Ἅπαντες πιστοί, (ζ΄ ὠδή Κανόνος Θεοφανείων), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἅπαντες πιστοί, (ζ΄ ὠδή Κανόνος Θεοφανείων), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 8-1-2018 (κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης,http://hristospanagia3.blogspot.gr/,http://www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ἡ σημασία τῆς προσευχῆς στόν ἀγώνα ἑναντίον τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν.

ΤΗΝ περασμένη φορά σου περιέγραψα την όλη διαδικασία της μεταβάσεως από τον απλό λογισμό στην εμπαθή επιθυμία κι από εκεί στην εφάμαρτη πράξη. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα τόσο αργά όσο φάνηκε από την περιγραφή μου. Συχνά , αν όχι τις περισσότερες φορές, όλες οι φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία. Έτσι, πριν καλά-καλά προλάβει να εμφανιστεί ο λογισμός, τελείται η πράξη. Αυτό συμβαίνει κατεξοχήν στην περίπτωση του προφορικού λόγου. Δεν μπορείς, αλλά και δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις όλα αυτά τα απρόβλεπτα και αλλεπάλληλα περιστατικά. Κάνε μόνο τούτο:

Όταν αντιλαμβάνεσαι μιαν εμπαθή κίνηση, να στρέφεσαι αμέσως εναντίον της με όπλο το θυμό. Πώς θ’ αντιδράσεις, αν ένας κακοποιός σου επιτεθεί και σε χτυπήσει; Θα του ανταποδώσεις το χτύπημα μ’ όλη σου τη δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο ν’ αντιδράς, όταν σου επιτίθεται ένας κακός λογισμός: Να τον χτυπάς με θυμό. Βέβαια, όπως ο κακοποιός δεν το βάζει πάντα στα πόδια μόλις τον χτυπήσεις, έτσι και ο λογισμός δεν φεύγει πάντα μόλις θυμώσεις. Κι αυτό γιατί στον πόλεμο των λογισμών εμπλέκονται συχνά και οι δαίμονες, που, όπως ξέρεις, είναι πείσμονες και ανυποχώρητοι. Όσο κι αν θυμώνεις μαζί τους, δεν κάνουν πίσω. Χρειάζεται, λοιπόν, πέρα από το θυμό, να χρησιμοποιήσεις κι ένα άλλο όπλο εναντίον τους. Ποιο είν’ αυτό;

1)“Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει”, 2)“Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό εἶναι κόλαση”

“Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει”

“Στην κατάσταση πού είναι σήμερα οι άνθρωποι, ό,τι τους λέει ο λογισμός κάνουν. Άλλοι είναι με χάπια, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά… Κάθε τόσο τρεις - τέσσερις ξεκινούν να κάνουν μια καινούρια θρησκεία. Ανάλογα, λίγα γίνονται, εγκλήματα, δυστυχήματα κ.λ.π. Βοηθάει ο Θεός. Ήρθε ένας στο Καλύβι και μου λέει: “Έχεις καμμιά κιθάρα;” Πίνει χασίς, έχει όρεξη να μιλάη - δεν σε ρωτάει αν έχης εσύ όρεξη - θέλει και μια κιθάρα!! Άλλοι βαρέθηκαν την ζωή τους και θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να κάνουν κανένα κακό, για να γίνει σαματάς. Δεν είναι ότι τους περνάει αυτό σαν βλάσφημος λογισμός και τον διώχνουν. Βαρέθηκαν την ζωή τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μου είπε ένας: “Θέλω να με γράψουν οι εφημερίδες ότι είμαι ήρωας”. Οι άλλοι χρησιμοποιούν μερικούς τέτοιους και κάνουν την δουλειά τους. Πάλι καλά, ανάλογα, λίγα γίνονται.

Το καλό είναι πού δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δυό Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνουν πού ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.

Πού θα ήταν ο κόσμος, αν δεν βοηθούσαν!… Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων παίρνει χάπια και είναι σε μια κατάσταση… Άλλος μεθυσμένος, άλλος απογοητευμένος, άλλος ζαλισμένος, άλλος από τους πόνους ξενυχτισμένος.

π. Νικολάι Ραγκόζιν – Ἡ δύναμη τῶν νηστευτῶν τῆς Δευτέρας

Απόσπασμα της συνομιλίας: «Ο πατήρ έδιωχνε δαίμονες».

 

Μια σχετικά γηραιά κυρία γάβγιζε…! Σκεπτόμουν ποιος μπορούσε να γαβγίζει στην εκκλησία; Μετά είδα δύο ανθρώπους που την έφερναν στα μπράτσα τους. Η γυναίκα αντιστεκόταν επειδή είχε πολύ δύναμη μέσα της. 

Ο πατήρ βγήκε και είπε: 

«Αδελφοί και αδελφές, όποιος νηστεύει τη Δευτέρα παρακαλώ ας την παραλάβει». 

Την πήραν δύο γριές, και η δαιμονισμένη τις ακολούθησε χωρίς καμμιά αντίσταση. Ο πατήρ τις σταύρωσε. Ήμουν μακρύτερα. Άκουσα μόνο «Μαρία» και δεν ξέρω τι άλλο, και αυτή άρχισε να ψάλλει μια προσευχή. Είχε αναλάβει.

