Περί κατανύξεως (2) (ἐκ τοῦ γεροντικοῦ)

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ(2)

(ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ)

11.  Είπε ακόμα ο αββάς Πέτρος, ο μαθητής του αββά Ησαΐα:  «Άλλη μια φορά πάλι πήγα και τον βρήκα πολύ άρρωστο και βλέποντας πόσο τον πονούσε η ψυχή μου, μου είπε:  ‘‘Μόλις και μετά βίας, πλησιάζοντας τον θάνατο μέσα σε τέτοιες αρρώστιες, ίσως μπορέσω να κρατήσω στη μνήμη μου την πικρή εκείνη ώρα.  Γιατί η υγεία του θνητού αυτού σώματος δεν φέρνει ωφέλεια.  Το σώμα ζητάει την υγεία για να ξεστρατήσει από τον Θεό.  Αλλιώς, ένα δένδρο που ποτίζεται καθημερινά, είναι δυνατό ποτέ να ξεραθεί η ρίζα του και να μείνει άκαρπο;’’»

12.  Ο αββάς Πέτρος είπε:  «Ρώτησα τον Γέροντα ‘‘τι είναι φόβος Θεού;’’ και μου απάντησε: ‘‘Ένας άνθρωπος που συμφωνεί με τη γνώμη κάποιου, ενώ είναι απών ο Θεός, αυτός δεν έχει μέσα του τον φόβο του Θεού’’»

Ὁ Χριστός προσκαλεῖ τήν ἁμαρτωλήν ψυχήν μας κοντά του.Ἅγιος Τύχων Ζάγκορσκ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΑΣ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ΖΑΓΚΟΡΣΚ

Διατί μέ έγκατέλειψες άνθρωπε;  Διατί άποστράφηκες από τόν αγαπήσαντά σε;  Διατί ενώθηκε πάλιν με τον εχθρόν μου;  Θυμήσου πώς κατέβηκα διά σένα από τους ούρανούς.  Θυμήσου πώς έγινα σάρκα διά σένα.  Θυμήσου πώς γεννήθηκα διά σένα από τήν Παρθένον.  Θυμήσου πώς έγινα διά σένα βρέφος.  Θυμήσου πώς ταπεινώθηκα διά σένα. Θυμήσου πως εφτώχυνα διά σένα.  Θυμήσου πώς έζησα διά σένα επί της γης. Θυμήσου πώς υπέμεινα διά σένα διωγμούς.  Θυμήσου πώς αποδέχτηκα διά σένα τις κακολογίες, τίς ύβρεις, τίς ατιμώσεις, τίς πληγές, τούς εμπτυσμούς, τούς κολαφισμούς, τίς κοροϊδίες καί τίς καταδίκες.  Θυμήσου πώς διά σένα μετά ανόμων έλογίσθην. Θυμήσου πώς διά σένα έλαβα τόν ατιμωτικόν θάνατον. Θυμήσου πώς διά σένα ένταφιάστηκα.  Κατέβηκα από τούς ούρανούς διά νά σέ ανεβάσω στούς ουρανούς.  Ταπεινώθηκα διά νά σε υψώσω.  Επτώχευσα διά νά σέ πλουτίσω. Ατιμάστηκα διά νά σέ δοξάσω.

Στόν νομικό Γεώργιο Μ. γιά τή δεύτερη ἐντολή.

 « ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή·»
( Ἰωάν ιδ΄: 6)

