Οἱ πολεμικές τέχνες εἶναι δαιμονικές τέχνες - Νά ἐπιδιώκουμε οὐράνια προστασία καί ὄχι αὐτονομημένη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἀφοπλίζουν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν θὰ λογοδοτήσουν;»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ἀφοπλίζουν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν θὰ λογοδοτήσουν;», Κυριακή 14 Ἰουlίου 2024.


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/07/blog-post_30.html

. Ὅποιος γεύθηκε τά οὐράνια καταφρονεῖ τά γήινα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μδ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

. Ὅποιος γεύθηκε τά οὐράνια καταφρονεῖ τά γήινα, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μδ'), Φιλοκαλία τόμος Α',

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-7-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ἡ συνείδηση μᾶς βοηθάει νά καταλάβουμε ὅτι ὑπάρχει Θεός Δημιουργός, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Οἱ μάρτυρες στά χρόνια τοῦ ἀντίχριστου θά εἶναι οἱ πιό μεγάλοι ἀπό ὅλους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Μνήμη ἁγίου ἱερομάρτυρα Μεθοδίου, ἐπισκόπου Λάμπης Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Μια ιστορική στιγμή είναι φέτος (2024) για τη μνήμη αγίου ιερομάρτυρα Μεθοδίου, επισκόπου Λάμπης, η οποία τιμάται με αρχιερατική λειτουργία στις 9 Ιουλίου στην ιερά μονή Ασωμάτων, στην καρδιά της επαρχίας Αμαρίου.

Για πρώτη φορά φέτος ο άγιος θα γιορταστεί, όχι σε ένα ερειπωμένο μοναστήρι χωρίς μοναχούς, αλλά σε ένα αναστημένο μοναστήρι, ζωντανό ξανά, αφού πριν από λίγες εβδομάδες είχαμε τη χαρά να εγκατασταθεί εκεί, με την ευλογία του Μητροπολίτη Λάμπης Ειρηναίου, μια νέα (γυναικεία) μοναστική αδελφότητα. Έτσι η ιερά μονή Ασωμάτων αποτελεί το μοναδικό εν λειτουργία μοναστήρι του δήμου Αμαρίου και το Αμάρι έχει πάλι το μοναστήρι του!

Ο άγιος Μεθόδιος, κατά το επίθετο Σιλιγάρδος, με καταγωγή από το χωριό Βιζάρι, δολοφονήθηκε άγρια από τους Τούρκους στις 9 Ιουλίου 1793 στο σπίτι της αδελφής του, στο κοντινό χωριό Νευς Αμάρι. Οι Τούρκοι τον μισούσαν, γιατί προστάτευε όσο μπορούσε την επαρχία του από τις βαρβαρότητες και τις αυθαιρεσίες τους.

Ἀπὸ τὴν φύση μετεφέρετο εἰς τὰ ὑπὲρ φύσιν. Στὰ δημιουργήματα ἔβλεπε τὸν Δημιουργό...»(Όσιος Ἀμφιλόχιος)

Ο Άγιος Αμφιλόχιος με το σταυροφόρο πρωτογιό του: Το ευλογημένο Πεύκο του.(πηγή)

Στο πρόσωπο του αγίου Αμφιλοχίου αυτή η αγάπη για το φυσικό περιβάλλον εκφράστηκε κυρίως με την αγάπη του και τη φροντίδα του για τα δέντρα και κυρίως τα πεύκα . Είναι ο πρώτος που έκανε μια σοβαρή προσπάθεια δεντροφύτευσης της άνυδρης γης της Πάτμου, γεγονός που αρχικά προκάλεσε τους χλευασμούς των κατοίκων, οι οποίοι θεωρούσαν το εγχείρημά του μάταιο στη συνέχεια όμως «…άλλαξαν γνώμη και οι ίδιοι επωνόμασαν τα πεύκα “Αμφιλοχίες” για να θυμούνται ότι ο πρώτος που έφερε τα δέντρα αυτά στην Πάτμο ήταν ο Μοναχός Αμφιλόχιος»

~ ~ ~

Τα πεύκα είχαν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του, αλλά προστάτευε και αγαπούσε κάθε τι στη φύση. Καλλιεργούσε κήπους, ελιές, αμπελώνες, συκιές. Φύτευε και πότιζε με τα ίδια του τα χέρια. Τα λιγοστά του χρήματα τα διέθετε για την καλλιέργεια της γης

Ἔγγραφο τῆς ΠΕΘ πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας σχετικὰ μὲ τὸ Πρόβλημα τῆς μή-διδασκαλίας τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο

Τoν Αξιότιμον Υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού κ. Κυριάκο Πιερρακάκη

