Μποροῦμε νά γίνουμε ἅγιοι σήμερα;

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Βασισμένο σέ κείμενα  τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Πολλές φορές ἀκοῦμε  τούς χριστιανούς νά λένε:

«Ἄν ζούσαμε κι’ ἐμεῖς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί ἀξιωνόμασταν νά δοῦμε τό Χριστό, ὅπως Τόν εἶδαν ἐκεῖνοι, θά γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί». Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι, ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε στόν καιρό τῶν ἀποστόλων, μιλάει καί τώρα. Ἴσως ὅμως καί πάλι νά πεῖ κάποιος: «Μά δέν εἶναι τό ἴδιο πράγμα νά δεῖ κανείς τό Χριστό μέ τά μάτια του, ὅπως Τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καί ν’ ἀκούει μόνο τά λόγια Του ἀπό ἄλλους ἤ νά τά διαβάζει στή Γραφή, ὅπως ἐμεῖς σήμερα».

Κι’ ἐγώ ἀπαντῶ, ὅτι δέν εἶναι ὁπωσδήποτε τό ἴδιο τό τότε καί τό τώρα. Ἀλλά τό τωρινό εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἐκεῖνο πού ἔζησαν οἱ Ἀπόστολοι, κι’ εὐκολότερα μᾶς φέρνει  στήν πίστη!

Μήν παραξενεύεστε. Μόνο ἀκοῦστε με.

Τότε ὁ Κύριός μας φαινόταν στούς ἀχάριστους Ἰουδαίους ὡς ἕνας πλάνος καί τιποτένιος ἄνθρωπος, ἐνῶ τώρα κηρύσσεται σέ μᾶς ὡς Θεός ἀληθινός.

«Γέροντας Σεραφείμ-...μήν εἶστε παιδιά μου πλεονέκτες, γιατί ἡ πλεονεξία θά φέρει κακό, θά ἐπιφέρει κρίση!»

Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος, Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ποιμένων, Βηθλεέμ

Ἦταν θυμάμαι Καθαροβδομάδα τοῦ 1995. Ἕνα μικρό γκρούπ Ἑλλήνων προσκυνητῶν εἶχε ἐπισκεφθεῖ, στή Μονή τῶν Ποιμένων, τόν γέροντα Σεραφείμ.
Τούς ἔλεγε λοιπόν, μεταξύ ἄλλων: «...μήν εἶστε παιδιά μου πλεονέκτες, γιατί ἡ πλεονεξία θά φέρει κακό, θά ἐπιφέρει κρίση! Γιατί;

Βίος, θαυμαστά γεγονότα καί Μαρτύριο τῶν Μοναζουσῶν Μακρινῆς καί Μακαρίας ἐν τῇ Ἱ. Μονή Ἀρτοκωστάς

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΜΟΥΝΑΖΟΥΣΩΝ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΡΤΟΚΩΣΤΑΣ.

Ή οσιότατη ηγούμενη τής Ιεράς Μονής Παναγίας Άρτοκωστάς, κατά κόσμο Θεοδώρα Μαννιακούρα, τού Κωνσταντίνου καί τής Αναστασίας, γεννήθηκε στον Πύργο Βαρθολομίου του νομού Ηλείας, το 1921.

