Ἡ ἀγάπη ὡς κριτήριο γιά τή σωτηρία μας. Κυριακή τῆς Κρίσεως.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀγάπη ὡς κριτήριο γιά τή σωτηρία μας. Κυριακή τῆς Κρίσεως.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 19-2-2017 (Κήρυγμα). Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων

Η ανάσταση των νεκρών 

Ακράδαντη πίστη της Εκκλησίας είναι η ανάσταση των νεκρών, που θα γίνει συγχρόνως με τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».Λέγοντας ανάσταση των νεκρών, εννοούμε την ανάσταση των σωμάτων, αφού οι ψυχές είναι αθάνατες. Κάθε ψυχή, δηλαδή, θα εισέλθει πάλι στο νεκρό σώμα της, που θα ζωοποιηθεί, κι έτσι θα ξανασυγκροτηθεί ολόκληρος ο άνθρωπος.

Πολλές είναι οι αγιογραφικές μαρτυρίες για την ανάσταση των σωμάτων. Ενδεικτικά θ’ αναφέρουμε μερικές. Ο προφήτης Ησαΐας προαναγγέλλει: «Οι νεκροί θ’ αναστηθούν και θα εγερθούν όλοι όσοι βρίσκονται στα μνήματα» (26:19). Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε σε όραμα μια θαυματουργική ανάσταση σωμάτων: Μ’ ένα λόγο του Θεού, πλήθος ξερά οστά, που βρίσκονταν σκόρπια σε μια πεδιάδα, συναρμολογήθηκαν, απέκτησαν νεύρα, σάρκες και δέρμα κι έγιναν τέλεια σώματα- και μ’ άλλον ένα λόγο Του, απέκτησαν ψυχή και αναστήθηκαν και στάθηκαν στα πόδια τους (37:1-10). Το εκπληκτικό όραμα του Προφήτη δείχνει πώς θα γίνει η ανάσταση των νεκρών στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αυτή την ανάσταση, άλλωστε, βεβαιώνουν και προσομοιάζουν οι τρεις αναστάσεις που έκανε ο Ιησούς, δηλαδή της κόρης του Ιαείρου, του γιου της χήρας της Ναΐν και του φίλου Του, Λαζάρου, καθώς και η δική Του ανάσταση, με την οποία νίκησε το κράτος του θανάτου.

Ο Απόστολος Παύλος κάνει πολλές φορές λόγο για την ανάσταση των σωμάτων στις επιστολές του. Στους Θεσσαλονικείς, λ.χ., γράφει: «Ο ίδιος ο Κύριος με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβεί από τον ουρανό και θ’ αναστηθούν πρώτα αυτοί που πέθαναν πιστοί στο Χριστό» (Α’ Θεσ. 4:16). Μετά την ανάστασή τους, τα σώματα θα είναι πνευματικά, άφθαρτα, αθάνατα, αναλλοίωτα, απαλλαγμένα από τις ανάγκες τροφής και ύπνου. Μόνο που τα σώματα των δικαίων θα είναι φωτεινά, καθαρά και δοξασμένα, ενώ των αμαρτωλών ζοφερά, ακάθαρτα και στερημένα από τη θεία δόξα.

Όπως είναι φυσικό, βέβαια, την ανάσταση των νεκρών, την οποία θα ακολουθήσει η τελική Κρίση, αμφισβητούν ή αρνούνται πολλοί. Στους αρνητές της απαντούν, με ομιλίες και πραγματείες τους, οι θεοφόροι πατέρες. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο οποίος, στη ΙΗ’ «Κατήχηση Φωτιζομένων» (κεφ. α’ – κ’), που ακολουθεί σε νεοελληνική απόδοση, με στερεή λογική και με πλήθος παραδειγμάτων από τη ζωή, τη φύση και τη Γραφή, ενισχύει την πίστη μας στην ανάσταση των νεκρών και μας καλεί σε πνευματική προετοιμασία και εγρήγορση.