Κοιν.:

1. Την Αξιότιμη Υφυπουργό Παιδείας κ. Ζέττα Μακρή

2. Γενική Γραμματεία Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

3. Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και

4. Άπαντες τους Αρχιερείς της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΘΕΜΑ: Το Πρόβλημα της μη-διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο

Με την υπ’ Αριθ. Πρωτ. 58/25.4.2024 επιστολή της, η Συνοδική Επιτροπή Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενεργώντας καθηκόντως, μας πληροφόρησε για την με Αριθ. Πρωτ. ΦΕΣΕ 2542/ΒΧ/41969/Δ1/22.4.2024 απάντηση του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού και συγκεκριμένα της Γενικής Γραμματείας Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής, στην υπ΄ Αριθ. Πρωτ. 940/746/4.4.2024 Επιστολή της Ιεράς Συνόδου περί της πλημμελούς διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία, σύμφωνα και με την υπ΄ Αριθ. Πρωτ. 46/29.2.2024 επιστολή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία η Ένωσή μας, παρακαλούσε όπως η Ιερά Σύνοδος διαβιβάσει προς το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού το αίτημα για το διορισμό Θεολόγων Καθηγητών στα Δημοτικά Σχολεία.

Ομολογουμένως, η απάντηση του Υπουργείου προς την Ιερά Σύνοδο και κατ΄ επέκταση προς το αίτημα της Ενώσεώς μας, για το επίμαχο θέμα της μη-διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο, δεν ικανοποιεί, διότι, σ’ αυτήν, διαφαίνεται μία τυπολογική και όχι ουσιαστική προσέγγιση του ζητήματος, καθώς, δείχνει να παραθεωρείται το γεγονός ότι κάποιοι δάσκαλοι στα Δημοτικά, παίρνουν μεν τις ώρες των Θρησκευτικών, αλλά ακυρώνουν ουσιαστικά τη διδασκαλία τους στην εφαρμογή του καθημερινού Προγράμματος στην Τάξη και, μάλιστα, αυθαίρετα, αυτεπάγγελτα και ανεξέλεγκτα. Στην παρούσα επιστολή μας θα διαπιστώσετε ότι όλα όσα αναφέρουμε είναι αληθινά, καθώς πέρα από τις μαρτυρίες των Θεολόγων που διδάσκουν στο Γυμνάσιο και μαθαίνουν αλλά και διαπιστώνουν από τους/τις μαθητές/τριες τους άμεσα αν και πώς διεξαγόταν η διδασκαλία του μαθήματος στα Δημοτικά από όπου ήλθαν, η Ένωσή μας έχει διεξάγει και ειδική επιστημονική έρευνα (Ερωτηματολόγιο) προς τους γονείς των μαθητών και έχουμε διαπιστώσει ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είτε δεν γίνεται καθόλου είτε διεξάγεται πλημμελώς.

Ωστόσο, αυτή η απαξίωση της διδασκαλίας του Μαθήματός μας στο Δημοτικό, δεν καταργεί, απλώς τη νομική υπόσταση της διδασκαλίας του Μαθήματός μας, αλλά σταδιακά συμβάλλει στην αποχριστιανοποίηση της νέας γενιάς, αφού αυξάνει διαρκώς τον θρησκευτικό αναλφαβητισμό των παιδιών.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1994) - Σύντομος Βίος

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

(1924-1994)

 

Σύντομος Βίος

Απόσπασμα απο το βιβλίο Ιερόν Ησυχαστήρίον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Παρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου- εδώ

 

O Ἅγιος Παΐσιος γεννήθηκε στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, στὶς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924. Χάρη στὴν ἁγία καὶ φωτισμένη παρουσία τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, ποὺ ἦταν ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ, τὰ Φάρασα ἀποτελοῦσαν μιὰ μικρὴ ἑστία Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας στὰ βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ πατέρας τοῦ Γέ­ροντος Παϊσίου Πρόδρομος Ἐζνεπίδης ἦταν πρόεδρος τοῦ χωριοῦ καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν εὐστροφία καὶ τὴν παλληκαριά του, ἐνῶ ἡ μητέρα του Εὐλογία διακρινόταν γιὰ τὴν σύνεση, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν εὐλάβειά της. Ἡ γέννησή του συνέπεσε μὲ τὶς τραγικὲς ἡμέρες τοῦ ξεριζωμοῦ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ξεριζωμό, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος βάπτισε ὅλα τὰ ἀβάπτιστα παιδιὰ τοῦ χωριοῦ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἦταν καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος. Ὁ Ἅγιος προβλέποντας ὅτι θὰ γίνη καλόγερος, δὲν τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα ποὺ ἤθελαν οἱ γονεῖς του, ἀλλὰ τὸ δικό του ὄνομα λέγοντας: «Ἐσεῖς καλὰ θέλετε νὰ ἀφήσετε ἄνθρωπο στὸ πόδι τοῦ παπποῦ, ἐγὼ δὲν θέλω νὰ ἀφήσω καλόγερο στὸ πόδι μου;».

