ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Μάλιστα και σήμερα οι Χριστιανοί διώκονται! Διώκονται και οδηγούνται στο θάνατο σε πολλά μέρη του κόσμου. Όσα σημειώνονται παρακάτω το αποδεικνύουν περίτρανα. Διαβάστε τα και στοχασθήτε!

Καλά, θα πήτε. Αυτά μπορεί να συμβαίνουν σέ άλλες χώρες. Στην Χώρα μας τι άραγε συμβαίνει; Απαντώ ευθέως: Στη σύγχρονη Ελλάδα διώκεται και ο Χριστός καί η Εκκλησία του Χριστού! Βεβαίως εδώ δεν έχουμε βίαιους θανάτους των πιστών, δεν έχουμε μάρτυρες. Έχουμε όμως το Μαρτύριο της συνειδήσεως, στο οποίο πολλοί πιστοί άνθρωποι υποβάλλονται, το μαρτύριο της παραγνωρίσεως και του παραγκωνισμού! Οι Δημόσιες Υπηρεσίες δαιμονίζονται οσάκις ατενίζουν Επισκόπους, Κληρικούς καί Μοναχούς! Πολλοί εκ των Υπουργών επίσης όπως και πολλοί εκ των Δημοσιογράφων! Η Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα σταυρώνεται! Πέρα όλων αυτών στις ημέρες εδώ στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας ο Χριστός διώκεται, γι αυτό

Εκδημία του π. Αυγουστίνου Καντιώτη

ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΕΠΤΩΧΕΥΣΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ

 1. Ὁ ἀνεπανάληπτος θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀπὸ τὴν πρωίαν τῆς 28ης Αὐγούστου 2010 ἀνήκει εἰς τὴν θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν.

2. Ἐν συντομίᾳ κατωτέρω ἀναφέρομεν, ὑπὸ μορφὴν τηλεγραφημάτων, μερικὲς πτυχὲς τῆς προσωπικότητος καὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ μεγίστου ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ Ἑλληνος τῆς τελευταίας ἑκατονταετίας.

3. Παραθεωρὼν τὰ ὠργανωμένα συμφέροντα, τὶς καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, τὶς παραταξιακὲς ὀργανώσεις «ἀετονύχηδων»,«πατριαρχῶν» τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀνωμάλων, ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἐφήρμοζε μὲ ἀκρίβειαν τὸ τοῦ Θεανθρώπου:«...ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ, ὅπου πάντοτε οἱ  Ἰουδαῖοι συνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν» (Ἰωάν. 18, 20).

9 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής Μνήμη Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, Σεβηριανού Μεγαλομάρτυρα, Θεοφάνη Ομολογητού, Μνήμη της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου, Χαρίτωνος, Ιωσήφ Θαυματουργού, Kiaran.

Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα οἱ Θεοπάτορες

Ἡ σύναξη τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ὁρίστηκε τὴν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι αὐτοὶ ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μὲ τὴν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας της. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις».
Νὰ ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλιακεὶμ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στὴν Ἰουδαία καὶ τὸ περισσότερο χρονικὸ διάστημα στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μὲ βασιλικὸ κῆπο. Παντρεύτηκε τὴν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐκαι τῆς Μαρίας, γυναικὸς αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδὴ οἱ φυλές, Βασιλικὴ καὶ Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μὲ τὴν Ἱεροσύνη, δὲν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπὸ τῆς φυλὲς ποὺ θεωροῦνταν κοινές.

Ἀρρώστειες, θλίψεις, δοκιμασίες καί ἡ ἀντιμετώπισή τους (Ἀπό τόν Εὐεργετινό)

Πώς δέχεται ο άνθρωπος τη σφραγίδα της αρετής;

Του αγίου Διαδόχου Φωτικής
Όπως το κερί, αν δεν ζεσταθεί και μαλαχτεί πολύ, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα που βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμαστεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα της αρετής του Θεού. Γι’ αυτό και ο Κύριος λέει στον θεσπέσιο Παύλο: “Αρκεί σοι η χάρις μου· η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται” (Β’ Κορ. 12:9). Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα εξής λόγια: “Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού”.Και αυτός μεν, λέγοντας “ασθένειες”, εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, που συνεχώς γίνονταν και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους τότε αγίους, για να μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων, αλλά μάλλον να μένουν με την ταπείνωση στην κατάσταση της τελειότητας, και με τους συχνούς εξευτελισμούς να διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα.
Εμείς όμως τώρα, όταν λέμε “ασθένειες”, εννοούμε τους πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές αρρώστιες.

