Λάθη στήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία (Α΄)

«Μετανοεῖτε», εἶπε ὁ Κύριος.

Μετανοεῖτε συνεχῶς, ἐξακολουθητικά... ἀλλάζετε, διορθώνεσθε, προοδεύετε στήν ὁμοίωση μ΄ Ἐμένα, πορεύεσθε πρός τή Βασιλεία Μου...

«Μετανοεῖτε»...

Ὄχι μετανοῆστε μία φορά μόνο, ὄχι μία ὥρα, ὄχι μία ἡμέρα, ὄχι ἕνα μῆνα, ὄχι ἕνα χρόνο, ἀλλά συνεχῶς.

«Μετανοεῖτε»

Ὄχι μόνο ἐξομολογηθεῖτε, ὄχι μόνο διηγηθεῖτε τά λάθη σας, ὄχι μόνο ἀπαριθμεῖστε ψυχρά τίς πτώσεις σας, ὄχι μόνο καταθέστε τήν ἁμαρτωλότητά σας,

ἀλλά πονέστε, κλάψτε, ἀλλάξτε νοῦ, μεταβληθεῖτε, μεταποιηθεῖτε, ἀποφασεῖστε καλλίτερα νά πεθάνετε παρά νά ξανααμαρτήσετε...

«Πολλοί ἐξομολογοῦνται ἀλλά λίγοι μετανοοῦν», ἔλεγε κάποιος.

Ἐξομολογούμαστε ἐνδεχομένως τακτικά, συχνά...

Πόσο ὅμως μετανοοῦμε;

Ποσό «ὁλόκληρωμένη» εἶναι ἡ μετάνοιά μας;

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 13-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. ε΄ 33 & στ΄ 7 - 9

ε΄ 33 στ΄ 7 - 9


Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Θ΄ 7 - 11

Θ΄ 7 - 11

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Απάντηση Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ στον Ν. Σηφουνάκη και Γλύκατζη Ἀρβελέρ περί κατάργησης μισθοδοσίας του κλήρου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 12^ῃ Ὀκτωβρίου 2011

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀπό 11/10/2011 Ἀνακοίνωσις τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν κ. Ν. Σηφουνάκη, ἀρχιτέκτονος κατά τό ἐπάγγελμα ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἁπτή ἀπόδειξη ὅτι οἱ ἐνασχολούμενοι μέ τά δημόσια πράγματα πολιτικοί ἄνδρες θά πρέπει νά μετέχουν καί νομικῆς παιδείας ἀπαρεγκλίτως διότι ἄλλως ὑποπίπτουν σέ σφάλματα πού ἀπομειώνουν τό κῦρος καί τήν ἀξιοπιστία τῆς Κυβερνήσεως. 

 Ἡ θέσις τοῦ Ἐξοχωτάτου Κυρίου Ὑπουργοῦ διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προσκρούει στό Σύνταγμα τῆς Χώρας, στίς ἀρχές τοῦ Κράτους Δικαίου, στό Δικαιϊκό μας σύστημα καί στό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο τά ὁποῖα φέρεται ἀγνοῶν ὁ Ἐξοχώτατος Κύριος Ὑπουργός, διότι ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ λειτουργία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως δέν ἀποτελεῖ μία εὐγνώμονα ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία πράξη ἀναγνωρίσεως τοῦ ὑψίστου ἐθνικοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας διά τήν διατήρηση μέσα στά πεντακόσια χρόνια βάναυσης τουρκικῆς ἰσλαμικῆς κυριαρχίας τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπείας, ἐφ’ ὅσον ἱστορικά εἶναι διακριβωμένο ὅτι ὅποιος ἐξισλαμίζετο ἐν ταὐτῷ ἐκτουρκίζετο. 