Η ανάσταση των νεκρών

Ρίζα κάθε καλού έργου είναι η ελπίδα της αναστάσεως. Η προσδοκία της ανταποδόσεως παρακινεί την ψυχή στην αγαθοεργία.

Ὁμιλία Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς γιά τήν ἀλληλοεπίγνωση Πατρός-Ὑιοῦ

ΟΜΙΛΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΓΝΩΣΗ ΠΑΤΡΟΥΣ –ΥΙΟΥ.

εγώ οίδα αυτόν, ότι παρ’ αυτού ειμί κακείνος με απέστειλεν. (Ιωάν. 7:29)

Κάνεις ποτέ δεν τόλμησε να πει ότι γνωρίζει τον Θεό. Πολλοί είπαν απλώς ότι πιστεύουν στον Θεό. Μόνον ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πρόφερε τις λέξεις εγώ οίδα αυτόν. Διευκρίνισε από πού Τον γνωρίζει λέγοντας: ότι παρ’ αυτού ειμί κακείνος με απέστειλεν.Ο πρώτος λόγος, ότι παρ’ αυτού ειμί, μαρτυρεί την αϊδιότητα του Υιού. Ο δεύτερος λόγος, κακείνος με απέστειλεν, μαρτυρεί τη φανέρωση του Υιού εν τω χρόνω, στον υλικό κόσμο, ως απεσταλμένο της Αγίας Τριάδος.

Σ’ εμάς, οι οποίοι πιστεύουμε στον Χριστό, δεν έχει δοθεί η δυνατότητα να γνωρίζουμε τον Πατέρα, καθώς μόνον ο Υιός Του ο Μονογενής Τον γνωρίζει. Σ’ εμάς έχει δοθεί η εντολή να πιστεύουμε. Η αξία μας έγκειται στην πίστη και όχι στη, γνώση. ’Άν όλοι γνωρίζαμε τον Θεό, επειδή Τον είχαμε δει, κανείς από εμάς δεν θά είχε αξία.

"Προσεύχομαι στήν Είκόνα τοῦ Ὑιοῦ μου γιά τήν Ἑλλάδα γιατί θά βρεθεῖ σέ πολύ δύσκολη θέση".

Πρόσφατα στο Εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου στη Καμάριζα Λαυρίου μπήκε μια μαυροφορεμένη γυναίκα να προσευχηθεί. Η νεαρή γυναίκα προσευχόταν θερμά γονατιστή κάτω από την Εικόνα του Χριστού. Πέρασαν δύο ώρες και η γυναίκα συνέχιζε να προσεύχεται. Ο γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης κουρασμένος περίμενε τη μαυροφορεμένη γυναίκα να τελειώσει την προσευχή της για να κλείσει την εκκλησία.

Ὕμνος στούς Ἁγίους Μάρτυρες τῆς Νικομηδείας.Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η πόλη της Νικομήδειας σαν άστρο έλαμπε - η πρωτεύουσα της Ανατολής, σαν τον Αυγερινό.

Αλλά μια μέρα με διαταγή του Διοκλητιανού τέσσερις αξιωματικοί της αυτοκρατορικής φρουράς αποκεφαλίστηκαν.

Οι ανδρείοι Ευσέβιος, Βάσσος, Ευτύχιος και ό θαυμαστός Βασιλίδης έλαβαν τον άφθαρτο στέφανο του μαρτυρίου: αποκεφαλίστηκαν γιά τον Χριστό.

Τότε η Νικομήδεια σκοτείνιασε.

Οι τέσσερις αυτές κεφαλές δεν ήταν το τέλος

αλλά η αρχή του μαρτυρίου,

οι πρώτες δροσοσταλίδες της κομμένης χλόης:

Λόγος Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου σχετικά μέ τήν Δευτέρα Παρουσία

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (Ματθ. κε,31-46)

Λόγος Αγίου Εφραίμ του Σύρου σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία

Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί; Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;

Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.

