π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου ἀπάντηση στήν πλάνη τοῦ «μετανθρώπου»"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 24 Ἀπριλίου 2022]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/04/blog-post_731.html#more

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-4-2022

https://youtu.be/Qo6frSw0NeA

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-4-2022 

Κήρυγμα: Στην Ανάσταση των νεκρών (Ε' μέρος), Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου  27-4-2022, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ π. Ἀριστείδης ἀπό τήν Μικρόπολη Δράμας.

Ο π. Αριστείδης από την Μικρόπολη Δράμας.

.

-Πήγαμε να τον επισκεφτούμε τρεις συμμαθητές λυκείου.

Είχαμε ακούσει πολλά γι' αυτόν.

Κυριακή πρωί βρεθήκαμε στην Θεία Λειτουργία.

Μπήκαμε στη σειρά να πάρουμε αντίδωρο.

Περιμένετε στο τέλος μας είπε.

Σαν τέλειωσε την κατάλυση έτρεξε προς το μέρος μας, μας αγκάλιασε και μας είπε :

"Καλώς τους παπάδες μου !!!!"

Μείναμε ξαφνιασμενοι να τον κοιτάμε.

Πέρασαν χρόνια . Οι δύο από τους τρείς είμαστε ήδη ιερείς. Περιμένουμε και τον τρίτο.

.

Αυτά μου είπε ο πατέρας Νεκτάριος από το Ζυγός της Καβάλας.

.

Είχα την ευλογία να γνωρίσω κι εγώ.

Πέρναγα δύσκολα τότε λόγω ασθενείας ενός πολυαγαπημένου προσώπου.

Δεκάδες άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά

έξι και παραπάνω ώρες για να μπουν κάτω από το πετραχήλι του.

Ερχόταν από Καβάλα , από Δράμα, από Θεσσαλονίκη.

Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΔΩ

Ο μέγας και θαυμαστός αθλητής του Χριστού Γεώργιος ήταν γόνος πλούσιας και υψηλά ιστάμενης οικογένειας της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του, Γερόντιος, εκοιμήθη όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα ετών και η μητέρα του, Πολυχρονία, που είχε ασπασθεί τον χριστιανισμό εν αγνοία του συζύγου της, επέστρεψε στη γενέτειρά της Παλαιστίνη και ανέθρεψε τον νεαρό γιο της με τις ευαγγελικές αρετές. Προικισμένος με εύμορφο παρουσιαστικό, ευφυΐα και τρόπους ευγενικούς, ο Γεώργιος κατατάχθηκε στον στρατό σε ηλικία δεκαοκτώ ετών. Ευαρέστησε τους αξιωματικούς του και σύντομα ανήλθε στο αξίωμα του τριβούνου της αυτοκρατορικής φρουράς και κατόπιν, όπως φαίνεται, σε εκείνου του στρατηλάτου (επάρχου).

Επιστρέφοντας στην Καππαδοκία μετά από μία νικηφόρα εκστρατεία, πέρασε από την περιοχή της Αττάλειας στην Παμφυλία, όπου έσωσε από βέβαιο και αναπόδραστο θάνατο την κόρη του βασιλέα, την οποία είχαν αφήσει βορά σ’ έναν φοβερό δράκοντα, και σκότωσε το θηρίο με την υπερφυσική δύναμη που αντλούσε από την πίστη του. Θαυμάζοντας την ισχύ που χαρίζει ο Χριστός στους πιστούς Του ενάντια στη δύναμη των δαιμόνων, οι ειδωλολάτρες της περιοχής ασπάσθηκαν όλοι τον Χριστιανισμό. Και παρότι δεν αναφέρεται αυτό στα πλέον αρχαία Μαρτύρια, το θαύμα αυτό κατέστη η πλέον γνωστή εικονογραφική παράσταση του αγίου Γεωργίου.

