65. Περί ἀναγνώστου συκοφαντηθέντος (ἡ ὐπομονή στή συκοφαντία), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

65. Περί ἀναγνώστου συκοφαντηθέντος (ἡ ὐπομονή στή συκοφαντία), Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 11-10-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πῶς καταλαβαίνουμε ὅτι προοδεύσαμε σέ μία ἀρετή;

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

-ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑ΄. 

Ο καιρός που πρέπει να βάλουµε στην εξάσκησι κάθε αρετής· και περί των σηµείων της προκοπής µας

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-

 Όσον αφορά το χρονικό διάσηµα, το οποίο πρέπει να διαθέτουµε για την εξάσκησι της κάθε αρετής, αυτό δεν πρέπει να το καθορίσουµε εµείς. Γιατί αυτό πρέπει να το κανονίζη κανείς σύµφωνα µε την θέσι του, την ανάγκη του, την πρόοδο που κάνει στην πνευµατική ζωή και σύµφωνα µε την διάκρισι εκείνου του Γέροντα ή του Πνευµατικού που µας καθοδηγεί σ’ αυτήν. Αν όµως δείξουµε επιµέλεια πραγµατική και χρησιµοποιούµε τους τρόπους που είπαµε, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι µέσα σε λίγες εβδοµάδες σηµειώνεται µεγάλη πρόοδος. Σηµείο ότι είχαµε κάποια πρόοδο στην αρετή, είναι η σταθερή συνέχισις του εξασκήσεως στην αρετή. Και αυτό πρέπει να συµβαίνη ακόµη και τον καιρό της σκοτίσεως και στενοχώριας της ψυχής, ακόµη και τον καιρό που θα αφαιρεθούν από εµάς, κατά θεία οικονοµία, οι πνευµατικές χαρές και παρηγοριές.

Πολύ καθαρό σηµείο της προόδου µας είναι και ο πόλεµος που µας κάνει η σάρκα για να προβάλλουµε τα έργα της αρετής. Γιατί, όσο αδυνατίζει ο σαρκικός πόλεµος, πρέπει ν αγνωρίζουµε ότι προκόψαµε στην αρετή. Έτσι όταν δεν αισθανόµαστε πόλεµο ή αποστασία στο αισθητικό και κατώτερο µέρος, ή όταν τύχουν ξαφνικά τα αίτια και οι προσβολές, αυτό είναι σηµείο ότι πετύχαµε στην αρετή.

Αλλά και όταν οι πράξεις µας συνοδεύονται µε µεγαλύτερη προθυµία στην εκτέλεσί τους από πρώτα και υπάρχει και πνευµατική χαρά, τότε µπορούµε περισσότερο να υπολογίσουµε ότι προοδεύσαµε στην αρετή.

Όµως παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν πρέπει να έχουµε την βεβαιότητα ότι αποκτήσαµε τις αρετές ή νικήσαµε εντελώς κάποιο πάθος, µολονότι ύστερα από πολύ καιρό και πολλούς πολέµους δεν αισθανθήκαµε τις κινήσεις του πλέον, διότι εδώ µπορεί να είναι κρυµµένη η πανουργία και η ενέργεια του διαβόλου και της φύσεώς µας που µας εξαπατά.

Ἐπιδιώκετε τήν ἀγάπη (Ἁγίου Νεκταρίου)

 

Αγίου Νεκταρίου

 Επιδιώκετε την αγάπη. Ζητάτε καθημερινά από το Θεό την αγάπη. Μαζί με την αγάπη έρχεται και όλο το πλήθος των αγαθών και των αρετών. Αγαπάτε για ν' αγαπάστε και σεις από τους άλλους. Δώστε στο Θεό όλη σας την καρδιά, ώστε να μένετε στην αγάπη. «Ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ μένει» (Α' Ιωάν. 4,16).

 Οφείλετε να έχετε πολλή προσοχή στις μεταξύ σας σχέσεις και να ευλαβείστε ο ένας τον άλλον ως πρόσωπα ιερά, ως εικόνες του Θεού. Να μην αποβλέπετε ποτέ στο σώμα ή στην ομορφιά του, αλλά στην ψυχή.

  Προσέχετε το αίσθημα της αγάπης, γιατί όταν η καρδιά δεν θερμαίνεται από την καθαρή προσευχή, η αγάπη κινδυνεύει να γίνει σαρκική και αφύσικη- κινδυνεύει να σκοτίσει το νου και να κατακάψει την καρδιά.

Μεγάλο θαῦμα τῆς Παναγίας Βασίλισσας στήν Κύπρο

ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΉΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Μεγάλο θαύμα τελέσθηκε στην Κύπρο. με τς καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνες στην Βοήθεια ενός Καρκινοπαθή από την Λεμεσό.

