Περί τοῦ ἀββᾶ Ἀμμωνίου καί τοῦ ἀββᾶ Βενιαμίν, Λαυσαϊκόν Ἁγ. Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία, Περί τοῦ ἀββᾶ Ἀμμωνίου καί τοῦ ἀββᾶ Βενιαμίν, Λαυσαϊκόν Ἁγ. Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-4-2018, ζωντανή ροή, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Μετάνοια καί Μνήμη θανάτου» Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση δ΄- ε΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Μετάνοια καί Μνήμη θανάτου»

Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση δ΄- ε΄

Ὁμιλία στίς 19-8-2017

Ὑπόθεσις ἐκ τοῦ Εὐεργετινοῦ Δ΄. Εἶναι μία μικρή ὑπόθεσις, πού ἔχει τίτλο «Ὅτι οἱ ἀθενεῖς πρέπει νά ὁδηγοῦνται σιγά-σιγά στά ἔργα τῆς μετανοίας» καί εἶναι ἀπό τό Γεροντικό.

«Ἕνας ἀδελφός ἔπεσε σέ πειρασμό, δηλαδή σέ ἁμαρτία. Τόσο δέ μεγάλη θλίψη δοκίμασε, ὥστε ἐγκατέλειψε καί τόν κανόνα τοῦ Μονάχου. Καί ἐνῶ ἤθελε νά κάνει ἀρχή νά μετανοεῖ, ἠμποδίζετο ἀπό τήν λύπη καί ἔλεγε στόν ἑαυτό του· πῶς θά μπορέσω νά ἀνεύρω τόν ἑαυτό μου, ὅπως ἤμουν κάποτε; Ἀμελῶν δέ καί διστάζων δέν εἶχε τήν δύναμη νά ἀρχίσει τό μοναχικό του ἔργο. Ἐπισκέφθηκε λοιπόν ἕναν Γέροντα καί ἐξομολογήθηκε σ’ αὐτόν ὅσα τοῦ συνέβαιναν. Ό Γέρων, ἀφοῦ ἤκουσε μετά προσοχῆς τά ζητήματα, πού τόν ἔθλιβαν, ἀντί ἀπαντήσεως τοῦ διηγήθηκε τό κατωτέρω παράδειγμα, ὑπό μορφήν διδακτικῆς παραβολῆς: Ἕνας ἄνθρωπος - ἄρχιοε νά λέγει- εἶχε ἕναν ἀγρό.Ἀπό ἀμέλειά του, λοιπόν, ὁ ἀγρός αὐτός ἐχερσώθη καί ἐγέμισε ἀπό ἄγρια χόρτα καί ἀγκάθια. Μετά καιρόν ὁ ἄνθρωπος αὐτός σκέφθηκε νά περιποιηθεῖ τόν ἀγρό του καί νά τόν καλλιεργήσει. Διέταξε, λοιπόν, τόν υἱό του νά πάει νά καθαρίσει τόν ἀγρό. Πράγματι μετέβη ὁ υἱός νά καθαρίσει τόν ἀγρό, μόλις ὅμως τόν εἶδε γεμάτο ἀγκάθια, ἀπογοητεύτηκε καί εἶπε μέσα του· πότε θά μπορέσω νά τά ξερριζώσω ὅλα αὐτά καί νά τόν καθαρίσω; Ξάπλωσε λοιπόν καί ἀποκοιμήθηκε.

Ἀφοῦ ξύπνησε γιά λίγο καί εἶδε πάλι τό πλῆθος τῶν ἀγκαθιῶν, ἐβαρύνθη καί ἔμεινε ξαπλωμένος κατά γῆς. Καί ἄλλοτε μέν κοιμώμενος, ἄλλοτε πάλι στρέφων ἀπό τήν μίαν πλευρά στήν ἄλλη», ἄλλαζε πλευρό ὅπως λέμε, «ὅπως ἡ θύρα περιστρέφεται στήν στρόφιγγά της», στόν μεντεσέ, «κατά τήν παροιμία», ἔτσι λέει στίς Παροιμίες, «ὥσπερ, θύρα, στρέφεται, ἐπί, τοῦ, στρόφιγγος, οὕτως, ὀκνηρός, ἐπί τῆς κλίνης αὐτοῦ. κρύψας ὀκνηρός τήν χεῖρα ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ, οὐ δυνήσεται ἐπενεγκεῖν ἐπί στόμα»¹. Πέρασε ἀρκετές ἡμέρες ἔτσι χωρίς ἐργασία καί μέ ἀμέλεια.