Ανατράφηκε εν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου, σύμφωνα καί με τά λόγια τού Αποστόλου Παύλου, μαζί με τά υπόλοιπα παιδιά τής οικογενείας της, τον Νικόλαο, τήν Διονυσία, μετέπειτα μοναχή Νεκταρία, τήν Φλώρα, τον Χαρίλαο, τον Αλέξανδρο καί τήν Ελευθερία, μετέπειτα μοναχή Μαρκέλλα. Σέ πολύ μικρή ηλικία, διακρίθηκε ή Θεοδώρα για το ήθος καί τήν ευσέβεια της, καθώς ή φλόγα τού πόθου τής αφιερώσεως στον Θεό είχε νωρίς ανάψει. Διέθετε επίσης διάφανη καθαρότητα νοός, στραμμένη στην ενθύμηση του θείου προσώπου του λυτρωτή καί αρχηγού τής πίστεώς μας Ιησού Χριστού καί τής μητέρας του, άειπαρθένου Μαρίας, αγωνιζόμενη τον καλόν αγώνα. Ανταποκρίθηκε λοιπόν στο κάλεσμά Του για τήν αγιότητα του ανθρώπου, διότι είναι γεγραμμένον: «Άγιοι γίνεσθε, διότι Εγώ είμαι Άγιος» (Α' Πέτρου 1, 15-16), καί αλλού: «διώκετε... καί τον αγιασμόν, ού χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον» (Έβρ. 12, 14).

Συζητώντας μέ ἕναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

«Ρώσος γιατρός, χειρουργός και καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Σε όλη τη ζωή του δημοσίευσε σαράντα σπουδαία επιστημονικά έργα. Θεωρείται πρωτοπόρος στο ζήτημα της αναισθησίας πριν από μία χειρουργική επέμβαση. Σε ηλικία 33 ετών έκανε μια σημαντική τομή στην ιατρική επιστήμη. Επειδή η γενική αναισθησία ήταν πολύ επικίνδυνη – συχνά πιο επικίνδυνη από την ίδια την επέμβαση – εφάρμοζε μια δική του μέθοδο τοπικής αναισθησίας. Με αυτή του τη μέθοδο, πραγματοποίησε πάνω από 500 χειρουργικές επεμβάσεις με μεγάλη επιτυχία».

Ο συνομιλητής μου είναι εντυπωσιασμένος. Συνεχίζω…

Τί ἔγινε στά 1204 καί μᾶς τό κρύβουν;

Τι έγινε στα 1204 και μας το κρύβουν;

 

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

 

Είναι πολύ παρήγορο, αλλά και τιμητικό για τον Λαό μας, που δεν ξεχνά ποτέ την Πόλη του και τον Αυτοκράτορά του καιπουκάθε χρόνο,στις 29 Μαΐου, τιμά και μνημονεύει με ιδιαίτερη ευλάβεια τους μάρτυρες της Άλωσης.

Εκείνο, όμως, που, όταν γίνεται, γίνεται κάπως δειλά και συγκαλυμμένα, είναι η αναφορά στον ρόλο που έπαιξαν οι Δυτικοί σε σχέση με τα λυγμικά γεγονότα της πτώσης, όπως επίσης και η ανάδειξη της οντολογίας αυτών των γεγονότων, που δεν είναι άλλη από το Πνεύμα της Ρωμηοσύνης. (1)

Σε ό, τι αφορά στον ρόλο των Φράγκων, τα πράγματα είναι απλά, αλλά, δυστυχώς, αποσιωπούνται σκοπίμως.

Διακόσια πενήντα χρόνια πριν από την Άλωση της Πόλης, οι λεγόμενοι Σταυροφόροι–οι τότε δυτικές συμμαχικές δυνάμεις-αναδεικνύονται,με την δράση τους,ως οι πλέον πολύτιμοι πρώιμοι σύμμαχοι των Τούρκων.

«Περί ἐξομολογήσεως» μέρος α΄

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Εἴχαμε τήν νουθεσία ἀπό τόν Γέροντα νά εἴμεθα ἀπέναντι στόν Θεό καί στόν ἴδιο εἰλικρινεῖς, ὑπό τήν ἔννοια τῆς καθαρᾶς ἐξομολογήσεως. Ἔτσι πέρασε ἡ ζωή μας κοντά του. Προσπαθοῦσα ἀπό πλευρᾶς μου νά εἶμαι ἐντελῶς ξεκάθαρος στά μάτια του καί νά μήν τοῦ κρύβω οὔτε τόν ἐλάχιστο λογισμό μου. Θά τό ἔνοιωθα σάν πνευματική μοιχεία, ἐάν κρατοῦσα κάτι μέσα μου κρυφό.

