«Συγχωρούντες αλλήλους εν Αγίω Πνεύματι»_Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτριος Τσελεγγίδης, ομιλεί σε σύναξη στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου και κάνει λόγο για την συγχώρεση και τις προϋποθέσεις απόκτησης της συγχωρητικότητας.



Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε  ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
anavaseis.blogspot.com

Τρόποι ἀπόκτησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ- ΤΡΟΠΟΙ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (ΑΓ. ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ) 

 Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr

 

Ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν παιδιῶν καί ὁ ρόλος της στήν ἀγωγή

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

Δεῖτε ἐδῶ:Για τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν παιδιῶν καί ὁ ρόλος της στήν ἀγωγή

«Νά ἀναθρέφετε τά παιδιά μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου». Μέ αὐτά τά λόγια προτρέπει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος τούς γονεῖς νά δώσουν ἀγωγή στά παιδιά τους. Συνάμα, τούς καθορίζει καί τό πλαίσιο μέσα στό ὁποῖο θά κινηθοῦν. Ἡ παιδεία πού θά ἀσκήσουν θά πρέπει νά εἶναι θεοπρεπής, θεοειδής μέ νουθεσίες σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ὁπωσδήποτε, μέσα στίς προϋποθέσεις μιᾶς τέτοιας ἀγωγῆς εἶναι καί ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν παιδιῶν.

Ἡ καλή «ἐν Κυρίῳ» ἀγωγή τῶν παιδιῶν, ὅταν ἀρχίζει ἀπό τήν πρώτη στιγμή (τῆς συλλήψεως), ἔχει συνήθως τούς ἀναμενόμενους καρπούς. Τά παιδιά ἁγιάζονται καί γίνονται πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Βεβαίως, ὅμως, αὐτό δέν γίνεται μαγικά οὔτε αὐτόματα οὔτε καί πάντα. Δηλαδή, τό θρησκευτικό ποιόν τῶν γονέων, τό τί εἶναι οἱ γονεῖς, δέν προσδιορίζει ἀπόλυτα καί τό τί θά γίνουν τά παιδιά.

-Γιατί;

Γερώ - Δαυίδ Διονυσιάτης.

Γερώ - Δαυίδ Διονυσιάτης.

Ο κατά κόσμον Δήμος Φλώρος, ο μετέπειτα μοναχός Δαυίδ, γεννήθηκε το έτος 1889 στο χωριό Κτιστάδες της ορεινής Άρτας. Είχε άλλα δύο αδέλφια. Οι γονείς τους δίδαξαν με το παράδειγμά τους την ευλάβεια και την αγάπη στο Θεό· τους έμαθαν να πηγαίνουν στην Εκκλησία και να προσεύχονται.

   Όταν ο Δήμος ήταν πέντε χρονών, είδε ουράνιο φως, ενώ η μητέρα του, στην οποία το έδειχνε, δεν έβλεπε τίποτε.

   Άλλη φορά είδε να ανοίγει ο ουρανός και είδε μέσα σε απερίγραπτη δόξα τάγματα Αγίων και Αγγέλων να δοξολογούν το Θεό που καθόταν πάνω στο θρόνο Του.

   Από μικρός έμαθε την τέχνη του κτίστου και εργαζόταν φιλόπονα. Όταν έγινε 16 ετών, εργαζόταν σε κάποιο εξωκκλήσι του χωριού του. Εκεί είδε κάποια αποκάλυψη, που όταν θέλησε έπειτα να την διηγηθεί, κόπηκε η φωνή του για μισή ώρα. Κατάλαβε ότι δεν πρέπει να πει σε κανέναν αυτό που είδε. Μετά αμέσως επανήλθε η φωνή του.

   Κάποτε που περνούσε από ερείπια εξωκκλησίου του παρουσιάστηκε η αγία Παρασκευή και του είπε: "Να μου κτίσεις το ναό μου". "Θα στον κτίσω, Κυρία μου", απάντησε με την αγία του αφελότητα, αφού την προσκύνησε. Τήρησε το λόγο του και ως καλός κτίστης που ήταν, τον έκτισε.

   Ο Δήμος με την ευλάβεια που είχε, τη μεγάλη απλότητα και την καθαρότητά του έβλεπε Αγίους από νέος, αλλά και τον διάβολο.

   Κάποτε, ενώ εργαζόταν, του είπε ο εργοδότης του να κοιμηθεί στο κρεβάτι του γιού του Κωνσταντίνου που απουσίαζε στην Αμερική.

