Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 11-01-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. δ΄ 6 - 15 

δ΄ 6 - 15

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ια΄ 27 - 30  

Ια΄ 27 - 30
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ Ἐκκλησία πού πολέμησες ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά της καί σέ δέχθηκε...

Ομιλία εις τον Ύπατον Ευτρόπιον

 του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

".... η Εκκλησία που πολέμησες άνοιξε την αγκαλιά της και σε δέχθηκε..."

(Επίκαιρο όσο ποτέ...)

Τον παρακάτω συγκλονιστικό λόγο εκφώνησε ο ιερός Χρυσόστομος στα 399, ένα έτος αφού είχε ανεβεί στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Ευτρόπιος ήταν ένας, ευνούχος υπηρέτης των ανακτόρων ο όποιος κατάφερε να φτάσει στο αξίωμα τα υπάτου, του κορυφαίου δηλαδή κρατικού αξιώματος. Εξαιτίας όμως της σκληρότητας και της φιλαργυρίας του έγινε ιδιαίτερα αντιπαθής από το λαό και μάλιστα ο στρατός απαίτησε από τον αυτοκράτορα να τον θανατώσει. Τότε ο φοβερός αυτός διώκτης των χριστιανών κατέφυγε στην εκκλησία για να σωθεί από το φρικτό τέλος που τον περίμενε. Ο Χρυσόστομος τον δέχτηκε και αρνήθηκε να παραδώσει τον υπόδικο στους στρατιώτες που είχαν κυκλώσει το ναό. Στο μεταξύ ο λαός είχε σπεύσει να αντικρίσει τον πρώην παντοδύναμο διώκτη να τρέμει μπροστά στο Ιερό θυσιαστήριο.

Ἐξηγεῖ, θεολογεῖ καί ἀποτρέπει τό σχίσμα. Παρόν καί στά προβλήματα τῆς Καισάρειας.Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἐξηγεῖ, θεολογεῖ καί ἀποτρέπει τό σχίσμα 

Παρόν καί στά προβλήματα τῆς Καισάρειας

Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

 

Μετά τό Πάσχα του 362 ὅλες οἱ ποιμαντικές φροντίδες καί τό κήρυγμα ἤτανε στά χέρια τοῦ Γρηγορίου. Ὁ πατέρας του, ὄχι μόνο εἶχε πολύ γεράσει, ἀλλά καί εἶχε κάπως παραμεριστεῖ ἀπό τούς πιό αὐστηρούς ὀρθοδόξους.  Μιά ὁμάδα μοναχῶν διέδιδε ὅτι ὁ γερο-Γρηγόριος ὁ ἐπίσκοπος δέν ἤτανε πιά ὀθρόδοξος.
Δέν φτάναντε οἱ τόσε στενοχώριες, ἦρθε κι αὐτό. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ γερο- Γρηγόριος, καί ὁ γερο- Διάνιος Καισαρείας, τέλος 361 ἤ ἄρχές 362, ὑπογράψανε ἕνα κείμενο -ὁμολογία πίστης- πού δέν ἦταν καθαρά ὀρθόδοξο.
Αὐτό δηλαδή δέν  ἔλεγε ὅτι ὁ Υἱός εἶναι ὁμοούσιος πρός τόν Πατέρα.
Ἔλεγε μόνο ὅτι ὁ Υἱός εἶναι ὅμοιος πρός τόν Πατέρα κατά τήν οὐσία.  Τή διατύπωση αὐτή τήν ἑρμήνευαν κακόδοξα. Ἄλλο τό νά ἔχει οὐσία ὅμοια (= ὁμοιούσιος ὁ Υἱός) καί ἄλλο νά ἔχει τήν ἴδια ἀκριβῶς οὐσία (=ὁμοούσιος ὁ Υἱός).
Ὁ γερο- Γρηγόριος ὑπέγραψε χωρίς νά καταλάβει τή λεπτή μά οὐσιώδη αὐτή διαφορά, νομίζοντας μάλιστα ὅτι ἔτσι βοηθάει στήν εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας.
Ἦρθε ὅμως τό ἀντίθετο. Δημιουργήθηκε στή Ναζιανζό ἀναταραχή, μικρό σχίσμα.  Διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, ἀπειλές γιά νέα Ἐκκλησία. Εὐτυχῶς, ὅταν τά πράγματα φτάσανε σ’ ἐπικίνδυνο σημεῖο, ἔδρασε ὁ Γρηγόριος.