Οἱ λογισμοί ἔπρεπε νά εἶναι ἐντελῶς καθαροί. Τό πῶς πάω στήν ἀγρυπνία, τό πῶς πάω στούς λογισμούς, στήν συναναστροφή μέ τούς πατέρες, στήν ἐργασία, νά εἶναι τά πάντα γνωστά στόν Γέροντα. Διότι, σκέφτηκα: «ἐάν δέν βάλω καλή ἀρχή ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ὑποταγῆς μου, κατά τήν συμβουλη τοῦ Γέροντος, δέν θά ἔχω καί καλό τέλος».

Αὐτό μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντος, τό ἔκανα, μέ ἀποτέλεσμα νά νοιώθω πολλή χαρά, πολλή ψυχική ἐλάφρωσι καί νά βλέπω μέ τά σωματικά μου μάτια τόσο καθαρά, πού δέν ἤξερα τί μοῦ συνέβαινε, γιατί δέν εἶχα πεῖρα. Καί εἶπα στόν Γέροντα:

Οἱ ἐκτρώσεις σάν συνέπεια τοῦ λεγόμενου «ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ»

Ο «προγεννητικός έλεγχος», όταν αποσκοπεί όχι στη θεραπεία του κυοφορού­μενου παιδιού, αλλά στη διακοπή της κύησης (δηλαδή δολοφονία του εμβρύου) στις περιπτώσεις κάποιων παθήσεων (π.χ. μεσογειακής αναιμίας, συνδρόμου Down κ.α.) είναι, τουλάχιστον από χριστιανικής σκοπιάς, τελείως απαράδεκτος. Αποτελεί ασφα­λέστατα σύγχρονη έκδοση του απάνθρωπου Καιάδα των αρχαίων Σπαρτιατών, οι οποίοι δολοφονούσαν τα παιδιά, που ερχόντουσαν στο φως με κάποια σωματική πάθη­ση. Απλώς, στους έσχατους καιρούς μας, αυτή η δολοφονική πράξη ανυπεράσπιστων και αθώων παιδιών μετατέθηκε λίγο νωρίτερα, δηλαδή στο στάδιο της κυοφορίας. Επαναφέρει επίσης σε λειτουργία, σε εκσυγχρονισμένη επανέκδοση, τα επαίσχυντα και φρικτά κρεματόρια των χιτλερικών στρατοπέδων, στα οποία εδολοφονούντο εν ψυχρώ όσοι είχαν κάποια ανεπιθύμητα -για τα ναζιστικά δεδομένα- βιολογικά χαρα­κτηριστικά. Στην υποκριτική όμως και αλαζονική κοινωνία μας τα ίδια ακριβώς φρικα­λέα και αποτρόπαια εγκλήματα τιτλοφορούνται με τους «ωραιοποιημένους», «εξευγενι­σμένους» και ταυτόχρονα παραπλανητικούς τίτλους, όπως π.χ. «πρόληψη της μεσογει­ακής αναιμίας», «πρόληψη - θεραπεία τής πνευματικής καθυστέρησης» κ.ά.

Θαύματα Ἁγίου Νεκταρίου Μέρος 5ο

Μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τη χάρη του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες καταγράφηκαν στο Χριστιανικό Ίδρυμα Χανίων “Άγιος Νεκτάριος”.

http://www.diakonima.gr/2015/05/28/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-5%CE%BF/

Μέτρα ἁγιότητος

Άνθρωπος ο οποίος επαινεί τον πλησίον του και κατακρίνει τον εαυτό του, φθάνει σε μέτρα άγιότητος.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 06-06-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. α΄ 7 - 13


α΄ 7 - 13

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ε΄ 42 - 48

Ε΄ 42 - 48

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.