Τί εἶναι ἕνας ὀρθόδοξος μοναχός;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, κάνοντας σύγκριση τῆς βασιλικῆς δυναστείας πρός τόν μοναχό[1],  συμπεραίνει ὅτι «πραγματικός βασιλεύς εἶναι ὁ δεύτερος (δηλ. ὁ μοναχός). 
Ὁ βασιλεύς κυριαρχεῖ σέ πόλεις, ὁ μοναχός κυριαρχεῖ στίς ψυχές. Ὁ πρῶτος πολεμεῖ βαρβάρους, ὁ δεύτερος δαίμονας. Ὁ πρῶτος δωρίζει στούς ὑπηκόους του χρυσόν, ὁ δεύτερος πνευματικήν Χάριν. Ὁ πρῶτος τρέμει τόν θάνατον, ὁ δεύτερος τόν δέχεται ἀπαθῶς. Καί ἡ κατάστασις τῶν δύο στόν μέλλοντα κόσμον θά εἶναι ἀναλόγως ρυθμισμένη, ἔστω καί ἄν, ἀμφότεροι δίκαια ἐπετέλεσαν τά ἔργα των»[2]. Οἱ Μοναχοί εὑρίσκονται στό ὕψος τῆς πνευματικῆς φιλοσοφίας καί «οὐδενός ἐπαισθάνονται τῶν παρ’ ἡμῖν»[3] δηλαδή «τίποτε δέν αἰσθάνονται(μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀπό τίποτε δέν ἐπηρεάζονται,δέν βλάπτονται) ἀπό αὐτά πού συμβαίνουν σ’ ἐμᾶς( πού ζοῦμε στόν κόσμο)». 

Ὁ ὀρθόδοξος Μοναχός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ὑπακούει στήν κλήση τοῦ Χριστοῦ: «εἴ τις θέλει ὀπίσω Μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν»[4].

Προχωρεῖ, ἔτσι, στίς τρεῖς ἀποταγές: τήν ἀποταγή τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιληδονίας καί τῆς φιλαργυρίας. Ὡς ἀντίδοτο σ’ αὐτά τά πάθη ἀσκεῖ τήν ἀρετή τῆς ὑπακοῆς, τῆς παρθενίας καί τῆς ἀκτημοσύνης ἀντίστοιχα. Γεμίζει, ἔτσι, μέ ἀνέκφραστο πνευματικό πλοῦτο, δοξάζεται μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί γίνεται ἀφορμή νά δοξαστεῖ ὁ Θεός καί ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία.

Ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων στὰ μοναστήρια

Όταν λέμε μοναστήρι και κατ΄ επέκτασιν μοναχισμό, τι εννοούμε; Καταρχήν, σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης «Πολλαί είναι αι οδοί της σωτηρίας, αλλά ο μοναχισμός είναι η τελειοτάτη οδός». Μοναχισμός είναι μία καθημερινή και ασταμάτητη παραδείσια σύναξη της Εκκλησίας, είναι μία υποτύπωση του Παραδείσου, μία αποτύπωση του Παραδείσου εν δυνάμει και εν ενεργεία. Το μοναστήρι για μας είναι οίκος Θεού. Εδώ έχουμε την μαρτυρία της παρουσίας Του. Τι σημαίνει της παρουσίας Του; Ότι το Μοναστήρι είναι ένας θρόνος αληθινός που κάθεται ο Θεός. Επομένως, τι είναι Αυτός για μας; Είναι το παν μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο. Είναι Αυτός που δεσπόζει, είναι ο Κύριος της Μονής. Έτσι τα πάντα μέσα στο μοναστήρι είναι ιερά, διότι υπηρετούν μόνο τον Θεό.

πηγή:http://www.imsamou.gr

 

Δεν υπάρχει τίποτε που είναι ακάθαρτο. Όλα τα αντικείμενα, όλες οι πράξεις, όλα τα κτίρια που είναι μέσα στο μοναστήρι είναι αφιερωμένα στο Θεό, είναι λειτουργικά σκεύη του Θεού. Και η μοναχή, πιστή διακόνισσα, ταπεινή υμνήτρια του Νυμφίου της ψυχής της. Η μοναχή, αφιερωμένη ψυχή τε και σώματι στο Θεό, προσεύχεται νυχθημερόν για τον αγιασμό της ψυχής της αλλά και ολοκλήρου του κόσμου. Η μοναχή βλέπει τις αδελφές ως μέλη του δικού της σώματος και τις τιμά όπως τον Χριστό. Έτσι εξηγείται και η πρόθυμη φιλοξενία που προσφέρει στους προσκυνητές και επισκέπτες και η διαρκής μετά δακρύων προσευχή για ζωντανούς και κεκοιμημένους αδελφούς, γνωστούς και αγνώστους.