Ο άνδρας,  ακούγοντας για τα πολλά θαύματα της Παναγίας Βασίλισσας, ζήτησε την βοήθεια της μοναδικής εικόνας της Παναγίας μας που φυλάσσεται στους Αγίους Αναργύρους Καρδίτσας, της Ι.Μ. Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων, και η θεραπεία ήρθε από την Μάνα Ελλάδα.

Η Κα Ελένη από την Κύπρο, ακούγοντας για τα θαύματα της Παναγίας Βασίλισσας τηλεφώνησε στον Εφημέριο του Ναού και τον παρακάλεσε να μνημονεύει τον σύζυγό της, ο οποίος είχε λέμφωμα (Καρκίνο) στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να έχει αφόρητους πόνους.

Έτσι ξεκίνησε ένας αγώνας προσευχής για τον Παναγιώτη, και παράλληλα του εστάλλει λαδάκι από το καντήλι της Παναγίας Βασίλισσας και αγιασμό, καθώς και η εικόνα της, προκειμένου να προσεύχονται στην Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης δια την Σωτηρία και βοήθεια του Παναγιώτη.

«Πάτερ μου τις ευλογίες σας!!

Πόσα μεγάλα Ευχαριστώ σε σας πάτερ Νικόλαε και ΜΕΓΑΛΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ!!!

Λέγομαι Ελένη και ο σύζυγός μου Παναγιώτης. Ο Θεός μας έστειλε και συγκεκριμένα στο σύζυγό μου μεγάλη δοκιμασία. Υπέφερε από λέμφωμα (Καρκίνο) στο κεφάλι για αρκετούς μήνες πόνο… Λέω υπέφερε γιατί μετά από πολλές προσευχές Δόξα το Θεό όλα καλά!!!

π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ: Ὁ Μῦθος περὶ ξένων ἐπιδράσεων σὲ ἔργα τοῦ Ἅγιου Νικοδήμου Ἁγιορείτου

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

Ὁ λόγος γιά τήν χρήση δυτικῶν πηγῶν ἀπό τόν ἃγιο Νικόδημο, παλαιότερα τουλάχιστον, ἦταν εὐρύτατος. Συνεχίζεται δέ καί σήμερα ἀπό ἐκείνους, πού δέν παρακολουθοῦν τήν πορεία τῆς ἐπιστημονικῆς ἒρευνας καί 

ἀγνοοῦν τά νεώτερα πορίσματά της. Ὑπάρχουν ὃμως καί ἐκεῖνοι, πού παρασύρονται ἀπό τήν γλώσσα τοῦ Ἁγίου καί καταλήγουν σέ ἀνέρειστα συμπεράσματα. 

Τό κρίσιμο ὃμως ἐρώτημα σ’ αὐτή τήν προβληματική εἶναι, πῶς ὁ συγγραφέας τοῦ «Συμβουλευτικοῦ Ἐγχειριδίου», τῆς «Νέας Κλίμακος» καί ἐκδότης τῆς «Φιλοκαλίας» ἦταν δυνατόν νά χρησιμοποιεῖ δυτικά πρότυπα. Δυτικές ἐπιδράσεις στόν ἃγιο Νικόδημο δέχθηκε καί ἓνας ἀπό τούς ἐγκυρότερους ἐρευνητές του, ὁ γερμανός ἰησουϊτης Gerhard Podskalky [1], ἀπό τόν ὁποῖο ἒχουν ἐπηρεαστεῖ καί Ἓλληνες συγγραφεῖς.

1. Γίνεται λόγος γιά ἒμμεσες ἐπιδράσεις στόν ἃγιο Νικόδημο, μέ ἀναφορά στά ἒργα του «Ἐξομολογητάριον» (1794) καί «Χρηστοήθεια» (1803)[2]. Στή διάρκεια τῆς δουλείας κυκλοφοροῦσαν διάφορα «Ἐξομολογητάρια» (Ὁδηγός Έξομολόγου καί Ἐξομολογουμένου), Ἑλληνικά καί Ξένα [3]. Στά δεύτερα ἀνῆκαν καί τά μεταφρασμένα ἀπό τά ἰταλικά ἒργα τοῦ Paolo Segneri «Ὁ Μετανοῶν διδασκόμενος» [4] καί «Ὁ Πνευματικός διδασκόμενος»[5], πού θεωρήθηκαν ὡς πηγή τοῦ Νικοδήμου. Ἀναδύεται ὃμως τό κρίσιμο ἐρώτημα: Τὀ «Ἐξομολογητάριον» συνετάχθη μετά τήν ἐνασχόληση τοῦ Νικοδήμου μέ τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου [6], ἂρα σέ κλίμα καθαρά ἡσυχαστικό-φιλοκαλικό, στό ὁποῖο μόνιμα ἐκινεῖτο ὁ Ἃγιος. Γιατί, λοιπόν, νά καταφύγει σέ παπικῆς προελεύσεως πηγές;