Την εποχή του μεγάλου διωγμού που είχε εξαπολύσει ο Διοκλητιανός (περί το 304), ο αυτοκράτορας συνεκάλεσε στη Νικομήδεια όλους τους επάρχους της Ανατολής για να τους ανακοινώσει τα διατάγματά του κατά των χριστιανών. Ο άγιος Γεώργιος ένιωσε ότι είχε φθάσει η στιγμή να ομολογήσει δημοσίως τον Χριστό. Μοίρασε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς, απελευθέρωσε τους δούλους του και παρουσιάστηκε στην αυλή. Στάθηκε στο μέσον της συνέλευσης και στηλίτευσε τον αυτοκράτορα λέγοντας ότι άδικα σφαγιάζει τους αθώους χριστιανούς.

Η ΒΑΣΙΛΕΊΑ ΤΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ. Πατήρ Εὐσέβιος Βίττης.

Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἐκ διαδοχῆς ἢ ἐκλογῆς ἢ κατακτήσεως βιαίας, ἀλλ ἐξ ἀμέσου καί εἰδικῆς ἀναδείξεως τῆς θείας θελήσεως καί βουλῆς. Ἀλλά καί ἡ φύσις της δέν εἶναι κοσμική. Εἶναι βασιλεία ἐντός τῶν καρδιῶν καί τῶν συνειδήσεων τῶν ἀνθρώπων καί τά πλούτη της εἶναι πνευματικά, αἱ δυνάμεις της πνευματικαί καί πᾶσα ἡ δόξα αὐτῶν ὡσαύτως. Ἀλλά καί τά ὃπλα της εἶναι πνευματικά καί οὐδέποτε χρησιμοποιεῖ κοσμικήν δύναμιν πρός ὑπεράσπισιν καί πρός στερέωσιν ἑαυτῆς, οὒτε διεξάγεται κατά τρόπον ἐπιβλαβῆ εἰς τούς ἡγεμόνας καί τάς βασιλείας τοῦ κόσμου.

Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τρίτη (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η αγία και Μεγάλη Τρίτη μας προετοιμάζει για την είσοδο στον νυμφώνα του Σωτήρος με τις δύο παραβολές: την παραβολή των Δέκα Παρθένων και των Ταλάντων. Η πρώτη παρομοιάζει την είσοδο στην αιώνια ζωή μ’ ένα γάμο. Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος, ο οποίος μας καλεί όλους στο συμπόσιο του γάμου, όπως ψάλλει ο όρθρος αυτής της ημέρας.

«Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ὁ συγκαλέσας ἡμᾶς πρὸς ἑστίασιν πνευματικὴν τοῦ Νυμφῶνος σου, τὴν δυσείμονά μου μορφὴν τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον…καὶ στολὴν δόξης κοσμήσας τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρὸν ἀνάδειξον, τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος».

Το μυστήριον του γάμου είναι μέγα, λέγει ο Απόστολος Παύλος, αλλά στον Χριστό και στην Εκκλησία. Με την ένωση δια του γάμου πραγματοποιείται, κατά ένα ατελή τρόπο, η επιθυμία του ανθρώπου για την αιωνιότητα. Με τους απογόνους του ο άνθρωπος παρατείνει τα όρια της επί γης παρουσίας του. Ο επίγειος γάμος ακόμη, είναι μία ξεθωριασμένη εικόνα της ανεκφράστου χαράς όταν είναι μαζί με τον Νυμφίο Χριστό. Η ένωσις μ’ Αυτόν είναι αιώνια και η χαρά ατέρμονη.

Αλλά για να μπορέσει ο άνθρωπος να εισέλθει με τον Νυμφίο Χριστό, πρέπει να εκπληρώσει ορισμένους όρους που αναφέρονται στην παραβολή των Δέκα Παρθένων. Επαγρύπνησις, παρθενία και έλαιο για τις λαμπάδες. Για την εγρήγορση και καθαρότητα μας ομίλησε η αγία και Μεγάλη Δευτέρα. Τώρα θα επιμείνουμε κυρίως επάνω στο έλαιο, ως προϋπόθεση εισόδου στον νυμφώνα του Κυρίου.

