Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 23-10-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. α΄ 11 - 19

α΄ 11 - 19



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιγ΄ 54 - 58

Ιγ΄ 54 - 58



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

The great value of our prayers for our departed.

 The venerable Saint Paisios the Athonite used to pray and commemorate the departed souls 

The Elder related:

“As soon as I went to live at the skete, old Thanassis, who worked for Philotheou  as a forester, found out about it and came to see me. He was a friend of mine, and he brought me some blessings, since it was early on then, and I didn’t have anything. “I thanked him, and I told him to write down the names of his departed relatives ,so  that I could commemorate them. Influenced by a Jehovah’s Witness, he replied, ‘When someone dies, there’s nothing else―after death everything’s lost.’ “Soon after that, he himself died. When I found out, I went to Philotheou and saw his grave. Every day I prayed from the heart that God would give rest to his soul. “About thirty days afterward, I found out that someone from Philotheou was looking for me.

Ἡ ἀνθρωπότης πληρώνει φόρον ἁμαρτίας-Μακαριστοῦ γέροντος π. Φιλοθέου Ζερβάκου

Ακριβώς σήμερον η ανθρωπότης και ιδίως η Ευρώπη πληρώνει τον φόρον της αμαρτίας, της παρακοής προς τον Θεόν, της παραβάσεως και καταφρονήσεως των Θείων εντολών, και περισσότερον η Ελλάς. Ο Θεός έδωκεν νόμον, παραγγελίας και κανόνας δια των Αγίων Αυτού Αποστόλων να νηστεύουν οι χριστιανοί Τετάρτας, Παρασκευάς και τας Τεσσαρακοστάς, οι άνθρωποι όμως περιφρονήσαντες τον Θεόν και καταφρονήσαντες τας παραγγελίας Του, έτρωγον ασυνειδήτως και αδιακρίτως, μερικοί δε τελείως ασεβείς και την μεγάλην εβδομάδαν, όχι μόνον λαϊκοί, αλλά και μερικοί κληρικοί.

Ποιό ἦταν τό γεγονός πού ὁδήγησε τήν Παναγία στό Ὄρος τοῦ Ἄθωνος

Σε παλαιό κώδικα της βιβλιοθήκης της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας, αναφέρεται το περιστατικό περί της συνδέσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου με το αγιώνυμο Όρος του Άθωνος.

Όταν οι Απόστολοι έβαλαν κλήρους, για να ορισθεί ο τόπος όπου θα πήγαινε ο καθένας να κηρύξει το Ευαγγέλιο, τότε ζήτησε και η Παναγία να κηρύξει και κείνη κάπου, για να μη μείνει αμέτοχη στο θείο έργο της εξαπλώσεως της χριστιανικής πίστεως. Της έπεσε ο κλήρος να πάει στην Ιβηρία, δηλαδή στη σημερινή Γεωργία, ανατολικά του Ευξείνου Πόντου.

Ετοιμαζόταν να ξεκινήσει, οπότε παρουσιάζεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και της λέει: «Θεοτόκε Παρθένε, ο Ιησούς Χριστός ο εκ σου γεννηθείς, σου γνωρίζει ότι ο τόπος που σου κληρώθηκε δεν είναι η Ιβηρία, αλλά η χερσόνησος της Μακεδονίας, που λέγεται Όρος Άθω, η οποία θα φωτιστεί από το πρόσωπό Σου».

Όταν η Θεοτόκος έφτασε στον Άθωνα, κραυγή, σύγχυση και μεγάλη βοή έγινε από όλα τα είδωλα του Άθωνα, και ακούονταν τα εξής:

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ἐπέπληξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τόν Ἀπόστολο Πέτρο ὡς "κατεγνωσμένον";

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

 

ΕΠΕΠΛΗΞΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΕΤΡΟ

ΩΣ «ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΟΝ» ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΑΛ. 2, 11;

 

Ἑρμηνευτικὲς παρεκκλίσεις στὶς νεοελληνικὲς μεταφράσεις

 

«Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν» (Γαλ. 2, 11)

Εἰσαγωγικά

Ἐπειδὴ κατὰ τὸ ἀρξάμενο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος (2015-2016) ἑρμηνεύουμε καὶ σχο-λιάζουμε στὰ κυριακάτικα κηρύγματα τὶς ἀποστολικὲς περικοπές, μερικὲς δὲ ἀπὸ αὐ-τὲς προέρχονται ἀπὸ τὴν Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως ἡ περικοπὴ Γαλ. 2, 16-20, μελετώντας τὴν συνάφειά της καὶ τὰ σχετικὰ ἑρμηνευτικὰ ὑπομνήματα, ὅπως καὶ τὶς σύγχρονες μεταφράσεις στὴν νεοελληνική, βρεθήκαμε μπροστὰ στὸν θεωρούμενο ἔλεγχο ἢ τὴν ἐπίπληξη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν Ἀπόστολο Πέτρο γιὰ τὸ γνωστὸ θέμα τῆς τηρήσεως τοῦ Ἰουδαϊκοῦ νόμου, ἰδιαίτερα τῆς περιτομῆς, ἀπὸ τοὺς ἐξ ἐθνῶν Χριστιανούς, ὅπως ἤθελαν οἱ ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί, οἱ Ἰουδαΐζοντες.

