Περί μετανοίας, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί μετανοίας, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 8-12-2013, (Σύναξη νέων στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωργίου Γιαννιτσῶν), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Μετάνοια καί προσευχή κατά τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Μετάνοια καί προσευχή κατά τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-07-2016 (Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου,Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Γιά τό ὅτι πρέπει νά βαδίζουμε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ μέ ἄγρυπνο πνεῦμα, χωρίς νά χάνουμε τόν καιρό μας».

Ι΄ Διδασκαλία

ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΑΓΡΥΠΝΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ

ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ

Ἀββᾶ Δωροθέου

Ἀδελφοί μου, ἄς μεριμνήσουμε μέ ἄγρυπνη φροντίδα γιά τίς ψυχές μας. Ποιός θά μᾶς ξαναδώσει αὐτό τό χρόνο, ἄν τόν χάσουμε; Πραγματικά θά ᾿ ρθει ὥρα πού θ᾿ ἀναζητοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες καί δέν θά τίς βρίσκουμε. Ὁ ἀββάς Ἀρσένιος ἔλεγε πάντοτε στόν ἑαυτόν του: «Ἀρσένιε, γιά ποιό λόγο ἄφησες τόν κόσμο;»¹ Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε μέ τόση ἀμέλεια πού οὔτε ξέρουμε γιατί ἀφήσαμε τόν κόσμο, οὔτε ξέρουμε τί σημαίνει αὐτό πού θελήσαμε. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο δέν προκόβουμε, ἀλλά καί πάντοτε εἴμαστε γεμάτοι θλίψη. Καί αὐτό μᾶς συμβαίνει ἐπειδή δέν παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα τήν καρδιά μας. Πραγματικά, ἄν θελαμε λίγο ν᾿ ἀγωνιστοῦμε δέν θά στενοχωριόμαστε καί δέν θά κουραζόμαστε γιά πολύ. Γιατί καί ἄν ἀκόμα στήν ἀρχή βιάζει κανείς τόν ἑαυτόν του, ὅμως μέ τόν ἀγώνα σιγά – σιγά προοδεύει, καί στή συνέχεια τά κάνει ὅλα ξεκούραστα, γιατί ὁ Θεός βλέπει ὅτι πιέζει τόν ἑαυτόν του καί τόν βοηθάει.

Καί ἐμεῖς λοιπόν ἄς βιάσουμε τούς ἑαυτούς μας, ἄς βάλουμε ἀρχή, ἄς ἐπιθυμήσουμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή τό καλό. Γιατί καί ἄν ἀκόμα δέν βρισκόμαστε στήν τελειότητα, ὅμως καί μόνο τό νά θέλουμε εἶναι ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας μας. Γιατί ἀπό τή θέληση προχωρᾶμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, στόν ἀγώνα καί ἀπό τόν ἀγώνα βοηθιόμαστε ν᾿ ἀποκτήσουμε τίς ἀρετές. Γι᾿ αὐτό καί ἕνας ἀπό τούς Πατέρες ἔλεγε:

«Δῶσε αἷμα καί πάρε πνεῦμα»². Αὐτό σημαίνει τό «ἀγωνίσου καί ἡ ἀρετή θά ταυτιστεῖ μέ τό εἶναι σου».

Ὅταν σπούδαζα στόν κόσμο, στήν ἀρχή κουραζόμουνα πάρα πολύ, καί ὅταν ἐρχόταν ἡ ὤρα νά πιάσω βιβλίο στά χέρια μου, ἔνιωθα σάν νά πήγαινα νά πιάσω ἄγριο θηρίο. Καθώς ὅμως ἐπέμενα, βιάζοντας τόν ἑαυτό μου, βοήθησε ὁ Θεός, καί τόσο πολύ συνήθισα τή μελέτη, ὥστε νά μήν καταλαβαίνω τί ἔτρωγα καί τί ἔπινα ἤ πῶς κοιμόμουνα ἀπό τήν πολλή εὐχαρίστηση πού ἔνιωθα ἀπό τήν ἀνάγνωση. Καί ποτέ δέν μέ τράβηξε ἡ ἐπιθυμία νά πάω νά φάω μέ ἕναν ἀπό τούς φίλους μου, ἀλλά οὔτε κἄν τούς συναντοῦσα ὅταν εἶχα διάβασμα, παρόλο ὅτι ἤμουν κοινωνικός καί ἀγαποῦσα τούς φίλους μου.

