ό αἴσθημα τῆς καθολικότητας καί τῆς προσωπικῆς πανυπευθυνότητας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Τό αἴσθημα τῆς καθολικότητας καί τῆς προσωπικῆς πανυπευθυνότητας, 5-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἐξῆλθεν νικῶν καί ἵνα νικήσει» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

 «Ἐξῆλθεν νικῶν καί ἵνα νικήσει» , 5-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Ἡ παραίτηση ἀπό τά δικαιώματά μας χάριν τοῦ μή σκανδαλισμοῦ... Β΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ-Ἡ παραίτηση ἀπό τά νόμιμα δικαιώματά μας χάριν τοῦ μή σκανδαλισμοῦ τῶν ἄλλων Β΄, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς ΙΑ΄ Κυριακῆς, (Α΄ Κορ. Θ΄ 2-12). 5-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου:«Ἄς μάθουμε νά συγχωροῦμε», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 18,23-35]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-8-1992]

(Β267)

Πάντοτε, αγαπητοί μου, στις ανθρώπινες σχέσεις θα υπάρχουν διαφορές. Και πολλές φορές ο ένας θα είναι ο αδικών και ο άλλος ο αδικούμενος. Και ἐν στενῇ και ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ. Και τίθεται το ερώτημα: Το πώς θα μπορούν αυτές οι σχέσεις να αποκαθίστανται, πράγμα πολύ αναγκαίον για την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων. Πώς αλλιώς παρά με την ανεξικακία ή με την αμνησικακία, να μη θυμάται κανείς την κακία του άλλου, που εκφράζονται με την εκ βάθους καρδίας συγχωρητικότητα. Κι αν συμβαίνουν, υποτίθεται, απεριόριστες προστριβές, πόσο μπορεί να ισχύει αυτή η συγχωρητικότητα; Απεριόριστα. Αρκεί φυσικά, ο αδικών, ο πταίων, να ζητά συγνώμη.

Κατά την εβραϊκή αντίληψη, η συγνώμη, έστω και αν εζητείτο, περισσότερο περιορίζετο ωστόσο στις τρεις φορές. Εννοείται την ημέρα. Όχι σε όλη του τη ζωή. Την ημέρα. Και ο Απόστολος Πέτρος κάποτε άκουσε τον Κύριο να λέγει: «᾿Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου». Δηλαδή υποτίθεται ότι τον συγχωρείς. Και όχι μόνον αυτό αλλά τον κερδίζεις κιόλας. Και με μεγαλοψυχία ο απόστολος Πέτρος νόμιζε ότι αν ξεπερνούσε το εβραϊκόν όριον -αυτό το οποίον υπήρχε, δεν ήταν γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη, όχι, υπήρχε ως αντίληψις εις τους Εβραίους, ήτο διδασκαλία των Ραββίνων· ερωτά λοιπόν τον Κύριον: «Κύριε, έως επτά φορές εάν αμαρτήση σε μένα ο αδελφός μου, θα τον συγχωρήσω;». Θα επαναλάβω· την ημέρα 7 φορές. Και ο Κύριος του απαντά: «Όχι επτά φορές, όπως νομίζεις, αλλά έως εβδομηκοντάκις επτά». Δηλαδή εβδομήντα φορές το επτά. Δεν είναι 7*7= 49=490. Αλλά σημαίνει: Είπες επτά; Εγώ σου λέω εβδομήντα φορές το επτά. Είναι έκφρασις που δείχνει το απεριόριστον. Όσες φορές και αν αμαρτήσει ο αδερφός σου, κι έρθει και σου ζητήσει συγνώμη, οφείλεις να τον συγχωρήσεις. Προσέξτε. Οφείλεις να τον συγχωρήσεις.

Συγκλονιστική ἀφήγηση γιά τήν ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.

Συγκλονιστική αφήγηση για την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγ.Νεκταρίου.

Διαβάζουμε,την συγκλονιστικήν αφήγηση του αιωνοβίου Αρχιμανδρίτου Τιμοθέου Καλαμπερίδη, για την Ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου (Α’ Ανακομιδή το έτος 1921, Β’ 1923, Γ’ 1927, Δ’ 1953):

-Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος: Στο Μοναστήρι ήλθα τον Οκτώβριο του 1952, σε ηλικία 55 ετών. Τον επόμενο χρόνο - συγκεκριμένα στις 2 Σεπτεμβρίου 1953 - έγινε η Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου.

Η Ανακομιδή - που αποφασίσθηκε το καλοκαίρι - έγινε αφού σουρούπωσε. Θα ήταν 8 με 9, βραδάκι πιά. Δεν είχαμε ηλεκτρικά. Με τα λούξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω - τριγύρω, με αναμμένες λαμπάδες και κεριά.

