Ἀπαλλαγή ἀπό τόν ἐγωισμό.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr

Πῶς θά ἀγαπήσουμε αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν.

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

  (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ:Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

 Πῶς θά ἀγαπήσουμε αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν.

Ἐρώτηση: Ἐφόσον ...εἴπατε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός ὅλους, ἡ ἀγάπη ζεῖ πρός ὅλους......(ερώτηση γιά τό πῶς θά ἀγαπήσουμε ὅλους).

Ἀπάντηση: Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε ἕναν ποῦ μᾶς ζηλεύει γιά παράδειγμα;

Ἡ καρδιά μας δέν θά πρέπει νά πάψει νά τόν ἀγαπάει. Ὅπως ἀγαπᾶμε ὅλο τόν κόσμο πρέπει νά ἀγαπᾶμε καί αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν. Τώρα τί θά κάνουμε συγκεκριμένα γιά αὐτούς, θά μᾶς τό πεῖ ὀ πνευματικός μας.

Μία γενική συμβουλή πού δίνουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅταν κάποιος μᾶς ζηλεύει εἶναι νά τόν ἀποφεύγουμε. Νά μήν μᾶς βλέπει ὅσο εἶναι δυνατόν καί κυρίως νά μήν βλέπει τήν πρόοδό μας, τήν ὅποια πρόοδό μας, ἡ ὁποία πιθανότατα μπορεῖ νά τόν παρακινίσει ὥστε νά μᾶς ζηλέψει. Τό νά τόν ἀποφεύγουμε αὐτό σ’ αὐτήν τήν περίπτωση εἶναι ἀγάπη.

Ἐρμηνεία τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τοῦ Ψυχοσαββάτου (Α' Θεσ.4,13-18) κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ (Α΄ ΘΕΣ. 4, 13-18) ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἐν Πειραιεῖ 21-2-2014

Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ποῦ ἐμμελῶς ἐπαγγέλλεται στή Θεία Λειτουργία τοῦ Ψυχοσαββάτου, προέρχεται ἀπό τήν A΄ Θεσ. ἐπιστολή τοῦ Ἄπ. Παύλου καί συγκεκριμένα ἀπό τό Δ΄ κεφ. καί περιλαμβάνει τούς στίχους 13 ἕως 17. Ἡ περικοπή αὐτή κάνει λόγο περί τῶν κεκοιμημένων καί περί ἀναστάσεως. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε νά ἀναγινώσκεται σέ κάθε ἐξόδιο ἀκολουθία, ὅπως ἐπίσης καί στά δύο ψυχοσάββατα, τό Σάββατο πρό τῶν Ἀπόκρεω καί τό Σάββατο πρό τῆς Πεντηκοστῆς.

Θά προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά ἀναλύσουμε αὐτούς τούς πέντε στίχους μέ τήν βοήθεια ἑνός ἀπό τούς ἀρίστους ἑρμηνευτές τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Ἄπ. Παύλου, τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ὁ πρῶτος στίχος λέει : «οὐ θέλομεν δέ ὑμᾶς ἁγνοεῖν, ἀδελφοί, περί τῶν κεκοιμημένων».

Πρός μία εὐκατάστατη κυρία γιά τόν ἄνεργο ἐργάτη

Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.

Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία, να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα , ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας τους πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν.

Οὔτε μία μέρα χωρὶς ἐπίκληση τῆς Παναγίας μας. Γέρων Κλεόπας Ἡλίε

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

.              Ἦταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος εὐλαβὴς ποὺ ὀνομαζόταν Ἀγαθόνικος. Αὐτὸς εἶχε διδαχθεῖ, ἀκόμη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, νὰ λέγει μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὸν ὕμνο αὐτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
.              Ἀργότερα ἔκανε μία ζωὴ μὲ πολλὲς φροντίδες καὶ ἔλεγε σπανιότερα αὐτὸν τὸν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγὰ σιγά ἔπαυσε νὰ τὸν λέγει.
.              Ὁ Θεὸς ὅμως, ὁ Ὁποῖος δὲν θέλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔστειλε στὸ σπίτι του ἕναν ἐρημίτη ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα, γιὰ νὰ τὸν ἐλέγξει, διότι ξέχασε αὐτὸν τὸν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁ Ἀγαθόνικος ἀπήντησε στὸν ἐρημίτη μοναχὸ ὅτι ἔπαυσε νὰ τὸν λέγει, διότι, παρότι τὸν ἔλεγε γιὰ πολλὰ χρόνια, ὅμως δὲν εὑρῆκε καμιὰ ὠφελεια.
.              Τότε ὁ ἐρημίτης τοῦ εἶπε:

