Ἡ ροπή πρός τήν ἁμαρτία καί ἡ δύναμη τῆς συνήθειας, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Προλεγόμενα τοῦ πεζοῦ Κανόνος τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως - Ἁγίου Νικοδήμου

Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ερμηνεία του πεζού Κανόνος της Χριστού Γεννήσεως

Προλεγόμενα

Επειδή εις τα προλεγόμενα του Κανόνος του Σταυρού υπεσχέθημεν να ακολουθώμεν, ουχί εις την φυσικήν τάξιν και σειράν των Δεσποτικών εορτών, αλλά εις τον κύκλον και την περίοδον του Η­λίου και των μηνών, κατά τους οποίους έγιναν αυταί, και ακολού­θως να εξηγήσωμεν τους ασματικούς Κανόνας των εις κάθε μήνα συμπιπτουσών Δεσποτικών εορτών τούτου χάριν καιρός είναι τώ­ρα να μεταβώμεν από την "Υψωσιν του Κανόνος του Σταυρού, εις την θειοτέραν και απορρητοτέραν κατά σάρκα Γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ουτω να ερμηνεύσωμεν εις τους Χριστωνύμους λαούς, τον εις εκείνην μελουργηθέντα Κανόνα υπό του θεσπεσίου και μουσικωτάτου Κοσμά ινα, αν όχι κατ’ άλλο, κατά τούτο γουν ομοιωθώμεν με τους Ουρανίους Αγγέλους. Καθώς γάρ οι "Αγγελοι πρότερον κατ' αυτήν την νύκτα της Γεννήσεως του Κυ­ρίου, εξήγησαν εις τους ποιμένας και αγροίκους ανθρώπους το παράδοξον τούτο Μυστήριον, ούτω και ημείς θέλομεν εξηγήση εις τους Χριστιανούς, οι οποίοι ειναι αγροικότεροι εις την κατανόησιν των γλαφυροτέρων ρημάτων και νοημάτων. Ποίον θέλομεν εξηγή­ση; τον επί τη Γεννήσει ταύτη του Κυρίου μελουργηθέντα Κανόνα του Ιερού Κοσμά.

Ήθελε δε τυχόν τινάς κατηγορήση ημάς και είπη την κοινήν εκείνην παροιμίαν την λέγουσαν «Ανω ποταμών χωρουσι πηγαί» καθότι σύ, ώ εξηγητά, ελανθάσθης, και τα μεν άνω εποίησας κάτω, τους δε πόδας έβαλες προτύτερα από την κεφαλήν, και απλώς ειπείν, ανέτρεψας την ακολουθίαν όλου του Μυστηρίου της ενσάρκου Οικονομίας διότι αρχή μέν και ρίζα όλης της Οικονομίας του Σωτήρος είναι η σημερινή εορτή της Γεννήσεως αυτού. Οθεν ο μέν Χρυσορρήμων, Μητρόπολιν των εορτών, την του Χριστού Γέννησιν ωνόμασεν εν τω προς Φιλογόνιον λόγω ο δε Ιερός Επιφάνιος, Πρώτην εορτήν, αυτήν ονομάζει ούτω γάρ λέγει «Πρώτη εορτή η φρικτή και θαυμαστή κατά σάρκα του Χριστού Γέννησις» (Λόγ. εις την Ανάληψιν), Αρχή, λέγω, είναι αυτή η Χριστού Γέννησις, τέλος δε εί­ναι ο Σταυρός” συ δε έταξας δευτέραν αυτήν από τον Σταυρόν. Ο­θεν με τον τρόπον τούτον συγχέεις και ανατρέπεις την τάξιν και ακολουθίαν των εορτών’ έπρεπε γάρ να αρχίσης από την Χριστού Γέννησιν, και να τελειώσης εις τον Σταυρόν.

Θαῦμα Ἁγίου Νικολάου

Ήξερα μια ευσεβή εργατική οικογένεια, αποτελούμενη από έναν σύζυγο, μια σύζυγο και επτά παιδιά. Ζούσαν κοντά στη Μόσχα. Ήταν στην αρχή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όταν το ψωμί δινόταν σε κάρτες και σε πολύ περιορισμένες ποσότητες. Παράλληλα, οι μηνιαίες κάρτες δεν ανανεώνονταν σε περίπτωση απώλειας.

Για ψωμί σε αυτή την οικογένεια, ο μεγαλύτερος από τα παιδιά, ο Κόλια, δεκατριών ετών, πήγε στο κατάστημα. Τον χειμώνα, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, σηκωνόταν νωρίς και πήγαινε για ψωμί, που έφτανε μόνο στους πρώτους αγοραστές.

Ήρθε πρώτος και περίμενε στην πόρτα του μαγαζιού. Βλέπει - υπάρχουν τέσσερα παιδιά. Παρατηρώντας τον Κόλια, πήγαν κατευθείαν κοντά του. Σαν αστραπή, η σκέψη πέρασε από το κεφάλι μου: «Τώρα θα μου πάρουν τίς κάρτες ψωμιού».