Φεύγετε και εσείς από τον κόσμο και βρίσκετε καταφυγή σε αυτά τα αφιερωμένα στον Θεό φροντιστήρια της αρετής. Έρχεστε να συναντήσετε τον Θεό. Πως μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί αληθινά μία τέτοια συνάντηση και να μην είναι απλώς ένα πέρασμα; Ποιά πρέπει να είναι η συμπεριφορά του κάθε προσκυνητή έτσι ώστε η παρουσία του στο μοναστήρι να μην είναι μία απλή, μία σκέτη παρουσία, αλλά να είναι μία προσπάθεια να πλησιάσει τον Θεό, να Τον ρωτήσει και Εκείνος να του απαντήσει, να Του ζητήσει και Εκείνος να του δώσει.

Όταν κανείς εισέρχεται στο μοναστήρι με ευλάβεια, είναι αδύνατον να μην πάρει μία γεύση, μία δροσιά της Χάριτος του Θεού. Σύμφωνα με τον Γέροντα Παΐσιο - τον φωτισμένο αυτόν Άγιο της εποχής μας - η ευλάβεια είναι ο φόβος του Θεού, η συστολή, η πνευματική ευαισθησία. Ο ευλαβής αισθάνεται έντονα την παρουσία του Θεού και συμπεριφέρεται παντού με προσοχή και συστολή. Προσελκύει την Χάρη του Θεού, γίνεται δέκτης της Χάριτος, και φυσιολογικά παραμένει η Χάρις του Θεού μαζί του. Σε τι συνίσταται όμως η ευλάβεια ενός πιστού.

Προσευχή με πόνο (Γέροντος Παίσίου)

- Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;
- Όλη η βάση είναι να πονάη ο άνθρωπος . Αν δεν πονάη , μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχη κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχη πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται , ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.
Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να κάνουν προσευχή δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνη κανείς προσευχή , αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχη χρόνος , ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μία καρδιακή προσευχή ∙ ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής. Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Ου, αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσης το ακουστικό ,πριν ακόμη καλέσης, σε ακούει ο Θεός! Και πώς το πληροφορείται ο άλλος! Να δήτε πώς οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αυτούς και φωνάζουν, όπου και αν βρίσκωνται!

Ότι ο στρατιώτης του Χριστού πρέπει να αποφεύγει με όλη του την δύναμη τις ταραχές και ενοχλήσεις, αν θέλει καλά να πολεμήσει τους εχθρούς του

Απο το βιβλίο Αόρατος Πόλεμος του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Καθώς έχει αναπόφευκτο χρέος κάθε χριστιανός, όταν χάσει την ειρήνη της καρδιάς του , να κάνει όλο εκείνο , που μπορεί για να την ξαναλάβει, έτσι πάλι πρέπει να ξέρει , πως κανένα συμβάν του κόσμου , που μπορεί να του τύχει , δεν είναι δίκαιο και εύλογο να τον στερεί ή να του συγχύζει αυτή την ειρήνη. Πρέπει , ναι, να λυπόμαστε για τις αμαρτίες μας, αλλά με ένα πόνο ειρηνικό κατά τον τρόπο που προηγουμένως έδειξα σε πολλά σημεία. Και έτσι χωρίς ενόχληση της καρδιάς, ας συμπονούμε με ευσεβή διάθεση αγάπης, κάθε άλλον αμαρτωλό και ας κλαίμε εσωτερικά το λιγότερο∙ δηλ. ας πενθούμε για τα σφάλματα του. Για τα άλλα όμως συμβάντα , τα βαριά και βασανιστικά, που μας έρχονται, σαν ασθένειες, πληγές, θάνατοι των συγγενών μας, λοιμικοί νόσοι, πόλεμοι, πυρκαγιές και άλλα παρόμοια κακά, και αν οι κοσμικοί τα αποστρέφονται τις περισσότερες φορές ως ενοχλητικά της φύσεως, μ’ όλο τούτο μπορούμε με την χάρη του Θεού , όχι μόνο να τα υποφέρουμε, αλλά και να τα θέλουμε και να τα αγαπούμε, ως δίκαια καλά∙ διότι σε αυτόν τον σκοπό αποβλέποντας συν-αρέσκεται ακόμη και ο Κύριος μας και Θεός σε αυτά, που μας στέλνει∙ του οποίου το θέλημα ακολουθώντας εμείς θα περάσουμε με καρδιά ήσυχη και αναπαυμένη σε όλες τις θλίψεις και βάσανα της παρούσης ζωής. Και ας είσαι βέβαιος ότι κάθε ενόχληση και ταραχή της καρδιάς μας δεν είναι αρεστή στους θείους οφθαλμούς∙ διότι, ότι λογής αυτή και αν είναι, πάντοτε είναι συντροφιασμένη από ατέλεια και πάντοτε προέρχεται από κάποια κακή ρίζα της φιλαυτίας μας.