Τί στήνει τήν ψυχή ὄρθια ἤ περί τῆς προσευχῆς

ΤΙ ΣΤΗΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΡΘΙΑ Ή ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Το πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με τον Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δε το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δε το μπορεί. […]

Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει  με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων,  στη  δική τους την τιμή , την ευγένεια, τη σοφία και την σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού; Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τί θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν  με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία , πόση αρετή και σύνεση και καλοσύνη και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; [ … ]

Ὁ στάρετς Μακάριος

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Ὁ στάρετς Μακάριος

Κεφ. 6ο : (μέρος α΄)

Ὅποιος διψασμένος ἐρχόταν στήν Ὄπτινα μετά τόν θάνατο τοῦ στάρετς Λέοντος, ἀναζητῶντας πηγή «τοῦ ζῶντος ὕδατος», θά κατέληγε στόν π. Μακάριο. Ἐκεῖ ὁπωσδήποτε θά δροσιζόταν καί θά ἀνακουφιζόταν. Ἐκεῖ θά εὕρισκε «τόν τόπον τῆς χλόης». Ἄν χαρακτηρίσουμε τόν Ἱερομόναχο αὐτόν «ἐπίγειο ἄγγελον καί οὐράνιον ἄνθρωπον», δέν θά ὑερβάλουμε καθόλου τά πράγματα. Ὁ στάρετς Λέων μέ τήν φωτησμένη καί ὀξεῖα κρίσι του εἶχε πεῖ: «Ὁ Μωϋσῆς (ὁ Ἡγούμενος) καί ὁ Ἀντώνιος (ὁ Προϊστάμενος τῆς Σκήτης) εἶναι μεγάλοι ἄνθρωποι. Ὁ Μακάριος ὅμως εἶναι ἅγιος».

Στό ἐμπνευσμένο αὐτό πρόσωπο τό στάρτσεστβο βρῆκε τόν ἀντάξιο συνεχιστή του.

Ἡ Ὄπτινα ἀπήλαυσε στίς ἡμέρες του μία ἄνευ προηγουμένου πνευματική λάμψι. Ἔγινε ἑστία φωτός καί ἀκτινοβόλησε σ᾿ ὅλη τήν ἔκτασι τῆς ρωσικῆς γῆς. Ἡ παρουσία πολλῶν ἁγίων μορφῶν πού πρόβαλαν στήν Ρωσία τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνως δέν εἶναι ἄσχετη μέ τήν ἀκμή πού σημειώθηκε ἐδῶ.

Ὁ στάρετς Μακάριος σάν ἄλλος σιτοδότης Ἰωσήφ ἄνοιξε θαυμαστές σιταποθῆκες καί χάρισε τήν ζωή στούς λιμώττοντας. Ἐστήριξες τίς καρδιές τους μέ ἄρτο ἐκλεκτό καί γλυκύτατο. Οὐράνιους θησαυρούς κρυμμένους στίς σελίδες κάποιων παλαιῶν βιβλίων τούς διέθεσε στόν λαό τοῦ Θεοῦ.

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ "Οἱ μουσουλμάνοι εἶναι τό μαστίγιο τοῦ Κυρίου στούς Χριστιανούς"

Οι μουσουλμάνοι είναι το μαστίγιο του Κυρίου στους Χριστιανούς

Ερώτηση: Για ποιό λόγο γεννιόμαστε; Πατήρ Θαδδαίος: "Αν ο Κύριος μετά από την πτώση μας δεν επέτρεπε να γεννιόμαστε, το ανθρώπινο γένος θα έσβηνε. Πρέπει να ολοκληρωθεί το ανθρώπινο γένος και να συμπληρώσει τον αριθμό εκείνων των αγγέλων, πού έπεσαν κάτω από τη γη. Και αυτός ο αριθμός είναι τεράστιος.