Στην αρχή διαβάσθηκε η Ακολουθία. Αφού βγάλαμε τα άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα Λείψανα ήταν το ύφασμα κολλημένο πάνω. Τα καθαρίσαμε. Κάναμε Παννυχίδα και τα τοποθετήσαμε στο Ναό για προσκύνημα. Η ευωδία που χυνόταν ολόγυρα, δεν γίνεται να περιγραφεί! Τι πράγμα ήταν αυτό, καταπληκτικό!

Τα τοποθετήσαμε στην μέση του Ναού. Την Κάρα και τα υπόλοιπα Λείψανα. Βάλαμε και την αρχιερατική μίτρα, την πατερίτσα και τα δικηροτρίκηρα. Περνούσε ο κόσμος και ασπαζόταν με συγκίνηση. Ξέχασα να σου πω, ότι ο Δεσπότης είπε σε μένα και στον π. Αμφιλόχιο Μακρή να φροντίσουμε για τον ευτρεπισμό των Λειψάνων.

Τά δύο μεγάλα ψέματα (ἀπάτες) τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης

Τα δύο μεγάλα ψέματα (απάτες) της Νέας Παγκόσμιας Τάξης

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

Α) Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΙΠΤΑΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ ΟΝΤΩΝ

Από αρχές του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ξεκίνησε μια έντονη απασχόληση ‘’περί ύπαρξης αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων και εξωγήινων όντων’’. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε ψύχωση, ιδιαίτερα στις Η.Π.Α και σε οπαδούς της ‘’ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ’’.

Σχετικά με το θέμα, κυκλοφορούν διάφορα βιβλία με τις πιο απίθανες αφηγήσεις και προβάλλονται διάφορες ταινίες. Γίνονται επίσης διάφορες εκπομπές στα μαζικά μέσα ενημέρωσης όπου προσκα-λούνται διάφοροι επιστήμονες, ερευνητές, συγγραφείς, θεολόγοι, ακόμη και μάρτυρες που ‘’είδαν’’, στις οποίες δεν παρουσιάζονται πειστικά, τεκμηριωμένα στοιχεία.

Είναι λυπηρό που πολλοί άνθρωποι έχουν πέσει θύμα αυτής της παραπλάνησης, αυτού του μεγάλου ψέματος. Σαν χριστιανοί πιστεύουμε ότι ο Θεός μετά τη δημιουργία των αγγέλων, του φυτι-κού και ζωικού βασιλείου στη γη, έπλασε τον άνθρωπο ‘’κατ΄εικόνα και κατ΄ομοίωσή Του’’. Είναι σημαντικό να πιστεύουμε ότι, ο άνθρωπος πλάστηκε από το Δημιουργό Θεό ως το τελειότερο νοήμων ον και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να ζει στις συνθήκες ζωής που υπάρχουν στη γη. Τον αν-θρωπο επίσης, έθεσε ο Θεός ως κυρίαρχο επί της γης και τον προόρισε να ζει επί αυτής.

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου.«Τί ἔχει νά πεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἔλληνες».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Α΄Κορ.9,2-12]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ»

[26-8-1984]

(Β119)

«Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ»[Α΄Κορ.9,2].

Με συγκίνηση, αγαπητοί μου, και παράπονο γράφει ο Απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους στην πρώτη του επιστολή, αλλά και δι’ αυτών των Κορινθίων προς όλους τους Έλληνας, αυτούς τους λόγους που σας είπα. Δηλαδή «εάν σε άλλους πιθανό να μην είμαι απόστολος, αλλά οπωσδήποτε είμαι σε σας απόστολος, σε σας τους Κορινθίους, σε σας τους Έλληνες· είμαι απόστολος. Διότι η δική μου η σφραγίδα, διότι η σφραγίδα της δικής μου αποστολής είσαστε εσείς οι ίδιοι εν Κυρίω».

Έτσι βλέπουμε, αγαπητοί μου, ότι πραγματικά προβάλλεται εδώ ο Απόστολος Παύλος ως ο απόστολος των Ελλήνων. Βεβαίως είναι των εθνών. Εμείς οι Έλληνες ανήκουμε εις τα έθνη. Δεν είμεθα εις τον λαόν του Ισραήλ. Αλλά όμως κατεξοχήν είναι ο απόστολος των Ελλήνων. Με τη στενή σημασία της λέξεως. Διότι τότε, όλη η οικουμένη «Έλληνες» ελέγοντο, αλλά εννοούμε εδώ την ηπειρωτικήν Ελλάδα. Γι' αυτό και έχομε τις επιστολές του δύο προς Κορινθίους, δύο προς Θεσσαλονικείς, και μία προς Φιλιππησίους. Πέντε από τις δέκα τέσσερις επιστολές του αναφέρονται σε Έλληνες, σε ελληνικές πόλεις, δηλαδή ειδικά στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτό για μας είναι μία ξεχωριστή τιμή, αλλά και ταυτοχρόνως μία ξεχωριστή υποχρέωση.