Ἐν τῶ μεταξύ ἔρχεται καί ὁ πατέρας του, νά δεῖ τί ἔκανε στόν ἀγρό. Καθώς λοιπόν τόν βρῆκε ἀργό καί ἀναποφάσιστο, τοῦ λέει:

- Γιατί, παιδί μου, δέν ἔκανες τίποτα μέχρι τώρα;

Τό παιδί ἀπήντησε:

Γέροντας Ἀναστάσιος Κουδουμιανός

  Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος, κατά κόσμο Γεώργιος Λεονταρίδης, γεννήθηκε στον Πανασό Κρήτης, στις 20/7/1927. 'Ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος, καταγόμενος από τη Σελεύκεια της Μικράς Ασίας, με πολλούς συγγενείς στο χωριό Δαμάνια Μονοφατσίου Κρήτης, τόπο εγκατάστασης προσφύγων από τη Σελεύκεια, μετά τη μικρασιατική καταστροφή.

Ή αγράμματη μητέρα του Ελένη καταγόταν από το χωριό Πανασός Καινουργίου Κρήτης, αγαπούσε τον Θεό και την Εκκλησία και αργότερα έγινε Μοναχή με το όνομα Ευγενία. Οι γονείς του Γέροντα είχαν τρία παιδιά, τον Γεώργιο, τη Μαρία και την Κυριακή, η οποία κοιμήθηκε σέ ηλικία 7 ετών. Τά τρία αυτά παιδιά χάσανε νωρίς τον πατέρα τους, σέ δύσκολη εποχή και μεγάλωσαν μέσα σέ δυστυχίες, πείνες, αρρώστιες και ταλαιπωρίες.

π. Ἀντριάν Φαγκατσεάνου - Ὁ γέροντας μέ τίς ἑπτά ζωές!

  ...Επτά φορές πέρασε ο π. Αντριάν Φαγκατσεάνου κοντά από το θάνατο.Την μια απ'αυτές τον θεωρούσαν ήδη νεκρό.Ήταν πέντε ετών, όταν έφευγαν πρόσφυγες από την Μπουκοβίνα.

Ανέβασμενος σε μιά καρότσα μαζί με τους γονείς του και με ότι μπόρεσαν να περισώσουν από το βιός τους, έπαιζε χωρίς να καταλαβαίνει την κρισιμότητα της στιγμής. Κάποια στιγμή τοποδοβολητό των αλόγων του τράβηξε την προσοχή και χωρίς να το καταλάβει έσκυψε και ξαφνικά βρέθηκε κάτω από τις ρόδες:«Χωρίς να το καταλάβω οι ρόδες πέρασαν πάνω από την κοιλιά μου»διηγείται ο π.Αντριάν.

Είχα πεθάνει!Οι γονείς μου τρομαγμένοι διαπίστωσαν ότι δεν αναπνέω.Είχαν βγει τα άντερά μου έξω από την κοιλιά!Η καημένη η μαμά ήταν απελπισμένη. Σταματούσαν οι καρότσες δίπλα μας και οι άλλοι πρόσφυγες την κατηγορούσαν ότι δεν με πρόσεχε.

 

Όλοι της έλεγαν να μην κουβαλάει το πτώμα μαζί της και να το αφήσει στι πρώτο χωριό που θα συναντήσουν για να με κηδέψουν.Το χωριό λεγόνταν Χλινίτσα.Συντετριμμένη από τον πόνο σταμάτησε κοντά στην εκκλησία και επειδή ο ιερέας έλειπε με παρέδωσε σ'έναν διάκονο και πλήρωσε μια γριά για να με ετοιμάσει για την κηδεία.Η μητέρα μου έφυγε για να μη χάσει το κονβόι των προσφύγων.