-Ο δαίμων βγήκε;

Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχη

Από τον Ευεργετινό

Ο μέγας Θεοδόσιος την ανέχεια των φτωχών τη νικούσε με την παροχή των αναγκαίων, αν και αυτά που μπορούσε να δώσει ήταν λιγότερα από όσα θα ήθελε· όπως ακριβώς και όσα θα ήθελε να δώσει ήταν πάντοτε λιγότερα από τη πλουσιοπάροχη δωρεά του Πνεύματος, όπως θα φανεί από τα παρακάτω.

Ενώ λοιπόν είχε τόση συμπόνια για όλους γενικά εκείνους που υπέφεραν από τη φτώχεια, έδειχνε ακόμη περισσότερη προς όσους υπέφεραν περισσότερο, καθώς, μαζί με τη φτώχεια, τους βασάνιζε και κάποια αρρώστια ή αναπηρία, ή ακόμη και η ιερά νόσος, δηλαδή η επιληψία, το πιο βαρύ από όλα. Έτσι λοιπόν γινόταν μάτι για τους τυφλούς, πόδι για τους κουτσούς, ρούχο για τους γυμνούς, στέγη για τους άστεγους, γιατρός για τους άρρωστους, χορηγός, βοηθός, δούλος. Για τους πάντες γινόταν τα πάντα, λόγω της πολλής του φιλανθρωπίας: έπλυνε αίματα, καθάριζε τραύματα, φιλούσε στα χείλη τους λεπρούς, και έτσι, με πολύ σοφό τρόπο, τους παρηγορούσε και τους έπειθε να υπομένουν με ηρεμία τη συμφορά τους. Αν, επομένως, κάποιος τον ονομάσει λιμάνι για όλους, όπως επίσης ιατρείο, καταφύγιο και ταμείο για όλους, θα μιλήσει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια. Γιατί όλοι δέχονταν από αυτόν τη φροντίδα που είχαν ανάγκη· αν έψαχνες εκεί για κανέναν παραμελημένο ή αφρόντιστο λόγω της φτώχειας του, δεν θα έβρισκες κανέναν απολύτως· αντίθετα, ακριβώς για τη φτώχεια και την ασημότητά του, δεχόταν κανείς περισσότερη φροντίδα, αφού και ο Χριστός κρύβεται στους άσημους και, ό,τι κάνουμε σε εκείνους, φανερά θεωρεί ότι το κάνουμε σε αυτόν (Ματθ. 25:40).

Έτσι λοιπόν, εκεί κανέναν δεν έδιωχναν, κανένας δεν έμενε χωρίς να τον προσέξουν και να του δείξουν ευσπλαχνία. Οι αδελφοί μάλιστα που είχαν το σχετικό διακόνημα θυμούνται ότι κάποτε έστρωσαν περισσότερο από εκατό τραπέζια σε μία μέρα. Τετοια λοιπόν ήταν η ανθρώπινη πηγή της ευσπλαχνίας που ανέβλυζε τόσο πλούσια· ποια όμως ήταν η πηγή της ευσπλαχνίας του Θεού; Ήταν πάρα πολύ, ή μάλλον άπειρα ανώτερη, όπως θα φανερώσει η συνέχεια της διήγησης.

«Ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀγάπη καὶ φόβος Θεοῦ, ὑπάρχει κάθε εἶδος ἀταξίας καὶ πονηρίας»

Ἀββᾶς Ναζάριος

Ὅταν βρίσκεσαι μέσα στὸ ναό, νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὸν ἴδιο τὸν οὐρανό, ὅτι στέκεσαι μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ τὶς οὐράνιες δυνάμεις καὶ κάνε ὅτι κάνουν καὶ ἐκεῖνες.
Προσπάθησε ὅσο μπορεῖς νὰ μπαίνεις μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ στὴν ἐκκλησία καὶ ὅσα διαβάζεις καὶ ψάλλεις νὰ τὰ ἐντυπώνεις στὸν νοῦ σου. (Συντριβή, δάκρυα, μετάνοια, Εὐχή, ἀναπνοή.)
Συνειδητοποίησε ἁμαρτωλέ, ὅτι μόνο στὸν ἴδιο τὸ Θεὸ ἀνήκει ἡ κρίση τῆς δημιουργίας Του.

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: «Ἡ πνευματικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου»

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_8.html

«Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον».Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

«Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον».

Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα στην εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ως το τέλος.

 Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα. Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «ἐξῆλθε πρός συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με κατεφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος υιός είπε, «συγχώρησον, Πά­τερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχθηκε στην αγκαλιά Του.

Νά προσεύχεσθε γιά τούς συγγενεῖς σας..

Να προσεύχεσθε για τους συγγενείς σας χωρίς να αγχώνεσθε για τη σωτηρία τους, γιατί έτσι χάνετε την επικοινωνία σας με τον Χριστό και δείχνετε ολιγοπιστία.

Να τα αναθέτετε όλα με εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Άγιος Πορφύριος

http://omothimadon.gr/?p=42150

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 22 Ἰανουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 22 Ἰανουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

22 Ἰανουαρίου. Τιμοθέου ἀποστόλου, Ἀναστασίου ὁσιομάρτυρος τοῦ Πέρσου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἀποστόλου, 22ας Ἰανουαρίου (Β΄ Τιμ. α΄ 3-9).

Β Τιμ. 1,3           Χάριν ἔχω τῷ Θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσί μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας,

Β Τιμ. 1,3                  Ευχαριστώ τον Θεόν, τον οποίον λατρεύω καθώς έχω διδαχθή από τους προγόνους μου με καθαράν συνείδησιν, τον ευχαριστώ, διότι συνεχώς και ακατάπαυστα σε ενθυμούμαι εις τας δεήσεις μου ημέραν και νύκτα.