Θα συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την κτίση του κόσμου, ούτε θα γίνουν σ’ όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε, πώς θ’ αντέξουμε ν’ ακούσουμε τον ήχο εκείνης της σάλπιγγας, που θα ηχήσει στα ουράνια δυνατότερα από κάθε βροντή, για να ξυπνήσει όλους τους νεκρούς, δίκαιους και άδικους;

Τότε τα οστά των νεκρών θα συναρμολογηθούν.Θα προστάξει ο μεγάλος Βασιλιάς, που εξουσιάζει όλη την κτίση, και ευθύς η γη και η θάλασσα θα δώσουν με τρόμο τους νεκρούς τους. Ακόμα κι όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία, όσοι φαγώθηκαν από τα ψάρια ή τα όρνια, όλοι, «εν ριπή οφθαλμού», θα παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Τότε οι ποταμοί και οι πηγές θα εξαφανιστούν, τ’ αστέρια θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, η σελήνη θα χαθεί.

Άγγελοι σταλμένοι από το Θεό θα διασχίζουν την υφήλιο και θα συγκεντρώνουν τους εκλεκτούς από κάθε σημείο της γης. Τότε θ’ αντικρύσουμε «καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν(:νέους ουρανούς και νέα γη)» (Β’ Πέτρ. γ’, 13), σύμφωνα με την υπόσχεση τοῦ Κυρίου.

Πώς θ’ αντέξουμε, όταν θα δούμε να ετοιμάζεται ο φοβερός θρόνος και να προβάλλει ο Σταυρός, που πάνω του θυσιάστηκε εκούσια ο Χριστός για μας; Τότε θα θυμηθούμε και θα κατανοήσουμε τον λόγο του Κυρίου για «τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου(:το σημείο του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. κδ΄30).

Μακάριος, ὅποιος εἶδε τό Φῶς τοῦ κόσμου μέσα του νά ἔχει πάρει Μορφή

  

Μακάριοι, όσοι άναψαν το Φως στην καρδιά τους και το κράτησαν άσβηστο.

Μακάριοι, όσοι υποδέχτηκαν τον Χριστό, το Φως που ήρθε στο σκοτάδι τους, γιατί αυτοί έγιναν Παιδιά του Φωτός και της Μέρας.
  Μακάριοι, όσοι γεύονται τον Άρρητο με το στόμα του νου τους κάθε στιγμή, γιατί αυτοί βρίσκονται στη Μέρα, εκεί θα βαδίσουν με Ομορφιά, ο βίος τους δεν θα χάσει ποτέ τη Χαρά.
  Μακάριοι, όσοι ζουν στο Φως του Χριστού αδιάκοπα, γιατί αυτοί τώρα και στους αιώνες χωρίς τέλος θα είναι αδελφοί και συγκληρονόμοι Του.
  Μακάριοι, όσοι άναψαν το Φως στην καρδιά τους και το κράτησαν άσβηστο, χαρούμενοι αυτοί στην έξοδο του βίου, τον Νυμφίο θα συναντήσουν, μαζί Του θα μπουν στον Νυμφώνα κρατώντας Λαμπάδες.
  Μακάριοι, όσοι για τίποτε απ’ αυτά δεν διστάζουν ή δεν νομίζουν πως είναι λάθος, γιατί αυτοί, κι αν τίποτε απ’ αυτά δεν έχουν, που δεν το εύχομαι, είναι όμως βέβαιο, θα τρέξουν οπωσδήποτε να το αποκτήσουν.
  Μακάριοι, όσοι λαμπρύνονται με το θείο Φως, την ασθένειά τους βλέπουν, την ασχήμια της στολής της ψυχής τους καταλαβαίνουν,γιατί αυτοί συνέχεια θα κλάψουν, με τους ποταμούς των δακρύων τους θα καθαρίσουν τέλεια.

Ὁ Χριστός δέν ἦλθε στή γῆ γιά νά κάνει καλούς ἀνθρώπους, ἀλλά πολίτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν

 Δημήτριος Παναγόπουλος(

Ιεροκήρυκας)

 Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού εἶναι κατά πάντα καλοί ἄνθρωποι, ἀλλά καθόλου Χριστιανοί.

