Lettera di padre Paisios sulle aperture alla Chiesa di Roma

LETTERA DI PADRE PAISIOS SULLE APERTURE ALLA CHIESA DI ROMA
Inviata a padre Charalampos Vasilopoulos,
direttore del giornale “Stampa Ortodossa” (Ορθόδοξος Τύπος)
Santa Montagna, 23 gennaio 1969

Reverendo Padre Charalampos,

giacché ho visto il grande subbuglio che imperversa nella nostra Chiesa, dovuto a diversi movimenti filo-unionistici e ai contatti del Patriarca con il Papa, mi sono addolorato, come  suo figlio e ho considerato cosa buona, oltre alle mie preghiere, mandare anche un piccolo pezzo di filo (che ho in quanto povero monaco), per essere usato anche  per un solo punto di cucitura per l’abito, stappato in mille pezzi, della nostra Madre.

Credo che farete atto d’amore e lo utilizzerete per mezzo del vostro foglio religioso. Vi  ringrazio.

Prima di tutto, vorrei chiedere scusa a tutti per aver osato scrivere qualcosa, dal momento che non sono né santo, né teologo.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

  

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ταυτίζει τόν κόσμο μέ τά πάθη. Νά τί μᾶς διδάσκει: «Ὅταν θέλουμε νά ὀνομάσουμε ὅλα τά πάθη μαζί, τά λέμε «κόσμο». Καί ὅταν θέλουμε νά ξεχωρίσουμε καί νά δώσουμε στό καθένα τό ὄνομά του, τά ὀνομάζουμε «πάθη». Καί τά πάθη, καθώς διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο, σχηματίζουν τόν δρόμο τοῦ κόσμου, καί ὅπου τελειώνουν τά πάθη, ἐκεῖ παύει νά ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου... Ὅπου πάψει ἡ ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐκεῖ πεθαίνει μαζί τους καί ὁ κόσμος.

Εἶπε κάποιος σοφός γιά τούς ἁγίους ὅτι ὅταν ζοῦσαν ἦταν ἤδη πεθαμένοι, διότι, ἐνῶ ζοῦσαν μέ τό σῶμα τους, δέν ζοῦσαν ζωή σαρκική. Καί σύ πρόσεξε νά δεῖς ποιά πάθη ζοῦνε μέσα σου, γιά νά καταλάβεις πόσο ἀνήκεις στόν κόσμο καί ἐξ αἰτίας ποιῶν παθῶν εἶσαι δεμένος μαζί του καί ἀπό ποιά ἐλευθερώθηκες... Μέ δύο λόγια, κόσμος εἶναι ἡ ἐμπαθής ζωή καί τό σαρκικό φρόνημα.

Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης Ἱερομόναχος – Πνευματικὲς νουθεσίες Περὶ Νοερᾶς Προσευχῆς, Δακρύων καὶ Χάριτος

---

Νὰ λέγῃς παιδί μου τὴν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἡμέρα καὶ νύχτα συνέχεια. Ἡ εὐχὴ θὰ τὰ φέρῃ ὅλα. Ἡ εὐχὴ περιέχει τὰ πάντα, περικλείει τὰ πάντα, αἴτησι, παράκλησι, πίστι, ὁμολογία, θεολογία κλπ. Ἡ εὐχὴ νὰ λέγεται χωρὶς διακοπή.
Ἡ εὐχὴ θὰ φέρῃ ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον εἰρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα. Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ γλυκύτης θὰ φέρουν περισσότερον εὐχή, καὶ ἡ εὐχὴ κατόπιν, περισοτέραν εἰρήνη καὶ γλυκύτητα κλπ. Θὰ ἔρθη στιγμή, ποὺ ἂν θὰ σταματᾷς τὴν εὐχή, θὰ αἰσθάνεσαι ἄσχημα.
Ὅταν ὁ μοναχός, βρῇ αὐτὴ τὴν χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν εὐχή, τότε θεωρεῖ σκύβαλα ὅλα τὰ τοῦ κόσμου. Τότε δοξάζει τὸν Θεόν, ποὺ τὸν ἅρπαξε ἀπὸ τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου.