Σάν πιστός ὀρθόδοξος χριστιανός ἐσύ θά ἤθελες νά ὑπερασπιστεῖς τήν πίστη σου ἀπό τούς μισθοφόρους οἱ ὁποῖοι ἀποστάτησαν ἀπό τό γένος καί τήν πίστη ἐξαιτίας τῶν κινήτρων τοῦ Ἰούδα. Ἐκεῖνοι σοῦ λένε ὅτι οἱ εἰκόνες εἶναι εἴδωλα καί ὅτι τό προσκύνημα σ᾿ αὐτές ἐναντιώνεται στή δεύτερη ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Προκύπτει, δηλαδή ὅτι ἡ πραγματική Χριστιανοσύνη εἶναι εἰδωλολατρία! Αὐτό ἰσχυρίζονται οἱ σεκταριστές, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίστηκαν στόν κόσμο μόλις πρίν ἀπό ἕναν αἰώνα!
Ρώτησε τους:
Ποιός κατέστρεψε τά εἴδωλα στά Βαλκάνια;
Ποιός ἄδειασε τήν Ἀθήνα καί τή Ρώμη ἀπό τό δάσος ἀγαλμάτων εἰδώλων καί τούς ναούς τους;
Ποιός κατέρριψε τόν Δία, τήν Ἀρτέμιδα τῶν Ἐφεσίων καί τήν Ἀστάρτη τῆς Βαβυλωνίας καί τήν Ἴσιδα τῆς Αἰγύπτου;

ΑΝΤΙΗΣΥΧΑΣΤΙΚΟΣ ΜΕΤΑΠΡΑΤΙΣΜΟΣ «Ἡ ἀλλοίωση τῆς ὀρθόδοξης ὁρολογίας συνιστᾶ ἐκκοσμίκευση» (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

Ἀπόσπασμα ἄρθρου τοῦ Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου
ὑπὸ τὸν τίτλο «Πρόσωπο καί ἄτομο»

Περιοδ. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ», ἀρ. τ. 211

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καίριες ἐπισημάνσεις. Κυριολεκτικῶς σῆμα κινδύνου γιὰ τὸν ἐπελαύνοντα (ὑπούλως) ἀντιησυχασμό.

.         […] Ἡ θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς αἰώνιας μοναδικότητας τῆς ὕπαρξης φαίνεται ὡς σαγηνευτική πού προκαλεῖ τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἀλλά ἐνέχει πολλούς κινδύνους στό νά ὑπονομευθῆ ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἐπικρατήση μιά τέτοια ἀντίληψη, τότε ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλευθερία θά συνδέεται μέ τό πρόσωπο, ὁπότε κάθε πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος θά ἔχει ἰδιαίτερη ἀγάπη καί ἐλευθερία, καθώς ἐπίσης θά ταυτίζεται τό ἄκτιστο μέ τό κτιστό, θά συγχέεται ἡ τριαδολογία μέ τήν ἀνθρωπολογία, θά ἀποδίδονται στόν Θεό καταστάσεις πού συμβαίνουν στούς ἀνθρώπους, θά ἀποσυνδέεται ἡ θέληση ἀπό τήν φύση καί πολλά ἄλλα. Αὐτό συνιστᾶ ἀλλοτρίωση τοῦ θεολογικοῦ λόγου.
.        Ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι ἡ μετάβαση τῆς σύγχρονης θεολογίας ἀπό τήν θεολογική ἔννοια τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ ἀνθρώπου, στήν ὁρολογία τοῦ προσώπου καί τοῦ ἀτόμου γίνεται γιά δύο βασικούς λόγους.

Γέροντας Ἰωσήφ Ἡσυχαστής: Πρός νέον ἐρωτήσαντα περί τῆς «εὐχῆς»

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ μου, εύχομαι να είσαι καλά. Εσήμερον έγινα κάτοχος της επιστολής σου και σε δίδω απάντησιν εις όσα μου γράφεις. Αι πληροφορίες, όπου ζητείς, δεν απαιτούσι καιρόν και κόπον δια να σκεφθώ να σε απαντήσω. Η νοερά προσευχή εις εμένα είναι όπως η τέχνη του καθενός, καθότι εργάζομαι αυτήν τριανταέξ και επέκεινα χρόνια. Όταν εγώ ήλθα στο Άγιον Όρος, εζήτησα απ’ ευθείας τους ερημίτας, οπού εργάζονται την προσευχήν. Τότε υπήρχαν πολλοί – πριν σαράντα χρόνια – οπού είχαν ζωή μέσα τους. Άνθρωποι αρετής. Γεροντάκια παλαιά. Από αυτούς εκάναμε Γέροντα και τους είχαμεν οδηγούς. Λοιπόν η πράξις της νοεράς προσευχής είναι να βιάσης τον εαυτόν σου να λέγης συνεχώς την ευχήν με το στόμα, αδιαλείπτως. Εις την αρχήν γρήγορα· να μην «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν αυτό πολυχρονίση, το συνηθίζει ο νους και το λεγει. Και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχης μέλι στο στόμα σου. Και θέλεις όλο να το λέγης. “Αν το αφήνης, στενοχωρείσαι πολύ.

