Οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΕΣΤΗΣ
Οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες άθλησαν στον καιρό της βασιλείας των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, το 296 μ.Χ. Τότε είχε ξεσπάσει ο φοβερότερος ίσως διωγμός εναντίον των χριστιανών, που είχε σκοπό να εξαλείψει από το πρόσωπο της γης κάθε χριστιανό.

Τις ημέρες εκείνες συκοφάντησαν στους αυτοκράτορες τους Καππαδόκες, πως δε σέβονταν και δεν υπάκουαν στις διαταγές τους και ότι ετοιμάζονται για αποστασία. 

Όταν άκουσε αυτό ο Διοκλητιανός, ταράχθηκε. Αμέσως διέταξε να καθαιρεθούν οι άρχοντες της Καππαδοκίας και στη θέση τους έστειλε δύο σοφούς ελληνιστές Ρωμαίους με την εξουσιοδότηση ώστε, δίχως πρόφαση και με την διαβολή κάποιων, πως ο τάδε είναι χριστιανός, να θανατώνεται.

Βασική προϋπόθεση ήταν η γνώση της ελληνικής γλώσσας, διότι από τα χρόνια του Μακεδόνα Αρχελάου όχι μόνον είχε εξελληνισθεί η Καππαδοκία, αλλά και πολλοί  Έλληνες, ιδιαίτερα από νησιά, είχαν μετοικήσει σ' αυτήν. 

Τρανό παράδειγμα οι κωμοπόλεις Μπαρ-Πόρος, Δήλα-Δήλος, Αξός-Νάξος,  Ίμβρος-Ιμβρασσός, Λήμνα-Λήμνος, Τένεϊ-Τένεδος κ.ά.  Έτσι ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα της Καππαδοκίας.
Αφού λοιπόν έφθασαν στις επαρχίες τους ο Αγρικόλας και ο Λυσίας, ανηλεώς και άσπλαχνα, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, δίχως πρόφαση, δίχως απολογία, θανατώνονταν. Για να μη μαρτυρήσουν μάλιστα στο δικό τους χώρο οι χριστιανοί, πράγμα που τόσο επιθυμούσαν, οι δυο έπαρχοι συνεφώνησαν ώστε οι μάρτυρες της Καισαρείας να αποστέλλονται στη Σεβάστεια και της Σεβάστειας στην Καισαρεία.

Ζήτησαν θαύμα από τον Άγιο Νικόλαο και πραγματοποιήθηκε! Εληξε η πειρατεία στο ελληνόκτητο φορτηγό πλοίο MV ELENI P

Στις 6 Δεκεμβρίου λάβαμε επιστολή από τον φίλο αναγνώστη μας Ν.Δ. με τη οποία ζητούσε να προσευχηθούμε όλοι στον Άγιο Νικόλαο προστάτη των θαλασσινών, να έχει αίσιο τέλος η εφτἀμηνη ομηρία και αιχμαλωσία ελληνόκτητου φορτηγού πλοίου "MV ELENI P" στο οποίο υπήρχαν και 2 Έλληνες όμηροι.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την δημοσιεύσουμε, αλλά το κάνουμε τώρα λόγω της εξαιρετικής χαρμόσυνης είδησης ότι το θαύμα της απελευθέρωσης από την ομηρία έγινε 6 ημέρες αργότερα δηλαδή την ημέρα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνος!

Μας πληροφόρησε και γι΄αυτήν την είδηση -θαύμα, ο ίδιος αναγνώστης μας με χτεσινή επιστολή του με τίτλο : Μεγάλο θαύμα του Αγίου Νικολάου - Έληξε η ομηρία σε ελληνικό φορτηγό πλοίο

 συγκεκριμένα γράφει :

«To πλοίο που ελευθερώθηκε είναι το Eleni P ! (βλ. πιο κάτω)
Μετά από 7 μήνες ομηρία στα χέρια των πειρατών...