Λέγει λοιπόν ο Απόστολος ότι η σφραγίδα του δικού του έργου είμαστε εμείς. Δηλαδή με άλλα λόγια, εκείνο που θα αποδεικνύει πραγματικά ότι ο Απόστολος ειργάσθη εις τον χώρον της Ελλάδος, είναι η δική μας η χριστιανική πραγματικότητα.

Αλλά τίθεται το ερώτημα: Αυτή η σφραγίδα του Αποστόλου Παύλου, η σφραγίδα του έργου εδώ στον ελληνικόν χώρον, σήμερα, σε εμάς τους Νεοέλληνες, διατηρείται; Εάν δηλαδή ήρχετο σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα, πώς θα μας έβρισκε; Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, διότι μας οδηγεί σε μία αυτοκριτική. Συγκρίνοντας εκείνα που γράφει με εκείνα που εργάστηκε εδώ στον χώρο τον δικό μας, με εκείνο που είμαστε εμείς σήμερα, ίσως θα μας οδηγούσε σε πολύτιμα συμπεράσματα. Πολύ ευφυώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρετήρησε ο Απόστολος Παύλος ότι όταν ήρθε εδώ μας κήρυξε, βλέποντας ότι ζητούσαμε, αναζητούσαμε έναν άγνωστον Θεόν. «Είδα», λέγει, «στους Αθηναίους, γυρίζοντας στην πόλη σας έναν βωμόν αφιερωμένον ‘’τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ’’ και αυτόν τον άγνωστο Θεόν εγώ ήρθα να σας κηρύξω».

62. Εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί ὁ ἕνας μέλος τοῦ ἄλλου (Α΄ Κορ. 12, 26-31), Ἑρμ. Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 5-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

https://youtu.be/1pKYJsvqXjI

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 5-9-2021

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΑ Ματθαίου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφ. ΙΗ΄, εδάφια 23-35

23 Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. 27 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. 29 πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. 30 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον.

31 ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. 35 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

23 Επειδή στη Βασιλεία των Ουρανών το καθήκον να συγχωρούμε όσους μας έχουν φταίξει είναι απεριόριστο, γι’ αυτό μοιάζει η Βασιλεία των Ουρανών με έναν επίγειο βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι και αυλικοί του, στους οποίους είχε αναθέσει τη διαχείριση των φόρων και των εισπράξεών του. 24 Και όταν αυτός άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, του έφεραν έναν χρεώστη, ο οποίος χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, δηλαδή ένα αμύθητο ποσό.

Ὁ κανόνας προσευχῆς τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

Μόλις ξυπνήσετε, νά σταθήτε μπροστά στίς Ιερές εικόνες και νά είπητε τρεις φορές τό «Πάτερ ημών».

Τρεις φορές τό «Θεοτόκε Παρθενε, χαίρε Κεχαριχωμενη Μαρία, ό Κύριος μετά σου ευλογημένη σύ έν γυναιξί καί ευλογημένος ό καρπός τής κοιλίας σου ότι σωτηρα ετεκες των ψυχών ημών».

Καί μία φορά τό «Πιστεύω».

Την ώρα της εργασίας σας, οπουδή­ποτε κι άν έργάζεσθε, νά λέτε χαμηλοφώνως τήν ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν». Άν εργάζωνται κοντά σας καί άλλοι, τότε νά λέτε μέ τόν νού σας μόνο τό «Κύριε, έλεησον».Αυτή ή προσευχή θά γίνεται μέχρι τό γεύμα.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 5-9-2021

https://youtu.be/1pKYJsvqXjI

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 5-9-2021

Ὁ Θεός παραχωρεῖ τήν ἀσθένεια γιά νά ἐξοφλήσουμε ἤ νά ἀποταμιεύσουμε...

Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου. Και όταν κοιτάξεις λίγο τον πόνο του αδελφού σου ελαφρύνεται κατά πολύ και ο δικός σου πόνος. Ο Θεός παραχωρεί την ασθένεια για να εξοφλήσουμε ή να αποταμιεύσουμε. Οι αρρώστιες είναι περαστικές αλλά και πολύ ωφέλιμες. Ο Θεός πάρα πολλές φορές κάνει αυτό που θέλει μέσω των γιατρών. Και αν δεν δίνει πολλές φορές άμεσα την θεραπεία είναι για να ωφεληθεί ο άνθρωπος.

 ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

5 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ζαχαρίου τοῦ προφήτου, πατρὸς Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ια´ ἐπιστ. (Α´ Κορ. θ΄ 2-12).

Α Κορ. 9,2          εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

Α Κορ. 9,2                Εάν, έστω, δι' άλλους ανθρώπους δεν είμαι Απόστολος, αλλά δια σας οπωσδήποτε είμαι. Μαρτυρία και απόδειξις και επίσημος σφραγίς του αποστολικού μου αξιώματος και έργου είσθε σεις με την χάριν του Κυρίου.