάθη καί ἀξιώνεται νά ζεῖ ἀπό ἐδῶ ζωή μές στόν Παράδεισο, στήν Ἐκκλησία μας, καί κατόπιν στήν αἰωνιότητα. Μέ τόν Χριστό ὁ θάνατος γίνεται ἡ γέφυρα πού θά τήν περάσουμε σέ μιά στιγμή, γιά νά συνεχίσουμε νά ζοῦμε ἐν τῷ ἀνεσπέρῳ φωτί»[2].

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος βίωνε αὐτή τήν νίκη κατά τοῦ θανάτου, γι' αὐτό καί ἔλεγε ὅτι ἐργάζομαι ὡς ἀθάνατος καί κάθε στιγμή ζῶ ὡς ἑτοιμοθάνατος. Κάθε στιγμή ὁ Ἅγιος Πορφύριος βίωνε αὐτό τό μυστήριο τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου, ζοῦσε αὐτή τήν ἀθανασία, προγευόταν μᾶλλον αὐτή τήν ἀθανασία ἀπό αὐτή ἐδῶ τήν ζωή. Ὅποιος μπαίνει στήν Ἐκκλησία, γίνεται αἰώνιος, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι αἰώνιος. Ἡ Κεφαλή της, ὁ Χριστός, εἶναι αἰώνιος καί ὁ κάθε ἄνθρωπος πού ἑνώνεται μέ τόν Χριστό, γίνεται καί αὐτός κατά χάριν ἄκτιστος καί κατά χάριν αἰώνιος. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, νεκρώνει τά πάθη του, πεθαίνει ὡς πρός τόν παλαιόν ἄνθρωπο καί ζεῖ κατά Θεόν, ζεῖ κατά Χριστόν, ζεῖ ἀναστημένος μαζί μέ τόν νικητή τοῦ θανάτου, τόν Χριστό.

«Κι ἐγώ», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ἀφότου ἔγινα μοναχός, πίστευα ὅτι δέν ὑπάρχει θάνατος. Ἔτσι ἔνιωθα καί νιώθω πάντα, ὅτι εἶμαι αἰώνιος καί ἀθάνατος. Τί ὡραῖα! Μέσα στήν Ἐκκλησία, πού ἔχει τά μυστήρια πού σώζουν, δέν ὑπάρχει ἀπελπισία. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ ἁμαρτωλοί. Εξὁμολογούμαστε, ὅμως, μᾶς διαβάζει ὁ παπάς κι ἔτσι συγχωρούμαστε καί προχωροῦμε πρός τήν ἀθανασία, χωρίς καθόλου ἄγχος, χωρίς καθόλου φόβο»[3]. Τά ἅγια μυστήρια μᾶς δίνουν τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἄκτιστη θεία ἐνέργεια, καί ὅποιος μετέχει σέ αὐτή τήν ἐνέργεια, αὐτός ἀθανατίζεται, αὐτός μετέχει στόν ἀθάνατο Χριστό.

Ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης:Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2022

Σύν Θεῷ την Τρίτη 13-9-2022 στίς 10.00 μ.μ. θά πραγματοποιηθεῖ ἀγρυπνία (Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ) στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης.


Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 22.00 ἕως τίς 23.00

Ἀπροκάλυπτη καί ὁλομέτωπη πλέον ἡ ἐπίθεση…

Νεκτάριος Δαπέργολας

Ἔγραφα πρόσφατα γιά τήν παρουσία τοῦ μητροπολίτη Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως στόν βέβηλο ψευδοεσπερινό πού τέλεσε ὁ Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης σέ παπικό ναό τήν παραμονή τοῦ Δεκαπενταύγουστου. Βλέποντας πάντως καί τόν διαβόητο Ἐλπιδοφθόρο νά παρίσταται στήν ἴδια «ἀκολουθία» μαζί μέ τόν πατριάρχη, θυμήθηκα κάποιους ἀφελεῖς πού περίμεναν ἀπό τόν δεύτερο νά τραβήξει τό αὐτί τοῦ πρώτου, μετά τήν ἐπιστολή πού ἔλαβε ἀπό τήν Διαρκῆ Σύνοδο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας γιά τά περιβόητα πλέον gay βαφτίσια τῆς Βουλιαγμένης. Προφανῶς ἦταν οἱ ἴδιοι πού περίμεναν καί κάποια μορφή ἀπολογίας τοῦ Ἐλπιδοφθόρου μετά τόν σάλο πού ξέσπασε τότε – καί φυσικά τό μόνο πού…ἔλαβαν ἦταν τό ἄρθρο ἐκείνου τοῦ ἀνεκδιήγητου ἀρχιδιακόνου τό ὁποῖο ἀπετέλεσε τήν πρώτη ἀπάντηση (ἐπίσημη ἤ ἀνεπίσημη) ἀπό τό περιβάλλον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς (ἀλλά ὄχι καί τελευταία, καθώς ἀκολούθησε καί νέο ἀπαράδεκτο ἄρθρο τοῦ λεγάμενου μέ ἐπίθεση στήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού ἐπίσης καυτηρίασε τό αἶσχος μέ τά βαφτίσια).

Καί οἱ ὄντως προκλητικές λοιπόν αὐτές ἀπαντήσεις, ἀλλά καί ἡ ἐκ νέου συνύπαρξη Βαρθολομαίου καί Ἐλπιδοφθόρου, σάν νά μή συνέβη τίποτε, εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικά τοῦ τί θά βλέπουμε πλέον σέ καθημερινή βάση ἀπό ἐδῶ καί πέρα. Πρέπει πραγματικά νά εἶσαι πολύ ἀφελής, γιά νά περιμένεις νά ἀκούσεις ἀπό αὐτές τίς νεοεποχίτικες σφηκοφωλιές ἕνα ἔστω καί φτιασιδωμένο mea culpa.

Ἡ βλασφημία . Τίποτε χειρότερο!

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη βλασφημία! Καμιά αμαρτία δεν συγκρίνεται μαζί της. Ούτε τίποτε άλλο παροργίζει τόσο τον Θεό, όσο το να βλασφημείται τ’ όνομά Του. Γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς ούτε ν’ αμελήσει και να παρασυρθεί ο ίδιος, αλλ’ ούτε και ν ‘ αδιαφορήσει αν ακούσει το φίλο του ή τον εχθρό του να βλαστημάει. Αυτή η αμαρτία αυξάνει όλα τα κακά, ταράζει και συγχύζει όλη μας τη ζωή και στο τέλος μας ετοιμάζει ατέλειωτη κόλαση και αφόρητη τιμωρία .

Ο άνθρωπος πού ασεβεί και βλαστημάει τον Θεό, που εναντιώνεται στους νόμους του και δεν θέλει ποτέ να εγκαταλείψει την παρανοϊκή αυτή φιλονικία, μοιάζει με τον μεθυσμένο και τον τρελλό.

Σύγχρονη εἰκόνα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς Σικίνου.

Σύγχρονη εικόνα της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Σικίνου. Εντός της Μονής ο κτήτορας Άγιος Άνθιμος με τις μοναχές. Έξω αριστερά με φουστανέλα ο βασιλιάς Όθωνας διώχνει τις μοναχές και κλείνει το μοναστήρι. Το ίδιο έπραξε με πολλά ακόμη μοναστήρια της πατρίδας μας...

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/09/blog-post_77.html

13 Σεπτεμβρίου. Τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς ἀναστάσεως (335) καὶ προεόρτιος τῆς ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Κορνηλίου ἑκατοντάρχου (α ́ αἰ.). Ἀριστείδου μάρτυρος τοῦ Ἀθηναίου. Ἱεροθέου ὁσίου τοῦ ἐκ Καλαμάτας (†1745). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ὲγκαινίων, Σεπτ. 13 (Ἑβρ. γ' 1-4).

Εβρ. 3,1            Ὅθεν, ἀδελφοὶ ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι, κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον καὶ ἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν,

Εβρ. 3,1                     Κατά συνέπειαν, αδελφοί άγιοι, που συμμετέχετε εις την επουρανίαν κλήσιν του Θεού, κατανοήσατε βαθειά και μάθετε καλά αυτόν, που ο επουράνιος Θεός μας απέστειλε, τον Αρχιερέα της πίστεώς μας, τον Ιησούν Χριστόν.