 

Πράγματι η γριά με ετοίμασε για την κηδεία κατά το έθιμο.

π. Σάββας Ἁγιορείτης: Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό μέ τόν Πατριάρχη Σερβίας ...

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα του Αγιορείτου.

Θυμᾶμαι τόν Πατριάρχη Σερβίας πού πολλοί λέγανε πώς ἦταν ἅγιος ἄνθρωπος. Ἐγώ θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν εἶχε αὐτοκίνητο. Καθόλου, τίποτα… 

Πήγαινε μέ τό λεωφορεῖο, ὅπου ἤθελε νά πάει. Πολύ ἁπλός… Ἤτανε καλοκαίρι, εἶχε καί τόν διάκο μαζί του καί τοῦ λέει, πῶς θά πᾶμε ἐκεῖ; 

Λέει ὁ Πατριάρχης, θά πᾶμε μέ τό λεωφορεῖο. 

Ἦταν ἕνα μέρος τό ὁποῖο περνοῦσε μέσα ἀπό μία παραλία. 

Τοῦ λέει ὁ διάκος, Παναγιώτατε, πῶς θά πᾶμε ἀπό κεῖ πέρα; Οἱ ἄνθρωποι δέν προσέχουνε, μπάνιο κάνουνε, δέν ντύνονται σωστά… 

Προφήτης Ἀβδιοῦ: Θεός τῆς κρίσεως ἤ Θεός τῆς δικαιοσύνης;

 Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού (Οβδιού) είναι το μικρότερο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, αφού αποτελείται μόνο από 21 στίχους [1]. Φυσικά παρά το μέγεθός του, το προφητικό αυτό βιβλίο δεν πρέπει να υποτιμηθεί, αφού πρόκειται για θεόπνευστο κείμενο. 

Στους 21 αυτούς στίχους παρουσιάζεται η έννοια του δίκαιου Θεού. Ο Θεός κυρίαρχος του σύμπαντος ρυθμίζει τα πάντα σύμφωνα με τις βουλές του και κρίνει τον καθένα σύμφωνα με τα έργα του. Ο προφήτης καταφέρνει να μας προσφέρει «πολλά εν ολίγω» (multum in parvo) [2].

 

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού έχει τις ρίζες του στη γέννηση των διδύμων Ιακώβ και Ησαύ. Χαρακτηριστικά το παλαιοδιαθηκικό κείμενο αναφέρει ότι η Ρεβέκκα ήταν στείρα και ο σύζυγός της Ισαάκ προσευχήθηκε στον Κύριο για να αποκτήσουν παιδί. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή του και η Ρεβέκκα έμεινε έγκυος με δίδυμα στην κοιλιά της [3]. Τα παιδιά όμως συγκρούονταν μέσα της και ρώτησε γι’ αυτό τον Κύριο. Ο Θεός της απάντησε: «δύο έθνη εν γαστρί σου εισί, και δύο λαοί εκ της κοιλίας σου διασταλήσονται· και λαός λαού υπερέξει, και ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι» [4]. Η εκπλήρωση των λόγων του Κυρίου ξεκίνησε όταν ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκια στον Ιακώβ [5]. Ο Ησαύ ονομάσθηκε « Εδώμ» [6] που σημαίνει «κόκκινος», πιθανότατα από το κόκκινο χρώμα του ζωμού της φακής με το οποίο αντάλλαξε τα δικαιώματα του πρωτοτόκου. Οι απόγονοι του Ησαύ ονομάσθηκαν εδωμίτες [7]. Εκτός όμως από το όνομά τους, οι εδωμίτες κληρονόμησαν από τον Ησαύ και το μίσος που έτρεφε για τον αδελφό του Ιακώβ, ο οποίος «κατά θείαν κρίσιν» [8] πήρε τα πρωτοτόκια. Όπως λοιπόν ο Ησαύ φθονούσε τον αδελφό του Ιακώβ, έτσι και οι εδωμίτες «φθονοῦντες τοῖς ἐξ’ Ἰακώβ» και «ἐπιβουλαῖς κατ’ αὐτῶν ἐχρῶντο μυρίαις» [9].

