The war of the flesh

In the war of the flesh, only turning our back saves us—that is, we must flee from fantasies and thoughts as soon as they appear. Do not linger at all in order to examine or to converse with fantasies! The imagination is a great and terrible snare; things avoided by the eyes and the touch are approached with the greatest of ease by the imagination.

Ἐρώτηση σχετική μέ τά ἑπτά ἔθνη καί τά ὀκτώ πάθη.

 Για τα επτά έθνη, των οποίων τη γη κατέλαβαν οι Ισραηλίτες, και γιατί άλλοτε γίνεται λόγος για «επτά» έθνη και άλλοτε για «πολλά» έθνη.

Αυτά τα πάθη είναι τα «επτά έθνη», των οποίων τη γη υπόσχεται ό Κύριος να δώσει στα τέκνα του Ισραήλ, μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο. Το καθετί πού συνέβαινε τότε στους Ισραηλίτες ήταν κατά τον Απόστολο παρατυπώσεις (Α' Κορ. 10, 6). Οφείλουμε συνεπώς κι εμείς να τα μελετούμε προσεκτικά και να διδασκόμαστε απ' όλα αυτά. Έχει λοιπόν ειπωθεί: «Όταν ο Κύριος, ο Θεός σας, σας φέρει στη χώρα που τώρα πάτε να την κατακτήσετε, θα διώξετε στο πέρασμά σας πολλά έθνη: τους Χετταίους, τους Γεργεσαίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλύτερα και ισχυρότερα από σας. Θα τους παραδώσει ο Κύριος, ο Θεός σας, στην εξουσία σας, για να τους νικήσετε και να τους εξοντώσετε πλήρως» (Δευτ. 7, 1-2).

Ὅσιος Παΐσιος: Ὅταν καλοπερνᾶς στή γῆ, κάτι δέν πάει καλά μέ τόν ἑαυτό σου

Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων.

Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. 

Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι” αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν.

«Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή τον. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ” αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα»

Περιγραφή τοῦ θαύματος τοῦ Ἁγίου Νικάνορος πού ἔδιωξε τήν πανώλη καί ἔσωσε τά Σέρβια τό ἕτος 1730

Το θαύμα του αγίου Νικάνορα(1491 - 1549) που έγινε στα Σέρβια το 1730 περιγράφεται παρακάτω όπως είναι γραμμένο στην πρωτότυπη γλώσσα στην ακολουθία του αγίου Νικάνορα που εκδόθηκε στην Βενετία το έτος 1774 από τον Δήμο Ιωάννου Τολιοπούλου του εκ της Χωρας  Κάλλιανης(Αιανής).  Το κείμενος σε μορφή κηρύγματος γράφτηκε μαζί με την ακολουθία το 1771. Αρχιερέας των Σερβίων τότε ήταν ο Ζαχαρίας(1730-1734) που μόλις είχε αναλάβει την επισκοπή Σερβίων χωρίς να γνωρίζει τον άγιο Νικάνορα και το Μοναστήρι του. Η έδρα της επισκοπής δεν είχε μεταφερθεί ακόμη στην Κοζάνη, μεταφέρθηκε το 1745.Το μεγαλυνάριο στο τέλος είναι της ίδιας έκδοσης του 1771 γι'αυτό δεν αναφέρει την Κοζάνη αλλά την οικουμένη. Η πόλη της Κοζάνης έζησε το ίδιο θαύμα το έτος 1918 και προστέθηκε στο μεγαλυνάριο. Ο άγιος Νικάνορας εορτάζει στις 7 Αυγούστου, περεκλήσι του υπάρχει στην Αγία Κυριακή Σερβίων

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἡσαΐας (13ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 13 Ἰουλίου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Κατά τῆς Δαμασκοῦ καί τοῦ Ἐφραίμ (17,1-11)

(α) Καταστροφή τῆς Συρίας καί τοῦ Ἰσραήλ (17,1-6)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Ἡ περικοπή μας ὁμιλεῖ γιά τήν καταστροφή τῆς Δαμασκοῦ, τῆς πρωτεύουσας τῶν Συρίων, ἀλλά ὁμιλεῖ ὁμοίως καί γιά τήν καταστροφή τοῦ Ἐφραίμ (τοῦ Ἰσραήλ), γιατί οἱ Σύριοι συνεμάχησαν μέ τόν Ἰσραήλ τό 734/733 π.Χ. ἐναντίον τοῦ Ἰούδα (Συροεφραιμικός πόλεμος). Ἡ Δαμασκός καί οἱ ἄλλες πόλεις τῆς Συρίας θά ἐρειπωθοῦν καί θά ἐρημωθοῦν καί θά γίνουν μαντριά γιά ποίμνια (στίχ. 1-3). Ἡ προφητεία ἐξεπληρώθη τό 732 π.Χ. Ὁ Ἰσραήλ (ἤ Ἐφραίμ) ἐπίσης θά ἔχει καί αὐτός τήν ἰδία τύχη: Ἡ δύναμη τοῦ βορείου βασιλείου θά καταπέσει, σάν τόν ρωμαλαῖο ἐκεῖνο ἄνδρα, πού τόν ἔφθειρε ἡ πείνα καί ἡ ἀρρώστεια (στίχ. 4 κατά τό Ἑβρ.).

«Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας» * μέρος α΄

“ΑΝΩ ΣΧΩΜΕΝ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ” ἐκφωνεῖ ὁ ἱερεύς. Καί ὁ λαός ἀπαντᾶ: “Ἔχομεν πρός τόν Κύριον”.

Σ᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν δραματικό διάλογο ζοῦμε πνευματικά τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως. Ἁρπάζεται ὁ νοῦς, ἁρπάζεται ἡ καρδιά, ἁρπάζεται ὅλος ὁ ἄνθρωπος καί μεταμορφώνεται. Μόνο μεταμορφωμένη ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀπό τήν τριαδική ἀποστολική εὐλογία, πού προηγήθηκε, μπορεῖ ἡ ψυχή ν᾿ ἀνέλθη “εἰς ὄρος ὑψηλόν”¹, ἀπό ὅπου θά θεωρήση καί θά ἀπολαύση τήν δεσποτική καί ἀθάνατη Τράπεζα τῆς Αἰωνίου Ζωῆς. Καί πιό ἁπλᾶ: Στό θαῦμα τῆς λειτουργικῆς μεταμορφώσεως, μέ τό “ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας”, ἡ παντοδύναμος τριαδική Χάρις τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἁρπάζει μέσα ἀπό τόν Ναό, ὅπου ἐκκλησιαζόμεθα, καί μᾶς “ἀναφέρει”, μᾶς ἀνεβάζει δηλαδή, στό ὑψηλό ὄρος τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὅπου καί ὁ Θρόνος τῆς θείας Μεγαλωσύνης Του! Κι ἐκεῖ τελεσιουργεῖται τό μυστήριο τῆς Κοινωνίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Παρακλητικός Κανόνας. Ἡ Παναγία στήν Ὀρθοδοξία! (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Παρακλητικός Κανόνας. Η Παναγία στην Ορθοδοξία!

 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

«Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν» (μεγαλυνάριον)

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶναι δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως. Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶναι αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶναι ὁ κόσμος, τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶναι ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι Θεὸς Πατήρ, τί εἶναι Υἱός, τί εἶναι Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶναι παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶναι Ἐκκλησία, τί εἶναι τὰ μυστήρια, τί εἶναι ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶναι μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.

Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Θά σᾶς μιλήσω γιά τόν πνευματικό μου τόν Παπα-Τύχων. Διηγεῖται ὁ Ἅγιος Παϊσιος. Ἔβλεπα τόν Ἅγιο Ἀγγελο στή Θεία Λειτουργία, μία ἐμπειρία τοῦ Γ. Θεόκλητου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/07/blog-post_94.html

Παναγία τῆς Κυζίκου

Αχειροποίητος θεωρείται και η εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης της μητρόπολης Κυζίκου στη Μικρά Ασία (12ος αι.). Κατά την παράδοση, η εικόνα προέρχεται από τη μονή του Μεγάλου Αγρού, ο οποίος καταστράφηκε την πρώτη δεκαετία του 14ου αι.. Αφού χάθηκε, φανερώθηκε ξανά, μετά από υπόδειξη της ίδιας της Θεοτόκου και τοποθετήθηκε στη μονή της Θεοτόκου Φανερωμένης και Αχειροποιήτου της μητρόπολης Κυζίκου. Πλήθος πιστών προσέρχονταν στη μονή για να προσκυνήσει την εικόνα, μέχρι την πρώτη δεκαετία του 20ου αι., οπότε και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Η Θεοτόκος παριστάνεται στον τύπο της Οδηγήτριας. Σήμερα βρίσκεται στον πατριαρχικό ναό στο Φανάρι και κοσμεί το προσκυνητάρι του αριστερού κλίτους.

« Τούς ὑπόσχονται ἐλευθερία, ἐνώ αὐτοί εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορᾶς. Διότι ἀπό ὅ,τι ἔχει ὁ ἄνθρωπος νικηθεῖ, σ᾿ αὐτό καί ἔχει ὑποδουλοθεῖ». Β΄ Πέτρ. Β΄ : 19

 

«Ὁ ἄρχοντας σ᾿ αὐτό κυρίως πρέπει νά ἄρχει, δηλαδή νά νικάει μέ τήν ἀρετή του. Ἄν ὅμως νικιέται, δέν εἶναι πλέον ἄρχοντας».

(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

Εἰς τήν πρός Ἐφεσίους, ὁμιλ. ΙΓ΄ ΕΠΕ 21, 50)

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.