Ἡ φυγὴ τῶν Φαρασιωτῶν ἀπὸ τὴν πατρογονικὴ γῆ ἔγινε στὶς 14 Αὐγούστου τοῦ 1924 καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς ταλαιπωρίες ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα. Ἡ οἰκογένεια τοῦ μικροῦ Ἀρσενίου ἐγκαταστάθηκε τελικὰ στὴν ἀκριτικὴ καὶ ὀρεινὴ Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου. Ἐκεῖ ὁ Ἀρσένιος ἔζησε τὰ παιδικὰ καὶ νεανικά του χρόνια μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ ἀπέπνεε τὸ ἄρωμα τῆς ἀνατολίτικης εὐλάβειας καὶ ἦταν διαποτισμένο ἀπὸ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Οἱ γονεῖς του, καὶ κυρίως ὁ ψάλτης τοῦ Ἁγίου Πρόδρομος Κορτσινόγλου, διηγοῦνταν ὅσα θαυμαστὰ εἶχαν ζήσει κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἀρσένιο. Οἱ θαυμαστὲς διηγήσεις γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου ἄναψαν στὴν παι­δικὴ ψυχὴ τοῦ Ἀρσενίου τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνη καὶ αὐτὸς καλό­γερος. Ἐπίσης πολὺ τὸν βοήθησε στὸ νὰ ἀγαπήση τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ ἀποκτήση ἀπὸ μικρὸς ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία ἀξιοποιώντας ἁπλὰ καθημερινὰ γεγονότα, τὸν δίδα­ξε τὴν ταπείνωση καὶ τοῦ ἔμαθε νὰ σκέφτεται πνευματικά.

Ὅταν ὁ Ἀρσένιος πῆγε σχολεῖο καὶ ἔμαθε νὰ διαβάζη, ἄρχισε νὰ μελετᾶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ σύντομα Συναξάρια Ἁγίων. Ὅ,τι διά­βαζε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων προσπαθοῦσε νὰ τὸ ἐφαρμόζη, καὶ ἔτσι ὅλο καὶ περισσότερο αὐξανόταν ὁ ζῆλος του γιὰ τὴν ἀσκη­τικὴ ζωή. Πολὺ συχνὰ πήγαινε στὸ ἐξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβά­ρας, ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ δάσος καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ σπίτι του, καὶ ἐκεῖ μελετοῦσε βίους Ἁγίων, ἔψαλλε, προσευχόταν καὶ ἔκανε πολλὲς μετάνοιες.

Ἀναφερόμενος ἀργότερα στὰ χρόνια αὐτὰ ἔλεγε: «Τὰ Συναξάρια πολὺ μὲ βοήθησαν στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἀπὸ δέκα ὣς δεκαέξι ἐτῶν, δηλαδὴ μέχρι τὸ 1940 ποὺ ἄρχι­σε ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος, ἔζησα ἀμέριμνος τὴν πνευματικὴ ζωή· πέρασα τὰ καλύτερά μου χρόνια. Ὅταν ἔτρωγα ἕνα κομμάτι κουλούρα καὶ πήγαινα στὸ δάσος, στὸ ξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρ­βάρας, ὤ, ἔνιωθα τέτοια χαρά, ποὺ δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο! Τὰ κα­λύτερα φαγητὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντικαταστήσουν ἐκείνη τὴν πνευματικὴ χαρὰ ποὺ ἔνιωθα. Πετοῦσα ἀπὸ τὴν χαρά μου!».

Οἱ Χειμαρριῶτες δοκιμάζονται ἀλλὰ ἀντέχουν

Οι Χειμαρριώτες δοκιμάζονται αλλά αντέχουν

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τελευταίως είμαστε μάρτυρες της δοκιμασίας που περνούν με το καθεστώς Ράμα οι Χειμαρριώτες και ο εκλεγμένος Δήμαρχός τους Φρέντης Μπελέρης, δοκιμασία, την οποία αντιμετωπίζουν με επιτυχία. Ο Μπελέρης, Ευρωβουλευτής πλέον, θα είναι εκεί η ζωντανή μαρτυρία για το πώς ζουν οι Έλληνες στη γειτονική χώρα.