Ὑπερηφάνεια: Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία (Συγκλονιστικές σχετικές διηγήσεις καί κείμενα τοῦ π. Παϊσίου κ.λ.π.)

Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου

Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου. Διότι, αν αυτός, που είναι Θεός και Κύριος και Υιός του Θεού, δεν αρνήθηκε να λάβει μορφή δούλου, πολύ περισσότερο πρέπει εμείς να κάνουμε τα πάντα, έστω κι αν είναι ταπεινά.
Πες μου, λοιπόν, άνθρωπε, από πο...ύ υπερηφανεύεσαι; Από τα βιοτικά; Αλλά αυτά φεύγουν πριν ακόμη φανούν. Μήπως από τα πνευματικά; Αλλά ένα και μοναδικό κατόρθωμα πνευματικό υπάρχει, το να μην υπερηφανεύεσαι.
Γιατί, λοιπόν, υπερηφανεύεσαι; Επειδή κατορθώνεις κάτι; Άκουσε τι λέει ο Χριστός: «Όταν κάνετε ό,τι έχετε διαταχθεί να κάνετε, τότε να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17, 10). Μήπως υπερηφανεύεσαι και για τον πλούτο; Γιατί;
Δεν άκουσες ότι γυμνοί ήρθαμε στη ζωή και γυμνοί θα φύγουμε; (πρβλ. Ιώβ 1, 21). Μάλλον δε βλέπεις αυτούς, που ήρθαν πριν από σένα, ότι έφυγαν γυμνοί και έρημοι; Ποιος υπερηφανεύεται έχοντας τα ξένα;

Χριστιανική ζωή, Ἐκκλησία καί Ἀθλητισμός.

1)Διαβᾶστε: Εκκλησία και ποδόσφαιρο (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης), 2)Ἀκοῦστε: π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου Ἐκπομπή μέ θέμα τό Μουντιάλ.

1)Εκκλησία και ποδόσφαιρο (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης),alopsis

1. Χριστιανική ζωή και αθλητισμός
2. Ενότητα και συμφωνία των Πατέρων έναντι της κοσμικής ψυ­χαγωγίας και του αθλητισμού
3. Έπρεπε να μετάσχει η Εκκλησία στους πανηγυρισμούς για την νίκη της εθνικής ομάδος ποδοσφαίρου;
4. Δεν ενδιαφέρονται, για τον αθλητισμό οι Απόστολοι και οι Άγι­οι. Άλλα θεάματα και άλλα ακούσματα5. Η στάση των Τριών Ιεραρχών. Οι λόγοι απορρίψεως τον ποδο­σφαίρουα'. Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος
β'. Μ. Βασίλειος
γ'. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
δ'. Οι λόγοι απορρίψεως τον ποδοσφαίρου

1. Χριστιανική ζωή και αθλητισμός

Η εκκοσμίκευση προχωρεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα, στους ρυθμούς που επιβάλλουν οι τεχνολογικές εξελίξεις και η ηλεκτρονική δημοσιο­γραφία. Άρτος και θεάματα δεν προσφέρονται μόνον στους κατοίκους μιας πόλεως, όπως στην αρχαία Ρώμη, ο ιππόδρομος της οποίας εγέμιζε ασφυκτικά από τον όχλο, που αναζητούσε διέξοδο στα καθημερινά προβλήματα της φτώχιας και της καταπίεσης, αλλά στους κατοίκους όλης της γης, που καθηλώνονται στις οθόνες των τηλεοράσεων, για να παρακολουθήσουν συνήθως κατωτέρας ηθικής ποιότητος θεάματα, συνδεδεμένα με την βία και το σεξ, ή ουδέτερες και αδιάφορες ηθικά και πνευματικά εκδηλώσεις, η παρακολούθηση των οποίων αποτελεί τουλάχιστον σπατάλη του πολυτίμου για την σωτηρία χρόνου που μας προσμετρήθηκε από τον Θεό, και εγκατάλειψη του εσταυρωμένου βίου και της εσχατολογικής προσδοκίας και αναμονής.

Όλες αυτές οι «ψυχαγωγικές» εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών έργων ως και των αθλητικών αγώνων, ακόμη και όταν σε κάποιες από αυτές δεν υπάρχει ηθική κατάπτωση και βία, που είναι ο συνήθης κανών, αποτελούν στοι­χεία του κόσμου, είναι κοσμικές εκδηλώσεις, πνευματικά όχι απλώς αδιάφορες, αλλά και επιζήμιες. Των Χριστιανών το πολίτευμα υπάρ­χει στους ουρανούς· «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει»¹·

Ὁμοφυλοφιλία - 1)Λόγος γιά τήν ὁμοφυλοφιλία (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου) ,2)π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐκπομπή μέ θέμα: Ὁμοφυλοφιλία.