Πῶς ὅμως θά φυλάξουμε καθαρή τήν καρδιά μας;

• Πρῶτον: Ἡ προσοχή τοῦ νοῦ ἕλκεται ἀπό τήν Εὐχή, εἴτε λέγεται αὐτή προφορικά μέ τό στόμα εἴτε ἀπό μέσα μας μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο, καί γίνεται φρουρός στήν προσβολή τῶν κακῶν λογισμῶν.
• Δεύτερον: Ἡ Εὐχή, ἡ προφορική καί νοερά, καταστρέφει τά φτερά τῆς φαντασίας, πού εἶναι ἡ "γέφυρα τῶν δαιμόνων". Ἡ παρουσία τῆς χαρισματικῆς εὐωδίας τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού βιώνεται μέσα μας διά τῆς Εὐχῆς, εἶναι αὐτή πού ἐξουδετερώνει τήν δύναμι τῆς φαντασίας.
  

• Καί τρίτον: Οἱ πέντε ἐξωτερικές αἰσθήσεις μας, πού αἰχμαλωτίζονται ἀπό τά πάθη, ἐλευθερώνονται ἀπό τήν ἐργασία τῆς Νοερᾶς προσευχῆς, πού προσελκύοντας τήν θεία Χάρι, τίς ἀλλοιώνει πνευματικά, τίς χαριτώνει καί τίς πνευματοποιεῖ.

1. Πνευματοποιεῖται ἡ ὅρασις, πού «ὁρᾶ» ἀκαταλήπτως τό Φῶς τοῦ Θεοῦ.
2. Χαριτώνεται ἡ ὄσφρησις καί «μυρίζει» τήν εὐωδία τοῦ θείου μύρου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Δύο χρόνια δέν ἔκλαψε! – Ἀληθινή ἱστορία

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό ανδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Διηγείτο η ίδια: Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα. Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».

Ἀπελευθερώθηκαν οἱ ἀπαχθεῖσες μοναχὲς στὴν Συρία καὶ ἐμεῖς… φτιάχνουμε ἰσλαμικὸ τμῆμα σπουδῶν στὴν Θεολογικὴ σχολὴ ΑΠΘ!

Ἕνα βουβὸ δράμα τόσους μῆνες στὴν Συρία χωρὶς κανένα ἀπὸ τὰ δυτικὰ Μέμα Μαζικῆς Ἐξαχρειώσεως νὰ ἀσχολεῖται βαίνει πρὸς τὸ τέλος του. Οἱ ἀπαχθεῖσες μοναχὲς (12) ἀπὸ τὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἱερὰ Μονὴ στὴν ἱστορικὴ πόλη Μααλούλα ἀφέθηκαν ἐλεύθερες καὶ πορεύονται πρὸς τὴν Δαμασκὸ μέσω τοῦ Λιβάνου, μὲ ἀντάλλαγμα… πράκτορες τοῦ Κατὰρ ποὺ κρατοῦνται ἀπὸ τὶς Συριακὲς δυνάμεις!

Οἱ μοναχὲς ἀγνοοῦνταν ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο, ὅταν ἔνοπλοι ἰσλαμιστὲς κατέλαβαν τμῆμα τῆς Χριστιανικῆς πόλης Μααλούλα βορείως τῆς Δαμασκοῦ.

Μικρά περιστατικά Κεφ. 8 : (μέρος δ΄ τελευταῖο)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Τόν χειμῶνα τοῦ 1862, λίγο καιρό μετά τήν ἐγγαθίδρυσι τοῦ Ἡγουμένου Ἰσαακίου, ὁ π. Ἀμβρόσιος γνώρισε κάποια, ὄχι καί τόσο ἀσήμαντη, ταλαιπωρία.

Σκέφθηκε μία ἡμέρα νά πάη ὥς τό Μοναστήρι γιά νά ἰδῆ τά πνευματικά του παιδιά – μερικούς μοναχούς πού προσφάτως εἶχε γίνει ἡ κουρά τους – καί νά ποτίση τήν ψυχή τους μέ τό νᾶμα τῆς διδασκαλίας του. Τί πειρασμός τόν βρῆκε στό δρόμο! Τό ἕλκυθρο τόν τίναξε σέ μία στιγμή καί τόν ἔρριξε ἄσπλαγχνα πάνω στόν παγωμένο δρόμο. Καί οἱ συνέπειες; Ἐξαρθρώσεις καί πληγές στά ἀσθενικά του χέρια.

Ἦταν πού ἦταν ἡ ὑγεία του κερί τρεμάμενο· ἦρθε καί τό κτύπημα αὐτό, καί ἀπέγινε. Ἔτσι ὅλο τόν χειμῶνα τόν πέρασε μέ πόνους πάνω στό κρεββάτι καί μέσα στό κελλί. Καί γιά νά κοινωνήση ἀκόμη ἦταν ἀδύνατο νά πάη στόν Ναό – πήγαινε ὁ ἱερεύς στό δωμάτιό του. Οἱ νεοκαρέντες μοναχοί, ἀνάμεσα στούς ὁποίους ξεχώριζε σάν λαμπερό ἀστέρι ὁ π. Ἀνατόλιος, θά ἔπρεπε τώρα νά τόν ἐπισκέπτωνται αὐτοί στήν Σκήτη.

