Ἀγρυπνία, Προσευχή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀγρυπνία, Προσευχή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-01-2007

http://hristospanagia3.blogspot.gr

“Τόν τόπον φυλάσσω”: Τό μυστήριο τοῦ μοναχισμοῦ καί ὁ κόσμος

Ὁ μοναχισμὸς εἶναι μυστήριο. Καὶ ὡς μυστήριο εἶναι ἀκατάληπτος. Ὅποια περιγραφή, ἀνάλυση καὶ σχολιασμός, ἐγγίζουν περισσότερο τὶς ἐξωτερικὲς πτυχές του καὶ ὄχι τὴν κρυμμένη οὐσία του.

Ὁ μοναχισμὸς παραμένει στὸν πυρῆνα του ὁ ἴδιος ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἕως συντελείας τοῦ αἰῶνος. Συγκλονισμένος ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἔξεις θησαυρῷ ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. 19,21), ὁ ἄνθρωπος ἀποτάσσεται τὴν ὀργανωμένη κοινωνία γιὰ νὰ μεταφυτευθεῖ σὲ ἕναν ἄλλον κόσμο, ὅπου οἱ συνθῆκες βοηθοῦν στὴν ἐπιδίωξη τῆς εὐαγγελικῆς τελειότητας.

Ὄχι μόνο ὁ μοναχισμὸς ἀλλὰ καὶ ὁ κόσμος παραμένει ὁ ἴδιος. Ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη εἶναι καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου: πάθη, χαρές, ἀγωνίες, καημοί, πόθοι, μάχη τοῦ φωτὸς μὲ τὸ σκοτάδι. Καθὼς λέει ὁ ἅγιος Μακάριος, ὁ φαινόμενος αὐτὸς κόσμος καὶ οἱ παροχές του, ὅσο περισσότερο φαίνεται ὅτι θάλπουν τὸ σῶμα, τόσο τὰ πάθη παροξύνουν καὶ αὐξάνουν τὴν κάκωσή τῆς ψυχῆς. Ἡ μοναστικὴ φιλοσοφία ἀποτελεῖ ἀντίβαρο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος τοῦ μοναχισμοῦ εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος, ἂν καὶ βέβαια ὄχι πάντα δεκτὸς ἀπὸ τὸν κόσμο.

Γιά νά εἰσακουστεῖ ἡ προσευχή μας... Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Η στάση μας να είναι σεμνή, το φρόνημα ταπεινό και το πρόσωπο χαρούμενο και ήπιο. « Η ταπεινοφροσύνη είναι το όχημα της προσευχής». 

Να προσευχόμαστε με πραότητα, επιείκεια και ηρεμία.

Δεν θα στρεφόμαστε ποτέ εναντίον των εχθρών μας. «Αυτή είναι η γλώσσα που μιλούν οι άγγελοι, εκείνη που δεν λέει τίποτε το πικρό, αλλά όλα όσα λέει είναι ευχάριστα ».

Να είμαστε άξιοι να πάρουμε αυτά που ζητάμε, να προσευχόμαστε συνεχώς, να μη ζητούμε τίποτε το κοσμικό, να ζητούμε εκείνα που συμφέρουν την ψυχή μας και να κάνουμε όλα όσα εξαρτώνται από εμάς.

Να ζητούμε με θέρμη, επιμονή και άγρυπνη ψυχή αυτά που πρέπει.

Μαζί με την προσευχή είναι απαραίτητη και η προσεκτική συμπεριφορά, να κάνουμε δηλαδή όσα θέλουμε να κάνουν σε εμάς οι άλλοι.

Η προσευχή είναι ανώφελη, όταν επιμένουμε στα αμαρτήματα μας.

Το λιβάνι ευωδιάζει όταν έλθει σε επαφή με την φωτιά, και η προσευχή είναι ευωδιαστή « όταν ανεβαίνει στον ουρανό από ψυχή γεμάτη φλόγα και θέρμη».

Τό θαυμαστό περιστατικό πού ἔγινε κατά τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεως τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Χοζεβίτη!

