Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορειτης - Ἡ σωστή ἀντιμετωπιση τοῦ ἀνθρώπου πού μᾶς ἀδικεῖ

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορειτης - Ἡ σωστή ἀντιμετωπιση τοῦ ἀνθρώπου πού μᾶς ἀδικεῖ

Διήγηση π. Θεοδοσίου Ἁγιοπαυλίτου γιά τόν Ἅγιο Παΐσιο

 Κάποιος Ἱερέας ἐξ ἐγγάμων πού διακονοῦσε στό ἐξωτερικό, ὀνόματι παπα–Μανώλης, θέλησε νά γίνη μοναχός στό Ἅγιον Ὄρος.

Ἀφοῦ ἔλαβε γραπτῶς τήν συγκατάθεση τῆς πρεσβυτέρας του, ξεκίνησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος. 

Μόλις ἔφθασε στή Δάφνη, ἀγόρασε ἕναν καλογερικό σκοῦφο.

Τόν φόρεσε καί μέ τά μακρυά γένεια καί μαλλιά πού ποτέ δέν τά ἔκοβε, φαινόταν σάν καλόγερος. 

Ἀποφάσισε νά συμβουλευτῆ τόν φημισμένο γιά τήν ἀρετή του καί ἐν ζωῇ τότε, γέροντα Παΐσιο. 

Κατηφόρισε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τήν «Παναγούδα», τό Κελλί τοῦ γέροντος Παϊσίου καί χτύπησε τήν πόρτα. Ὅταν βγῆκε ὁ Γέροντας, τοῦ λέει ὁ παπα–Μανώλης: 

― Γέροντα, ἦρθα νά ἐξομολογηθῶ.

Καί ὁ Γέροντας πού πρώτη φορά τόν ἔβλεπε, τοῦ λέει: 

Ἕνα κομποσχοίνι γλύτωσε μία ψυχή ἀπό τήν κόλαση!

 *Διηγείται ο άγιος Γέρων παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης, απαντώντας σε ερώτηση αν ωφελούν οι προσευχές μας τους άλλους.

-Αφού παιδί μου ενδιαφέρεσαι, να σου πω και κάτι για το κομποσχοίνι πιο φοβερό, γύρω από την ζωή του Γέροντά μου (Ιωσήφ). 

Ο Γέροντάς μου, είχε στον κόσμο μια ξαδέλφη. Αν και η ζωή της δεν ήταν τόσο καλή, ο Γέροντας όμως την αγαπούσε πολύ. Κάποτε τον ειδοποίησαν ότι η ξαδέλφη του πέθανε και μάλιστα όχι καλά.

Έκαμνε διάφορους μορφασμούς, θεατρινισμούς∙ μιλούσε άσχημα κ.λπ. και σ’ αυτά τα χάλια πάνω ξεψύχησε. Μόλις το μαθαίνει ο Γέροντας, άρχισε τα κλάματα. Εγώ παραξενεύτηκα· τόση ευαισθησία· να κλαίει τόσον πολύ. Όμως κατάλαβε ο ίδιος τον λογισμό μου και με προλαβαίνει:

 –«Εγώ δεν κλαίω παιδί μου που πέθανε αλλά κλαίω γιατί κολάστηκε».

 Ωστόσο απ’ εκείνην την ημέρα ο Γέροντας δώστου συνέχεια νηστεία και προσευχή για την ξαδέλφη του. Ύστερα από αρκετές ημέρες, βλέπω τον Γέροντα πολύ χαρούμενο.

 -«Τι συμβαίνει Γέροντα;» .

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας

Τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Τελευταῖα, διάβασα κείμενα ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν σέ διάφορες Θεολογικές Σχολές τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τοῦ ἐσωτερικοῦ, γιά ἐκκλησιολογικά θέματα, γιά τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιά τό ἄν ταυτίζωνται τά χαρισματικά μέ τά κανονικά ὅρια, γιά τό ἄν ὑπάρχουν «Ἐκκλησίες» ἔξω ἀπό τήν Μία Ἐκκλησία.

 Κατάλαβα ὅτι διαπράττονται δύο βασικά λάθη.

Τό πρῶτον ὅτι συγχέουν τήν ὕπαρξη μερικῶν Χριστιανῶν ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ἔχουν προσευχή καί ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ, μέ τό πλαίσιο τῶν ἑτεροδόξων Ὁμολογιῶν, στό ὁποῖο ἀνήκουν. Δηλαδή, ὑπάρχουν διάφοροι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν σέ Χριστιανικές Ὁμολογίες καί διακρίνονται γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἔχουν αἴσθηση τῆς μετανοίας, μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, προσεύχονται καί γενικά ἀναζητοῦν τήν σωτηρία τους. Ὅπως, ὑπάρχουν καί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καί φυσικά, ὁ Θεός ἔχει τήν πλήρη ἁρμοδιότητα νά σώση καί ἀνθρώπους πού εἶναι ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως καί νά καταδικάση Ὀρθοδόξους Χριστιανούς πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του.

