The will of the heart Saint – Theophan the Recluse

 If you are purified from the passions, then you can leave your heart freely to its will.
But the more active its passions are, if you leave your heart to its will, it’ll condemn itself to general instability and insecurity.

» Saint Theophan the Recluse

Source:  pemptousia.com
http://www.diakonima.gr/2015/06/04/the-will-of-the-heart-saint-theophan-the-recluse/

Ἡ Ὑπακοή καί ὁ μοναχισμός

Κατ’ ἐξοχήν ἡ ἀρετή τῆς ὑπακοῆς στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ διά τῆς ὑπακοῆς στόν Γέροντα-Πνευματικό ὁδηγό προβάλλεται στό Μοναχισμό. Ὁ μοναχισμός ὡς συνέχεια τῆς ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανῶν[1] εἶναι ὁ συνεπής χριστιανισμός, καί ἡ πλήρης μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ὁ ὀρθόδοξος μοναχός λαμβάνει τίς ἐντολές τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, ὡς ἀπό στόματος Θεοῦ καί αὐτές ἀποτελοῦν μία δοκιμασία τοῦ αὐτεξουσίου του. Ἐάν ὑπακούσει θά λάβει τήν ἐνυπόστατη Χάρη τῆς Θεώσεως.

Ἡ λειτουργία τῆς ὑπακοῆς τοῦ μοναχοῦ μέσα στό Μοναστῆρι εἶναι ἀνάλογη τῆς λειτουργίας τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἀνθρώπου μέσα στόν  Παράδεισο. Ὅ, τι δέν κατάφεραν οἱ Πρωτόπλαστοι ἀγωνίζεται νά κατορθώσει ὁ Μοναχός.

Ἡ λειτουργία τῆς ὑπακοῆς μέσα στήν πρώτη (ἀρχέγονη) ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῶν Πρωτοπλάστων δέν ὁλοκληρώθηκε. Ὅ,τι ἔμεινε ἀτελές καί ἀπραγματοποίητο ἐκεῖ, ἀγωνίζεται νά τελειώσει καί νά πραγματώσει ὁ Μοναχός στήν ἔρημο ἤ στό κοινόβιο.

Ποιά εἶναι ἡ τελευταῖα μας προσδοκία;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία; Τη νύχτα προσδοκούμε την ημέρα και την ημέρα προσδοκούμε τη νύχτα· και πάλι την ημέρα και πάλι τη νύχτα. Αλλά η προσδοκία αυτή δεν είναι η τελευταία. Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία, αδελφοί; Σε καιρούς χαράς τρέμουμε περιμένοντας λύπες και σε καιρούς λύπης προσδοκούμε με ελπίδα τη χαρά· και ξανά λύπη και ξανά χαρά. Αλλά καμιά απ’ αυτές τις προσδοκίες δεν είναι η τελευταία μας.

Αδελφοί, η τελευταία μας προσδοκία είναι η προσδοκία της Κρίσεως του Θεού. Όταν έλθει η Κρίση του Θεού – η Φοβερά Ημέρα Κυρίου, που έρχεται καιομένη ως κλίβανος (Μαλαχίας 4,1) – όλοι τότε θα λάβουμε αυτό που μας αξίζει:

Ἐπέμβαση χωρὶς νάρκωση

 

- Μὲ τὴν πίστη, παιδί μου Ἀνάργυρε, μπορεῖς νὰ κάνεις τὰ ἀδύνατα, δυνατά. Βέβαια, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τόσο μεγάλη πίστη, γιὰ νὰ μετακινήσουμε ἀκόμη καὶ βουνά. Οὔτε νὰ κάνουμε μεγάλα θαύματα, ποὺ κάνουν οἱ  Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν Χάρη τοῦ καλοῦ μας Θεοῦ. Μποροῦμε, ὅμως, καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅπως εἶμαι ἐγώ, ὅταν ἀκουμπίσουμε τὶς ἐλπίδες μας στὸ Χριστό, νὰ πετύχουμε θαυμαστὰ πράγματα καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε καταστάσεις καὶ γεγονότα, ποὺ ἀφήνουν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐπιστήμονες ἄναυδους καὶ σηκώνουν ψηλὰ τὰ χέρια! Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά, μοῦ ’λεγε σὲ μία συζήτηση ποὺ κάναμε μία ἡμέρα στὸ Μοναστήρι τοῦ  Ἁγίου Νικολάου στὰ Καλλίσια Ἀττικῆς, ἡ ὁποία εἶχε σὰν θέμα τὴν δύναμη τῆς Πίστεως στὸν Χριστό μας. Καὶ ἐνῶ ὁ ἅγιος πατέρας συνέχιζε νὰ μοῦ ἀναπτύσσει τὸ θέμα κι ἐγὼ τὸν κοίταζα κατάματα, ὡς συνήθως, προσπαθώντας νὰ διαβάσω τὴ σκέψη του, ὁ μακαριστὸς Γέροντας μὲ παρατήρησε, γιατί τὸν κοιτάζω ἔτσι στὰ μάτια. Καὶ πρόσθεσε:

Ἐν ὄψει ἤ ἐν ἀναμονῇ τῶν ἐκλογῶν

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

      Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

           ΤΗΛ.  2108025211

           estiapm@gmail.com

Μαρούσι 3-9-2015

Ἐν ὄψει ἤ ἐν ἀναμονῇ τῶν ἐκλογῶν

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν αἰσθάνεται ἀδήρητη τήν ἀνάγκη νά ἀπευθυνθεῖ σέ κάθε ὀρθόδοξο Ἕλληνα πολίτη ἀλλά καί σέ κάθε ἄλλο κατοικοῦντα ἤ παρεπιδημοῦντα ἐν Ἑλλάδι ἄνθρωπο καί νά ἐκφράσει προβληματισμούς καί προτάσεις.  Ἐννοεῖται, ὅτι δέν περιφρονεῖ ὅλους ἐκείνους, πιστούς καί «ἀπίστους» πού φιλοδοξοῦν νά ἀναλάβουν τά ἡνία τῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας μας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν δέν φιλοδοξεῖ νά καταλογίσει εὐθῦνες, νά κάνει ὑποδείξεις, νά παρουσιάσει ἤ νά ζωγραφίσει κόμματα ἤ πρόσωπα γιά στήριξη, πριμοδότηση ἤ ψήφιση.

Εἶναι τόση ἡ πίκρα τοῦ ἕλληνα πολίτη ἀπό τήν πενταετῆ περιπέτεια τῆς κρίσεως, πού ὅ,τι καί νά ἀκούσει συμβουλευτικό, θά ἀντιδράσει, θά πονέσει ἔτι περισσότερο, ὅπως ἀντιδροῦν οἱ βαρύτατα πενθοῦντες ἀπό τό «χαμό» φιλτάτου οἰκείου προσώπου τους.  Δέν θέλουμε νά προκαλέσουμε κανένα, οὔτε ὁμοφρονοῦντα, οὔτε ἀντιφρονοῦντα.

Ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι τόν πρῶτο λόγο μέσα στό ἱστορικό γίγνεσθαι ὅλου τοῦ κόσμου μας καί ἁπάντων τῶν συμπάντων τόν ἔχει ὁ ἐν Τριάδι Θεός, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.  Μέσα στόν Παράδεισο ἔδωσε τήν εὐλογία, τήν ἐντολή καί τή δύναμη στούς πρωτοπλάστους προπάτορές μας: «αὐξάνεσθε, πληθύνεσθε, πληρώσατε, κατακυριεύσατε τῆς γῆς».  Αὐτός ὁ Ἴδιος προνοεῖ, ἔστω καί ἄν παρεκκλίνουμε ἀπ’ Αὐτόν ἤ ἀγνωστικιστικά  τόν ἀπορρίπτουμε ἤ καί ἄν ἀπερίφραστα Τόν ἀποστρεφόμαστε. 

Ἐπιφυλακή (Ὁσίου Ἰωάννου Maximovich)

 

Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις σου.

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«Πως και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;» ρώτησε ο πατέρας.

Οἱ ἅγιοι θεοπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα (9 Σεπτεμβρίου)

Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ήθελαν παιδί “εγωιστικά”, ούτε ψυχολογικά ή συναισθηματικά. Δεν ήθελαν να γεννήσουν παιδί για τον εαυτό τους, αλλά για τον Κύριο. Η τεκνογονία θεωρούνταν τότε “υποχρέωση” απέναντι στον Θεό. Εκεί ακριβώς συνίσταται η ντροπή και το “όνειδος” της ατεκνίας. Το θαυμάσιο αυτό ζεύγος, ο Ιωακείμ και η Άννα, όχι μόνο ήταν πολύ αγνοί και ελεήμονες και το σπίτι τους ήταν καταφύγιο και λιμάνι για κάθε πονεμένο, αλλά και πέρασαν τη ζωή τους με εξαντλητικές προσευχές παρακαλώντας να ευαρεστήσουν τον Θεό. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό ή κοσμικό φρόνημα. Μόνη τους έγνοια ήταν να ευαρεστήσουν τον Θεό. Παρακαλούσαν τον Θεό όχι για κάτι δικό τους, αλλά για κάτι δικό Του! Απίστευτο! Τί ζήλος! Προσέξτε! Δεν παρακαλούσαν τον Θεό να εκπληρώσει δικό τους θέλημα, αλλά δικό Του! Αντί να ξεγνοιάσουν λίγο και να ξεκουραστούν οι άνθρωποι και “να ζήσουν τη ζωή τους”, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο – δυνατό ή αδύνατο – να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Αν είναι πίστη το να ζητάμε κάτι εύλογο για μάς, για δική μας διευκόλυνση και παρηγοριά, πόσο περισσότερο πίστη και ασύγκριτα πιο αξιέπαινο είναι να κουραζόμαστε και να παιδευόμαστε να ζητάμε κάτι αποκλειστικά για το θέλημα του Θεού; Σχεδόν αδιανόητο είναι κάτι τέτοιο για τον κόσμο.

Ὁμιλία τοῦ κ. Γεωργίου Κρουσταλάκη μέ θέμα:'Ὁ γέρων Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης'

Ομιλία του κ Γεωργιου Κρουσταλάκη με θέμα "Ο Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης" στις 29.03.2015. Η ομιλία έγινε στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Παντελεήμονα Γλυφάδας.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/09/29032015.html

«Νά προσεύχεσαι κάθε φορά πού κάθεσαι στό τραπέζι.

Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σ’ Αυτόν που το έδωσε. Όταν με οίνο στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες.

Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του Ευεργέτη να μην παρέλθει. Κάθε φορά που φοράς τον χιτώνα να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε.

Ὁ σωστός δάσκαλος

Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις ημέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασέττες· ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό.

 Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://www.pemptousia.gr

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2015/08/7013.html