"Περί Ἐκκλησίας - Μέρος 4"

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ἐκκλησία Θεάνθρωπος παρατεινόμενος εἰς τούς αἰώνας

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εἰς ὅλους τούς αἰώνας καί εἰς ὅλην τήν αἰωνιότητα. Ἀλλά μαζί μέ τόν ἄνθρωπον καί διά τόν ἄνθρωπον, ἀνήκει εἰς τήν Ἐκκλη σίαν καὶ ὁλόκληρος ἡ κτίσις τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ πᾶν τὸ δὴμιουργηθὲν ἀπὸ τὸν Θεὸν Λόγον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· πάντα ταῦτα ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς τὸ σῶμα της, τοῦ ὁποίου ἡ κεφαλὴ εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. 

Ἡ κεφαλὴ εἶναι κεφαλὴ τοῦ σώματος καὶ τὸ σῶμα εἶναι σῶμα τῆς κεφαλῆς οὕτως ὥστε νά εἶναι ἀχώριστα τὸ ἕν ἀπὸ τὸ ἄλλο καὶ τὸ ἕν πλήρωμα τοῦ ἄλλου: «τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» (Εφ. 1, 23). 

Κάθε χριστιανός, γινόμενος διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος μέλος τῆς Ἐκκλησίας, γίνεται ἀναπόσπαστον μέρος τοῦ πληρώματος «τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου», πληρούμενος καὶ ὁ ἴδιος «εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ» (Εφ. 3,19). Τοιουτοτρόπως ἀποκτᾷ τὸ ὑπερτέλειον πλήρωμα τοῦ ἀνθρωπίνου εἶναι του, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου του. 

Τό λιβάνι τῆς λειτουργίας (Ἀληθινή Ἱστορία)

 ΤΟ ΛΙΒΑΝΙ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Γιάννη Πρόφη
Λαογράφου-συγγραφέα

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό η θεία Κούλα ξύπνησε με τα κοκόρια κι άρχισε να ετοιμάζεται για τη λειτουργία που θα έκανε μαζί με τη μητέρα της, τη γιαγιά Χρυσούλα, στο ξωκλήσι της Παναγίας του Σκουπέρη. Είχανε από μέρες κανονίσει με τον παπά-Δημήτρη τη μέρα και την ώρα της λειτουργίας, μέρα καθημερινή. Αυτός θα πήγαινε στο ξωκλήσι με το γαϊδούρι του, αυτές ποδαρόδρομο. Μάνα και κόρη είχανε από τότε συνεννοηθεί ποια από τα χρειαζούμενα της λειτουργίας θα έπαιρνε μαζί της η καθεμιά: Η μάνα θα έπαιρνε το μπουκάλι με το γλυκό κρασί για τη θεία κοινωνία, το λάδι και το πρόσφορο. Η κόρη τα κεριά, τα λουμίνια, τα σπίρτα, το λιβάνι, τα καρβουνάκια κι ένα κλωνάρι βασιλικό. Κι από το προηγούμενο βράδυ ετοίμασε η καθεμιά στο σπίτι της τα πράματα που έπρεπε να πάρει μαζί της, ώστε αύριο το πρωί να τα είχε έτοιμα. Η θεία Κούλα ετοίμασε τα κεριά από «ντίλα», όπως έλεγαν τη κερήθρα, και τ’ άλλα πράματα που είχανε συμφωνήσει, τα έβαλε στο ταγάρι κι έπεσε νωρίς να κοιμηθεί.

Πῶς ὁδηγεῖται κανείς στήν πίστη

Δεν ξέρω αν κάποιος άνθρωπος μπορεί να πει ότι αυτός με τη δύναμή του οδήγησε στην πίστη κάποιον άλλον. Εγώ παρακολούθησα , όσο μου ήταν δυνατόν, περιπτώσεις ανθρώπων που οδηγήθηκαν στη θεογνωσία , και από παλιά και τώρα στην εποχή στην εποχή μας, όσες περιπτώσεις κατόρθωσα να μάθω. Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό που του ανήκει. Ο Θεός είναι αυτός που μεταστρέφει προς το καλό το νου και τη ζωή του ανθρώπου. Εγώ φτάνω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε στους ανθρώπους για το Θεό , όταν αυτοί δεν θέλουν να ακούσουν το λόγο του Θεού⁶⁸.

Πῶς σώθηκε ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἀπό τήν Σφαγή τῶν Νηπίων πού διέταξε ὁ Ἡρώδης;

…και η τιμωρία του πατέρα του, Ζαχαρία. 