Είναι αλήθεια ότι όλες οι νέες ήσαν παρθένες. Όλες αγρυπνούσαν περιμένοντας τον Νυμφίο. Όμως πέντε απ’ αυτές, επειδή είχαν αρκετό λάδι για τα φανάρια τους, ονομάσθηκαν φρόνιμες, σοφές και εισήλθαν στον νυμφικό θάλαμο μαζί με τον Νυμφίο. Οι άλλες πέντε, επειδή δεν εφρόντισαν ν’ αγοράσουν εγκαίρως, έχασαν τους κόπους της παρθενίας και αγρυπνίας και έμειναν έξω από τον νυμφώνα, γι’ αυτό και εκλήθησαν μωρές. Το λάδι λοιπόν, είναι η λυδία λίθος. Τι μυστήρια άραγε κρύβει το λάδι για τα καντήλια των παρθένων;

Η παρθενία είναι ακριβός θησαυρός ενώπιον του Θεού. Ο Χριστός Σωτήρ γεννήθηκε από Παρθένο και έζησε ζωή παρθενική. Ο Πρόδρομος Ιωάννης και Βαπτιστής, καθώς και ο μαθητής του Ιωάννης ο Ευαγγελιστής ήσαν παρθένοι. Στην αιώνια ζωή ο θρόνος Του θα περιστοιχίζεται από παρθένους. Η Παραβολή των Δέκα Παρθένων όμως, ωσάν να θέλει να μας ειπεί ότι η παρθενία μόνη της δεν είναι επαρκής για την σωτηρία. Οι μωρές παρθένες, παρότι ήσαν παρθένες, δεν εισήλθαν μαζί με τον Νυμφίο στον νυμφικό οίκο. Οι άγιοι Πατέρες εξηγούν ότι το λάδι για τα φανάρια των παρθένων είναι η ελεημοσύνη, πράγμα που σημαίνει ότι η παρθενία για να είναι μέσον σωτηρίας, πρέπει να είναι ενωμένη με την ελεημοσύνη.

«Μεγάλες είναι οι πτέρυγες της ελεημοσύνης, λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Διαπερνούν τον αιθέρα, φθάνουν στην σελήνη, στον ήλιο, στους ουράνιους χορούς και σταματούν μπροστά στον θρόνο του Θεού. Οποιαδήποτε αμαρτήματα κι αν κάνεις, η ελεημοσύνη είναι βαρύτερη απ’ αυτά».

Η παρθενία είναι ένα έργο τόσο μεγάλο, ώστε ούτε ένας σχεδόν από τους προ Χριστού δεν ημπόρεσαν να την φυλάξουν. Ούτε ο Νώε, ούτε ο Αβραάμ, ούτε ο Ιωσήφ. Η παρθενία και η περιφρόνησις του θανάτου είναι οι δυσκολότερες αρετές.

Μόνο από την εποχή του Χριστού ανθίζει μέσα στην Εκκλησία το άνθος της παρθενίας. Και παρά την σπουδαιότητά της, οι πέντε εκ των δέκα παρθένων, χωρίς την ελεημοσύνη, εξεδιώχθησαν. Η παρθενία είναι το πυρ, ενώ το λάδι είναι η ελεημοσύνη. Όπως η φωτιά, εάν δεν έχει καύσιμη ύλη, δεν ανάπτει και σβήνει, έτσι και η παρθενία, εάν δεν είναι ενωμένη με την ελεημοσύνη, χάνει την αξία της και καταστρέφεται. (Ομιλία του αγίου Χρυσοστόμου, περί μετανοίας).