Γιά ἐθνικότητα , ἐθνικισμό καί γιά τό ἔθνος

    

Γιά εθνικότητα καί εθνικισμό

   

Κάποιοι ταυτίζουν εθνικότητα καί πίστη καί από τήν ταύτιση αυτή υποφέρει τόσο η εθνικότητα όσο καί η πίστη. Κάποιοι ταυτίζουν τήν επαναστατικότατα μέ τά βάναυσα μέσα του ταξικού αγώνα, πράγμα πού συσκοτίζει τό εθνικό ιδεώδες καί παρασύρει τούς άνθρώπους σέ υποκατάστατα. Ετσι, κάποιος μπορεί νά είναι εθνικιστής, μολονότι ολόψυχα περιφρονεί τό έθνος του καί φοβάται τήν επαφή μέ τήν λαϊκή ψυχή σάν άλλη επιδημία.

  Τέλος, κάποιοι ζουν μέ τήν ψευδαίσθηση πώς μπορεί νά υπάρξει αγαθός καί προοδευτικός εθνικισμός, δίχως την ηθική καί τήν ωραιότητα. Τίποτα στόν κόσμο, τό όποιο δέν δύναται νά χαρακτηριστεί από τήν ηθική καί την ωραιότητα δέν θά μπορέσει νά περάσει τήν πύλη τής αιωνιότητας καί τής αθανασίας.

 

 

Ο εθνικισμός οφείλει νά έχει καί ηθική καί ωραιότητα: βαθιά καί ιερή ηθική καθώς καί υψηλή, κοσμική ωραιότητα.

Ἄνθιμος Ἀρεθιώτης, ἕνας ἅγιος πού πρόσφατα ἀνακαλύψαμε!

  Η μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του τιμάται στις 25 Μαΐου

«Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος» (Ιάκ. β 10), σημειώνει ο θείος Ιάκωβος. Σε ένα να πταίσεις, είναι σαν να έπταισες σε όλα. Είσαι παραβάτης σε όλα. Και η ζημία είναι αφάνταστη! Χάνεις την αιωνιότητα, δηλαδή το παν. Έτσι συνέβη με το νέο του Ευαγγελίου, όπως και με τόσους άλλους στη ζωή. Ο διάβολος δένει τους ανθρώπους με πολλά σχοινιά. Είτε, όμως, είμαστε δεμένοι με ένα είτε είμαστε δεμένοι με πολλά, είμαστε δεμένοι με το διάβολο. Πέστε ότι μας δένει ο πονηρός με εκατό σχοινιά παθών και κατορθώνουμε με αγώνες να λύσουμε τα ενενήντα εννέα. Δεν ελευθερωνόμαστε. Πάλι δεμένοι είμαστε έστω και με ένα. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά χρειάζεται να κόψουμε και τα εκατό σχοινιά, και φυσικά όχι μόνοι μας, αλλά με τη θεία συνέργεια. Και όταν πάλι τα κόψουμε όλα να λέμε, ότι είμαστε δούλοι αχρείοι Κυρίου, «δούλοι αχρείοί εσμεν» (Λουκ. ιζ 10), όπως ο αφανής Όσιος Γέρων, Άνθιμος ο Αρεθιώτης, ο ασκητής του Μοναστηριού της Παναγίας, στα Ρέθα του Βάλτου, γιατί η ταπείνωση στεφανώνει κάθε αγώνα μας.

Ο μακαριστός Γέροντας Άνθιμος ως τηρητής όλων των εντολών ήταν ελεύθερος, είχε μεγάλη παρρησία στο Θεό, που έσπευδε να του ικανοποιήσει κάθε ευγενική επιθυμία, που του ζητούσε μέσα από την προσευχή. Ήταν ελεύθερος παθών και αγωνιζόταν για την ελευθερία του ακούγοντας την προτροπή του Παύλου: «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. ε 1).

Για όλες του τις ανάγκες ο ισάγγελος Γέροντας Άνθιμος, ο Αρεθιώτης, αισθανόταν την απάντηση του ουρανού.

''Δόξα Σοι, Κύριε''

Ἅγιος Σεραφείμ Ρομάντσιωφ τῆς Μονῆς Γκλίνσκ.

Όλα πρέπει να τα περνάμε με παιδική υπακοή και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα και για όλα να δοξάζουμε τον Καλό Θεό. 

Για παράδειγμα, ήλθε μιά θλίψη ή αρρώστια. Θα πούμε: ''Δόξα Σοι, Κύριε''. Πολλαπλασιάστηκαν οι θλίψεις ή οι ασθένειες, πάλι: ''Δόξα Σοι, Κύριε''. 

Πάντοτε νά ἔχεις στή μνήμη σου τόν Θεό...

 

Πάντοτε να έχεις στη μνήμη σου τον Θεό,ο νούς σου θα γίνει ουρανός

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_36.html?m=1