Δάκρυσε ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ στήν Κονταριώτισσα!

Τῆς Ἀνδρομάχης Σουρβάλου

Στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου στὴν Κονταριώτισσα Κατερίνης, μόλις 10' ἀπόσταση ἂπ΄τὴν Ἐθνικὴ ὁδό, ὑπάρχει στὸ παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Εἰρήνης τῆς Χρυσοβαλάντου ἡ πρώτη εἰκόνα ποὺ βλέπετε. Εἶναι ὁ Ρῶσος Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ποὺ ἦταν Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας. Γεννήθηκε τὸ 1877 καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια κοιμήθηκε τὸ 1961. Στὶς 5 Μαρτίου 2014 ἐπισκέφθηκε ἕνα ποῦλμαν μὲ Ρουμάνους προσκυνητὲς τὴ Μονή. Κατὰ τὴν προσκύνησή τους, ἀπ΄ ὅλη τὴν ὁμάδα, 3 νέοι εἶδαν ταυτόχρονα τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου νὰ στάζει ἕνα δάκρυ ἀπ΄ τὴν κόρη τοῦ ματιοῦ του, νὰ συνοφρύονται τὰ χείλη τοῦ δείχνοντας σὰν παραπονούμενος. Στὴ δεύτερη εἰκόνα ποὺ βλέπετε εἶναι σὲ μεγέθυνση τὸ μάτι τοῦ Ἁγίου. Εἶναι φωτογραφίες ποὺ "τράβηξαν" οἱ νέοι καὶ πῆγαν καὶ ἔδωσαν στὴ Μονή.

Εἶναι κακό ὁ χριστιανός να διασκεδάζει; Π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

)

https://www.youtube.com/watch?v=qXvL4-dl7Vo

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας: "Περί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1351 μ.Χ. συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ἐνάτης Οἰκουμενικῆς"

Ἡ εἰσήγηση αὐτὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἱερεμίου, ὅπως καὶ ἡ παρομοία εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἰεροθέου περὶ τῆς 8ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖες στρέφονται κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ, δὲν ἐξεφωνήθησαν στὴν Ἱεραρχία τὸ 2011, ἂν καὶ ὑπῆρχαν στὴν ἡμερησία διάταξη, λόγω ἐξαντλήσεως τοῦ χρόνου σὲ ἄλλα θέματα. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἑρμήνευσε τὸ γεγονός τῆς μὴ ἐκφωνήσεως τῶν εἰσηγήσεων αὐτῶν στὴν Ἱεραρχία ἀπὸ τὸ ὅτι σ΄ αὐτὲς συγκρούεται ἡ Ὀρθόδοξη μὲ τὴν Παπικὴ αἱρετικὴ διδασκαλία.

Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Περί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1351 μ.Χ. συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ἐνάτης Οἰκουμενικῆς

Μακαριώτατε Δέσποτα καί Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Πατέρες, 

Κατά πρῶτον εὐχαριστῶ γιά τήν τιμή στό ταπεινό μου πρόσωπο νά ὁμιλήσω ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας καί μάλιστα νά ὁμιλήσω γιά τήν ἐν Κων/πόλει Σύνοδον τοῦ ἔτους 1351, ἡ ὁποία γιά τήν σπουδαιότητα τοῦ θέματος μέ τό ὁποῖο ἀσχολήθηκε ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς Θ´ Οἰκουμενική Σύνοδος.

« Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός, κανείς δέν ἔρχεται στόν Πατέρα παρά δι᾿ ἐμοῦ». Ἰω. ιδ΄: 6

«λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·
ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή·
οὐδείς ἔρχεται πρός τόν πατέρα εἰ μή δι᾿ ἐμοῦ».

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὀνομάζεται "Θύρα". Ἀλλά μή φανταστεῖς καμιά ξύλινη πόρτα. Θύρα λογική, πού εἶναι πηγή ζωῆς, πού γνωρίζει καλά καί ξεχωρίζει ὅσους διαβαίνουν ἀπ᾿ αὐτή. Ὄνομάζεται καί " Ὁδός", μά δέν εἶναι σάν δρόμος πάνω στόν ὁποῖο βαδίζουν οἱ ἄνθρωποι. Εἶναι πορεία πνευματική, τρόπος ζωῆς πού ὁδηγεῖ στόν οὐράνιο Πατέρα».

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,
Κατήχηση Φωτιζομένων Ι΄, σελ. 261