Αὐτοὶ ἀσκοῦσαν πίεση πρὸς τοὺς Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι, ἰδιαίτερα στὰ Ἱεροσόλυ-μα, γιὰ λόγους οἰκονομίας καὶ ἀποφυγῆς ἐρίδων καὶ σκανδάλων ὑποχώρησαν κατ᾽ ἀρχὴν στὶς ἀπαιτήσεις τους, μέχρις ὅτου ἡ Ἀποστολικὴ Σύνοδος τῶν Ἱεροσολύμων (49 μ.Χ.) δεχθεῖσα τὶς θέσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἀπήλλαξε τοὺς ἐξ ἐθνῶν Χριστιανοὺς ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση νὰ περιτέμνωνται καὶ νὰ τηροῦν ὅλες τὶς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὅπως ἀργία Σαββάτου, ἰουδαϊκὲς νηστεῖες καὶ ἑορτές, ἁγνισμοὺς καὶ καθαρισμούς, θυσίες ζώων κ.ἄ. Ἐξηκολούθησαν βέβαια ἠπιότερες καὶ μετὰ τὴν Σύνοδο οἱ ἀντιδράσεις.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης-Ὁ θάνατος εἶναι ἁπλῶς μετάβαση ἀπό τήν μιά ζωή στήν ἄλλη

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
 
«Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Θεός να φυλάξη, όχι μόνον άνθρωπος αλλά ούτε πουλί να μην πάη στην κόλαση».
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα, Όπως, όταν πάη κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψη δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο.

Ἀπάντηση στὸ πρόβλημα: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς;» (6ον)

    Ἰδοὺ τώρα καὶ ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔ­­­λα­βε ὁ προβληματιζόμενος Ψαλμω­δὸς γιὰ τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ δοκίμαζε βλέποντας τοὺς ἀσεβεῖς νὰ εὐτυχοῦν. Μέσα στὸ «ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ», τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ μπῆκε, φωτίστηκε. Εἶδε σὲ ὅραμα τὰ μέλλοντα ὡς γεγονότα. Γράφει: Τώρα βέβαια οἱ ἀσεβεῖς εὐτυχοῦν. Ἀλλὰ γιὰ τὶς δολιότητές τους τοὺς ἐπεφύλαξες, Κύριε, συμφορές· τοὺς γκρεμοτσάκισες γιὰ τὴν ἔπαρσή τους καὶ τοὺς σώριασες σὲ ἐρείπια (Ψαλ. οβ΄ [72] 18). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ βαδίζουν σὲ δρόμους ὀλισθηρούς. Ἡ εὐτυχία τους δὲν ἔχει σταθερὴ βάση, διότι δὲν στηρίζεται στὴν εὔνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

    Ὥστε ἡ λάμψη καὶ ὁ πλοῦτος τῶν ἁμαρτωλῶν πλουσίων εἶναι ἐφήμερα. Ἡ δὲ καταστροφή τους εἶναι βέβαιη, ἔρχεται ξα­φνικὰ καὶ εἶναι πολὺ μεγάλη. ­Ἀνθίζουν προσωρινά, ἀλλὰ καταστρέφονται ­ξαφνικὰ καὶ γιὰ πάντα. Διερωτᾶται ὁ ­Ψαλμωδός: «Πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα;». Καὶ ἀπαντᾶ: «Ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν» (στίχ. 19). Πῶς ἐρημώθηκαν μέσα σὲ μιὰ στιγμή; Ἐξαφανίστηκαν καὶ χάθηκαν γιὰ τὶς πολλές τους ἁμαρτίες!

Ἄς παρακαλῶμεν νά μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός… (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Εύχομαι η γλυκειά μας Παναγία να σε κάνη καλά κατ’ άμφω, να μετριάζη το πνεύμα της λύπης σου, να σου το αντικαθιστά με το πνεύμα της παρακλήσεως δι’ Αγίου Πνεύματος. Όλα τα λυπηρά, μας αποστέλλονται, χωρίς πάσης αμφιβολίας, δια θεραπείαν της νοσούσης ψυχής μας, όπως δια των θλίψεων εμέση το φαρμάκι της ηδυπαθείας και παντός πάθους. Κυρίως δια των θλίψεων καταφαίνεται η αγάπη του ουρανίου Πατρός εις τα ιδικά Του παιδιά, όπως μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού και προστεθή αιώνιον βάρος δόξης! Όσον και αν θλιβώμεν εις αυτόν τον εφήμερον κόσμον, μίαν ημέραν θα παύσουν τα θλίβοντα ημάς. Από τα θλιβερά εκείνα τα μετά θάνατον, την κόλασιν, κ.λ.π. να μας λυτρώση καθ’ ολοκληρίαν ο Χριστός μας και η Παναγία μας, να μη τα ίδουν τα μάτια μας, διότι, εάν μόνον η σκέψις της κολάσεως είναι κάτι τρομερόν, πόσον μάλλον, όταν κανείς καταδικασθή αιώνια να βιώση εν αυτή!

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με...( Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου )

 

Οὐδέποτε νά ἀπελπισθῆς. Νά μετανοῆς, ἄν ἁμαρτήσης καί νά ζητῆς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ λέγοντας τήν σύντομη προσευχή·

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με...

http://theomitoros.blogspot.gr