Το εικόνισμα της Παναγίας (αληθινή ιστορία)

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας.Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.
Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του. Ο Μπάμπης μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Πάντα όμως θυμόταν τον παππού του…..
Και όταν κάποια μέρα πληροφορήθηκε πως ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο είχε οργανώσει εκδρομή στα μέρη της Προύσας, θεώρησε χρέος του να επισκεφθεί αυτόν τον τόπο, στη μνήμη του παππού του.
Δυνατή συγκίνηση κατέλαβε τον Μπαμπη, οταν βρέθηκε στο χωριό του παππού του. Είδε πρώτα την εκκλησία, μόνο που τώρα ήταν τζαμί. Πλησίασε στο καφενεδάκι του παππού του…… ηταν κλειστό. Και η πλατεία εντελώς παραμελημένη. Κι ‘έφτασε μπροστά στο σπίτι…..
Με τρεμάμενο χέρι έσπρωξε την αυλόπορτα. Στα σκαλοπάτια καθόταν ένα γεροντάκι. Σηκώθηκε μόλις τον είδε.”Έλα παιδί μου, τι θέλεις?” τον ρώτησε στα τούρκικα…
Με τις λίγες τούρκικες λέξεις που είχε μάθει ο Μπάμπης από τον παππού του, προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει πως είχε έρθει από την Ελλάδα για να γνωρίσει το χωριό του παππού του. Σαν τ άκουσε ο γέρος τινάχτηκε πάνω. Άπλωσε τα χέρια και τον έσφιξε στην αγκαλιά του…”Κάλως όρισες” του είπε ελληνικά. “Το ξέρα πως θα ρθείς και σε περίμενα”

Τι είναι η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας; Ἡ συναυλία ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.

"Οι σύγχρονοι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί δεν συμφωνούμε με το λόγο του Κυρίου στην Αποκάλυψη «έρχου Κύριε», εμείς λέμε σήμερα «Κύριε μην έλθης», είμαστε καλά. "

Ἀντιγράφουμε ἀπό τίς Ἀναβάσεις:

Ένας Ι.Ναός που αντί να ακούγεται Θεία Λειτουργία ακούστηκαν «μπουζούκια»

Τι θα μπορούσε να σκεφτεί ένας ορθόδοξος χριστιανός αν έβλεπε μέσα στον Ιερό Ναό τον οποίον εκκλησιάζεται,  αντί για ακολουθίες και Θεία Μυστήρια της Εκκλησίας μας, άκουγε μπουζούκια, βιολιά, και άλλα όργανα, μικροφωνικές, τροβαδούρους, ένα αλλότριο πλήθος δηλαδή, προς την Μυστηριακή ζωή του Ι.Ναού, με γυρισμένα τα νώτα προς το Ιερό, να βοά από ήχους λαϊκών τραγουδιών, και τραγουδιστάδων;

Θα μπορούσε μήπως να σκεφτεί ότι προωθείται η : «συνεργασία με πολιτιστικούς φορείς και ανθρώπους της τέχνης με σκοπό την ανάδειξη των πνευματικών και πολιτισμικών αγαθών και την κοινωνική αλληλεγγύη;»

Η ότι «η εκδήλωση στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος αλλά και η εν γένει συνεργασία με το Μέγαρο συνάδει με την ευρύτερη αυτή πνευματική(?) προσπάθεια;»

Ὁ μοναχός καί ἡ ἀναγέννηση τοῦ κόσμου

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 5ον Κεφάλαιο 2ον.1)«Ό μοναχός και ή αναγέννηση του κόσμου »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας

«Ό μοναχός και ή αναγέννηση του κόσμου »

Οί μοναχοί είναι ό τακτικός στρατός του Χρίστου, γι’ αυτό δεν πληρώνονται. Νά, βλέπεις πώς πολλοί δεν μπορούν νά ξεχάσουν το Αγιον Όρος!
Όπου άλλου νά πάνε, θά τους ζητήσουν χρήματα κ.λπ., ενώ στο Άγιον Όρος θά βγάλουν μόνον το διαμονητήριο και από εκεί και πέρα μπορούν νά πάνε όπου θέλουν, χωρίς νά πληρώσουν, θά φάνε δωρεάν, θά κοιμηθούν δωρεάν.
Βρίσκουν κάτι άλλο, και γι' αυτό βοηθιούνται. Όταν ήμουν στο Καλύβι του Τιμίου Σταύρου[1], ήρθε κάποιος πού είχε προβλήματα. Συζητήσαμε μιάμιση ώρα. Μετά έβγαλε νά μου δώση ένα πεντακοσάρικο. «Τί είναι αυτό;», του λέω. «Γιά μιά απλή επίσκεψη στον γιατρό πληρώνουμε τόσο, μου λέει. Μέ συγχωρής, μήπως είναι λίγα;».
Μερικοί μεγάλοι της Ε.Ο.Κ., όταν ήρθαν στό Αγιον Όρος υστέρα από τήν τελευταία πυρκαγιά, γιά νά δουν τί χρειάζεται και νά βοηθήσουν, πέρασαν και από το Καλύβι.
Πάνω στην συζήτηση τους είπα: «Εμείς ήρθαμε εδώ, γιά νά δώσουμε· δεν ήρθαμε, γιά νά πάρουμε». «Πρώτη φορά το ακούσαμε αυτό», μου είπαν και το σημείωσαν αμέσως[2].Εμείς γίναμε μοναχοί, γιά νά πάρουμε υλικά; Γίναμε μοναχοί, γιά νά δίνουμε πνευματικά, χωρίς νά παίρνουμε υλικά.