Προσευχή

 ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Δ'

Προσευχή

Ο Μέγας Αρσένιος, λέγουν οι βιογράφοι του, ύψωνε τα χέρια του, σαν άλλος Μωυσής, στην προσευχή, ενώ ο ήλιος έδυε πίσω του και τα κατέβαζε, όταν έλαμπε πάλι στο πρόσωπό του.
Ο Ηγούμενος ενός Μοναστηριού που είχε ιδρύσει ο Άγιος Επιφάνιος, ο Επίσκοπος της Κύπρου, επισκέφθηκε κάποτε τον Άγιο και του είπε με κάποια ικανοποίηση:
-Με την ευχή σου, Δέσποτα, δεν παραμελούμε τον κανόνα της προσευχής που μάς έδωσες. Διαβάζουμε με προθυμία την πρώτη ώρα, την τρίτη, την έκτη και την ενάτη.
-Και τις άλλες ώρες τι κάνετε; ρώτησε με έκπληξη ο Άγιος Ιεράρχης. Δεν ασχολείσθε με την προσευχή; τότε δεν είστε Μοναχοί.
Και βλέποντας την απορία του Ηγουμένου, εξήγησε:

Εἶναι στήν φύση μου νά βοηθάω

Δύο μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι, όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται.
Ο ένας μοναχός, αμέσως τον άρπαξε και προσπάθησε να τον αφήσει δίπλα στην όχθη.
Αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε. Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του, ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό.

Καί ἡ δύναμις... Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος

ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ…..ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ...

ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ…..

Δική Σου είναι ή δύναμη, γιατί δική Σου είναι και η βασιλεία. Εκείνοι πού καμώνονται πώς είναι βασιλιάδες είναι αδύναμοι.Η μόνη δύναμη τους έγκειται στο βασιλικό τίτλο τους, πού στην πραγματικότητα ανήκει μόνο σε Σένα. Περιφέρονται άσκοπα στη σκόνη, κι αυτή μεταφέρεται όπου θέλει ο άνεμος. Είμαστε περιφερόμενες σκιές, μετακινούμενος πηλός. Και τότε όμως, όταν περιπλανιόμαστε και μετακινούμαστε, το κάνουμε με τη δύναμή Σου!

Με τη δύναμή Σου υπάρχουμε και θα υπάρχουμε. Χωρίς τη δύναμή Σου, η γη δεν είναι παρά ένα πτώμα. Είσαι η δυναμική πνοή σε κάθε κόκκο πηλού. Αν ο πηλός χορεύει, το κάνει με τη δύναμή Σου. Αν ο πηλός αυτός πού χορεύει ονομάζεται άνθρωπος, αυτό γίνεται με τη δύναμή Σου.

Ὁμολογία Γέροντος Παϊσίου ἔναντι Οἰκουμενισμοῦ

Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου έναντι του Οικουμενισμού:*

***

...Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει...

***

Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.

Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Ἡ ἀσκητική ζωή τῆς οἰκογενείας

......."Φύλακας άγγελος της οικογενείας είναι η άσκηση. Όταν λέµε άσκηση εννοούµε την λειτουργική ζωή της οικογενείας. Χωρίς την Εκκλησία δεν µπορεί να διατη­ρηθεί η οικογένεια. Η οικογένεια πρέπει να έχει τον πνευµατικό της σαν τον οικογενειακό της γιατρό. Όταν είναι υπό την παρακολούθηση του πνευµατικού λύνονται όλα τα προβλήµατα και οι σύζυγοι αλληλοκατανοού­νται.
Η πνευµατική αγάπη ανέχεται και τα αρνητικά στοιχεία του άλλου. Δεν επιµένει εγωϊστικά να εκπλη­ρώνονται όλα τα θελήµατά του. Η νηστεία, η προσευχή και η Θεία Λειτουργία αγιάζουν τα παιδιά και τους συ­ζύγους. Η καλυτέρη πρακτική άσκηση είναι οι µετάνοιες.

