Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 22-01-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Αγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. α΄ 3 - 9

α΄ 3 - 9



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Δ΄ 1 - 9

Δ΄ 1 - 9




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί φιλαυτίας.3ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί φιλαυτίας.3ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 17- 08-2008 (Συνάξεις Κυριακῆς)

http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Ὁ μακάριος ἄνθρωπος»

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ψάλλει ὁ πνευματοφόρος θεῖος ψαλμωδός, ἀγγίζοντας τίς ἠχηρές χορδές τοῦ ψαλτηρίου του.

Δέν μποροῦσα νά τόν προσέξω, ὅσο βρισκόμουν στούς δυνατούς θορύβους του κόσμου. Τώρα, στήν ἡσυχία τῆς μονώσεως, ἀρχίζω ν᾿ ἀφουγκράζομαι τόν μυστικό ψαλμωδό. Τώρα οἱ ἦχοι καί ὁ ὕμνος του μοῦ γίνονται πιό κατανοητοί. Σάν ν᾿ ἀπέκτησα δυό νέες ἱκανότητες, τήν ἱκανότητα νά τόν προσέχω καί τήν ἱκανότητα νά τόν κατανοῶ. Οἱ ἦχοι του γεννοῦν μέσα μου ἕνα πρωτόγνωρο αἴσθημα καί τά λόγια του μιά καινούργια ἀντίληψη, ἀντίληψη θαυμαστή, ναί, θαυμαστή, σάν τή θεία σοφία.

Σαούλ, πάψε νά παραφέρεσαι! Ἄς φύγει μακριά σου τό πονηρό πνεῦμα! Γιατί τώρα ψάλλει ὁ ἅγιος Δαβίδ, παίζει τό μελωδικό του ψαλτήρι!

Σαούλ ἀποκαλῶ τόν νοῦ μου, πού ἀναστατώνεται καί ταράζεται ἀπό τούς λογισμούς τοῦ πονηροῦ κοσμοκράτορα. Αὐτός, ὁ νοῦς μου, τόσο κατά τήν πλάση του ὅσο καί κατά τή λύτρωσή του ἀπό τή θυσία τοῦ Θεανθρώπου, ὁρίστηκε ἀπό τόν Θεό βασιλιάς καί κυρίαρχος τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου. Ἔγινε, δηλαδή, ὅ,τι καί ὁ Σαούλ. Μόλις ἐγκαθιδρύθηκε ἡ βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ.

Μεγάλου Βασιλείου Περί τῶν Ψαλμῶν

Το βιβλίο των Ψαλμών προφητεύει τα μέλλοντα∙ υπενθυμίζει τα παρελθόντα∙ θεσπίζει νόμους για τη ζωή∙ υποδεικνύει όσα πρέπει να πράξουμε και με ένα λόγο είναι κοινό ταμείο καλών διδαγμάτων που προμηθεύει στον καθένα το κατάλληλο σύμφωνα με τη σπουδή του. Διότι και τα παλαιά τραύματα των ψυχών θεραπεύει και στο νετραυματισθέντα αποδίδει γρήγορα τη θεραπεία∙ και το άρρωστο περιποιείται και το υγειές προφυλάσσει και γενικώς ξεριζώνει , όσο είναι δυνατό , τα πάθη , τα οποία κατατυραννούν ποικιλοτρόπως στη ζωή τις ψυχές των ανθρώπων∙ και τούτο με κάποια μελωδική ψυχαγωγία και ευχαρίστηση που γεννά αγνή σκέψη.

Προσευχή γιά τίς ἐξετάσεις μαθητῶν γιά φώτιση καί καλά ἀποτελέσματα

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Πανταχοῦ Παρὼν καὶ τὰ Πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν Ἀγαθῶν καὶ Ζωῆς Χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν

Ψαλμός 11
ΣΩΣΟΝ με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ, καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά. ἐξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλοῤῥήμονα. τοὺς εἰπόντας· τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ᾿ ἡμῖν ἐστι· τίς ἡμῶν Κύριός ἐστιν; ἀπὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων, νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριος· θήσομαι ἐν σωτηρίῳ, παῤῥησιάσομαι ἐν αὐτῷ.

Προσευχή γιά τίς ἐξετάσεις μας

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, η Σοφία του Aνάρχου Πατρός, η πηγή και ο χορηγός της γνώσεως, ο Πάνσοφος Δημιουργός του σύμπαντος και του ανθρώπου, Εσύ που έδωσες σοφία στους αγράμματους αλιείς και τους ανέδειξες μαθητές Σου και Αποστόλους και κήρυκες του Ευαγγελίου Σου στην οικουμένη, Εσύ που έδωσες στους μάρτυρες και τους αγίους Σου αγαθό λόγο όταν Σε ομολογούσαν, που γνωρίζεις τον καθένα «εκ κοιλίας της μητρός» του, που κατευθύνεις ορθά τη διάνοια των ανθρώπων προς το συμφέρον τους, ο Κύριος και Θεός μας, ρίξε, Σε παρακαλούμε, το ευσπλαγχνικό Σου βλέμμα σε εμάς τους μαθητές που προσερχόμαστε στην ετήσια εξέταση των μαθημάτων μας, και περιμένουμε την προαγωγή μας και την είσοδό μας στις κατάλληλες σχολές και ενίσχυσέ μας.