Ο Κύριος ήδη από τον έκτο κιόλας αιώνα ήθελε να περιορίσει την διάρκεια ζωής σ' αυτόν τον κόσμο αλλά λόγω της προσευχής της Παναγίας και τριών άλλων ψυχών, παρέτεινε την διάρκεια της ζωής των ανθρώπων σέ αυτόν τον κόσμο. Δεν μας άφησε όμως χωρίς τιμωρία.

Κανών ἱκετήριος εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν

ΚΑΝΩΝ ΙΚΕΤΗΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Αναδημοσιεύουμε τον Ικετήριο Κανόνα στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, πού βρήκαμε στον Ιστοχώρο emmaous   για καθημερινή χρήση,αναψυχή  και ωφέλεια των αναγνωστών μας. Ως γνωστό , κατά την παράδοση μας η συχνή επανάληψη του γλυκυτάτου ονόματος του Ιησού Χριστού και Κυρίου μας συντελεί στον αγιασμό μας και την προστασία από τον πονηρό, όπως επίσης και στην παρηγοριά και αναψυχή μας.Η εικόνα του Νυμφίου μας Χριστού είναι από το egolpio.

Ήχος β΄. Ωδή α΄. Έν βυθώ κατέστρωσε.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τά της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού, καί γλύκανον τήν καρδίαν μου, πολυέλεε, δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος.

Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού, διάνοιξον της μετανοίας μοι πύλας, φιλάνθρωπε Ιησού, καί δέξαι με σοί προσπίπτοντα καί θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Πατερικαί διδαχαί περί ὀρθοδόξου παραδόσεως

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός σέ λόγο του Περί τῶν εἰκόνων, μᾶς λέγει «Δέν παρέδωσαν ὅμως μόνο γραπτῶς τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς οἱ αὐτόπτες μάρτυρες καί λειτουργοί τοῦ θείου λόγου, ἀλλά καί μέ ἄγραφες παραδόσεις.
Γιατί ἀπό ποῦ γνωρίζουμε τόν ἅγιο τόπο τοῦ κρανίου; Ἀπό ποῦ τόν τάφο τῆς ζωῆς; Δέν τόν παρέλαβαν ἀγράφως τά παιδιά ἀπό τούς πατέρες; Βέβαια τό ὅτι ὁ Κύριος σταυρώθηκε στόν τόπο τοῦ κρανίου εἶναι γραμμένο καί τό ὅτι τάφηκε σέ μνῆμα, πού σκάλισε ὁ Ἰωσήφ στό βράχο ὅτι ὅμως εἶναι αὐτά πού προσκυνοῦμε τώρα, τό γνωρίζουμε ἀπό τήν ἄγραφη παράδοση, καί πολλά ἄλλα παρόμοια μέ αὐτά. Ἀπό ποῦ γνωρίζουμε τό τριπλό βάπτισμα, δηλαδή μέ τρεῖς καταδύσεις; Ἀπό ποῦ τό νά προσευχόμαστε στραμμένοι πρός τήν Ἀνατολή; Ἀπό ποῦ τήν προσκύνηση τοῦ σταυροῦ; Ὄχι ἀπό τήν ἄγραφη παράδοση; Γι’ αὐτό καί ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος λέγει “ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου, εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν”»1.

Κρινόμεθα βάσει τῆς ἔμπρακτης ἐφαρμογῆς τῆς ἀγάπης μας

ΚΡΙΝΟΜΕΘΑ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ.

"Είναι φρικτή και η απλή σκέψη της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία δαπανάμε μέσα σε έργα μα­ταιότητος, που δεν αντέχουν στο φως της αιωνιότητος.  Δεν δικαιούμεθα ενώπιον του κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και σπουδαία: γνώσεις, θέσεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο, δόξα. Αυτά όλα είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην καταδίκη μας.

Κρινόμεθα βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγά­πης μας " .

 

π. Γεώργιος Μεταλληνός

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_9729.html