Ἡ Κατάταξη τῶν Ψυχῶν μετά τήν Κοίμηση τῶν Ἀνθρώπων, Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση ΙΑ΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-9-2017 (Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ὑπομονή καί αὐτομεμψία

«Ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με,

ὅπως ἄν μάθω τά δικαιώματά σου.»

Ψαλμ. 118 : 71

«Κατοικία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ὑπομονή, ἐπειδή μέσα σ᾿ αὐτήν ζεῖ ἐξασφαλισμένη, καί τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ταπείνωση, ἐπειδή μ᾿ αὐτήν τρέφεται», λέει ὁ ὅσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος¹. Ὅταν ἀκριβῶς τρέφεται ἡ ψυχή μέ τήν ἁγία τροφή τῆς ταπεινώσεως, μπορεῖ νά παραμένει στήν ἁγία κατοικία τῆς ὑπομονῆς. Ὅταν ἡ τροφή αὐτή εἶναι ἀνεπαρκής, τότε ἡ ψυχή βγαίνει ἀπό τό σπίτι τῆς ὑπομονῆς. Καί τότε σάν ἀνεμοστρόβιλος ἡ ταραχή τήν ἁρπάζει, τήν παρασύρει καί τή ζαλίζει. Μέσα της ξεσηκώνονται σάν κύματα διάφοροι ἐμπαθεῖς λογισμοί καί ἐμπαθή αἰσθήματα, πνίγοντάς την στά βάθη σκοτεινῶν καί ἁμαρτωλῶν φαντασιῶν, λόγων καί πράξεων. Ἔτσι ἡ ψυχή καταντᾶ σέ κατάσταση ἀδυναμίας, σκοτισμοῦ καί ἀκηδίας, πέφτοντας συχνά στό βάραθρο τῆς θανάσιμης ἀπελπισίας καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαλύσεως.

Θέλεις νά παραμείνεις μέσα στήν ἁγία κατοικία τῆς ὑπομονῆς καί νά μή βγαίνεις ἀπ᾿ αὐτήν;

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Γιά τόν ἄπιστο ἄνθρωπο ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός Θεός»

 Πρόσφατα ρώτησα έναν υγιή ηλικιωμένο, τι θα ήθελε περισσότερο σ’ αυτό τον κόσμο από το Θεό. Βάζοντας το χέρι στο στήθος, μου απάντησε:

-Το θάνατο και μόνο το θάνατο!

-Και πιστεύεις στη ζωή μετά το θάνατο;

-Ακριβώς επειδή το πιστεύω, επιθυμώ όσο πιο σύντομα το θάνατο, είπε ο γέρων.

Οι άπιστοι τρέμουν το θάνατο, επειδή ισχυρίζονται ότι ο θάνατος είναι η πλήρης εξαφάνιση της ζωής. Πολλοί πιστοί πάλι, φοβούνται το θάνατο επειδή νομίζουν ότι δεν έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους στον κόσμο αυτό, δεν έβαλαν τα παιδιά τους σε μια σειρά, ή δεν αποτελείωσαν αυτό που έχουν ξεκινήσει.

 Ακόμη και κάποιοι άγιοι άνθρωποι, φοβήθηκαν κατά την ώρα του θανάτου. Όταν οι Άγγελοι κατέβηκαν για να παραλάβουν τον Όσιο Σισώη, εκείνος ο αγγελικός άνθρωπος προσευχόταν να τον αφήσουν λίγο ακόμη σ’ αυτή τη ζωή για να μετανοήσει και να προετοιμαστεί για την άλλη ζωή. Οι Άγιοι λοιπόν, δεν φοβόταν το θάνατο αλλά την κρίση του Θεού μετά το θάνατο. 

Δίχως την πίστη στην άλλη, την ουράνια ζωή, ο φόβος γίνεται σκοινί γύρω από το λαιμό με το οποίο ο θάνατος έλκει τους καταδίκους στο λαρύγγι του. Η ζωή για τον άπιστο, δεν είναι άλλο από τον άνεμο του θανάτου, άνεμο που φυσά και καταρρίπτει την πεθαμένη του στάχτη και την απονεκρώνει. Αν ο άπιστος σκεφτόταν λογικά μέχρι τέλους, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι ζωή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Γι’ αυτόν ο θάνατος είναι η μόνη του πίστη, η μόνη αιώνια δύναμη! Ο Θάνατος είναι ο μοναδικός Θεός.

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΕΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΥ ΑΓΙΟΒΑΡΝΑΒΙΤΗ .Οἱ ἀγκινάρες ὑποχωροῦσαν.

Οι αγκινάρες υποχωρούσαν.