Θαυμαστό γεγονός μέ τήν Παναγία

Από το εξαντλημένο βιβλίο «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» τον μακαριστό πατρός Βασίλειο Μπάμια, εκδοσις Σωτήριον Σχοινά τον Βόλον, άναδημοσιεύουμε λίγες σελίδες πού αναφέρονται σε ιερά όνειρα τον πιστό και ενάρετο χριστιανό κ. Ευάγγελο.

Το πρώτο μου όνειρο, πάτερ, ήταν η ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος των χριστιανών και πάντων τών μετανοούντων αμαρτωλών, μεσίτρια στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν και Θεόν της και σωτήρα μας. Πόσα καλά απολαμβάνει παρά του Θεού ο κόσμος, διά της μεσιτείας της Υπεραγίας Θεοτόκου! Και πόσα δεινά εμποδίζει από τον κόσμο η πρεσβεία της! Δοξασμένο και προσκυνητό ας είναι το όνομά της εν μέσω ημών και εν πάση γενεά. Πρεπόντως ψάλλει ο μέγας ύμνητής Δαυίδ" 

«Μνησθήσομαι του ονόματος σου έν πάση γενεά και γενεά» (Ψαλμ. 44, 17). Και «ιδού γάρ από του νύν μακαριούσί με πάσαι αί γενεαί» (Λουκ. α'46-48). Ή Θεοτόκος το έλάλησεν έν ψυχική άγαλλιάσει πρός τήν Ελισάβετ, μητέρα του τιμίου Προδρόμου. Εις τούς έπικαλουμένους το όνομά της το πανάγιον ας είναι πάντοτε βοηθός.

Ένα βράδυ ενεφύσησε η Παναγία Παρθένος εις το πρόσωπό μου, κατ’ όναρ και με σταύρωσε διά κηρίου ανημμένου κατά πρόσωπον τρεις φορές. Πολλά, πολλά οφείλω εις τήν Κεχαριτωμένη, την οποία δοξάζω και προσκυνώ.

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός ἕκτος (Μέρος Α΄)

Αγα­πη­τοί μου, ἄν οἱ πέντε προ­η­γού­με­νοι μα­κα­ρι­σμοί, πού ἤ­δη ἀ­να­πτύ­ξα­με, κα­θο­ρί­ζουν μιά κα­τά­στα­ση πού μᾶλ­λον ἐκ­φρά­ζε­ται ἐ­ξω­τε­ρι­κά, ὁ ἕ­κτος μα­κα­ρι­σμός κα­θο­ρί­ζει μί­α κα­τά­στα­ση ὁ­λό­τε­λα ἐ­σω­τε­ρι­κή καί φα­νε­ρώ­νει τήν ἀ­φε­τη­ρί­α ὅ­λων τῶν ἐ­ξω­τε­ρι­κῶν ἐκ­δη­λώ­σε­ων.

Ὁ μα­κα­ρι­σμός αὐ­τός, ὁ ἕ­κτος, λέει: «μα­κά­ριοι οἱ κα­θα­ροὶ τῇ καρ­δί­ᾳ , ὅ­τι αὐ­τοὶ τὸν Θε­ὸν ὄ­ψον­ται»^[1]. Εὐ­τυ­χι­σμέ­νοι αὐ­τοί πού εἶ­ναι κα­θα­ροί στήν καρ­διά , για­τί αὐ­τοί θά δοῦν τόν Θε­ό. Προ­σέξ­τε: το­νί­ζε­ται τό «αὐ­τοὶ»· «ὅ­τι αὐ­τοὶ τὸν Θε­ὸν ὄ­ψον­ται».

Ἀλ­λά ποι­ά εἶ­ναι αὐ­τή ἡ καρ­διά, πού πρέ­πει νά εἶ­ναι κα­θα­ρή, καί ποι­ά εἶ­ναι αὐ­τή ἡ κα­θα­ρό­τη­τα; Ἔ­χου­με λοι­πόν νά δοῦ­με δύ­ο θέ­μα­τα: ποι­ά εἶ­ναι ἡ καρ­διά, πού πρέ­πει νά μεί­νει κα­θα­ρή, καί ποι­ά εἶ­ναι ἡ κα­θα­ρό­τη­τα, πού κά­νει τήν καρ­διά νά εἶ­ναι κα­θα­ρή.

