Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 22-12-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. θ΄ 8 -  23

θ΄ 8 - 23






Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ι΄ 3 - 12

Ι΄ 3 - 12



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Πῶς σώζεται ὁ ἄνθρωπος»

Οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι καί οἱ θεῖοι Πατέρες ἔγραψαν στά ἅγια βιβλία γιά τή δύναμη πού ἔχει ἡ μετάνοια καί πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά σωθεῖ, ὅταν μετανοήσει εἰλικρινά. Ὅλες οἱ ἐντολές πού βρίσκονται στά ἱερά κείμενα ἔχουν σκοπό νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο ν᾿ ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά πάθη του καί νά μπεῖ στόν δρόμο τῆς σωτηρίας.

Ἡ σωτηρία μας εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες. Τί νά κάνουμε, εἶπε ὁ Κύριος, ὅλα τ᾿ ἀγαθά τῆς γῆς, ἄν χάσουμε τήν ψυχή μας; Ἡ ψυχή μας ἀξίζει περισσότερο ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἔχουμε στήν καρδιά μας τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά προχωρᾶμε στή ζωή αὐτή μέ σύνεση καί προσοχή.

Προσοχή σέ ὅλα καί ἰδιαίτερα στά σαρκικά πάθη, πού κατατρῶνε τήν ψυχή μας. Τά Σόδομα τά κατέστρεψε ὁ Θεός γιατί οἱ ἄνθρωποι ἦσαν μόνο «σάρκες» καί δέν ὑπῆρχε μέσα τους τίποτε τό πνευματικό. Ἦσαν γεμᾶτοι ἀπό πνευματική ἀκαθαρσία καί γι᾿ αὐτό τούς ἀποστράφηκε ὁ Θεός.

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός δεύτερος (Μέρος B΄)

  Εἶ­ναι λοι­πόν μί­α λύ­πη, ἡ κατά Θεόν, πού γρή­γο­ρα ὁ­δη­γεῖ στή χα­ρά. Ἔ­τσι εἶ­ναι καί ὁ πνευ­μα­τι­κός το­κε­τός, πού ἰ­δι­αι­τέ­ρως μά­λι­στα ἀ­να­λύ­ε­ται ἀ­πό τούς Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Μιά πο­λύ-πο­λύ ὡ­ραί­α ἀ­νά­λυ­ση κά­νει ὁ ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της στό Ἑ­ορ­το­δρό­μιο· ἀλλά καί στήν Ἁ­γί­α Γρα­φή ἀναφέρεται ἀ­πό τήν ὠ­δή τοῦ Ἡ­σα­ΐ­ου ὡς ἑξῆς:

«Διὰ τὸν φό­βον σου, Κύ­ρι­ε, ἐν γα­στρὶ ἐ­λά­βο­μεν καὶ ὠ­δι­νή­σα­μεν καὶ ἐ­τέ­κο­μεν· πνεῦ­μα σω­τη­ρί­ας σου ἐ­ποι­ή­σα­μεν ἐ­πὶ τῆς γῆς»^[1]. Δη­λα­δή: Πή­ρα­με τόν φό­βο τοῦ Θε­οῦ, τόν βά­λα­με μέ­σα μας , σάν σπέρ­μα , κοι­λο­πο­νή­σα­με –ὠ­δι­νή­σα­με εἶναι οἱ ὠ­δί­νες τοῦ το­κε­τοῦ, οἱ πόνοι πού ἔ­χει ἡ γυ­ναί­κα ὅταν πλησιάζει ἡ ὥρα νά γεν­νή­σει– καί γεν­νή­σα­με πνεῦ­μα σω­τη­ρί­ας.

Οἱ τελευταῖες στιγμές τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σιατίστης κυροῦ Ἀντωνίου (17-12-2005) καί ἐμφανίσεις μετά τήν κοίμησή του

Λίγο πριν αρρωστήσει, φαίνεται ότι διαισθάνθηκε το τέλος του και ζήτησε από τον παπα-Στέφανο να πάνε στο Εξομολογητήριο. Τον έβαλε να καθήσει στο γραφείο και του είπε να φορέσει πετραχήλι. Ο Δεσπότης γονάτισε μπροστά στον παπα-Στέφανο, παρά τις αντιρρήσεις του και εξομολογήθηκε. Μετά ζήτησε να του διαβάση την συγχωρητική ευχή. «Αφού εξομολογήθηκα πρέπει να μου διαβάσεις και την ευχή», είπε.

Πήγε στον γιατρό για εξέταση και του βρήκε διάσπαρτο καρκίνο στην κοιλιακή χώρα από πολλά χρόνια. Όμως δεν είχε πόνους, μέχρι τότε αισθανόταν υγιής και ευκίνητος.

Ὁ σπερματικός λόγος

Είναι άξιο προσοχής ότι στην παρηκμασμένη αρχαιότητα πολλοί συγγραφείς και φιλόσοφοι πέρασαν τη ζωή τους με τον πόθο και την προσδοκία, ότι θα έλθει μία ημέρα κάποιος σωτήρας και λυτρωτής, για να φέρει στον κόσμο λύτρωση, την ειρήνη, την πραγματική ευτυχία. Ειδωλολάτρες αυτοί, ζυμωμένοι με την άγνοια των ειδωλολατρικών θρησκειών, κατόρθωναν κάποιες φορές να αφήνουν τις παχυλές θρησκευτικές αντιλήψεις της εποχής τους και να ζητούν κάτι ανώτερο και πνευματικότερο.