Τί Ἐκκλησία, τί χάβρα, τί τζαμί; Ἄρνησις τῆς ΘΕΙΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΟΣ!

Ὁ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος –ἀπὸ τὸ 1998 καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ– ἐξισώνει ἄ­νευ φόβου τὴν ἄμωμον ἐξ οὐρανοῦ Ἀλήθειαν καὶ Χάριν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἐπινοήσεις ἀν­θρωπίνων διανοιῶν, τὶς δαιμονικὲς συμπιλήσεις τοῦ Μωάμεθ καὶ τὶς σατανικὲς ἐμ­μονὲς καὶ παρερμηνεῖες τῶν καμ­­παλιστῶν Ἰουδαίων. Στὶς 23/27-9-1998 δήλωσε τὰ ἑξῆς.

«Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανό­ηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συν­ερ­γασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης. Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον κατέχει τὴν ἀπόλυτη πε­ρὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια. Ὡστόσο, ἐ­πειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀ­λή­θεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄν­θρω­πος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι᾽ αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅ­πως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλ­λων. Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀ­πὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀ­ληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέ­λει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο. Οἱ θρησκευτικοὶ ἡ­γέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις. Ἀκριβῶς τὸ κα­θῆ­κον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβα­σμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς κα­λῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βου­­λήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ᾽ αὐ­τὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του. Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη ὁδὸς μαρτυρίας καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας»

[πηγή· Περιοδικὸ «Ὀρθοδοξία» Δ΄ (1998) 749-752].

Πολλὰ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ σχολι­άσῃ στὸ κείμενο αὐτό, ἀλλὰ θὰ χρειαζόταν ἄρθρο ὁλόκληρο.

Ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ-ὑποτακτικοῦ εἶναι πρόγευση τοῦ Παραδείσου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

83. Ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ-ὑποτακτικοῦ εἶναι πρόγευση τοῦ Παραδείσου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου 13-3-19

«Ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή∙ εἰσάκουσόν με, Κύριε»[1]. Οἱ μοναχοί ἀλλά καί ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί, ζοῦνε τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κάνοντας ὑπακοή στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Κατεξοχήν μάλιστα οἱ μοναχοί ζοῦν αὐτό τό μυστήριο τῆς ὑπακοῆς. Εἶναι μεγάλο αὐτό τό μυστήριο, διότι ὁ ὑποτακτικός ἀρνεῖται τελείως τόν ἑαυτό του, δηλαδή τό θέλημά του καί σταυρώνεται ὡς πρός τόν κακό ἑαυτό του, ὡς πρός τά πάθη του καί ἔτσι μπορεῖ ἐλεύθερος νά πορευθεῖ στόν Θεό.

«Σ' ἕνα μοναστήρι», ἔλεγε ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «μπορεῖ νά ὑπάρχει σειρά, ἀλλά ἡ μοναχική ζωή νά εἶναι ἀνύπαρκτη. Τό μοναστήρι πάνω ἀπ' ὅλα θά πρέπει νά βάλει τήν ὑπακοή καί τό ἐπιτραχήλι», ἐννοεῖ τήν ἐξομολόγηση. «Ἐγώ κάθε φορά πού εξὁμολογιόμουνα, μοῦ ἐρχόταν μεγάλη χαρά κι ἔδινα πολύ τόν ἑαυτό μου σέ προσευχή. Ὄχι μόνο τότε, ἀλλά καί τώρα ὅταν ἐξομολογηθῶ, αἰσθάνομαι χαρά, ξελαφρώνω ἀμέσως. Τό ἔχω πάρει ἔτσι μέ πίστη αὐτό τό μυστήριο. Ἀπό ἐκεῖ νά δίνονται ὅλες οἱ κατευθύνσεις. Ὅλα ἐν ὑπακοῇ, ἐν ἁγιασμό» [2]. Μιλάει δηλαδή ἐδῶ ὁ Ὅσιος γι' αὐτό τό μυστήριο τῆς πνευματικῆς πατρότητος, ὅπου ὁ χριστιανός ἔχει τόν πνευματικό του πατέρα καί τοῦ κάνει ὑπακοή καί παίρνει τήν καθοδήγηση μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως. Δέν παίρνει κανείς μόνο τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του ἀλλά μπορεῖ καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ γιά κάθε συγκεκριμένη περίσταση καί δυσκολία πού ἀντιμετωπίζει καί πῶς θά πρέπει νά πορευθεῖ.

«Μεγάλο καί ἔξυπνο πράγμα ἡ ὑπακοή», λέει ὁ Ὅσιος. «Εἶναι τό μυστικό τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Δέν μποροῦμε νά τήν καταλάβουμε. Ἐγώ, ὅμως, μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου τήν ἔχω ζήσει». Ἔλεγε ὁ Ὅσιος ὅτι ἔκανε πολύ ἀκριβή καί χαρούμενη καί ἀδιάκριτη ὑπακοή στούς δύο Γεροντάδες του πού εἶχε στά Καυσοκαλύβια στό Ἅγιον Ὄρος. Αὐτό ἀκριβῶς ἔλεγε ὅτι εἶναι πού τόν καθάρισε ἀπό κάθε πάθος καί τόν γέμισε μέ τά ἁγιοπνευματικά χαρίσματα. «Ξέρω», λέει, «πόσο χαριτωμένο πράγμα εἶναι καί πόσο τέλειο καί ἀνέμελο. Νά ὑπακούεις στόν Θεό, νά δίδεσαι στήν λατρεία τοῦ Θεοῦ καί νά ὑπακούεις καί στόν Γέροντα! Ἡ ὑπακοή εἶναι πολύ σπουδαία.