 Οι εδωμίτες έδειχναν επανειλημμένως τα εχθρικά τους συναισθήματα και τη μνησικακία τους κατά των Ιουδαίων. Έδειχναν το μίσος τους άλλοτε επιτιθέμενοι κατά των αδελφών τους και άλλοτε συμμαχώντας με τους εκάστοτε εχθρούς των Ιουδαίων. Συνεργάστηκαν με τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ [10] και πανηγύριζαν για τα δεινά των αδελφών τους [11]. Αλλά δεν περιορίσθηκαν εκεί. Έφτασαν στο σημείο να παραδώσουν στους Βαβυλωνίους όσους Ιουδαίους κατάφερναν να διαφύγουν από την αιχμαλωσία και τη σφαγή των εχθρών [12].

Mία ἐκπληκτική ἱστορία τοῦ πατέρα Παύλου GRUZDEV ἀπό τήν αἰώνιο ζωή.

 Μια εκπληκτική ιστορία από τη ζωή του 

πατέρα Παύλου (Gruzdev) ο οποίος πάντα προσευχόταν για εκείνους για τους οποίους δεν υπάρχε κανείς να προσευχηθει για την ψυχή τους πάνω στη γη. 

 

Είχε  δική του, μια ειδική προσευχή: «Θυμήσου , Κύριε, εκείνους που δεν έχουν κανένα να προσευχηθει για αυτούς. ». Και όταν ο πατέρας έκανε μια περίπλοκη επέμβαση στη χοληδόχο κύστη, τότε εκείνη τη στιγμή συνέβη ο θάνατός του. Ξύπνησε στον άλλο κόσμο και είδε πολλούς ανθρώπους να προσεύχονται γι 'αυτόν,  κοντά του συμπεριλαμβανομένων των φίλων του, των ιερέων που ήταν ήδη νεκροί, αλλά ακόμα και πιο ξένων.  -

40ΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΦΟΙΒΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ

 
ΣΥΝ ΘΕῼ ΣΤΙΣ 19-5-2018 ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ 40ΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΦΟΙΒΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ 

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ

3 Μαΐου. Τιμοθέου καί Μαύρας μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Πέμ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι΄ 34 - 43).

Πραξ. 10,34       Ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα αὐτοῦ εἶπεν· ἐπ᾿ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός,

Πραξ. 10,34             Ηνοιξε ο Πετρος το στόμα αυτού και με ευλάβειαν και επισημότητα είπεν· “αλήθεια, καταλαβαίνω τώρα πολύ καλά, ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.

Ὕμνος στόν Ἅγιο Βασίλειο τοῦ Ὄστρογκ.Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

Βασίλειε, Θεάρεστε άγιε, των άλγημάτων θεραπευτή θαυμάσιε: με τη δύναμη τού Χριστού σου, πού βαθιά αγάπησες, ικανώθηκες να ιατρεύεις τις βαρύτερες ασθένειες.

Ακόμη και τώρα, δύνασαι να θεραπεύεις όλους, όσοι σε τιμούν και πιστεύουν ακράδαντα στον Ζώντα Θεό.

Μη παύσεις αρωγός μας να προστρέχεις, ω! δόξα εσύ τού Σερβικού λαού!

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος τοῦ Ὄστρόγκ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Ο άγιος Βασίλειος του Οστρόγκ

Ο Βασίλειος γεννήθηκε στο χωριό Πόποβ της Ερζεγοβίνης από απλούς και θεοσεβούμενους γονείς. Από νέος ήταν έμπλεος αγάπης για την Εκκλησία του Θεού- όταν έφθασε σε ώριμη ηλικία πήγε στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Τρεμπίνγιε, όπου ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα.