Ας αφήσουμε όμως τις παραδόσεις των άλλων λαών και ας περιορισθούμε στις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις της Αθήνας.

Τό ἁπλό εἶναι καί τό πιό πολύτιμο

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Τέλεια βαθειά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιο πολύτιμο. Έτσι να αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία.
Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων, με την αποστήθιση ψαλμών, αγιογραφικών χωρίων, με την ψαλτική, με την ευχή. Δοθείτε λοιπόν σε αυτά τα πνευματικά και αφήστε όλα τα άλλα.
Στη λατρεία του Θεού μπορούμε να φθάσουμε εύκολα αναίμακτα. Είναι δύο δρόμοι που μας οδηγούν στο Θεό, ο σκληρός και ο κουραστικός με τις άγριες επιθέσεις κατά του κακού και ο εύκολος με την αγάπη. Υπάρχουν πολλοί που διάλεξαν το σκληρό δρόμο και έχυσαν αίμα για να λάβουν Πνεύμα,ώσπου έφθασαν σε μεγάλη αρετή. Εγώ βρίσκω ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι αυτός με την αγάπη. Αυτόν να ακολουθείτε και εσείς.

Ὑπάρχουν ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ;

Ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἐνδείξεις πού μαρτυροῦν γιά τόν Θεό. Ὁ Θεός ἄφησε τά ἴχνη Του μέσα στή φύση, τήν ἱστορία, τούς ἀνθρώπους, τήν ψυχή μας. Ὅμως ἀποδείξεις μέ τήν ἔννοια τῶν ἐπιστημονικῶν στοιχείων πού μποροῦν νά ἐλεγχθοῦν ἐπιστημονικά δέν μᾶς ἄφησε.

Γιατί ὅμως ὁ Θεός δέν ἄφησε ἀποδείξεις τῆς παρουσίας Του ἀλλά μόνο ἐνδείξεις; (σελ.26-27)

Δέν θά μποροῦσε ἔστω μία φορά στή ζωή μας νά μᾶς ἄνοιγε τόν οὐρανό, νά μᾶς ἔδειχνε κάτι ἀπό τό θεϊκό Του μεγαλεῖο; Νά μᾶς ἔδειχνε τήν ὡραιότητα τοῦ παραδείσου καί τό φρικτό τῆς κολάσεως. Νά μᾶς ἔδειχνε πῶς εἶναι οἱ  παμφώτεινοι ἄγγελοι καί οἱ κατασκότεινοι καί ἀπαίσιοι δαίμονες;

Ἐάν ὅμως ὁ Θεός τό ἔκανε αὐτό, δέν θά εἴχαμε οἱ ἄνθρωποι ἀπολύτως καμία ἐλευθερία. Θά ἤμασταν ὑποχρεωμένοι νά Τόν πιστεύουμε, νά Τόν ἀποδεχόμαστε. Δέν θά κάναμε ἁμαρτίες, ὄχι ἀπό ἀγάπη στόν Θεό, ἀλλά  ἀπό φόβο καί τρόμο μπροστά σ’ αὐτά πού θά εἴχαμε δεῖ. Ὁ Θεός ὅμως δέν μᾶς θέλει σκλάβους, ρομπότ, ἀνελεύθερα ὄντα.

Ὁ Μαρξισμός καί ὁ νόμος τῆς ζούγκλας

Η φύση δεν γνωρίζει δικαιοσύνη

Έλεγε ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:

O Καθηγητής Λούβαρις διετύπωσε σε μια πρώτη μορφή το εξής επιχείρημα, του οποίου την  ισχυρότητα έχω δοκιμάσει σε συζητήσεις: Διακηρύσσουν οι Μαρξιστές ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από την ύλη και όλα τα διέπουν οι φυσικοί νόμοι. Όμως η φύση γνωρίζει μόνο το νόμο της δυνάμεως. Οι νόμοι της αγάπης, της ευσπλαχνίας και της δικαιοσύνης είναι άγνωστοι σ’ αυτήν.

«Ἐκ σοῦ Ἁγνή, σωματωθείς ὁ Ὑπέρθεος, διά σπλάχνα, οἰκτιρμῶν ἀνέπλασε,...»

Η γέννηση του Χριστού – Τοιχογραφία στη Ζωοδόχο Πηγή, Παιανίας 1946 μ.Χ.

(Φώτης Κόντογλου)

Θεοτοκίον.

ᾠδή δ΄. Σύ μου ἰσχύς.

Ἐκ σοῦ Ἁγνή, σωματωθείς ὁ Ὑπέρθεος, διά σπλάχνα,

οἰκτιρμῶν ἀνέπλασε, τήν συντριβεῖσαν φύσιν ἡμῶν·

ὅθεν συντριβέντα, κἀμέ πολλοῖς ὀλισθήμασιν, ἀνόρθωσον Παρθένε,

ὡς πηγή συμπαθείας, καί δεινῶν ἐννοιῶν με ἀπάλλαξον.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.