Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 27-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. στ΄ 16 - ζ΄ 1

στ΄ 16 - ζ΄ 1



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ε΄ 1 - 11

Ε΄ 1 - 11




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The Monastic Life: The way of perfection

With the advent of monasticism, a special way of life appeared in the Church, which however did not proclaim a new morality. The Church does not have one set of moral rules for the laity and another for monks, nor does it divide the faithful into classes according to their obligations towards God. The Christian life is the same for everyone. All Christians have in common that “their being and name is from Christ”1. This means that the true Christian must ground his life and conduct in Christ, something which is hard to do in the world.
What is difficult in the world is attempted with dedication in the monastic life. In his spiritual life the monk simply tries to do what every Christian should try to do: to live according to God’s commandments. The fundamental principles of monasticism are no different from those of the lives of all the faithful. This is especially apparent in the history of the early Church, before monasticism appeared.

Ἡ μεγαλύτερη ἀρετή

 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΕΤΗ

(Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου)

 Ἀδελφοί μου, θέλω νά  σᾶς μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, καί ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά  σιωπήσω, γιατί δέν τολμῶ νά σηκώσω τά μάτια μου καί  ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο ἀνθρώπου.

 Ἡ συνείδησή μου μέ κατακρίνει, καί μέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός σας. Λυπᾶμαι πού προκρίθηκα νά ὁδηγῶ ἐσᾶς ἐγώ ὁ ταπεινός, ἐγώ πού εἶμαι κατώτερος ἀπ’ ὅλους σας καί δέν ἔχω λόγο «μεμαρτυρημένο» ἀπό τίς πράξεις μου καί τήν πολιτεία  μου.

Γνωρίζω καλά πώς ὁ Κύριος δέν μακαρίζει ὅποιον διδάσκει μόνο, μά ὅποιον  ἐφαρμόζει πρῶτα τίς ἐντολές Του καί ὕστερα διδάσκει. «Ὁ ποιήσας καί διδάξας» λέγει, «μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».  Γιατί μόνον ὅσοι ἀκοῦνε ἕνα τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιοῦνται νά τόν μιμηθοῦν.

Ἡ βόμβα πού δέν ἔσκασε μπροστά στήν ἁγία Τράπεζα στόν πόλεμο τοῦ 1940

 «Αυτό το οποίο θα σας πω τώρα έγινε την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη: Ήταν και η τελευταία μου μέρα στο μέτωπο, γιατί κατά το μεσημέρι τραυματίστηκα. Ξημερώνοντας, λοιπόν, η Κυριακή μάς βρήκε να κατεβαίνουμε μια πλαγιά, στην οποία είχαμε φτάσει απ’ την προηγούμενη μέρα.

Όλο το Σάββατο ο παππούλης [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] εξομολογούσε και μας είπε, όσοι ήθελαν, μπορούσαν να κοινωνήσουν την άλλη μέρα. Το Σύνταγμά μας θα έμπαινε σε καινούργιες μάχες. Σαν ξημέρωσε, το χιόνι είχε πάψει να πέφτει. Μερικοί στρατιώτες είχαν στολίσει με ελάτια και αγριορύκια, τα οποία είχαν κόψει από ένα χωριό, το μέρος στο οποίο θα έμπαινε η Αγία Τράπεζα. Το μάτι κουραζόταν να βλέπει αυτήν την απέραντη λευκότητα. Ο διοικητής, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες, όλοι συγκεντρωθήκαμε όσο μπορούσαμε ο ένας κοντά στον άλλον. Τα ψαλσίματα αντιλαλούσαν στα γύρω υψώματα.
Είχε προχωρήσει η Λειτουργία αρκετά, όταν ακούσαμε ξαφνικά τον βόμβο πολλών αεροπλάνων και φάνηκαν σε λίγο στο βάθος καμιά πενηνταριά.

Μεταμοσχεύσεις: Δικαίωμά μας, Ὑποχρέωσή μας ἤ Ἄρνησή τους;

Toυ Βασίλειου Ευσταθίου

Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας

                       

1. Εισαγωγή.