  Οὔτε μυρμῆγκι πειράζουνε, ἀλλά μέ τή ζωή τους, ποδοπατοῦνε τόν Χριστό. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πᾶνε κατευθεῖαν στήν κόλαση καί μάλιστα σέ εἰδική κόλαση.

 Νά ξέρετε, ὅτι ἡ κόλαση εἶναι γεμάτη ἀπό καλούς ἀνθρώπους.

Παλαιές τοιχογραφίες πού ἀπεικονίζουν τήν Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ

Η Υπαπαντή του Χριστού

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 11 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 11 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

11 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Βλασίου Ἱερομάρτυρος, τῶν Ἁγίων δυὸ παίδων καὶ τῶν ἑπτὰ γυναικῶν, εὕρεση λειψάνων Ἁγίου Ζαχαρίου, Θεοδώρας Βασιλίσσης, Βλασίου ἐξ Ἀκαρνανίας, Γαβριὴλ Βασιλέως, Δημητρίου Ὁσίου, Γεωργίου Νεομάρτυρος, Κασσιανοῦ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας


Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Λικινίου (308-323 μ.Χ.). Σπούδασε ἰατρική, ἀλλὰ προσέφερε χωρὶς χρήματα τὶς ὑπηρεσίες του, ὡς φιλανθρωπία, στοὺς πάσχοντες καὶ ἀσθενεῖς. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ βοήθεια χορηγοῦσε δωρεὰν στοὺς ἀσθενεῖς τὰ φάρμακα καὶ τοὺς ἔδινε τὰ ἔξοδα τῆς νοσηλείας τους. Ἡ φιλανθρωπική του δραστηριότητα καλλιεργεῖτο στὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ Ἐκκλησία τὸν δέχθηκε στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ τὸν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Σεβαστείας.
Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Λικινίου, ὁ ἔπαρχος Ἀγρικόλας τὸν συνέβαλε καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια. Οἱ στρατιῶτες, ἀφοῦ τὸν μαστίγωσαν ἀνηλεῶς μὲ ραβδιά, τὸν κρέμασαν ἀπὸ ξύλο καὶ στὴν συνέχεια τὸν ὁδήγησαν δεμένο στὴν φυλακή. Ἔπειτα τὸν ἔριξαν στὸν βυθὸ μιᾶς λίμνης. Ὅμως ὁ Ἅγιος, μὲ τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, διασώθηκε. Ἐξοργισθέντες τότε οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἔτσι, ὁ Ἱερομάρτυς Βλάσιος ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς δόξας τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὸ Μαρτύριό του, τὸ ὁποῖο βρισκόταν κοντὰ στὸ Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου.

11 Φεβρουαρίου. ✝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ. Βλασίου ἱερομάρτυρος. Θεοδώρας βασιλίσσης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. ἀπόκρεω. (Α΄ Κορ. η΄ 8 - θ΄ 2).

Α Κορ. 8,8          βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.

Α Κορ. 8,8                Μαθετε, λοιπόν, όλοι ότι το οιανδήποτε φάγητον και τα ειδωλόθυτα, δεν μας δίδουν ηθικήν αξίαν και δεν μας παρουσιάζουν ως εναρέτους και αρεστούς ενώπιον του Θεού. Διότι ούτε εάν φάγωμεν τα ειδωλόθυτα, με την ορθήν πεποίθησιν ότι αυτά είναι κοινά κρέατα, προχωρούμεν και πλεονάζομεν εις αρετήν ούτε εάν δεν φάγωμεν βραδυπορούμεν και καθυστερούμεν εις αυτήν

Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ μεταπατερική ἀγαπολογία- Περιεχόμενα καί εἰσαγωγή

Σύν Θεῷ καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων ὁλοκληρώθηκε καί κυκλοφορήθηκε τό νέο μας βιβλίο:

ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΑΠΗ Ή ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ; Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπαντᾶ..., 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Σχῆμα 14Χ20,5