Οι Χειμαρριώτες από αρχαιοτάτων χρόνων δείχνουν ζέουσα φιλοπατρία, μαχητικότητα, γενναιότητα και ηρωισμό. Πολλές φορές κήρυξαν την ανεξαρτησία τους και, με όλη την Βόρειο Ήπειρο, την ένωσή τους με την Ελλάδα, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν το επέτρεψαν… Με τον Καποδίστρια το ελεύθερο Ελληνικό κράτος ζήτησε από τον Κάνινγκ τα σύνορά του να φτάσουν έως τον Αώο ποταμό. Ο Κυβερνήτης δικαιολόγησε την διεκδίκηση αυτή αναφέροντας: «Οι κάτοικοι των μερών αυτών ήσαν οι μαχητικότεροι των Ελλήνων, οι οποίοι πολλαπλώς επολέμησαν και ενίκησαν τους Τούρκους εις τα στενά της Πίνδου, τον Όλυμπον και τον Παρνασσόν, ηρωικώτατα υπερεμάχησαν του Μεσολογγίου και της Αράχωβας και αντέσχον κατά των Τούρκων την εσχάτην αντίστασιν εν τη Ακροπόλει των Αθηνών». Ετόνισε δε ότι ουδέποτε οι άνθρωποι αυτοί θα ησυχάσουν εφ’ όσον η πατρίδα τους θα παρέμενε δούλη.

Στην Επανάσταση του 1821 οι Χειμαρριώτες μπήκαν αμέσως με την έκρηξή της στην Πελοπόννησο και ζήτησαν από την Διοίκηση όπλα και μπαρούτι. Η ανέκδοτη έως το 1958 απάντηση της Διοίκησης* προς τους Χειμαρριώτες δείχνει την θέλησή τους να πολεμήσουν για την ελευθερία τους:

« Διοίκησις Προσωρινή. Η Γερουσία της Δυτικής Χ. Ελλάδος Προς τους Γενναίους Καπιτάνους και Φιλογενεστάτους Προκρίτους της Χειμάρρας….

25 Ἰουλίου. † Ἡ κοίμησις τῆς ἁγίας Ἄννης, μητρὸς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὀλυμπιάδος διακόνου (†408-410) καὶ Εὐπραξίας (†413) ὁσίων· μνήμη τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ε΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (553). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, 23 Σεπτεμβρίου (Γαλ. δ΄ 22-27).

Γαλ. 4,22           γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.

Γαλ. 4,22                  Διότι εκεί έχει γραφή, ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο παιδιά, ένα παιδί από την δούλην του, την Αγαρ, και ένα παιδί από την ελευθέραν, από την Σαρραν.

Γαλ. 4,23           ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.

Γαλ. 4,23                  Αλλ' ο μεν πρώτος υιός, ο από την δούλην, έχει γεννηθή, όπως συνήθως, κατά τους βιολογικούς νόμους της σαρκός, χωρίς καμμίαν ειδικήν εύνοιαν και υπόσχεσιν του Θεού. Ο δε άλλος, από την ελευθέραν, την Σαρραν, εγεννήθη σύμφωνα με την υπόσχεσιν, που έδωκεν ο Θεός στον Αβραάμ.

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης - Ποὺ εἶναι ὁ Χριστιανισμός μας; (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

 

Ποῦ εἶναι ὁ Χριστιανισμός μας;

(Δύο γυναῖκες, αἱμορροοῦσα καὶ ἁγία Μαρίνα)

 

«Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην…» (Μᾶρκ. 5,34)

 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου )

Πολλά, ἀγαπητοί μου, ἔχω νὰ σᾶς πῶ τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα. Ἀλλὰ ἀπ᾽ ὅλα τὰ θέματα θὰ μιλήσω γιὰ ἕνα· γιὰ τὴ γυναῖκα.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ, 25-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ, 25-7-2024 

https://www.youtube.com/live/EbNNio4aijI?si=7XFns_-U41DFmacR

Ἕνας Ἅγιος...Παπά Φώτης Λαυριώτης

~ Παπα-Φώτης Λαυριώτης ~

Ως άλλος Άγιος Πατροκοσμάς, επισκεπτόταν την πόλη και όλα τα χωριά του νησιού, αλλά και πολλά μέρη της Ελλάδας που τον ήξεραν και τον υπεραγαπούσαν.

Κήρυττε βρωντοφωνάζοντας και καυτηριάζοντας όσα έβλεπε ότι εμπόδιζαν τους ανθρώπους στο να επιτύχουν τη σωτηρία τους.