Ποιος είναι ο σκοπός ενώσεως αυτών των δύο αρετών; Οι άγιοι Πατέρες διακρίνουν στο ένα γεγονός δύο μέρη: Το σώμα ή την ορατή μορφή του έργου και την ψυχή ή τον σκοπό για τον οποίον γίνεται το έργο. Αυτό το οποίο κάνει ένα έργο να είναι καλό ή κακό, είναι ο σκοπός και όχι η μορφή ή ο τύπος του έργου· διότι ο διάβολος «ψεύστης ἐστίν ἐξ ἀρχῆς καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ» (Ιωάν. 8, 44), πάντοτε κρύβει την αμαρτία με τον τύπο της αρετής. Πολλές φορές η μορφή, τόσο της αρετής, όσο και της αμαρτίας μπορεί να είναι η ίδια, ενώ ο σκοπός τους διαφέρει ριζικά. Ο σκοπός για κάθε καλό έργο είναι ο Θεός, ενώ για την αμαρτία είναι ο θάνατος. Γι’ αυτό η πράξις, για να είναι θεοφιλής, έχει ανάγκη μιας εγγυήσεως, ότι ο σκοπός της δηλαδή, οδηγεί στον Θεό. Αυτή την εγγύηση την έβαλε ο Θεός στον πλησίον μας: «Ἀμήν, λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματ. 25, 40) θα μας ειπεί ο Κύριος. Γι’ αυτό κάθε ενάρετο έργο λαμβάνει την αξία του από την συμπεριφορά μας που έχουμε προς τον πλησίον μας. Η ελεημοσύνη είναι ένα έργο αγάπης ενώπιον των συνανθρώπων μας. Είναι συνεπώς το πιστοποιητικό εγγυήσεως της αρετής μας, ότι δηλαδή, είναι καλό έργο και οδηγεί στον Θεό. Στην φοβερή Κρίση ο Θεός θα ελέγξει μόνο το πιστοποιητικό και ο έλεγχος θα είναι λεπτομερής. Κάθε αγαθό έργο, χωρίς αυτή την εγγύηση, δεν είναι σωτήριο. Γι’ αυτό, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει ότι «κάθε άσκησις που δεν έχει αγάπη, είναι ξένη προς τον Θεό».

Τον σκοπό αυτής της Παραβολής κατά το τέλος της Μεγάλης Νηστείας δεν είναι δύσκολο να τον κατανοήσουμε. Κατά την διέλευση της νηστείας ο άνθρωπος είναι πιο προσεκτικός και νηφάλιος στα σωματικά του έργα: στην νηστεία, στην μετάνοια, στην εργασία κλπ., τα οποία, όταν γίνονται σωστά, επιφέρουν μία εκλέπτυνση στο σώμα, στην ψυχική καθαρότητα και παρθενία, επειδή η παρθενία η οποία, ορθώς νοουμένη, είναι μία σύνθεσις και αρμονία όλων των σωματικών αρετών. Η ελεημοσύνη όμως, ως αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, αντανακλά ιδιαίτερα το εσωτερικό βάθος των αρετών, τον σκοπό τους. Η αληθινή αρετή πρέπει να ενώνει και τα δύο: οι σωματικοί κόποι πρέπει να ενώνονται με τις ψυχικές αρετές. Η παρθενία πρέπει να στολίζεται με την ελεημοσύνη· αλλιώς δεν προξενεί την σωτηρία.

Οι μωρές Παρθένες είναι ο «τύπος» αυτών των ασκήσεων που δεν σώζουν. Οι κόποι γίνονται μόνο γι’ αυτές τις Παρθένες και όχι για τον Θεό. Γι’ αυτό είναι μωρές και ασύνετες, διότι είναι αφροσύνη να περάσεις μία κοπιαστική και ασκητική ζωή και στο τέλος να ριφθείς στο αιώνιο πυρ.

