Πῶς βίωνε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόν πόνο Τοῦ Χριστοῦ

«περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ»

H αγωνιώδης προσευχή του Ιησού Χριστού στον Κήπο της Γεθσημανή, συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, την συνεχίζει η Εκκλησία μας, οι Άγιοί της. Ο Άγιος Πορφύριος αγαπούσε πολύ αυτή την προσευχή, ζούσε με αυτή και μας την άφησε ως παρακαταθήκη για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Από την παιδική του ηλικία είχε μια επιθυμία, μία ευχή. Ήθελε να πονά όπως ο Χριστός και να κουβαλά πάνω του τον πόνο όλου του κόσμου. Δεν απήλαυσε τίποτα από τα εγκόσμια και άφησε από πολύ νωρίς τα πάντα στα χέρια του Θεού. Δεν ήθελε να φαίνεται ποτέ κάτι δικό του, για να μην φαίνεται η προσπάθειά του. Συνεχώς ένα πράγμα τον βασάνιζε κι έλεγε: “Βλέπω πόσο πολύ μ’ αγαπάει ο Θεός και εγώ δεν μπορώ να τον αγαπήσω όσο κι Αυτός”.

Έτσι ο Άγιος Πορφύριος πορεύθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του μαζεύοντας τον πόνο όλων των ανθρώπων. Επιζητούσε τον πόνο και το κορμί του υπέφερε και υπέμενε αμέτρητες αρρώστιες.  Ήθελε ο ίδιος να είναι το χωνευτήρι του πόνου όλου του κόσμου. Προσπαθούσε για τη σωτηρία όλων. Ήθελε “πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”.

Διαφορές μεταξύ συμβόλων καί σημείων. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Διαφορές μεταξύ συμβόλων και σημείων

Το σύμβολο είναι κάτι το διαρκές ενώ το σήμα είναι στιγμιαίο.

Για παράδειγμα, ο σωματικός θάνατος γενικώς, είναι σύμβολο του θανάτου της ψυχής. Ο θάνατος πάλι του υιού του βασιλιά Δαυίδ εξαιτίας της πατρικής αμαρτίας, αποτελεί σήμα για τον πατέρα του, με το οποίο διαπιστώνεται η αμαρτία και ο Δαυίδ καλείται σε μετάνοια.

Ο ήλιος είναι το μεγαλύτερο σύμβολο του Θεού μέσα στη φύση ενώ η συσκότιση του ηλίου αποτελεί θείο σήμα προς τους ανθρώπους.

Ο λίθος είναι σύμβολο του Χριστού και της πίστης στο Χριστό, ως θεμελίου επάνω στο οποίο οικοδομείται η πνευματική ζωή. Οι ραγισμένοι λίθοι όμως κατά τον θάνατο του Χριστού είναι ένα σήμα.

Το άγριο θηρίο είναι σύμβολο κάποιου πάθους. Όταν όμως το θηρίο επιτίθεται σέ ανθρώπους και τούς κατασπαράσσει (όπως τα παιδιά πού χλευάζουν τον προφήτη Ελισαίο), τότε αυτό γίνεται σήμα (Δ' Βασ. 2, 23-24).

Ὀρθοδοξία καί νεωτερικότητα 1

 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ 1

Εἰρήνης Ἀρτέμη

Θεολόγου καὶ Φιλολόγου

MA & PhD Θεολογίας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ φύλακας τῆς παρακαταθήκης τῶν δογμάτων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἕως καὶ σήμερα.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διακηρύττει, καὶ ὄχι ἄδικα, ὅτι ἀποτελεῖ τὸ θεματοφύλακα τῶν Δογμάτων τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως αὐτὰ διατυπώθηκαν ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ ἑρμηνεύθηκαν στὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων. Μέσα στὰ δύο χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τὴ ἵδρυση τῆς Μίας, Ἀποστολικῆς καὶ Καθολικῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὀρθοδοξίας εἶναι ἐκείνη ποὺ ἀποτελεῖ τὸ μόνο γνήσιο συνεχιστὴ τῆς Θρησκευτικῆς Παράδοσης καὶ διδασκαλίας ποὺ διατυπώθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Εὐαγγελιστές. Αὐτὸ ἄλλωστε φανερώνει καὶ ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως «Ὀρθοδοξίας». Ὁ ὅρος σημαίνει τήν ὀρθὴ δόξα, τήν ὀρθὴ πίστη, διδασκαλία.