Το κείμενον του Ιερού Χρυσο­στόμου κατά μετάφρασιν έχει ως εξής:

«Αλλ' ακόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριώτερον μέρος της συμφοράς απεκάλυψα, διότι πολλάκις, που ητοιμάσθην να το ειπώ εκοκκίνησα, πολλάκις δε εντράπηκα. Ποίον λοι­πόν είναι αυτό; Διότι πρέπει πλέον να το αποτολμήσωμεν να το είπωμεν. Αλλωστε θα ήτο μεγάλη ανανδρία, ενώ πρόκειται να εκριζώσωμεν κάτι κακόν, να μη τολμώμεν ούτε καν να ομιλήσωμεν δι' αυτό, ωσάν να πρόκειται η σιωπή να ιατρεύση αφ' εαυτής την ασθένειαν. Δεν θα σιωπήσωμεν λοιπόν, και αν ακόμη πρόκειται μυριάκις να εντραπώμεν και να κοκκινίσωμεν. Διότι και ο ιατρός, προκειμένου να καθαρίση την μολυσμένην πληγήν, θα παραιτηθή από του να χρησιμο­ποίηση τον σίδηρον, και να βυθίση τα δάκτυλά του εις τον πυθμένα του τραύματος; Λοιπόν, ούτε και ημείς πρόκειται να σταματήσωμεν τον λόγον αυτόν, καθ' όσον η μόλυνσις είναι χειροτέρα. Ποίον λοιπόν είναι το κακόν; Κάποιος παράδοξος και παράνομος πόθος εισήλθεν εις την ζωήν μας. Επέπεσεν ασθένεια βαρεία και αθερά­πευτος και ενέσκηψε πανώλης χει­ροτέρα όλων’ επενοήθη κάποια νέα και φοβερά παρανομία, διότι ανατρέπονται όχι μόνον οι ανθρώ­πινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πράγμα η πορνεία θεωρουμένη ως συνήθης ασέλγεια. Και όπως εις τας οδύνας, το τυραννικώτερον πάθος, όταν επέλθη, καλύπτει την εντύπωσιν του προηγουμένου, έτσι και το υπερβολικόν μέγεθος αυτής της ύβρεως κάμνει το ανυπόφορον, να μη φαίνεται πλέον ως ανυπόφορον, δηλαδή την ακολασίαν περί την γυναίκα.

Το μεγάλο δώρο του Θεού στον κόσμο: Η Γέννηση της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου)

Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει το Γενέσιο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι η πρώτη Θεομητορική εορτή του εκκλησιαστικού έτους, στην οποία θα επακολουθήσουν άλλες πολλές σε όλο το έτος. Μεγάλο δώρο του Θεού ήταν η Παναγία στους γονείς της Ιωακείμ και Άννα, που δεν είχαν τέκνα. Μα πιο μεγάλο δώρο του Θεού είναι η γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον κόσμο· είναι το προμήνυμα της σωτηρίας «Η γέννησίς σου, Θεοτόκε χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη…». Ήλθε ο καιρός να εκπληρωθούν οι επαγγελίες του Θεού. Ύστερα από λίγα χρόνια, το νήπιο που γεννήθηκε σήμερα θα γεννήσει το Σωτήρα Χριστό· απ’ αυτήν θα ανατείλει «ο ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ο Θεός ημών».
Καμιά γυναίκα στον κόσμο δεν αξιώθηκε την τόσο μεγάλη τιμή της Παναγίας Παρθένου Μαρίας, που έγινε η μητέρα του Θεού στη γη. Γι’ αυτό οι γενεές των πιστών μακαρίζουν την Υπεραγία Θεοτόκο, καθώς εκείνη προφητικά το είπε· «ιδού γαρ από τον νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί». Και κάθε ψυχή χριστιανού στρέφεται πάντα με το θάρρος και την εμπιστοσύνη του παιδιού προς την Παναγία, γιατί αυτή είναι η μητέρα και στο πανάγιο πρόσωπό της βλέπει ο κάθε πιστός τη δική του μητέρα, εκείνη που τον θήλασε, που τον κράτησε στα χέρια της, που τον προστάτεψε και τον ζέστανε στην αγκαλιά της.