Το μεγάλο μάθημα που πρέπει να κρατήσουμε στον νου μας από την Παραβολή των Δέκα Παρθένων είναι αυτό· ότι η σωτηρία δεν κερδίζεται μόνο με προσωπική άσκηση και με τον προσωπικό αγώνα. Αυτή (η άσκηση) είναι αναγκαία, αλλά το ήμισυ της όλης αξίας. Χρειάζεται και το άλλο ήμισυ, που είναι και πολυτιμότερο: τα έργα της αγάπης προς τον πλησίον.

Υπάρχει ακόμη και ένας άλλος λόγος αναμνήσεως αυτής της Παραβολής την παρούσα ημέρα. Η εβδομάδα των Αγίων Παθών μας φανερώνει με πολύ δυνατό τρόπο την μεγάλη αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους. Στον Μυστικό Δείπνο Αυτός ο ίδιος μας καλεί να πλησιάσουμε «μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης», και όλοι οι Χριστιανοί λαχταρούν και ετοιμάζονται να γευθούν «ξενίας δεσποτικῆς καὶ ἀθανάτου τραπέζης». Για ν’ αξιωθούμε να συμμετάσχουμε σ’ αυτή την τράπεζα, η ετοιμασία μας για την αγία Ανάσταση πρέπει να περιστεφθεί απ’ αυτά τα δύο: από την παρθενία (ή αγνεία) και την ελεημοσύνη, ή, με άλλα λόγια, από την προσωπική μας αγνότητα και την αγάπη μας προς τον πλησίον.

Η άλλη παραβολή, των Ταλάντων, οδηγεί την προσοχή μας στο καθήκον που έχουμε να ζούμε ενάρετα. Ο Σωτήρ μας προστάζει πάντοτε: «Γίνεσθε ἅγιοι, ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμι». Ο άνθρωπος έχει ήδη το χάρισμα της αγιοσύνης από το άγιο Βάπτισμα. Έλαβε από τον Δεσπότη Χριστό το τάλαντο, το οποίο πρέπει με επιμέλεια να πολλαπλασιάσει, επιτελώντας τα θεία έργα, για τα οποία έλαβε την πνευματική δύναμη. «…ἕκαστος πολυπλασιάσωμεν τό τῆς χάριτος τάλαντον, -μας προτρέπει η ακολουθία του όρθρου- Ὁ μέν σοφίαν κομιείτω δι᾿ ἔργων ἀγαθῶν… κοινωνείτω δὲ τοῦ λόγου πιστὸς τῷ ἀμυήτῳ, καὶ σκορπιζέτω τὸν πλοῦτον πένησιν ἄλλος. Οὕτω γὰρ τὸ δάνειον πολυπλασιάσομεν καὶ ὡς οἰκονόμοι πιστοὶ τῆς Χάριτος, δεσποτικῆς χαρᾶς ἀξιωθῶμεν…».

Η παραβολή μας δείχνει ακόμη ότι τον πολλαπλασιασμό του ταλάντου δεν τον κάνει ο άνθρωπος μόνος του, αλλά μέσω των άλλων, ή μέσω του τραπεζίτου, το οποίον μνημονεύει ο Κύριος στο Ματθ. 25, 27): «Ἔδει οὖν σὲ βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἄν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ». Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι μας το λέγει το Δοξαστικό των Αίνων της ημέρας: «Ἰδοὺ σοι τὸ τάλαντον, ὁ Δεσπότης ἐμπιστεύει, ψυχή μου. Φόβῳ δέξαι τὸ χάρισμα, δάνεισαι τῷ δεδωκότι, διάδος πτωχοῖς, καὶ κτῆσαι φίλον τὸν Κύριον, ἵνα στῇς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, ὅταν ἔλθῃ ἐν δόξῃ…».

Στους πτωχούς λοιπόν και στα πρόσωπα αυτών είναι ο ίδιος ο Κύριος, διότι, όποιος δίνει στους πτωχούς δανείζει τον Χριστό.

(Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε, “Οι Πύλες της Μετανοίας – Στοχασμοί στο Τριώδιο”, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη, 2003)

(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiosthomas.gr)

https://alopsis.gr/η-αγία-και-μεγάλη-τρίτη-γέροντας-πετρώ/

27 Ἀπριλίου. † Τετάρτη τῆς διακαινησίμου. Συμεὼν ἐπισκόπου Ἰεροσολύμων, συγγενοῦς τοῦ Κυρίου, ἱερομάρτυρος (†107). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τετ. διακαινησίμου (Πρξ. β΄ 22-38).

Πραξ. 2,22         Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, ἀκούσατε τοὺς λόγους τούτους. Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον, ἄνδρα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἀποδεδειγμένον εἰς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις οἷς ἐποίησε δι᾿ αὐτοῦ ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν, καθὼς καὶ αὐτοὶ οἴδατε,

Πραξ. 2,22               Ανδρες Ισραηλίται, ακούστε με προσοχήν τους λόγους αυτούς, που θα σας πω· Τον Ιησούν τον Ναζωραίον, ο οποίος απεδείχθη και εμαρτυρήθη εις σας από τον ίδιον τον Θεόν με υπερφυσικάς δυνάμεις και καταπληκτικά θαύματα και υπερφυσικά σημεία, που δι' αυτού έκαμε ανάμεσα εις όλους σας ο Θεός, όπως άλωστε και σεις οι ίδιοι καλά γνωρίζετε,

Ἀπό τά ἀπομνημονεύματα μητέρας Παρασκευῆς γιά τόν Μοναχο Γαβριήλ.

Μια μέρα ήρθε μια κοπέλα στον Γέροντα Γαβριήλ και είπε ότι είχαν συνεχείς καβγάδες και σκάνδαλα στο σπίτι τους και ο αδελφός του είχε φύγει από το σπίτι.

«Ο γέροντας πήγε αμέσως στο σπίτι μας. Μπήκαν μέσα και είδαν ότι ο αδερφός ήταν ήδη στο σπίτι.

«Κάποια δύναμη με έκανε να επιστρέψω», είπε ο αδελφός.

Ο π. Γαβριήλ ανέβηκε στις εικόνες και άρχισε να προσεύχεται. Είδα πώς η εικόνα της Μητέρας του Θεού φωτίστηκε με ένα λαμπερό φως, φωτίζοντας το πρόσωπο του γέροντα.

Πόσο ὅμορφα τά ἔχει κάνει ὅλα ὁ Θεός! Βλέπεις κάτι παρδαλά γατάκια!

Πόσο όμορφα τα έχει κάνει όλα ο Θεός! Βλέπεις κάτι παρδαλά γατάκια! Τί όμορφα επανωφοράκια έχουν! Να ζηλεύουμε εμείς οι άνθρωποι τα επανωφόρια από τα ζώα! Ούτε βασίλισσα δεν φόρεσε τέτοιο επανωφόρι!... Όπου και να γυρίσης, θα δής την σοφία του Θεού. Παλιά που ήταν όλα φυσικά, πόσο όμορφα ήταν! Νά, ο πετεινός, όταν φωνάζη, δεν είναι ότι φωνάζει για τον καιρό.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 27-4-2022

https://youtu.be/Mdgf8lhiIWE
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 27-4-2022

Οἱ μόνοι σύντροφοι τῆς ψυχῆς στόν ἄλλο κόσμο εἶναι τά ἔργα τοῦ ἀνθρώπου...

Οι μόνοι σύντροφοι της ψυχής στον άλλο κόσμο είναι τα έργα του ανθρώπου, είτε καλά είτε κακά είναι αυτά. Όλα τα άλλα, που του ήταν προσφιλή και πολύτιμα, τον εγκαταλείπουν και φεύγουν μακριά του. Μόνον τα έργα του, όλα μέχρι και το τελευταίο, τον συνοδεύουν από την έξοδο απ’ αυτήν τη ζωή.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/04/blog-post_83.html