Την Κυριακήν, 18ην /31ην Ιανουαρίου 2016, έλαβε χώραν υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις την Ιεράν Μονήν των Αγίων Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών η τελετή της Κατατάξεως εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας του βιώσαντος εν αυτή Οσίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου.

ΕΝΑΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΤΕΙΝΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

~ Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρουμᾶνος τῆς Μονῆς Χοζεβᾶ τῆς Παλαιστίνης γεννήθηκε τό ἔτος 1913 στό χωριό Κραϊνιτσένι τῆς κοινότητος Χωροδίστεα τοῦ νομοῦ Βποτοσάνι τῆς βορείου Ρουμανίας.  Φλεγόμενος γιά τήν μοναχική ζωή ἀπό τήν νεότητά του ἐπῆγε νά ἀγωνισθῆ στήν Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός ὄγδοος (Μέρος Β΄)

Δείτε εδώ το Ά Μέρος

Ἀλλά ρωτάω τό ἑξῆς: Ἄν κανείς εἶ­ναι προ­σω­πι­κό­τη­τα πού μπο­ρεῖ νά στέ­κε­ται, αὐ­τό θά φο­β­ηθεῖ; Καί γιατί δέν παίρ­νει μί­α στά­ση δυ­να­μι­κή καί ὄχι πα­θη­τι­κή; Πρέπει νά πολε­μή­σει. Νά δείξει πώς οἱ ἄλλοι καροϊδεύουν ἐ­κεῖ­νο πού ἔχει ἀ­ξί­α, ἐ­νῶ ἄ­ξιο κο­ρο­ϊ­δί­ας εἶ­ναι ἐ­κεῖ­νο πού αὐ­τοί ζοῦν. Ναί. Νά μή ­συ­σταλεῖ, νά μή μα­ζευ­τεῖ, νά μή συ­ρρι­κνω­θεῖ. Νά κάνει ἐ­πί­θε­ση. Νά τούς δεί­ξει ὅ­τι δέν εἶναι ἄξιος κο­ρο­ϊ­δίας. Πάν­τως ἄς τό προ­σέ­ξου­με αὐ­τό, σέ ὅποιο περιβάλλον κι ἄν βρισκόμαστε, στό σπί­τι μας, στό σχολεῖο, στόν στρα­τό, στή δουλειά μας, ὁ­που­δή­πο­τε. Ἄς κο­ρο­ϊ­δεύουν, ἄς λένε ὅ,τι θέ­λουν!

Παι­διά, δο­κι­μά­στε το. Μέ­νε­τε στα­θε­ροί στό εὐ­αγ­γε­λι­κό ἦ­θος, καί θά δι­και­ώ­νε­στε ἑ­κα­τό τοῖς ἑ­κα­τό, για­τί ὁ Θε­ός θά σᾶς δίνει δύ­να­μη. Καί κά­ποι­α φο­ρά, ὄ­χι στόν ἄλ­λο κό­σμο ἀλλά στήν πα­ροῦ­σα ζω­ή, θά σᾶς δεί­ξει ὅ­τι δι­α­λέ­ξα­τε κα­λό δρό­μο, ὅ­τι δέν κά­νε­τε λά­θος, ὅτι ἐ­κεῖ­νοι πού σᾶς κορόιδεψαν –ὁ πα­λιός σας συμ­μα­θη­τής, ὁ πα­λιός σας συ­νά­δελ­φος, ὁ ὁ­ποι­οσ­δή­πο­τε– θά ἔρθουν κάποια μέρα νά σᾶς ποῦν: «Εἶ­χες δί­καιο. Εἶ­ναι κα­λός ὁ δρό­μος πού πῆ­ρες. Ἐ­μεῖς πλα­νη­θή­κα­με».