Ἡ γενική ἐξομολόγηση καί ὁ Πνευματικός πατέρας (mp3)

Π. Σάββας 2011-09-17_Η ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ (ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-09-11 (Σύναξη νέων).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει; (Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ).

Εκείνοι, που πίστευσαν με τα θαύματα, αποτελούσαν την πιο χαμηλή βαθμίδα πιστών. Και γι’ αυτό, όταν μετά τους παρουσίαζαν την πνευματική υψίστη και αγιωτάτη διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πολλοί από αυτούς την ερμήνευαν, όπως τους άρεσε ο καθένας[43]!
Δεν ήθελαν να αναζητήσουν την σωστή ερμηνεία του. Εκριτίκαραν τον λόγο του Θεού, που είναι «πνεύμα και ζωή»[44].
Και έτσι, με την επιπολαιότητά τους έχαναν και την πίστη  δηλ. ακόμη και τον αρραβώνα που είχαν λάβει. Και συνέβη αυτό το τραγικό: πολλοί από τους μαθητές του Χριστού, παρ’ ότι είχαν ιδεί πολλά θαύματα και σημεία, απήλθον εις τα οπίσω (= έκαναν πίσω) «και ουκ έτι μετ’ αυτού περιεπάτουν»[45], δηλ. δεν ξαναπήγαν κοντά Του!

12 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Των Αγίων Πρόβου, Ταράχου και Ανδρονίκου, Δομνίνης, Αναστασίας Παρθένου, των Αγίων 70 Παρθένων, Θεοδότου Επισκόπου, Μαλφεθάς, Ανθίας, Ιουβεντίνου και Μαξίμου, Ιάσωνος Επισκόπου, Ανδρομάχου και Διοδόρου, Συμεών Θεολόγου, Θεοσεβίου, Σύναξις των εν Αθήναις Αγίων, Wilfrid, των 12 εκ των 300 Αλαμανών Αγίων, Επικτήτου.

 Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα τὴν 12η Μαρτίου.
Ἡ μνήμη του μετατίθεται ἐδῶ, διότι τὴν 12η Μαρτίου συμπίπτει μὲ τὶς ἡμέρες της Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείαν ἔλλαμψιν, Συμεὼν Πάτερ, εἰσδεξάμενος, ἐν τῇ ψυχῇ σου, φωστὴρ ἐν κόσμῳ ἐδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αὐτοῦ τὴν σκοτόμαιναν, καὶ πάντας πείθων ζητεῖν, ἣν ἀπώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αὐτὸ ἐκτενῶς ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῷ φωτὶ λαμπόμενος, τῷ τρισηλίῳ θεόφρον, θεολόγος γέγονας, τῆς Ὑπερθέου Τριάδος· ἄνωθεν, σοφίαν λόγων καταπλουτήσας, ἔβλυσας, θεοσοφίας ἔνθεα ῥεῖθρα, ἐξ ὧν πίνοντες βοῶμεν· χαίροις τρισμάκαρ Συμεὼν Ὅσιε.