Σάββατο τῶν ψυχῶν

Συναξάρι Τριωδίου

Το Σάββατο αυτό οι θειότατοι πατέρες θέσπισαν να μνημονεύουμε όλους τους ευσεβώς κοιμηθέντες όλων των αιώνων.

Επειδή πολλοί πέθαναν ξαφνικά και στην ξενιτιά και με κάθε είδους θάνατο, και πολλοί ήταν ίσως φτωχοί, και δεν αξιώθηκαν τις καθορισμένες ψαλμωδίες και τα μνημόσυνα, οι άγιοι πατέρες από φιλανθρωπία θέσπισαν, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία να κάνει μνημόσυνα κοινά για όλους, για να περιλαμβάνονται σε αυτά και όσοι για κάποιο λόγο δεν τους έγιναν τα συνηθισμένα μνημόσυνα. Αυτό το παρέλαβαν από τους ιερούς αποστόλους, διότι αυτά που γίνονται για τους κεκοιμημένους προξενούν σε αυτούς μεγάλη ωφέλεια.

Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι, επειδή την επόμενη μέρα θα έβαζαν την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, μνημονεύουν όπως αρμόζει και τις ψυχές, σαν να παρακαλούν κατά κάποιο τρόπο τον φοβερό και αλάνθαστο κριτή να δείξει σε αυτές τη συνηθισμένη συμπάθειά του και να τις κατατάξει στην τρυφή, που ο ίδιος υποσχέθηκε.

Και επιπλέον, επειδή την επόμενη Κυριακή οι άγιοι πατέρες θα βάλουν την εξορία του Αδάμ, σκέφτηκαν με την παρούσα κατάπαυση (το Σάββατο των ψυχών) να βάλουν κάποια κατάπαυση και κάποιο τέλος όλων των ανθρωπίνων, ώστε την επόμενη Κυριακή να αρχίσουν από την αρχή. Διότι το τελευταίο απ’ όλα τα σχετικά μ’ εμάς είναι η εξέταση των πράξεών μας από τον αδέκαστο κριτή.

Τη μνημόνευση των ψυχών την κάνουμε πάντοτε το Σάββατο, επειδή η λέξη Σάββατο στα εβραϊκά σημαίνει κατάπαυση. Καθώς λοιπόν οι πεθαμένοι κατέπαυσαν από τα βιοτικά και από όλα τα άλλα, γι’ αυτό και την ημέρα που σημαίνει κατάπαυση κάνουμε τις δεήσεις γι’ αυτούς. Και αυτό επικράτησε να γίνεται κάθε Σάββατο, αλλά κατά το σημερινό κάνουμε κοινό μνημόσυνο και παρακαλούμε τον Θεό για όλους τους ευσεβείς.

«Τήν ἄνοιξι τοῦ 1995, ἡ πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου τοῦ Βελιγραδίου Ἑλένη Κωνσταντουλάκη ἀπ᾽ τά Χανιά τῆς Κρήτης μοῦ διηγήθηκε τό ἀκόλουθο περιστατικό.

«Τήν ἄνοιξι τοῦ 1995, ἡ πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου τοῦ Βελιγραδίου Ἑλένη Κωνσταντουλάκη ἀπ᾽ τά Χανιά τῆς Κρήτης μοῦ διηγήθηκε τό ἀκόλουθο περιστατικό, τό ὁποῖο ἐπιβεβαίωσε καί συμπλήρωσε τό ἑπόμενο ἔτος ἡ ἐκ Σερβίας φοιτήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν Ντράγκανα Σίμιτς. Κοντά στήν περιοχή τοῦ Novi Sad ὑπάρχει ἡ γνωστή γυναικεία ἱερά μονή τοῦ Jazak (ἐπισκοπή Srem).

 Ἡ μονή αὐτή διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο τό χειμῶνα τοῦ 1983, ὅταν τό ἀθεϊστικό καθεστώς τῆς περιόδου ἐκείνης, ἰσχυρό ἀκόμη, ἐπιχείρησε νά τή διαλύση, ρίχνοντας δηλητήριο στό ὑδραγωγεῖο της.

Λυκοῦργος Νάνης, Μυριάκης εὖγε στό λεβέντη καί ὁμολογητή ἅγιο Κυθήρων!

ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ ΣΤΟ ΛΕΒΕΝΤΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΑΓΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ!

