....
Ἀπό τήν ὥρα πού ψευτίσει ἡ ζυγαριά, τό
πνέμα τοῦ ἀνθρώπου ὑποδουλώνεται καί
δουλεύει τό διάβολο. Λευτερωθήκαμε ἀπό
τόν ἀγαρηνό καί πρώτη μας πράξη στό
δρόμο τῆς λευτεριᾶς ἤτανε νά κλείσουμε
τό στόμα τῆς ἀλήθειας. Νά ψευτίσουμε
τή ζυγαριά τῆς πίστης. Νά
λησμονήσουμε πώς τά μοναστήρια, στά
μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, φυλάξανε
καί τήν πίστη καί τήν παιδεία, καί πώς
ὅσοι μάθανε γράμματα στά μοναστήρια
τά μάθανε. Ἐκεῖ πρωτοσυλλάβησε τό
χωριατόπουλο καί κεῖ ἀκόνισε τό νοῦ
του ὁ γραμματισμένος. Λίγο ὁ μακαρίτης
ὁ κυβερνήτης, λίγο ἡ ἀντιβασιλεία,
λίγο οἱ προεστοί, λίγο οἱ δεσποτάδες,
ὅλοι τους βοηθήσανε τό κράτος νά γίνει
ἡ κεφαλή τῆς ἐκκλησίας.