Ως μοναχός ο  Βασίλειος έγινε γρήγορα γνωστός για την επιμελή και εξαιρετική ασκητική πολιτεία του. Αναλάμβανε τα πιο βαριά και δύσκολα ασκητικά παλαίσματα. Αργότερα εξελέγη, παρά τη θέλησή του, επίσκοπος Ζαχουμίου και Σκεντερίας.  Ως ιεράρχης έζησε αρχικά στο μοναστήρι Τβέρντος και από εκεί ο καλός ποιμένας ενίσχυε το ποίμνιό του στην Ορθόδοξη πίστη, προστατεύοντας το από τις βιαιότητες των Τούρκων και τις μεθοδείες των Λατίνων.

3 Μαΐου Συναξαριστής. Τιμοθέου καὶ Μαύρας Μαρτύρων, Διοδώρου Μάρτυρος καὶ Ροδοπιανοὺ Ἱερομάρτυρος, Ξενίας Μεγαλομάρτυρος, τῶν Ἁγίων εἴκοσι ἑπτὰ Μαρτύρων, Ἰουβεναλίου Ἐπισκόπου, Μάμαντος Ὁσίου, Φιλίππου Ὁσίου, Μιχαὴλ καὶ Ἀρσενίου Ὁσίων, Πέτρου Ἐπισκόπου Ἄργους, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Λουκᾶ, Οἰκουμενίου Ἐπισκόπου, Θεοδοσίου Ὁσίου, Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου, Γαβριὴλ Μάρτυρος, Ἀχμὲτ Νεομάρτυρος, Παύλου Μάρτυρος, Ἀναστασία καὶ Χριστοδούλου Νεομαρτύρων, Πάμβου Πατριάρχου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν Σπηλαίων

Οἱ Ἅγιοι Τιμόθεος καὶ Μαῦρα οἱ Μάρτυρες
 
Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος καὶ ἡ σύζυγός του Ἁγία Μαῦρα ἦταν μία ἁγιασμένη οἰκογένεια, ποὺ ζοῦσε σὲ κάποιο μικρὸ χωριὸ τῆς Θηβαΐδος, στὴν Αἴγυπτο, κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ξεχώριζε ἀπὸ τοὺς ἄλλους συμπολῖτες του γιὰ τὴν μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὴν ἐπίδοση ποὺ εἶχε στὰ ἱερὰ γράμματα. Τοὺς τὰ διάβαζε στὸ σπίτι του ἢ στὴν ἐκκλησία καὶ ξεδιψοῦσε τὶς ψυχές τους μὲ τὸ ἀθάνατο νερὸ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἐπιβραβεύοντας αὐτὸ τὸ ζῆλο του, ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θηβαΐδος τὸν χειροθέτησε ἀναγνώστη, τοποθετώντας τὸν ἔτσι στὸ προστάδιο τῶν κληρικῶν. Ὅμως, ἀντὶ ἐκείνου τοῦ σταδίου, ἡ Θεία Πρόνοια τὸν εἰσήγαγε σὲ ἕνα ἄλλο. Στὸ ὑψηλότερο ἀπὸ ὅλα, δηλαδὴ στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθά, ποὺ εἶναι στολισμένη ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκεῖνο ἀκριβῶς τὸν καιρό, δὲν εἶχαν περάσει οὔτε εἴκοσι ἡμέρες ποὺ ὁ Τιμόθεος εἶχε νυμφευθεῖ τὴ Μαῦρα, ἐνῷ ὅλοι χαίρονταν γιὰ τὸν ἁρμονικὸ αὐτὸ γάμο, κάποιοι φθονεροὶ χωρικοὶ τοὺς διέβαλαν στὸν εἰδωλολάτρη ἡγεμόνα τῆς Θηβαΐδος, Ἀρριανό. Ὁ Ἀρριανὸς διέταξε τὸν Ἅγιο Τιμόθεο νὰ παρουσιασθεῖ ἐνώπιόν του.