Σελίδες: 349, 

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 - Ώρες:11.30-14.30 ἐκτός Τεταρτης, Παρασκευης, Σαββάτου, Κυριακῆς καί μεγάλων ἑορτῶν ἤ στείλτε μήνυμα στό E-mail: Kyria.theotokos@gmail.com . - Τιμή 12 εὐρώ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Περιεχόμενα                                                                   5 Πρόλογος                                                                       7 Εἰσαγωγή                                                                        9 Κεφάλαιο Α' Ἡ ἀσκητική ζωή τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου                       13 Κεφάλαιο Β' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν ἄ­σκηση 33 Κεφάλαιο Γ' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν Πανθρησκεία καί  τήν Νέα Ἐποχή                           47 Κεφάλαιο Δ' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τόν οἰκουμενισμό          85 Κεφάλαιο Ε' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν Νεοορθοδοξία -  Μεταπατερική Θεολογία καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα       Κεφάλαιο ΣΤ'  Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσιου Πορφυρίου γιά  τήν οἰκογένεια καί τήν παιδοποιΐα                                                 267 Κεφάλαιο Ζ' Ἡ διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου Πορ­φυρίου γιά τήν  Νεοορθοδοξη - Μεταπατερική Θεολογία καί ἡ ἀναίρεσή της     303 Ἐπίλογος - Συμπεράσματα                                         327 Βραχυγραφίες                                                             333 Βιβλιογραφία                                                              334 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ὁσίου  Πορφυρίου καί τίς εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου μας Μητροπολίτου Ἐδέσσης,  Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ προχωρήσαμε στήν σύνταξη τῆς παρούσης  ταπεινῆς μελέτης σχετικά μέ τήν ἀσκητική καί βιβλικοπατερική ζωή  καί διδασκαλία τοῦ συγχρόνου πολυχαρισματούχου Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ  Καυσοκαλυβίτου. Πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ μέ αἴσθηση εὐθύνης ἀπέναντι  στόν Ὀρθόδοξο λαό πού κινδυνεύει νά πλανηθεῖ ἀπό τίς  σύγχρονες ἀντιπατερικές διδασκαλίες καί κάνοντας ὑπακοή  σέ ἀγαπητό Πνευματικό ἀδελφό, ἄν καί νιώθουμε τήν ἀναξιότητα  καί ἀνεπάρκειά μας, τολμοῦμε νά γράψουμε ὅσα ἀκολουθοῦν  γιά τόν σύγχρονο μεγάλο Ὅσιο. Στίς ἡμέρες μας, δυστυχῶς, ἐπιχειρεῖται ἀνεντίμως ἀπό  νεοορθόδοξους-μεταπατερικούς καί κατ’ οὐσίαν  ἀντιπατερικούς-ἀντορθόδοξους κληρικούς καί λαϊκούς  νά παρουσιασθεῖ ὁ Ὅσιος ὡς δῆθεν ἀνεκτικός ἀπέναντι στόν ἐρωτισμό,  τίς ἐλεύθερες σχέσεις καί τίς ποικίλες σαρκικές διαστροφές  «ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει ἀγάπη»! Παρεξηγώντας καί παρερμηνεύοντας  κάποια λεγόμενα τοῦ Ὁσίου, προσπαθοῦν