Εἰσαγωγή στήν ἡμερίδα:"Σαηεντολογία, μία πραγματική ἀπειλή"

ΠΗΓΗ:http://www.youtube.com/watch?v=r1cx-JRChf8

Ὁ Θεός, ἡ ὕπαρξη τοῦ κακοῦ καί ἡ ἀρχή τῆς ζωῆς

Ο ΘΕΟΣ, Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου 

 Βασικά ερωτήματα του σκεπτόμενου ανθρώπου είναι το ερώτημα περί Θεού, η ύπαρξη του κακού και η αρχή της ζωής, το πώς δηλαδή εμφανίστηκε και ξεκίνησε. Στα ερωτήματα αυτά έχουν δοθεί, και συνεχίζουν να δίνονται, θρησκευτικό-μυθικές, επιστημονικές και θεολογικές απαντήσεις. Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση και προσπαθούν να εξηγήσουν με τη φτωχή διανόησή τους την ύπαρξη του Θεού και το ανεξήγητο μεγαλείο Του. Υπάρχει μια σύγχρονη, μη οργανωμένη, λαϊκή αίρεση μεταξύ των χριστιανών που λέγεται «Εγώ πιστεύω», οι οπαδοί της οποίας εκφράζουν άλλες απόψεις από τη διδασκαλία της Εκκλησίας και εισηγούνται στον περίγυρό τους φανταστικές και λογικά κατασκευασμένες επινοήσεις για το Θεό και τις αλήθειες της Θείας Αποκάλυψης. Ακούμε δηλαδή στην καθημερινή μας ζωή πολύ συχνά την έκφραση «Η Εκκλησία πιστεύει αυτό, αλλά εγώ πιστεύω….». Αρκετοί συνάνθρωποί μας ορθώνουν επομένως την προσωπική, αθεράπευτη αγιοπνευματικώς, κριτική τους γνώμη στα θέματα πίστεως και ζωής και ξεχωρίζουν τον εαυτόν τους από την δισχιλιετή εμπειρία της Εκκλησίας.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος - Δέησις ἁμαρτωλοῦ

---

Ἰησοῦ Χριστέ, τὸ καλὸ ὄνομα, ὁ γλυκασμός μου, ἡ ἐπιθυμία μου καὶ ἡ ἐλπίδα μου, σὺ ποὺ ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς καὶ τακτοποίησες τὰ πάντα μὲ σοφία γιὰ τὴ σωτηρία μας! Σὲ δοξάζω, Κύριε Θεέ μου, μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου μὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή μου καὶ ἐξομολογοῦμαι τὶς ἁμαρτίες μου. Σκῦψε καὶ σὺ καὶ ἄκουσε τὴ δέησή μου καὶ συγχώρησε τὴν ἀσέβειά μου.
Ἁμάρτησα, ἀνόμησα, ἐπλημμέλησα, παρώξυνα καὶ παραπίκρανα Ἐσένα τὸν ἀγαθό μου Κύριο καὶ τροφέα καὶ προστάτη. Δὲν ὑπάρχει εἶδος κακίας ποὺ δὲν ἔκανα μὲ ἔργο καὶ μὲ λόγο, ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀγνοίᾳ καὶ μὲ ἐνθυμήσεις καὶ σκέψεις πονηρὲς πολὺ ἁμάρτησα. Καὶ ὅσες φορὲς ὑποσχέθηκα νὰ μετανοήσω ἄλλες τόσες ξανάκανα τὰ ἴδια. Εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ μετρηθοῦν οἱ σταγόνες τῆς βροχῆς παρὰ οἱ ἁμαρτίες μου.

Las 10 condiciones para la zéosis y 100 capítulos gnósticos San Diádoco de Fótica, Filocalía

ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΟΤΙΚΗΣ

SAN DIADOJO OBISPO DE FOTICA

1ªparte

Las 10 condiciones para la zéosis y 100 capítulos gnósticos

San Diádoco de Fótica, Filocalía

Traducidos del original helénico de la Filocalía

2ª parte

Del libro del Metropólita Ieroteos Vlajos, “Hisijía y Teología”

Capítulo 12 El αίσθηση sentido del nus y del corazón

según san Diádojo de Fótica.

Traducido por Χρίστος Χρυσούλας, Jristos Jrisoulas.

SAN DIADOJO OBISPO DE FOTICA

Breve biografía

El santo Padre Diadojo fue obispo de Fótica en Epiro que está en la parte del mar jónico de Grecia occidental. Según los escritos de san Máximo el Confesor fue antes del siglo 7º. Fue un hombre sabio que brillaba por su praxis y zeoría (contemplación). Esto lo puede ver cada uno por este logos de cien capítulos gnósticos, que lo ha escrito de modo filosófico después de una experiencia de muchos años, habiendo vivido muchas elevaciones divinas dentro de su corazón. Lo dividió en cien versículos y nos reveló con toda exactitud sus profundas liturgias (funcionamientos) místicas de la oración.