13 Δεκεμβρίου Συναξαριστής Των Αγίων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστη, Λουκίας της Παρθένου, Άρη Οσίου, Αρσενίου του Ασκητού, Γαβριήλ Ιερομάρτυρα, Ιουβεναλίου και Πέτρου των Αλεούτιων, των Αγίων Νεοφύτου, Ιγνατίου, Προκοπίου και Νείλου.

Οἱ Ἅγιοι Εὐστράτιος, Αὐξέντιος, Εὐγένιος, Μαρδάριος καὶ Ὀρέστης

Μαρτύρησαν κατὰ τὸ σκληρὸ διωγμὸ τῶν χριστιανῶν ἐπὶ Διοκλητιανού. Ὁ Εὐστράτιος, ποὺ ἦταν ἀνώτερος ἀξιωματικός, συνελήφθη ἀπὸ τὸ Δούκα Λυσία. Αὐτός, ἀφοῦ τὸν βασάνισε μὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο, ἔπειτα τὸν ἔστειλε στὸν ἔπαρχο Ἀγρικόλα. Φημισμένος αὐτὸς γιὰ τὴν ὠμότητά του ἀπέναντι στοὺς χριστιανούς, ἔβαλε τὸν Εὐστράτιο νὰ βαδίσει μὲ σιδερένια παπούτσια, ποὺ εἶχαν μέσα μυτερὰ καρφιά. Κατόπιν τὸν ἀποτελείωσε, ἀφοῦ τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά.
Τὸν Αὐξέντιο, ποὺ ἦταν ἱερέας καὶ συμπολίτης τοῦ Εὐστρατίου, ὁ ἡγεμόνας τὸν πίεσε νὰ ἀλλαξοπιστήσει μὲ πολλὲς δελεαστικὲς ὑποσχέσεις. Ἀλλὰ ὁ ἄξιος λειτουργὸς τοῦ Χριστοῦ ἀπάντησε: «Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ λέω πολλὰ λόγια Λυσία. Στὴν ζωὴ αὐτὴ εἶμαι τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ εἶμαι δικός Του μέχρι θανάτου. Καὶ ἂν ἀναρίθμητους δαρμοὺς καὶ πληγὲς μοῦ δώσεις, καὶ ἂν μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο μὲ λιώσεις, ὁ Χριστός μου εἶναι παντοδύναμος καὶ ὁ Σταυρὸς Του ἀκαταμάχητος. Αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν ὁ Αὐξέντιος εἶναι ἀδύνατος. Ἀλλὰ τοῦ χριστιανοῦ Αὐξεντίου τὸ φρόνημα δὲν θὰ κάμψεις ποτέ». Ἐξαγριωμένος ὁ ἡγεμόνας ἀπὸ τὴν ἀπάντηση, ἀμέσως τὸν ἀποκεφάλισε.

Τὸν Μαρδάριο, ἀφοῦ τρύπησαν τοὺς ἀστραγάλους του τὸν κρέμασαν μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω καὶ τὸν ἔκαψαν.
Ὁ ἀξιωματικὸς Εὐγένιος, ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τὴν γλώσσα καὶ τὰ χέρια καὶ τοῦ ἔσπασαν τὰ πόδια, ἐξέπνευσε.
Τὸν δὲ στρατιώτη Ὀρέστη τὸν θανάτωσαν, ἀφοῦ τὸν ξάπλωσαν σὲ πυρακτωμένο κρεβάτι.

Ἡ ἀρχή τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα (ὁμιλία Δ΄) (mp3)

π. Σάββας 2007-06-10(ΑΡΧΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ_4).mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-06-07.

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).