Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;
Οἱ Ἅγιοι ἀγαποῦν τόν Θεό πάντα ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες. Στήν θλίψη καί στήν ἄνεση εἶχαν τήν ἴδια διάθεση ἀπέναντι στό Θεό[6].
«Οὔτε ἀπό τήν θλίψη καταπόθηκαν, οὔτε ἐξ αἰτίας τῆς ἄνεσης ἔγιναν πιό
χαῦνοι, πρᾶγμα πού πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους τώρα παθαίνουμε»[7].
Οἱ Ἅγιοι δέν ἀγαποῦν τό Θεό γιά τά δῶρα Του, ἀλλά χαίρονται τά δῶρα Του
γι’ Αὐτόν, ἐπειδή προέρχονται ἀπό τόν Θεό, πού ἀγαποῦν πάνω ἀπό ὅλα.
Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Τέτοιες εἶναι οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων.
Περισσότερο ἀπό τά δῶρα χαίρονται γιά τόν Θεό πού τά ἔδωσε. Διότι δέν
Τόν ἀγαποῦν ἐξ αἰτίας αὐτῶν πού ἔχει (καί δίδει), ἀλλά ἀγαποῦν ἐκεῖνα ἐξ
αἰτίας Αὐτοῦ πού τά δίδει»[8]. «Οἱ ἅγιοι ὅπως ἀκριβῶς ἦσαν φιλόθεοι ἔτσι ἦσαν καί φιλόστοργοι περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους»[9]. Οἱ Ἅγιοι θυσιάζουν τά πάντα χάριν τῶν ἄλλων.