Γεώργιος Ζερβός, Ἐκφράζουν νέαν αἵρεσιν ἤ παρενόησαν κυριολεκτικῶς;

Ἐκφράζουν νέαν αἵρεσιν ἢ παρενόησαν κυριολεκτικῶς; 

Ζερβός Γεώργιος

Ἕνα νέον θεολογικὸν «φροῦ τον» κυκλοφορεῖ εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὀρθόδοξοι καθηγηταὶ τῆς θεολογίας διατυπώνουν τὴν ἄποψιν ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀναθεώρησιν κάποιων ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ διατάξεων τῶν Ἱερῶν Κανόνων, θὰ πρέπη νὰ ἀναθεωρηθῆ τὸ Εὐαγγέλιον, νὰ καταργηθῆ ἡ νηστεία, νὰ σμικρύνη ἡ θεία Λειτουργία, νὰ ἀλλάξουν τὰ Ἱερὰ Μυστήρια κ.λπ.
Οἱ θεολόγοι αὐτοὶ προβάλλουν τὰς ἀπόψεις αὐτάς, ὑποστηρίζοντες ὅτι ὁ κόσμος διέρχεται πολλὰ προβλήματα (οἰκονομικά, περιβάλλοντος, ὑγείας κ.λπ.), τὰ ὁποῖα ἐπιτάσσουν ἀκόμη καὶ τὴν ἀναθεώρησιν τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἐλεύθερη καί ζωντανή Ἐκκλησία

Aπο τὸ τέλος τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία,
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι!

Ὤ, πῶς κοιμῶνται οἱ ἱεράρχες μας μὲ τέτοια ἀντικανονικὴ ἀντιχριστιανικὴ νομοθεσία, αὐτοὶ ποὺ κάποτε, ἐμπρὸς σὲ χιλιάδες λαοῦ ποὺ ἐπευφημοῦσε, πατώντας ἐπάνω στὸν δικέφαλο ἀετὸ ὡρκίστηκαν, πὼς θὰ εἶναι ἄγρυπνοι φύλακες τῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἀλλὰ δὲν λείπουν καὶ ἱεράρχες ποὺ ἀναστενάζουν γιὰ τὴ δουλεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος ἐπίσκοπος Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, ὅταν γύρω στὸ 1930 ὡς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου γιὰ πρώτη φορὰ ἐλάμβανε μέρος σὲ συνεδρίασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε τὸ θάρρος νὰ διακηρύξῃ, ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος, κυβερνώμενο ἀπὸ τῆς συστάσεώς του ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις ἐκ τῶν ὁποίων πρώτη ὁ μασονισμός, ἐξέδωσε διαφόρους νόμους ποὺ ἀποτελοῦν ἄρνησι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γεμᾶτος ἱερὰ ἀγανάκτησι ὁ ἱεράρχης ἐκεῖνος ἐπρότεινε, σύσσωμη ἡ Ἱεραρχία ἐπειγόντως, τελεσιγραφικά, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι μέσα σὲ ὡρισμένη προθεσμία «τὴν ἀπάλειψι ἀπὸ τὴ Νομοθεσία κάθε Νόμου ποὺ ἀντιστρατεύεται στὰ δόγματα, τὰ μυστήρια, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, τὶς παραδόσεις καὶ τὸν ἠθικὸ βίο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Σπάνια εἰκόνα τῆς Σταύρωσης ἀπό τό Σινᾶ

Σπάνια εικόνα της Σταύρωσης (8ος αιώνας).
Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης.

Η παραπάνω εικόνα έχει διαστάσεις 46,4 × 25,5 εκ και βρίσκεται στην Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης. Είναι άγνωστου δημιουργού του 8ου αιώνος και προέρχεται πιθανότατα από την Παλαιστίνη. Είναι μία πολύ σημαντική εικόνα που επέζησε από τους αποκαλούμενους “σκοτεινούς αιώνες” του Βυζαντίου και η αρχαιότερη που εικονίζει τον Χριστό νεκρό και με ακάνθινο στέφανο, και όπου αναγράφονται τα ονόματα των δύο συσταυρωθέντων ληστών “Γέστας” και “Δήμας”, γνωστά από την απόκρυφη καινοδιαθηκική παράδοση.

 

Διαβάστε περισσότερα παρακάτω:

Οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ ( Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπό τήν γιαγιά σου κάτι (σάν παραμύθι!), γιά τίς πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ. Καί ρωτᾶς: Ποία εἶναι ἡ πραγματικότητα; Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι ντροπή νά μήν ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα! Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη. Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση.

Νά τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο. Ὅπως τά διαμάντινα στά γυναικεῖα κοσμήματα.

Ἡ ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε.

Ἡ ἐκ Θεοῦ βοήθεια

Η ΕΚ ΘΕΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ

Οι απόπειρές μας να κάνουμε κάτι συμβαίνουν με την ανοχή του Θεού ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση της ανθρώπινης αδυναμίας μας. Είναι αδύνατο να κάνουμε οτιδήποτε καλό χωρίς τη βοήθεια του Θεού, και, όταν σκεπτόμαστε ότι κάναμε κάτι που ευχαριστεί τον Θεό , τότε ακριβώς, εξαιτίας αυτής της έπαρσης το έργο μας δυσαρεστεί τον Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ

Μην χάνεις το θάρρος σου! Ο Θεός είναι κοντά σου . Σ’ Αυτόν  απόθεσε όλες τις θλίψεις σου και τις αμφιβολίες σου. Όπου δεν αρκεί η βοήθεια των ανθρώπων για να λογικευτούμε, εκεί  η βοήθεια του Θεού προσδίδει αμέσως νόημα στο αγαθό, όταν απευθυνόμαστε σε Εκείνον, όπως τα παιδιά στον πατέρα.

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