2. Γίνεται ὃμως λόγος καί γιά ἂμεσες ἐπιδρἀσεις, σχετικά με τά ἒργα τοῦ Νικοδήμου «Ἀόρατος Πόλεμος» (1795) [7] καί «Γυμνάσματα Πνευματικά» (1800) [8], πού θεωροῦνται ἀντιγραφή ὁμοτίτλων δυτικῶν προτύπων. Ἡ περί ἰταλικῶν προτύπων ἐκδοχή, τά ὁποῖα μάλιστα ἐπέλεξε ὁ ἲδιος ὁ Νικόδημος, ὁδήγησε σέ τερατώδεις ὑποθέσεις στό παρελθόν. Ἡ θέση ὃμως αὐτή ἒχει πιά ξεπεραστεῖ. Αὐτό δέ ὀφείλεται στήν ὁριακή παρέμβαση τοῦ ἒγκριτου ἱστορικοῦ-φιλολόγου κ. Ἐμμανουήλ Φραγκίσκου [9], ὁ ὁποῖος ἐξέτασε ἐκτενῶς τό πρόβλημα, καταλήγοντας στό συμπέρασμα, ὃτι «ἡ σχηματισμένη ὣς τώρα εἰκόνα γιά τή σχέση τοῦ Νικοδήμου Ἁγιορείτη μέ κείμενα τῶν Scupoli καί Pinamonti καί πέρα ἀπό αὐτό, γιά τήν ἐπίδραση τοῦ καθολικισμοῦ στό ἒργο του, ἒρχεται νἀ ἀλλάξει ριζικά. Εἶναι φανερό, ὃτι ἡ σχέση αὐτή ὑπῆρξε τελικά ἒμμεση [10]. Ἀλλά καί τό ἐπίθετο «ἒμμεση» ἒχει τήν ἐξήγησή του.

Στόν ὑπερήφανο καί φθονερό μή μιλᾶς καθόλου ἤ μίλα μέ πολλή προσοχή!

 

Αποφθέγματα Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τους ταπεινούς, όπως τα Σεραφείμ...

Ω αγάπη! Μακάριος είναι εκείνος, που βρήκε εσένα, το λιμάνι κάθε χαράς...

Μη κάνεις φίλους αυτούς που αγαπούν τους γέλωτες και αυτούς που θεατρίζουν τους άλλους.

Σ’ αυτόν, που κατηγορεί τους άλλους, σκυθρώπιαζε!

Στον υπερήφανο και φθονερό μη μιλάς καθόλου ή μίλα με πολλή προσοχή!

Στ’ αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάσαι για τους κακούς και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς περισσότερον και από τους δικαίους...

Δίνε με χαρωπό πρόσωπο την ελεημοσύνη σου και παρηγόρει πάντοτε τους θλιβομένους...

Τη μέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άρρωστο, να βλέπεις τον εαυτό σου σαν μάρτυρα για το Χριστό...

Σ’ όλα σου τα έργα, έχε αγαθή συνείδηση! Η δικαιολογία δεν είναι για τους Χριστιανούς!

Κατηγόρησα κάποιον, είμαι νεκρός κι εγώ και τα έργα μου εκείνη τη μέρα! Κάνε συντροφιά με λεπρούς, παρά με υπερήφανους!

π. Σάββας Ἁγιορείτης - «Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμός;»

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα του Αγιορείτου.

.... Εἶναι λάθος αὐτό, πού λένε κάποιοι σήμερα, ὅτι «δέν πρέπει νά μιλᾶς στούς ἀλλόθρησκους γιά τόν Χριστό, διότι εἶναι φανατισμός αὐτό». 

Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμός; Τό νά πεῖς στούς μουσουλμάνους ὅτι «εἶστε λάθος κύριοι, εἶστε στήν πλάνη, προσκυνᾶτε τόν ἔξω ἀπό ἐδῶ», αὐτό εἶναι φανατισμός; 

Θά πρέπει, λένε κάποιοι, νά τόν ἀφήσεις ὅπως εἶναι, νά μήν θέλεις νά τόν ἀλλάξεις. 

Αὐτά εἶναι τά διδάγματα τῆς νέας ἐποχῆς. Εἶναι ὅμως τελείως λάθος. Αὐτό δέν ἔχει ἀγάπη.