Μετά τό άνοιγμα τών οδοφραγμάτων από τό καθεστώς τών εισβολέων ο Γέροντας ξεκίνησε τις επισκέψεις του στο κατεχόμενο Μοναστήρι του. Μια ημέρα ζήτησε από μιά πνευματική του θυγατέρα να τον μεταφέρει εκεί μέ τό αυτοκίνητο της. Εκείνη, παρά τις υποχρεώσεις τής  ημέρας εκείνης καί τό φόβο πού την διακατείχε γιά τό άγνωστο τής διαδρομής, προθυμοποιήθηκε να τον μεταφέρει.

Σε ολη τη διαδρομή ό Γέροντας εύδιάθετος νουθετούσε πνευματικά καί προσευχόταν. Οταν έφθασαν στα κατεχόμενα, καί λίγο πριν τό Μοναστήρι, βρέθηκαν σε ένα δρόμο αδιέξοδο. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε εμπρός πήγαινε ό δρόμος. Καί να ήθελαν να επιστρέψουν πίσω, έπρεπε να βρουν κάποιο άνοιγμα, για να στρίψουν. Ή κοπέλα τα έχασε. Σταμάτησε καί ρώτησε μέ αγωνία τον Γέροντα:

—        Τώρα, τί κάνουμε; Που πάμε, Γέροντα;

Ό Γέροντας έμεινε λίγο σκεπτικός καί μετά μέ πεποίθηση τής έδειξε μέ τό χέρι, να συνεχίσει μπροστά. Εκείνη δίσταζε, επειδή μπροστά βρισκόταν ένα χωράφι μέ αγκινάρες πολύ υψηλές, γιατί είχε περάσει καί ό καιρός τους καί είχαν ξεσταχυάσει.

Οἱ «Κυβερνήσεις» καί τό «Πάτερ ἡμῶν» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ»

Οι «Κυβερνήσεις» και το «Πάτερ ημών»

των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»

 

Άννας Μπουρδάκου •Αντιπροέδρου  της Π. Ε. Γ.

Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος», δηλαδή το «κυβερνών σώμα» της εταιρείας «Σκοπιά», που είναι, όπως υποστηρίζει, το «κανάλι» του Θεού, ο «αγωγός» μέσω του οποίου ρέουν οι αλήθειες από τον Θεό για να τραφούν «τα πρόβατα», μας πληροφορεί για τις Κυβερνήσεις του Θεού τα εξής:
Στο βιβλίο της «Σκοπιάς» «Μπορείτε να ζήτε για πάντα στον παράδεισο στη γη» διαβάζουμε στις σελ. 135138: «Ο Κύριος ητοίμασε τον θρόνο αυτού (Ψαλμ. ΡΓ19). Ώστε ο Ιεχωβά πάντοτε ήταν ύψιστος κυβερνήτης πάνω σ' όλα τα πλάσματά του. Ωστόσο εξαιτίας της ανταρσίας ενάντια στη διακυβέρνησή του στον κήπο της Εδέμ, ο Θεός διευθέτησε να υπάρξει μια ειδική κυβέρνηση. Αυτή είναι η κυβέρνηση για την οποία ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται (Ματθ. ΣΤ' 9,10). Ο σκοπός της κυβερνήσεως αυτής είναι να βάλει τέρμα στα προβλήματα που προκλήθηκαν όταν ο Σατανάς και άλλοι απομακρύνθηκαν από την διακυβέρνηση του Θεού. Η νέα αυτή κυβέρνηση της βασιλείας παίρνει την εξουσία της. . . από τον μεγάλο βασιλιά τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιεχωβά έχει διορίσει τον Γιό του να είναι Κύριος Άρχοντας. . . 144. 000 άτομα παρμένα από το ανθρώπινο γένος θα κυβερνήσουν μαζί με τον Χριστό στη Βασιλεία αυτή. Γι' αυτό η Αγία Γραφή την ονομάζει επίσης βασιλεία τους». Έχουμε λοιπόν μία κυβέρνηση του Θεού που πάντοτε υπήρχε και δεύτερη τη νέα ειδική κυβέρνηση-βασιλεία που αποτελείται από 144. 001 άτομα. Ακολουθώντας το σκεπτικό της «Σκοπιάς» παρατηρούμε καθαρά ότι, η πρώτη κυβέρνηση του Θεού απέτυχε εξ αιτίας του Σατανά και της γνωστής προκλήσεως εκ μέρους του Σατανά προς τον Θεό (το περίφημο «Επίμαχο Ζήτημα»).

Ταπείνωση

Γράφει ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός[1]: « Ὁ ταπεινόφρων δέν παύει νά κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του, ἀκόμη καί ἄν ὅλοι τόν μάχονται καί τόν ἀτιμάζουν ἔτσι ὥστε νά σωθῇ ὄχι μόνο ἀκουσίως, ὅπως αὐτοί πού ἔχουν ὑπομονή, ἀλλά ἑκουσίως, τρέχοντας πρός τά πάθη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τά ὁποῖα ἔμαθε τήν μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές, στήν ὁποία κατοικεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα».