Ὅταν δέν ἀπομακρύνεσαι ἀπό τά αἴτια, δίνεις ἀφορμές νά σέ πολεμάει ὁ ἐχθρός.«ΜΕΛΕΤΗΜΑ 5ον»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες

τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

45. Συναναστρέφου τούς ταπεινούς, πού καί ἡ θέα καί ἡ διδασκαλία τους εἶναι ὠφέλιμες. Μή χλευάσεις μυσαρόν, οὔτε ν᾿ ἀηδιάσεις ὅσους ἔχουν πληγές. Τίμησε τόν πλησίον σου περισσότερο ἀπό τήν ἀξίαν του, ἐπαίνεσέ τον σ᾿ ἐκεῖνα πού δέν ἔχει, καί ἔτσι θεραπεύεις τά ἐλαττώματά του!...
46. Προφυλάξου καί μήν ἐλέγχεις κανέναν, γιά κανένα πράγμα. Ἡ ἀγάπη δέ θυμώνει, μήτε ἐλέγχει κανέναν μέ πάθος!...
47. Ὅταν δέν ἀπομακρύνεσαι ἀπό τά αἴτια, δίνεις ἀφορμές νά σέ πολεμάει ὁ ἐχθρός. Ἡ μελέτη τῆς Ἀγίας Γραφῆς διώχνει τίς πονηρές μνῆμες!...

Ὁ Νεοφανής Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης (ὁ Ρουμάνος)

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ:Ο 'Αγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης(+5 Αυγούστου 1960) με τα άφθαρτα λείψανα 

 

Γεννήθηκε το 1913 στο νομό Βοτοσανίου της Ρουμανίας. Από μικρός έμεινε ορφανός. Στα 20 του χρόνια, το 1933 μπήκε ως δόκιμος στη μονή Νεαμτς όπου έμεινε τρία χρόνια.

Στις 8 Απριλίου 1936 έγινε η μοναχική κούρα και από Ηλιάς ονομάστηκε Ιωάννης.
Το φθινόπωρο του 1936 επισκέφτηκε τους Αγ. Τόπους και αφού προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο εισήλθε στην αδελφότητα του Αγ. Σάββα όπου ασκήτεψε δέκα χρόνια και απέκτησε το χάρισμα των δακρύων και της αδιάλειπτης προσευχής.
Το 1947 χειροτονήθηκε διάκονος και Ιερέας και έγινε ηγούμενος της Ρουμανικής Σκήτης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου στον Ιορδάνη. Μετά από πέντε χρόνια σκληρής άσκησης αναχώρησε μαζί με τον υποτακτικό του Ιωαννίκιο στο σπήλαιο της Αγ. Άννης στη Χοζέβα, κοντά στη μονή του Αγ. Γεωργίου του Χοζεβίτου.

Ὁ Ὅσιος Ἀνδρόνικος (Λουκα) ἔλεγε συχνά....(12/02/1888- 21/03/1974) Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΟΠΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΓΚΛΙΝΣΚ.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (ΛΟΥΚΑ).ΕΛΕΓΕ ΣΥΧΝΑ….

  Ο πατήρ Ανδρόνικος έλεγε συχνά: “Φοβούμαι τρία πράγματα: Πώς θα πεθάνω, πότε θα πεθάνω και πού θα βρεθώ. Κατάλαβες;” Απάντησα: “Κατάλαβα, μπάτουσκα”. Στο κελί τού πατρός Ανδρονίκου, στον τοίχο, ήταν κρεμασμένος ένας ασπρόμαυρος πίνακας. Εικόνιζε έναν μοναχό, τον θάνατο με την κόσα  και έναν τάφο. Υπήρχε και η επιγραφή:

Δόξα τῇ μακροθυμία Σου Κύριε...

Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης

Ἀπό κάθε γωνιά τῆς γῆς τόσες ἄσχημες ἀναθυμιάσεις ἀνεβαίνουν στό θρόνο Του. Κι ὅμως ὁ Θεός ἀγαπάει , ἀνέχεται, μακροθυμεῖ.
Μέ τόν πόνο, μέ τή δοκιμασία ἐπισκέπτεται τούς ἀνθρώπους, καί ὅσοι ἔχουν καλή διάθεση ὁμολογοῦν τά σφάλματα τούς ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ, χῦνουν δάκρυα, γίνονται ἄλλοι ἄνθρωποι.
Αὐτοί, πού, ἄν τούς γνωρίζαμε λίγα χρόνια πρίν, θά τούς βομβαρδίζαμε μέ τά λόγια μας.

http://orthodoxy-rainbow.blogspot.gr