νά δικαιώσουν  τίς δικές τους ἀντορθόδοξες καί ἀντιπατερικές θέσεις  περί μή καταπολέμησης τῶν ἡδονῶν καί τῶν παθῶν,  περί ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, περί ἀποδοχῆς τῶν προγαμιαίων σχέσεων  καί τῶν ποικίλων ἠθικῶν διαστροφῶν. Διαδίδουν ὅτι δῆθεν ὁ Ὅσιος  ἄφηνε πλήρη ἐλευθερία, πρίν καί μέσα στόν γάμο, μή ὁμιλώντας  παρά μόνο γιά ἀγάπη. Ἐπίσης, κάποιοι τόν παρουσιάζουν ὡς οἰκουμενιστή,  ἀνεκτικό στόν συγκρητισμό, ἀδιάφορο γενικότερα ὡς πρός τά ἠθικά θέματα  ἤ τά θέματα τῆς πίστεως. Τό πόσο ἀντίθετα μέ τήν ἀλήθεια εἶναι  ὅλα τά ἀνωτέρω, σύν Θεῷ, θά φανερωθεῖ στήν συνέχεια τῆς μελέτης.  Ἡ ὅλη ζωή καί διδασκαλία τοῦ Ὁσίου, πού εἶναι ἀπόλυτα σύμφωνη  μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τό ἀποδεικνύει  σέ κάθε καλοπροαίρετο μελετητή. Ὁ ἀσκητικότατος καί πατερικότατος  Ἅγιος Πορφύριος, «ποιεῖ καί διδάσκει»[1], ἀγαπᾶ ἐν Χριστῷ καί δογματίζει, ἀσκεῖται καί παιδαγωγεῖ ὡς γνήσιος ὀρθόδοξος ἐκκλησιαστικός Πατήρ  «ἑπόμενος» πάντοτε «τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»[2]. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή Του καί τήν εὐλογία Του! [1]                  Πρβλ. Ματθ. 5, 19. [2]           Τελικός ὅρος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος (451 μ.Χ.). ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος ὑπῆρξε ἕνας μεγάλος σύγχρονος, ὀρθοδοξότατος,  διαρκῶς μετανοῶν[1] ἀσκητής, ἕνας καθηγητής τῆς ἐρήμου μέσα στήν «ἔρημο»  τῆς Ὁμόνοιας καί ὄχι μόνο. Στήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς του πορείας ἔζησε  στά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μία ἀπό τίς πιό ἀσκητικές μέχρι σήμερα  περιοχές τῆς Ἀθωνικῆς Μοναχικῆς πολιτείας. Ἐκεῖ διακρίθηκε γιά τήν τέλεια  μετάνοια-ξενιτεία του, γιά τά μεγάλα του ἀσκητικά παλαίσματα, τήν ἄκρα του  ταπείνωση,  γιά τήν χαρούμενη καί τέλεια ὑπακοή του.  Μέ τήν πάνω ἀπό τά συνήθη μέτρα κακοπάθεια ταπείνωσε τό σῶμα του καί,  διά τοῦ σώματος, συνταπείνωσε καί τήν ψυχή του. Μέ τήν ἄκρα, χαρούμενη  καί τέλεια ὑπακοή του ταπείνωσε τήν ὅλη του ὕπαρξη. Ὁ Ὅσιος ὑπέταξε τό θέλημά του   θέλημα τοῦ Θεοῦ καί μηδένισε τό φρόνημά του. Βίωσε τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ.  Ἡ ἄκρα ταπείνωσή του ἕλκυσε ὡς μαγνήτης τήν Θεία Χάρη, ἡ Ὁποία τόν καθάρισε  ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος. Σέ πολύ μικρή ἡλικία μάλιστα ἀξιώθηκε  τοῦ διορατικοῦ χαρίσματος. Στήν συνέχεια, ὁ φιλάνθρωπος Θεός τόν ὁδήγησε στόν κόσμο γιά νά συνεχίσει  τήν μετάνοιά του, τήν ἄσκηση, ἀλλά καί τήν προσφορά του στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ,  τήν Ἐκκλησία. Μετέβη στήν Εὔβοια καί κατόπιν στήν Ἀθήνα, ὅπου διακόνησε  τούς ἀνθρώπους, τά παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέ μεγάλη αὐταπάρνηση καί πολλή  διακριτική ἀγάπη. Διέπρεψε ὡς ἕνας ἐξαγιασμένος Πνευματικός, προπονητής  χιλιάδων συγχρόνων ὀρθοδόξων