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές. Σ’ αὐτήν κατοικεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ ἀναγκαία προϋπόθεσι γιά τήν ἔνταξη καί παραμονή τοῦ πιστοῦ στήν Ἐκκλησία. Τοῦτο συμβαίνει διότι ἡ ταπείνωση τοῦ πιστοῦ ἑλκύει τό Ἅγιο Πνεῦμα σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν»[2].

Ὁ πλήρης Ἁγίου Πνεύματος πιστός ἑνώνεται καί παραμένει σταθερά στήν Ἐκκλησία, ἡ Ὁποία ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς «ψυχή» Της. Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα τελεσιουργεῖ τήν ἔνταξη καί μόνιμη παραμονή τοῦ πιστοῦ στό Χριστό καί στό σῶμα Του τήν Ἐκκλησία.

Ἡ ἁμαρτία εἶναι τό μεγαλύτερο κακό (Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τῶν ἐν Κύπρω Ἁγίων)

 (Ἑβρ. ια΄,33 – ιβ΄,2)

Ἀδελφοί, οἱ Ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοςύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, 

παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα Κρείττονος ἀναστάσεως ταύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς·ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ ταὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.

Ερμηνεία

Το αποστολικό ανάγνωσμα μας μιλάει για τα θαυμαστά επιτεύγματα των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και για την αρετή που επέδειξαν κατά τη διάρκεια των πολυειδών αγώνων τους. Θα καταλήξει ο απόστολος Παύλος να μας πει να αποφεύγουμε την αμαρτία και να αγωνιζόμαστε πνευματικά- «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ιβ΄, 2). Ας δούμε όμως πώς η αμαρτία επιδρά στον άνθρωπο.

Τι είναι αμαρτία;

Ἀπόστολος Ἀνανίας ὁ ὁποῖος ἐβάπτισε τόν μέγαν Ἀπόστολον τῶν ἐθνῶν!

 

Ο Απόστολος Ανανίας ήτο μαθητής του Κυρίου και επίσκοπος εις την Δαμασκόν. Συγκατελέγεται μεταξύ των εβδομήκοντα Αποστόλων. Σύμφωνα με τις Πράξεις (θ´10-18) ήτο εκείνος ο οποίος έλαβε εντολήν από τον Θεό να συναντήση τον Σαούλ -τον μετέπειτα Απόστολον Παύλον, ο οποίος είχε τότε τυφλωθεί από Εκείνον– με σκοπό να τον θεραπεύση. Ο Ανανίας ήτο εκείνος ο οποίος εβάπτισε τον μέγαν Απόστολον των εθνών!

Ήτο άνθρωπος μεγάλης υπακοής. Μετέβη στην οικίαν όπου εφιλοξενείτο ο Σαύλος, τον εθεράπευσε και τον εβάπτισε. Κατόπιν ο Απόστολος Ανανίας πήγε στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης, όπου -με την διδασκαλία του- προσήλθαν στον Χριστό πολυάριθμες ψυχές. 

Ο θόρυβος που δημιούργησε η αποστολική δράση του οδήγησε τον ηγεμόνα Λουκιανό να τον συλλάβη. Αφού προσεπάθησε με διαφόρους λεκτικούς τρόπους να τον απομακρύνη από την πίστη του, δίχως αποτέλεσμα, διέταξε τον βασανισμό του. Έτσι μαστιγώθηκε ο Ανανίας με νεύρα βοδιών και με σιδερένια νύχια έσχισαν τις πλευρές του, καίοντας εν συνεχεία τις πληγές με λαμπάδες. Τέλος, αφού τον οδήγησεν έξω από την πόλη, τον λιθοβόλησε. Έτσι, ο Απόστολος έλαβε τον αμαράντινο της δόξης στέφανο, για την απόλυτον υπακοή του στο θέλημα του Θεού.

Τα λείψανά του μετεφέρθησαν στην Κωνσταντινούπολη. Στην Δαμασκό σώζεται η οικία του Αποστόλου, η οποία έχει διαμορφωθεί σε ναόν, όπου πιστεύεται ότι βαπτίσθηκε ο Απόστολος Παύλος.

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/10/blog-post.html?m=1

Ὁ ἅγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς μπροστά στίς Πύλες τοῦ Πανίερου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως(1930)

 

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς εν μέσω προσκυνητών μπροστά στις Πύλες του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. (1930)

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/09/1930.html?m=1

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 04 Ὀκτωβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 04 Ὀκτωβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)