Τότε καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν θά ἔπρεπε νά κηρύξουν στούς εἰδωλολάτρες, γιά νά μήν θεωρηθοῦν φανατικοί, γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τίς ἄλλες θρησκεῖες, γιά νά μήν τούς κατηγορήσουν ὡς φανατικούς, ταλιμπάν, μουτζαχεντίν, κολλημένους, μεσαιωνικούς κ.λ.π., γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τήν διαφορετικότητα τοῦ ἄλλου κ.λ.π.

Καί σάν βρεῖ καρδιά, πού δέν Τοῦ ἐναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της καί τή γεμίζει χαρά

 

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος.

 

 Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά, που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς, που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι. 

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον.

Γιά αὐτούς πού βρίζουν τόν Χριστό μας καί τήν Παναγία μας

 «Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

 

https://paraklisi.blogspot.com/2018/10/blog-post_61.html

24 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ἀρέθα Μεγαλομάρτυρα, Ἡ Ἁγία Γυναίκα μὲ τὸ Βρέφος της, Σεβαστιανῆς, Προκλοὺ Ἀρχιεπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μάρκου, Σωτηρίχου καὶ Οὐαλεντίνου, Ἀκακίου Πρεσβυτέρου, Νέρδωνος, Ἀρεθᾶ ἐν τῷ Σπηλαίω.

Ὁ Ἅγιος Ἀρέθας ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

Ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς πόλης Νέγρας στὴν Αἰθιοπία. Ὅταν ἀσπάσθηκε τὸ χριστιανισμό, διακρινόταν γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὶς πολλές του ἀγαθοεργίες. Κοντά του μαζεύτηκε ἕνας ὅμιλος ἀπὸ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ καθημερινό τους ἔργο εἶχαν τὴν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου.
Ἡ πρόοδος αὐτὴ τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Νέγρας, ἐξήγειρε τὸ φανατισμὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, καὶ συνέλαβαν τὸν Ἀρέθα μὲ τοὺς συνεργάτες του. Ὁ Ἀρέθας ἦταν τότε γέροντας. Οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστης τοῦ συνέστησαν νὰ λυπηθεῖ τὰ γεράματά του καὶ νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε ὁ Ἀρέθας ἔδωσε γενναία ἀπάντηση: «Στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς μου, εἶπε, διέπραξα πολλὰ ἁμαρτήματα.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ καθάρισε ἀπ’ αὐτὰ διὰ τῆς θυσίας Του καὶ μὲ τὴν πίστη μου πρὸς Αὐτόν. Καὶ ἀπὸ ἄνθρωπο ἀπώλειας μὲ ἔκανε κληρονόμο τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ τῆς αἰώνιας ζωῆς. Τώρα μου προσφέρει καὶ ἄλλη τιμή. Μοῦ δίνει τὴν εὐκαιρία, ἀπὸ τὴν σάρκα ἐνὸς γέροντα νὰ προβάλει ἀθλητής, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ ἐλευθερία τοῦ πνεύματος μποροῦν νὰ καταφρονήσουν κάθε ἄνομη ἀπειλὴ καὶ βία καὶ νὰ καταισχύνουν τοὺς δυνατοὺς τῆς γῆς».

By taking the healing method preserved and applied in the monasteries and introducing it in our own homes and souls and apply it in our very lives, we get completely cured, both spiritually and physically.

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/alteration-of-orthodox-tradition.html

By taking the healing method preserved and applied in the monasteries and introducing it in our own homes and souls and apply it in our very lives, we get completely cured, both spiritually and physically.

True psychotherapy, today, is unfortunately preserved and observed (almost exclusively and) only in orthodox monasteries. It may seem hard for many to believe this, but in the Byzantine times, this therapy was implemented also by the laity! Yes, indeed! Many lay people out there were practitioners of Hesychasm, they lived by and acted according to this “medical” treatment. They were, in fact, “hesychasts in the world”. If you read, for example, St. Ephraim the Syrian (4^th century A.D.), you will find him saying that people in the cities were more ascetic than the ones living in the monasteries. So, much to our surprise, lay people were more monastic than monastics!

24 Ὀκτωβρίου. Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. γ΄ 17 - δ΄ 1).

Κολ. 3,17           καὶ πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι᾿ αὐτοῦ.

Κολ. 3,17                   Και κάθε τι, το οποίον πράττετε με τα λόγια σας η με τα έργα σας, τα πάντα να τα κάμνετε εν ονόματι του Κυρίου και προς δόξαν αυτού, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα, ο οποίος τόσον πολύ μας έχει ευεργετήσει και μας ευεργετεί.