Αἰτιολόγηση γονέων γιά τή μή συμμετοχή τῶν παιδιῶν τους σέ νεοεποχήτικη δραστηριότητα Νηπιαγωγείου

Ἐτέθη στήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ἀπαντητική ἐπιστολή γονέων παιδιῶν νηπιαγωγείου τῶν Ἀθηνῶν πρός τή διεύθυνση τοῦ ἐν λόγῳ νηπιαγωγείου, σχετικά μέ τήν ἄδεια γιά συμμετοχή τῶν παιδιῶν τους σέ δράσεις μίας ὀργάνωσης, αὐτοαποκαλούμενης «χοροεργαστήριο σπόρων – Μυκήλιο», ἡ ὁποία προωθεῖ ἀνατολικές δοξασίες καὶ τεχνικές γιόγκα καὶ ρέικι. Ἐφιστοῦμε τήν προσοχή στούς χριστιανούς γονεῖς νά ἐλέγχουν ἐξονυχιστικά τά προγράμματα πού καλοῦνται νά συμμετέχουν τά παιδιά τους καὶ νά μήν παρέχουν ἄδεια χωρίς νά εἶναι βέβαιοι ὅτι τά προγράμματα καὶ οἱ δράσεις δέν συγκρούονται μέ τή θρησκευτική τους συνείδηση. Πρωτίστως ὑπεύθυνοι καὶ κατά τό Νόμο, ἀλλά καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιά τή χριστιανική ἀνατροφή τῶν παιδιῶν τους, εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς. Γιά αὐτό συγχαίρουμε τούς συγγραφεῖς τῆς παρακάτω ἐπιστολῆς γιά τήν ὀρθή ἐπαγρύπνισή τους. Εὐχόμαστε ὁ Κύριος νά εὐλογεῖ τήν οἰκογένειά τους καὶ νά τή θωρακίζει ἀπό κάθε νεοεποχήτικη παγίδα.

Καλοῦμε τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, στό ὁποῖο κοινοποιοῦμε τήν ἐπιστολή, νά αὐστηροποιήσει τά κριτήρια καὶ νά ἐλέγχει πιό ἐπισταμένα τίς δράσεις στίς ὁποῖες παρέχει ἄδεια γιά συνεργασία μέ τίς ἐκπαιδευτικές μονάδες, σεβόμενο τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι κατά τεκμήριο στήν Ἑλλάδα εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

Γιά εὐνόητους λόγους, ἀποκρύπτονται τά ὀνόματα τῶν γονέων καὶ τῶν νηπίων (τά ὁποία βρίσκονται στή διάθεση τῆς ΕΠΜ).

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή:

Ἀθήνα 09/11/2022

Ἀξιότιμη κά διευθύντρια

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς συνεργασίας τοῦ …νηπιαγωγείου καὶ τοῦ «Χοροεργαστηρίου σπόρων -

Ὁ πατέρας Iustin Pârvu: Ἀποκαλύπτει....

Ο πατέρας Iustin Pârvu:

Ο άγγελος λαμβάνει φως από τον Θεό και ο χριστιανός λαμβάνει φως από τον άγγελο. Εμείς, συνεργαζόμενοι με αυτό το ουράνιο φως, μπορούμε να σχηματίσουμε μια ενότητα δύναμης στον επίγειο κόσμο μας, ώστε έτσι να έχουμε στενή σχέση με τη θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών, με την μαχόμενη Εκκλησία στη γη.

Εμείς, γενικά, μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του αγγέλου ή μπορούμε να τον τοποθετήσουμε στη θέση του δαίμονα, ανάλογα με τις αμαρτίες μας.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ 

https://youtu.be/FuKZll8RZ1s

Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης καί ὁ γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης καί Ἀριζονίτης.

Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης καί ὁ γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης καί Ἀριζονίτης.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/blog-post_858.html

9 Δεκεμβρίου. Ἡ σύλληψις τῆς ἁγίας Ἄννης τῆς μητρὸς τῆς Θεοτόκου· ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων ἱ. ναοῦ. Ἄννης τῆς μητρὸς Σαμουὴλ τοῦ προφήτου (1160 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, 23 Σεπτ. (Γαλ. δ΄ 22-27).

Γαλ. 4,22           γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.

Γαλ. 4,22                  Διότι εκεί έχει γραφή, ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο παιδιά, ένα παιδί από την δούλην του, την Αγαρ, και ένα παιδί από την ελευθέραν, από την Σαρραν.