κληρικῶν καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπολάμβαναν  τά πολλά του Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα. Οἱ μαρτυρίες γιά τήν ἐπιμελημένη του  μετάνοια, τήν ἀσκητικότητα, τήν ἐγκράτεια καί τήν ἀκραιφνή ὀρθόδοξη  διδασκαλία του εἶναι πάρα πολλές καί προέρχονται τόσο ἀπό τόν ἴδιο,  ὅσο καί ἀπό τά πολλά πνευματικά του τέκνα. Ὁ σκοπός τῆς παρούσης ταπεινῆς συγγραφῆς εἶναι τριπλός: α) Ἡ φανέρωση τῆς ὑψηλῆς ἐν μετανοίᾳ πνευματικῆς-ἀσκητικῆς ζωῆς  τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, ἡ ὁποία ἦταν κατά πάντα σύμφωνη μέ τήν Ἁγία Γραφή  καί τούς Ἁγίους Πατέρες. β) Ἡ ἔκθεση τῆς σχετικῆς ἀσκητικῆς βιβλικοπατερικῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου.  Ἡ παρουσίαση τῶν διδαχῶν του γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς μετάνοιας, τῆς ἐγκράτειας,  τῆς κατά Χριστόν ἄσκησης, τῆς ὀρθῆς-ὀρθόδοξης πίστης, τῆς ἀκολούθησης  τῶν Ἁγίων Πατέρων καί γενικότερα τῆς γνώσης καί βίωσης  τῆς βιβλικοπατερικῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως, γ) Ἡ μέ λόγους καί γεγονότα τεκμηριωμένη προβολή τῆς πλήρους ἀντίθεσης  τοῦ Ἁγίου στίς ποικίλες ἀλλοτριωτικές καί αἱρετικές διδασκαλίες, εἴτε αὐτές  ἀφοροῦν στήν ὀρθόδοξη πίστη, εἴτε στήν ὀρθόδοξη ζωή. Ἀναλυτικώτερα, ὁ Ἅγιος, ὅπως σύν Θεῷ θά ἀποδειχθεῖ, ἦταν κάθετα  ἀντίθετος στίς Νεοεποχίτικες διδασκαλίες, στόν Οἰκουμενισμό, στήν Πανθρησκεία  καί στήν κάθε εἴδους νεοορθόδοξη-μεταπατερική διδασκαλία.  Μέ τόν ὅρο μεταπατερική διδασκαλία ἐννοοῦμε τήν διδασκαλία  πού παραθεωρεῖ, ἀμφισβητεῖ, διαστρεβλώνει ἤ καί ἀπορρίπτει  τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας  (Μ. Βασίλειος, ἅγ. Μακάριος Αἰγύπτιος, ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής,  ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, ἅγιοι τῆς Φιλοκαλίας,  ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης κ.λ.π.).  Ἐμφανίζεται ὡς ἕνας «ἐκσυγχρονισμός» τοῦ εὐαγγελίου  καί τῆς πατερικῆς θεολογίας, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι  μία ἀντιπατερική διδασκαλία καί θεολογία. Ἦταν τελείως ἀρνητικός  στήν ἐπιχειρούμενη νομιμοποίηση τῶν προγαμιαίων-ἐλεύθερων σχέσεων  καί στόν ἀναβιούμενο Νικολαϊτισμό. Ἀντιστεκόταν καί ἀποδοκίμαζε τελείως  τήν ὅποια ἀνηθικότητα, τά ποικίλα σαρκικά ἁμαρτήματα καί τίς διαστροφές,  εἴτε αὐτές συνέβαιναν ἐκτός, εἴτε καί ἐντός τοῦ γάμου. Δίδασκε μέ τήν ζωή  καί τόν λόγο του συνεχῶς τήν μετάνοια, τήν Ἐξομολόγηση, τήν σωματική κακοπάθεια,  τήν ἄσκηση γιά ὅλους, τήν νηστεία, τίς γονυκλισίες,  τήν περιφρόνηση τοῦ πονηροῦ καί τόν ἐπαναπροσανατολισμό  ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς πρός τόν Θεό. Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Πατρός, ἄς προχωρήσουμε... [1]                  Πρβλ. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ζ΄ ἔκδοση, 2006 (στό ἑξῆς: Βίος καί Λόγοι, Ζ΄), σελ. 367-380.