Ἄν ὁ Χριστός σέ ρωτοῦσε..

ΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΕ ΡΩΤΟΥΣΕ…

ΑΣ  ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ  θεωρητικά ότι πέθανες.

 Πηγαίνεις στον Παράδεισο και  δύο χρυσόμορφοι Άγγελοι παραστέκουν δίπλα σου δείχνοντάς σου τα απερίγραπτα κάλλη του Παραδείσου .Εσύ τότε κατευτυχισμένος φτάνεις στις θύρες  και εκεί βλέπεις τον Χριστό να σε περιμένει και να σε ρωτά κατάματα:

-Παιδί μου να! Ο Παράδεισος που κέρδισες ! με τα καλά σου έργα,μπορείς να τον απολαύσεις αιωνίως. Όμως πρέπει να ξέρεις ότι από εδώ και στο εξής  εγώ θα πορευθώ στην κόλαση να κάνω συντροφιά στους κολασμένους. Λοιπόν τι διαλέγεις ; Να έρθεις μαζί μου , δίπλα μου, στην κόλαση , αφού λές ότι με αγαπάς , ή να καθήσεις χωρίς εμένα στον Παράδεισο;

Τι θα του απαντούσαμε άραγε του Χριστού;

Βέβαια  τούτο το ερώτημα ουσιαστικά δεν στέκει , διότι και εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος πήγαινε στην κόλαση ευθύς αμέσως αυτή θα μεταμορφωνόταν σε Παράδεισο ,αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι η Ζωή και ο Παράδεισος.

Όμως το δίλημμα  είναι πολύ υπαρκτό:

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 24-04-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. γ΄ 1 - 8  

γ΄ 1 - 8

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Β΄ 12 - 22  

Β΄ 12 - 22
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ιεροκήρυκα μια μέρα, λέγοντάς του:
—Μας μιλάτε κάθε τόσο για φορτίο αμαρτιών και τα παρόμοια. Πιστέψτε με, όμως, ότι προσωπικά δεν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος. Αλήθεια, πόσο ζυγίζει η αμαρτία;
Ο άνθρωπος του Θεού πολύ ψύχραιμα, απάντησε τότε:

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Λυπηρὸν κατάντημα

Λυπηρὸν κατάντημα

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΟΣΗ ἐμπιστοσύνη μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας ἁπλὸς πιστὸς στοὺς μεγαλόσχημους κληρικούς, τόσο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅσο καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Πόση σιγουριὰ μπορεῖ νὰ αἰσθάνεται, ὅταν οἱ πνευματικοί του πατέρες χάνονται στὴν ἔρημο τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους; Γιατὶ τόση τύφλωση; Τί εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ πρὸς τοὺς ἑτερόδοξους; Δὲν ἔχουν πεισθεῖ ἀκόμα ὅτι ματαιοπονοῦν; Δὲν ἀναλογίζονται καὶ τὴν ἀναστάτωση ποὺ προκαλοῦν; Ποιοὺς ἀγαποῦν περισσότερο; Τοὺς αἱρετικοὺς ἢ τοὺς Ὀρθοδόξους; Τὸ λύκο ἢ τὸ ποίμνιό τους; Μήπως εἶναι αἰχμάλωτοι τοῦ πάθους τῆς κενοδοξίας; Ποῦ στηρίζουν τὶς οἰκουμενιστικές τους πρωτοβουλίες;

Ὁ ζηλωτὴς θεολόγος καὶ ἐκδότης πολλῶν ὀρθόδοξων βιβλίων Στυλιανὸς Κεμεντζετζίδης, ἀναφερόμενος στὴν ἀνεξήγητη συμπεριφορὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, ἐπισημαίνει:

Λέγε ἀκατάπαυστα τήν εὐχή “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με” μέ τή γλῶσσα καί μέ τόν νοῦ.

Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου.
Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη.

24 Απριλίου Συναξαριστής. Ἐλισάβετ Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀχιλλέως, Φήλικος καὶ Φουρτουνάτου, Σάββα Στρατηλάτου, τῶν Ἁγίων ἑβδομήντα Μαρτύρων Στατιωτῶν, Πασικράτους καὶ Βαλεντίωνος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Δανάβου, Δημητρίου, Εὐσεβίου, Λεοντίου, Λογγίνου, Νεστάβου, Νέωνος καὶ Χριστοφόρου, Εὐτεξίου Μάρτυρος, Θαυμαστοῦ Ὁσίου, Θωμὰ Ὁσίου, Μελίτωνος Ἀρχιεπισκόπου, Ξενοφῶντος Ὁσίου, Ἀλεξίου Ἐγκλείστου, Σάββα Θαυματουργοῦ, Δοῦκα Μυτιληναίου Νεομάρτυρα, Ἠλία Ὁμολογητοῦ, Σάββα Ὁμολογητοῦ ἐκ Ρουμανίας, Ἰωσὴφ Ὁσίου, Νικολάου Νεομάρτυρα, Ἐγκαίνια ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Κυπαρισσίῳ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μόλχᾳ

Ἡ Ὁσία Ἐλισάβετ ἡ Θαυματουργὴ (ἑορτὴ Ἐλισάβετ)
 
Ἡ Ὁσία Ἐλισάβετ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Θρᾴκης καὶ ἔζησε τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς της, Εὐνομιανὸς καὶ Εὐφημία, ἦταν ξακουστοὶ καὶ ὀνομαστοί, φημισμένοι γιὰ τὰ πλούτη τους καὶ περίφημοι γιὰ τὴν ἀρετή τους. Κατοικοῦσαν κοντὰ στὴν Ἡράκλεια, στὸν τόπο ποὺ ἀπὸ παλιὰ ὀνομαζόταν Θρακοκρήνη καὶ ἀργότερα Ἀβυδηνοί. Ζοῦσαν μὲ εὐσέβεια ἔχοντας ὡς πρότυπο τὸν Ἰώβ. Ποθώντας δὲ μὲ πάθος νὰ μιμηθοῦν τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἁπλόχερα βοηθοῦσαν ὅλους, ὅσοι εἶχαν ἀνάγκες ὑλικές.
Ὅμως εἶχαν περάσει δεκαέξι χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ νυμφεύθηκαν καὶ ἦταν ἀκόμη ἄτεκνοι.
Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦσαν ἀδιάκοπα τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί, διάδοχο τοῦ γένους τους καὶ κληρονόμο τοῦ πλούτου τους. Ὁ Κύριος, ποὺ ἰκανοποιεῖ τὰ αἰτήματα τῶν πιστῶν Του, ἄκουσε μὲ εὐμένεια τὴ δέησή τους καὶ δὲν παρέβλεψε τὴν προσευχή τους.
Ὑπῆρχε στὸν τόπο ἐκεῖνο ἕνα παλαιὸ ἔθιμο νὰ συγκεντρώνονται οἱ Χριστιανοὶ στὴν μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (τιμᾶται 13 Μαΐου) καὶ νὰ ἑορτάζουν μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα. Τότε λοιπόν, βρέθηκαν ἐκεῖ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Χριστιανοὺς καὶ οἱ γονεῖς τῆς Ὁσίας.