Ὅ­λοι γνω­ρί­ζου­με τήν καρ­διά μας, καί μά­λι­στα ἄν βά­λου­με τό χέ­ρι μας στό στῆθος μας κά­που ἀριστερά τήν αἰ­σθα­νό­μα­στε νά κτυ­πά­ει. Ἡ καρ­διά εἶ­ναι ἕνας μῦς· δέν εἶ­ναι κόκ­κα­λα· πού ὅμως εἶ­ναι σπου­δαι­ό­τα­το ὄρ­γα­νο, καί ἄν στα­μα­τή­σει λί­γο, πε­θαί­νου­με.

Μαγεία καί μάγια

• Τι είναι η μαγεία και τα μάγια και πως αντιμετωπίζονται;
• Η Εκκλησία τα δέχεται;
• Ποιες οι συνέπειες και τα αποτελέσματα αν προσφύγουμε σε μάγους;
• Ποιον πιάνουν τα μάγια;
• Πως προφυλάσσεται ο χριστιανός από τη δαιμονική επιβουλή;
• Τι τα κάνουμε τα μάγια αν τα βρούμε;

Μαγεία και μάγια και πως αντιμετωπίζονται:

Η μαγεία είναι ένα φαινόμενο πολύ παλαιό, όσο και η ιστορία του ανθρώπου. Γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και κυριάρχησε μετά την πτώση του ανθρώπου. Είναι αποκλειστικό έργο του διαβόλου. Οι μάγοι γίνονται όργανα στα χέρια του σατανά, παραδίνουν την ψυχή τους σ’ αυτόν και στα πονηρά πνεύματα και με τη συνεργασία τους προκαλούν κακό στους ανθρώπους. Βλάπτουν την υγεία τους, την οικογένειά τους, την περιουσία τους, την πρόοδο και την προκοπή τους. Καλούν τους δαίμονες για να τους φανερώσουν πράγματα και θησαυρούς κρυμμένους.

Η μαγεία είναι μεγάλη κοινωνική πληγή. Πόσοι άνθρωποι δυστυχώς, ζουν σήμερα με φόβο και τρόμο εξ’ αιτίας της μαγείας! Πόσοι περνούν ζωή θλιμμένη και πικραμένη και είναι δυστυχείς!

Ἕνας εἶναι ὁ Κύριος καί μία ἡ Κυρία, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἀδελφοί

Λόγια της Οσίας Σοφίας η ασκήτρια της Κλεισούρας Καστοριάς ὅπως τά μνημονεύουν οἱ μαθητές

Ὅταν συγγενεῖς ἤ φίλοι, παρακαλοῦσαν τήν μακαρία Σοφία νά μετακινηθεῖ ἀπό τό μοναστήρι, ἔλεγε μέ ἀφοπλιστική ἁπλότητα: “νά ρωτήσω τόν Κύριον καί τήν Κυρίαν”, ἐννοώντας τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα του. “Ἐγώ τηρῶ αὐτά ποῦ μέ λέει ἡ Παναγία”.

Σέ καμία ἄλλη περίπτωση δέν χρησιμοποιοῦσε αὐτές τίς λέξεις, ὅλους τους προσφωνοῦσε ὡς: ἀδελφέ, ἀδελφή. Ἔλεγε μάλιστα “ἕνας εἶναι ὁ Κύριος καί μία ἡ Κυρία, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἀδελφοί”.

Ἐφάρμοζε στήν ζωή τῆς τήν προφητική παραγγελία τοῦ Θεοῦ: “Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἄλλ’ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου” (Ἡσ. 66, 2).

 Στίς μαννάδες, μέ πολύ πόνο, ἔλεγε:

Ἡ λύπη ἐξαντλεῖ τίς ψυχικές καί σωματικές μας δυνάμεις

– Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.

– Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο ∙ έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά. Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά;

Μπορεί να πάρης κάτι και να σου περάση το στομάχι, αλλά, αν δεν λείψη η στενοχώρια, πάλι θα πονέση. Μη δέχεσαι τους λογισμούς που σε απογοητεύουν , για να μην αχρηστέψης τα δώρα που σου έχει δώση ο Θεός. Όσο θα τοποθετήσαι σωστά, τόσο θα γαληνεύης και θα ηρεμής, και τόσο η υγεία σου θα καλυτερεύη και δε θα έχης ανάγκη από φάρμακα.

Μέσα εἰς τάς θλίψεις ὑπάρχει ὁ Χριστός

Μέσα εις τας θλίψεις υπάρχει ο Χριστός και εις την ανάπαυσιν το πνεύμα του διαβόλου. Εις αυτήν την τραγικήν δοκιμασίαν που επέρασεν ο Γέροντάς μου Ιωσήφ, πόσον ησθάνετο τον Χριστόν!