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΟΠΟΥ Η ΑΓΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ, ΝΗΠΙΟ ΤΟΤΕ ΕΩΣ 3 ΕΤΩΝ ΠΕΡΙΠΟΥ, ΚΑΤΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΔΟΥ ΣΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ. πηγή

…Στην μαύρη λίστα ήταν και ο Πρόδρομος. Ήταν τότε περίπου δύο ετών, αλλά σώθηκε εκ θαύματος. Η Ελισάβετ τον πήρε στην αγκαλιά της και έτρεξε να κρυφτεί. Ανέβηκε στο βουνό. Πάνω στην μεγάλη της αγωνία έβγαλε κραυγή και είπε: «Όρος Θεού! Δέξου την μάνα και το παιδί». Ευθύς το βουνό κόπηκε στην μέση. Μάνα και παιδί πέρασαν απέναντι! «Η δε Ελισάβετ λαβούσα τον Ιωάννη πέτρα παρεκάλει. Δέξαι μητέρα μετά τέκνον, Λίθος μητέραν συν τέκνον δέχεται» (Όρθρος ΚΘ Δεκεμβρίου).
Εν τω μεταξύ ο Ηρώδης έψαχνε για τον Ιωάννη. Έστειλε στρατιώτες τον Ζαχαρία, τον πατέρα του Ιωάννη.

Ποτέ δέν ἔχει ὑπάρξει τέτοια ἐποχή ψεύτικων διδασκάλων

Ποτέ δέν έχει υπάρξει τέτοια εποχή ψεύτικων διδασκάλων, όπως συμβαίνει στόν θλιβερό εικοστό αιώνα, τόν τόσο πλούσιο σε υλικές απολαύσεις καί τόσο φτωχό στό μυαλό καί τήν ψυχή. Κάθε άποψη πού συλαμβάνεται, ακόμη και η πιό παράλογη, ακόμη καί εκείνη πού απορριπτόταν μέχρι τώρα με τήν καθολική συγκατάθεση όλων τών εκπολιτισμένων λαών, έχει τώρα τήν ιδεολογική της αρχή και το <<δάσκαλό>> της. Μερικοί από αυτούς τούς δασκάλους έρχονται με τήν επίδειξη ή τήν υπόσχεση <<πνευματικής δύναμης>> καί ψεύτικων θαυμάτων, όπως κάποιοι αποκρυφιστές καί <<χαρισματούχοι>>, αλλά οι περισσότεροι από τούς σύγχρονους δασκάλους δέν προσφέρουν παρά μία αδύνατη σωρία ανεπεξέργαστων ιδεών πού πήραν <<από τόν αέρα>>, όπως ήταν, ή από κάποιο σύγχρονο αυτόκλητο <<σοφό άνδρα>> (ή γυναίκα), ο οποίος γνωρίζει περισσότερα από όλους τούς αρχαίους, κυρίως επειδή ζεί στούς <<φωτισμένους>> σύγχρονους καιρούς μας.

Ὅποιος ἐπιζητεῖ...

«Ὅποιος ἐπιζητεῖ τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρίν ἀπό τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, εἶναι ὅμοιος μέ ἐξαγορασμένον δοῦλο, πού μόλις ἀγορασθεῖ, μαζί μέ τήν ἀγορά ζητεῖ νά τοῦ γραφεῖ καί ἡ ἐλευθερία».

Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

ΕΠΕ Φ19Δ

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr

Συναξαριστής 10 Ἰανουαρίου. Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, τῆς Ἁγίας Θεοσεβίας τῆς Διακονίσσης, τοῦ Ὁσίου Δομετιανοῦ ἐπισκόπου Μελιτηνῆς, τοῦ Ἁγίου Μαρκιανοῦ Πρεσβυτέρου καί Οἰκονόμου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Ὁσίου Παύλου ἐκ Ρωσίας, τοῦ Ὁσίου Μακαρίου ἐκ Ρωσίας, τοῦ Ὁσίου Ἀντίπα τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐρημίτου

Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε περί το 329 ή 330 μ.Χ. Ήταν υιός του Βασιλείου και της Εμμελείας. Ο πατέρας του καταγόταν από τον Πόντο και η μητέρα του από την Καππαδοκία.
Ο Γρηγόριος, μολονότι είχε χειροτονηθεί αναγνώστης, δεν σκεπτόταν να γίνει κληρικός, ούτε θεολόγος.
Ο αδελφός του Βασίλειος, τον οποίο θεωρούσε πνευματικό πατέρα και δάσκαλό του, τον είλκυσε στην ιεροσύνη. Μετά την εκπαίδευσή του στη Νεοκαισάρεια φοίτησε στην Καισάρεια με σκοπό να γίνει συνήγορος και διδάσκαλος της ρητορικής, όπως ο πατέρας του και οι πρόγονοί του.

Σε ηλικία 40 ετών, το 371 ή 372 μ.Χ., παρακαλείται από τον αδελφό του Μέγα Βασίλειο, Αρχιεπίσκοπο τότε Καισαρείας,να δεχθεί την Επισκοπή Νύσσης. Η Νύσσα (σήμερα Νεμσεχίρ) ήταν ασήμαντη πόλη της Καππαδοκίας, επί της οδού που οδηγούσε από την Καισάρεια στην Άγκυρα.