«Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»

    

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

«Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»

«Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»¹, ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος. Ὁ πονηρός «θέλει νά μᾶς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται... τό ταγκαλάκι δέν θέλει κανένας νά χαίρεται»².

Ὁ ἐγωισμός ὁδηγεῖ στήν λύπη· σ' ἐκείνη τήν λύπη πού δέν εἶναι κατά Θεόν. Ὁδηγεῖ στήν βαθειά ἀπαρηγόρητη λύπη, ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της συχνά ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία, τήν ἀπόγνωση, ἀκόμη καί τήν αὐτοκτονία.

Ἀντίθετα, ἡ κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στήν μετάνοια. Ἡ μετάνοια φέρνει τήν ἀληθινή χαρά στόν ἄνθρωπο, πού εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀποκατάστασης τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό καί τῆς ἐνεργοποίησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα φανερώνει στόν μετανοημένο ἄνθρωπο τόν καρπό Του, πού εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη κ.λπ.»³.

Πρός τόν Κύριον τῶν Δυνάμεων

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αποτελεί χωρίς αμφιβολία το πιο ιερό τμήμα απ’ το κατανυκτικό Τριώδιο. Εάν δε το Τριώδιο είναι εποχή καθάρσεως και περισυλλογής η Μ. Τεσσαρακοστή απαιτεί συστηματικότερη περισυλλογή και εντονότερο αγώνα. Ευγενέστερη και αγιότερη εκδήλωσι αυτού του αγώνα είναι η αδιάκοπη επικοινωνία με τον Κύριο των Δυνάμεων δια της προσευχής.

Προς τον Κύριο, λοιπόν, οφείλει να στρέφεται κάθε χριστιανική καρδιά, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή. Προς Αυτόν να προσφέρη το περιεχόμενο της. Την παντοδύναμη βοήθειά Του να επικαλήται. Του Κυρίου τη χάρι και την ενίσχυσι να αναζητά, ώστε ο Χριστιανός να κατορθώση , με τη βοήθεια απ’ τον Ουρανό, να προχωρήση στην πλήρη  αναγέννησι της καρδιάς, στην τέλεια μόρφωσι του Χριστού μέσα στην ψυχή του, στην ολοκληρωτική πνευματική κατάρτησι.

Μέσο παντοδύναμο στα χέρια μας η προσευχή . Αλήθεια!

Ὁ γερο-Χαράλαμπος ὁ Κομποσχοινάς ἔλεγε: «Μεγάλο πράγμα εἶναι ἡ εὐχή. Κάθε φορά πού λέμε "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ..." εἶναι σάν νά λέμε "μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλεία σου"».

Ο γερό-Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς διηγήθηκε: «Ήταν μία γριούλα στην Μικρά Ασία με μία θαυματουργή εικόνα. Θεράπευε Τούρκους και Χριστιανούς. Στον πόλεμο του '22 αυτή πήρε την εικόνα- ενώ, λοιπόν, σκότωναν οι Τούρκοι, αυτήν δεν την έβλεπαν και ήρθε στην Αθήνα. Με το μύρο πού έβγαζε η εικόνα θεράπευσε άρρωστο».

Διηγήθηκε άλλη φορά: «Κατά τον χειμώνα του 1943 στην Αθήνα, όπου διέμενα ως λαϊκός, υπήρχε μεγάλη στέρηση των αναγκαίων και σε συνδυασμό με τον βαρύ χειμώνα πολύς κόσμος πέθαινε. Εκείνη την εποχή συνήθιζα να επισκέπτομαι αυτήν την πολύ ευλαβή καλογριά, η όποια είχε στο σπίτι της την παλιά εικόνα της Παναγίας από την Μικρά Ασία.

Στόν οἶκο τοῦ Ὑιοῦ μου δέν παίζουν

ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ 

  Ένας συγγενής μου, μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό: Ένας φίλος του γιατρός, όταν ήταν μικρός, όπως όλα τα παιδάκια, πού γελάνε και μετακινούνται άσκοπα μέσα στον Ναό, χωρίς να καταλαβαίνουν, έτσι κι αυτός, μαζί με ένα ξαδελφάκι του γελούσε και πείραζε τα άλλα παιδάκια, πότε έτρεχε από δω και πότε έτρεχε από κει. Τελείωσε η εκκλησία, πήραν το Αντίδωρο, ο κόσμος έφυγε, αλλά αυτά τα δυο παιδάκια, ο γιατρός με τον ξάδελφο του, άρχισαν πάλι να ατακτούν μέσα στον Ναό.

Ρωμηοσύνη - ἡσυχασμός

Η Ρωμηοσύνη συνδέεται στενά μέ τόν ησυχασμό. Οι Ρωμηοί Πατέρες ήταν ησυχαστές καί όχι στοχαστές. Έτσι ερμήνευε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης τήν Ρωμηοσύνη.

Σέ μιά προφορική ομιλία του αναφερόμενος στόν ειδικό γιά ορθόδοξα θέματα Λατίνο Jugie (Ζιουζί) έλεγε ότι αυτός ανήγγειλε τόν θάνατο τής Ρωμηοσύνης καί τού ησυχασμού στήν Ελλάδα. Καί έλεγε ο π. Ιωάννης: «Καί δέν νομίζω ότι πάνε τυχαία αυτά τά θέματα, ησυχασμός-Ρωμηοσύνη. Οπότε τό σχέδιο ήταν, νά σβύση καί τό ένα καί τό άλλο μαζί. Αυτό είναι τό σχέδιο».