Oι μεταμοσχεύσεις αποτελούν άλλο ένα σύγχρονο θέμα, που ως και σήμερα μπερδεύει, δυσκολεύει και διχάζει πολλούς. Ωστόσο δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο πολύπλοκο, όσο παρουσιάζεται, αν δούμε ποια είναι η βάση του, όπως και άλλα θέματα αυτού του είδους. Παρουσιάζεται όμως ότι δεν είναι απλό, καθώς λείπει και εδώ η σωστή και ακριβής ενημέρωση, όταν μάλιστα ο άμεσα συσχετισμένος όρος με αυτές, η γνωστή δηλαδή ταμπέλα που χρησιμοποιείται του ‘εγκεφαλικά νεκρός’, είναι στην πραγματικότητα ένας όρος παντελώς ασαφής και ανακριβής, και κατά συνέπεια απόλυτα παραπλανητικός σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα που έχει να κάνει με ιατρικές περιπτώσεις και ανθρώπινες ζωές. Έτσι πολλοί άνθρωποι οδηγούνται να δίνουν  αφελώς και ανυποψίαστα την σχετική συγκατάθεσή τους, κάτι το οποίο μπορεί κάποτε να πληρώσουν ακριβά τελικά, ενώ άλλοι, λόγω άνομων διαδικασιών, που παρερμηνεύουν και περιθωριοποιούν κάθε έννοια ανθρώπινων δικαιωμάτων, μπορεί να υποστούν τα ίδια, έστω και χωρίς να έχουν συγκατατεθεί ποτέ οι ίδιοι και χωρίς να ήθελαν ποτέ να το κάνουν.

Τά δύο εἴδη τῆς θεοπνευστίας εἶναι ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση ~ π. Ἰ. Ρωμανίδης

Η θεόπνευστη θεολογία των Πατέρων

Τα δύο είδη της θεοπνευστίας είναι ο φωτισμός και η θέωση

π. Ι. Ρωμανίδης ~ Εμπειρική Δογματική

Τα συγγράμματα των Πατέρων είναι θεόπνευστα, επειδή γράφηκαν από θεοπνεύστους άνδρες. Η θεοπνευστία στην περίπτωση αυτή δεν είναι κατά γράμμα, αλλά οι Άγιοι είχαν φθάσει στον φωτισμό και την θέωση και, όταν ομιλούσαν για δογματικά ζητήματα, ομιλούσαν εκ πείρας και αυτό λέγεται θεοπνευστία. Τα δύο είδη της θεοπνευστίας είναι ο φωτισμός και η θέωση.
Θεωρούνται και τα συγγράμματα των Πατέρων ως θεόπνευστα, όχι μόνον τα συγγράμματα της Αγίας Γραφής. Λέγοντας όμως θεοπνευστία, εδώ πρέπει να ξεχωρίσουμε πρώτα - πρώτα σε ποια θέματα μπορεί να είναι κανείς θεόπνευστος, μέχρι πού φθάνει η θεοπνευστία.

Δὲν ἀντέχουμε ὅλα τὰ βιβλία. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Τὸ ἔτος 1971, διάβαζα ἕνα βιβλίο  μὲ τὰ ἑξῆς περιεχόμενα: Τί εἶναι Πνευματισμός, Ἱστορία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματιστικὰ Φαινόμενα, Θεωρία πρὸς ἐξήγηση, Μεσάζοντες ἢ Μέντιουμ, Πνευματισμὸς ὡς ἀποκάλυψη, Διδασκαλία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματισμὸς καὶ Χριστιανισμός, καὶ καθὼς προχωροῦσα στὸ διάβασμα, μοῦ ἔφερνε τὸ περιεχόμενό του διάφορες φοβίες, ταραχές, καὶ μοῦ δημιουργοῦσε στὸν λογισμό μου διάφορα προβλήματα.
Τὸ εἶδε ὁ Παππούλης τὸ πρόβλημά μου χωρὶς νὰ τοῦ τὸ πῶ ἐγώ καὶ μοῦ λέει:

Ἅγιος Πορφύριος. Μαρτυρίες καί θαυμαστά γεγονότα στίς μέρες μας

https://www.youtube.com/watch?v=3W5bYTDBeHQ
https://www.youtube.com/watch?v=9sOXyPcAjws

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/09/blog-post_341.html

Ἡ Ἁγία Σοφία τῆς Μονεμβασιᾶς

Ο εντυπωσιακός βυζαντινός ναός της Παναγίας Οδηγήτριας, που μετά την Επανάσταση του 1821 ονομάστηκε Αγία Σοφία, βρίσκεται κτισμένος πάνω στο κάστρο της Μονεμβασιάς, στην άκρη ενός βράχου, πάνω από τη θάλασσα. Η παράδοση συνδέει την εκκλησία με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β´ Παλαιολόγο, ωστόσο οι πηγές φανερώνουν ότι ο ναός, που αρχικά ήταν αφιερωμένος στην Παναγία Οδηγήτρια, είναι πολύ παλαιότερος και ότι χρονολογείται στα μέσα του 12ου αι., το 1150. 

ρήματα Ζωῆς: Ἡ μικρή φλόγα

Η εσωτερική μεταμόρφωση θ’ αρχίσει από την στιγμή ακριβώς που η καρδιά θ’ αποκτήσει την θεία θέρμη. Η μικρή φλόγα που θ’ ανάψει μέσα μας, θα λιώσει, θα αναχωνέψει και θα λαμπικάρει τα πάντα στη ψυχή.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-mikri-floga/