Αυτό σημαίνει ότι η Ρωμηοσύνη, κατά τόν π. Ιωάννη Ρωμανίδη, δέν κινείται σέ εθνοφυλετικά πλαίσια, αφού ο Ρωμηός-ησυχαστής έχει ελευθερωθή από τήν φιλαυτία καί διακρίνεται γιά τήν φιλοθεΐα καί τήν φιλανθρωπία, τήν ανιδιοτελή αγάπη καί γι’ αυτό δέν είναι εθνοφυλετικός.

Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν -Ἡ κατ᾽ οἶκον ἐκκλησία. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ κατ᾽ οἶκον ἐκκλησία

 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

«Καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι» (Μᾶρκ. 2,1)

Θὰ μιλήσω, ἀγαπητοί μου, ἐπάνω στὴν ἀρχὴ τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Θὰ δοῦμε,ποῦ ἔκανε τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου ὁ Χριστός. Τὸ θαῦμα αὐτὸ δὲν τὸ ἔκανε στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος, οὔτε σὲ κάποια συναγωγή, οὔτε μέσα σὲ ἄλλο ἱερὸ περιβάλλον, ἀλλὰ τὸ ἔκανε μέσα σ᾿ ἕνα σπίτι .Πῆγε στὴν Καπερναοὺμ ὁ Χριστός, ποὺ τὴν εἶχε ὡς κέντρο καὶ ὁρμητήριο τῆς δράσεώς του. Πῆγε, γιὰ νὰ ἐπισκεφθῇ κάποιο φιλικό του σπίτι.  «Καὶ ἠ κούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι»(Μᾶρκ. 2,1) . Μόλις διαδόθηκε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἐκεῖ, ἀμέσως οἱ ἄνθρωποι ἔτρεξαν γιὰ ν᾿ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ , ὅπως τὰ ἐλάφια τρέχουν διψασμένα στὶς πηγὲς γιὰ νὰ δροσιστοῦν.

Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ δὲν μοιάζει οὔτε μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Πλάτωνος καὶ τῶν ἄλλων φιλοσόφων, οὔτε μὲ τὴ διδασκαλία τῶν φαρισαίων καὶ γραμματέων. Εἶναι κάτι ἄφθαστο.

Εἶναι ἀπαραίτητο νά νηστεύουμε…;

Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου

Απόσπασμα από τη «Φιλοκαλία»

 

Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες. Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει έναν κανόνα νηστείας, ούτε έναν τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος...

 Έχουν όμως παραδώσει σε όλους έναν σκοπό, να αποφεύγουμε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε το χορτασμό της κοιλιάς. Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μια φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρείς ή τέσσερις ή εφτά ώρες.

Γέρων Γαβριήλ Καρεώτης μιλᾶ μέ τούς Ρώσους γιά τόν Οἰκουμενισμό καί τόν Παπισμό

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8396.html

Μεταμοσχεύσεις...Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;

Υ.Γ

Απόσπασμα από επιστολή...

...Πριν 22 περίπου χρόνια η αδελφή του συζύγου μου   μπήκε στο Νοσοκομείο στην εντατική μονάδα με ριξη ανευρύσματος  εγκεφάλου  "κλινικά νεκρή" με μηχανική υποστήριξη και με τους γιατρούς να ζητούν τα όργανα γιατί όπως μας είπαν "μόνο ένα θαύμα θα τη σώσει".

Τότε πήρα τηλέφωνο στο Μήλεσι τον Άγιο γέροντα Πορφύριο και του είπα ότι η Ευαγγελία ήταν στην εντατική με νεκρωμένο τον εγκέφαλο, αλλά με ζωντανή καρδιά σε μηχανική υποστήριξη.

Ἀνοικτή διαμαρτυρία πρός πάντα ἁρμόδιον.Μασώνοι μέ τά σύμβολα τῆς πλάνης των στήν παρέλαση της 25ης Μαρτίου

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΡΜΟΔΙΟΝ

ΜΑΣΩΝΟΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Όχι μόνον απερίγραπτη θλίψη, αλλά αγανάκτηση και θυμό  προξένησε στις καρδιές όλων μας, του Μητροπολίτου, των Κληρικών και των Λαϊκών μελών της Μητροπόλεώς μας, η εικόνα μερικών οπαδών της Στοάς, των κοινώς λεγομένων Μασσώνων, οι οποίοι, φέροντες τα  καθιερωμένα Σύμβολα της πλάνης των, με πολλήν θρασύτητα ΔΙΑ ΠΡΩΤΗΝ ΦΟΡΑΝ έλαβαν μέρος στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, που έγινε στο Νέο Ηράκλειο Αττικής, αλλά τηλεοπτικά έγινε γνωστή στο Πανελλήνιο, με την ευκαιρία  της επετείου της εθνικής ημών παλιγγενεσίας!

          Οι  κατατρύχουσες την καρδιά μας απορίες είναι:

1.  Πως, γιατί και υπό ποίαν έννοιαν μετέσχον οι ανωτέρω εξονομασθέντες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου;

Tres cosas para la verdadera metania--Condiciones de oración, Yérontas Porfirios

Τρία πράγματα συνιστοῦν τήν ἀληθινή μετάνοια:

Στήν καρδιά: συντριβή

Στό στόμα: ἐξομολόγηση

Στόν βίο: διόρθωση

  ( Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Tres cosas que consisten en la verdadera μετάνοια (introspección, conversión, arrepentimiento y confesión):

En el corazón: contrición, quebrantamiento y humildad

En la boca: confesión

En la vida: corrección, restablecimiento, rectificación

De san Juan el Crisóstomo (boca de oro)