 

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

 

ΕΥΓΕ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ, στον ομολογητή και λεβέντη επίσκοπο των Κυθήρων για τη σθεναρή του αντίδραση. Θα έπρεπε όλοι οι επίσκοποι να τον μιμηθούν. Το άριστο θα ήταν να κατήρχοντο όλοι οι μητροπολίτες εν σώματι στο άγιο πεζοδρόμιο, συμπαραστατούμενοι από τον έντιμο κλήρο, τους μοναχούς και τον πιστό λαό και να αξιώσουν με τρόπο αποφασιστικό και ζωηρό την άμεση διακοπή της προβολής του ψευτο-καλλιτεχνικού βοθρολύματος.

Όσον αφορά στη δικαστική αρχή της πατρίδος μας απομένει να πράξη το χρέος της και να σταθή στο ύψος της αποστολής της.

Εν συνεχεία παραθέτω κάποια παλαιά αποσπάσματα από αγωνιστικά δημοσιογραφικά εκκλησιαστικά φύλα του παρελθόντος εξ αφορμής παρομοίων περιπτώσεων που μας δείχνουν το δρόμο της υγιούς και ευλογημένης αντιδράσεως και αντιστάσεως:

"AΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

Την νύκτα της 13ης προς την 14ην Αυγούστου εδόθη μια χηρά μαρτυρία και ομολογία. 80 περίπου χριστιανοί, μη υποφέροντες τον εκτραχηλισμόν του λεγομένου καλλιτεχνικού κόσμου, και μη θέλοντες να καταντήση αυτός ο τόπος εν απέραντον χαμαιτυπείον, προπαντων δε λυπούμενοι την νέαν γενεάν, η οποία δημοσία διά του κινηματογράφου και του θεάτρου λαμβάνει μαθήματα διαφθοράς και ασεβείας, προέβησαν εις μίαν ηρωικήν πράξιν. Ηγόρασαν εισιτήρια, εισήλθον εις το εν Αθήναις θέατρον Μπουρνέλλη, όπου επαίζετο πορνικόν, κιναιδικόν και ασεβές έργον, περί του οποίου γράφομεν και ανωτέρω, και προς το τέλος του εργου, όπου διεκωμωδείτο ο Θεός και παρωδείτο το Σύμβολον της Πίστεως, εφώναξαν στεντορεία τη φωνή "Αίσχος" και έλεγον: "όχι να εξευτελίζουν και την Πίστιν! Όχι να διαλύουν τα πάντα"!

Ἐπισκ. Αὐγουστίνος Καντιώτης (†): «Δεῖξτε μου ἕνα σπίτι, ὅπου μάνα, πατέρας, παιδιὰ προσεύχονται οἰ­κογενεια­κῶς, νά πέσω νά τούς προσκυνήσω»

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίματῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

Εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα πολλὲς φορὲς ἡ Ἐκ­κλησία μας καὶ μάλιστα μὲ τὸ κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνος «Ψυχή μου ψυχή μου, …τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλ­λεις θορυβεῖ­σθαι». Τὸ τέλος πλησιάζει. Δυσάρεστο πρᾶ­γμα.

Ἂν ὑπάρχῃ κά­τι ποὺ τρο­μάζει τὸν ἄνθρωπο, αὐ­τὸ εἶνε ὁ θάνατος, ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου. Ὅλοι προσπαθοῦμε νὰ τὸ διώχνουμε ἀπὸ τὴ σκέψι μας. Εἶ­νε ὅμως γεγονός. Μήπως ἆραγε καὶ ἡ ἁγία αὐ­­τὴ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε ἡ τελευ­ταία τοῦ βίου μας; Καὶ οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας ἔλεγαν· «ὅρος φιλοσοφί­ας μνήμη θα­νά­του»· ἡ μνήμη τοῦ θανάτου ὁδηγεῖ σὲ ἀνώτε­ρες σκέψεις. Ὁ δὲ εἰδωλολάτρης βασιλεὺς Φίλιππος, ὁ πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀ­λεξάν­δρου, εἶχε διατάξει ἕνα στρατιώτη νὰ παρουσιάζεται κάθε πρωῒ μπροστά του καὶ νὰ τοῦ ὑ­πενθυμίζῃ· «Φίλιππε, μέμνησο ὅτι θνη­τὸς εἶ»· Φίλιππε, νὰ θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι θνητός. Ἂν λοι­πὸν αὐτὸ τὸ ἔκανε ἐκεῖνος, ποὺ ἔζησε 400 χρόνια πρὸ Χριστοῦ, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς; Αὐ­τὸ λέει καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ Με­­γάλου Κανό­νος, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης.

Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Σαρακοστή; Εἶνε μνήμη τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου. Ὅπως ξέ­ρουμε, ὁ Χριστὸς ὕστερα ἀπὸ τὴ βάπτισί του πέρασε τὸν Ἰορδάνη ποταμό, πῆγε στὴν ἔρημο, ἔμεινε ἐκεῖ μόνος σαράντα μέρες καὶ πά­λεψε στῆθος μὲ στῆθος μὲ τὸ διάβολο. Πῶς τώρα τόλμησε ὁ διάβολος νὰ πειράξῃ τὸ Χριστό; Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὁ διάβολος ἔβλεπε τὸν ἄνθρωπο Χριστό, ἀλλὰ δὲ μποροῦσε νὰ φανταστῇ ὅτι μέσα του κρύβεται ἡ θεότης. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ κατηχητικὸς λόγος τοῦ ἱ. Χρυ­σο­στόμου, ποὺ θ’ ἀκούσουμε τὸ Πάσχα· Ὁ ᾅ­δης «ἐπικράνθη, καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη· …ἔλαβε σῶμα, καὶ Θεῷ περιέ­τυχεν»· πῆρε ἕνα σῶ­μα καὶ δὲν κατάλαβε ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ εἶνε ἡ θε­ότης. Εἶνε ὅπως τὸ ψάρι, ποὺ βλέπει τὸ δόλω­μα, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνει ὅτι πίσω ἀπ’ αὐτὸ ὁ ψαρᾶς ἔ­χει τὸ ἀγ­κίστρι.

Λέμε ὄχι στὰ νέα Θρησκευτικά. Τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνῶν διοργανώνουν Συλλαλητήριο καὶ πορεία στὰ Προπύλαια [4 Μαρτίου 2018]

 

https://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-08-55/2012-02-28-20-22-19/2012-05-18-09-54-46/12180-4-2018

Μακριά ἀπό τό ψέμα (Ἐπίσκ. Εἰρηναῖος, Αἰκατερίνμπουργκ καί Ἰρμπίτσκ)

Σήμερα θα πούμε πώς θα εμπνεύσουμε στα παιδιά τη φιλαλήθεια, πώς θα τα μάθουμε ν’ αγαπούν την αλήθεια και ν’ αποστρέφονται το ψέμα.

Η ανάγκη της αλήθειας και η αγάπη σ’ αυτήν είναι στοιχεία έμφυτα στον άνθρωπο, επομένως και στο παιδί. Το προπατορικό αμάρτημα, αν και θόλωσε και εξασθένησε το αίσθημα της αλήθειας, δεν το εξαφάνισε τελείως. Η τάση προς την αλήθεια έμεινε στον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς η τάση εκδηλώνεται στο παιδί με την επιθυμία του να γνωρίσει τα πάντα. Το παιδί για όλα ρωτάει. Και ό,τι του λένε οι μεγαλύτεροι, το δέχεται σαν αληθινό.

Το αγνό παιδί δεν γνωρίζει το ψέμα και την προσποίηση. Ντρέπεται και κοκκινίζει όχι μόνο όταν το ίδιο, από βιασύνη ή απερισκεψία, πει κάποιο ψέμα, αλλά κι όταν ακούει τους άλλους να λένε ψέματα.

Την αγάπη στην αλήθεια την έβαλε μέσα στην ψυχή του παιδιού ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει μόνο, αυτή τη φυσική ροπή, να τη βοηθήσουμε, για ν’ αναπτυχθεί και να στερεωθεί. Αυτό είναι το έργο των γονιών. Πώς όμως θα το πετύχουν;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν, είναι να τα νουθετούν από τη νηπιακή ακόμα ηλικία. Και πώς θα γίνει αυτό; Τρεις είναι οι βασικοί κανόνες:

α) Να μαθαίνετε στα παιδιά σας ν’ αγαπούν την αλήθεια, έχοντας στη σκέψη τους το Θεό. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι ο Θεός, που είναι η μόνη αιώνια και αδιάψευστη Αλήθεια, θέλει να λέμε κι εμείς πάντα την αλήθεια. Και τότε μόνο το παιδί θα μισήσει το ψέμα, όταν συνειδητοποιήσει ότι Αυτός μισεί και αποστρέφεται κάθε ψέμα. Μόνο η φιλαλήθεια, που θεμελιώνεται στην πίστη και την αγάπη στο Θεό, μπορεί ν’ αντέξει σε κάθε δοκιμασία.

β) Να φέρεστε στα παιδιά με απλότητα και ειλικρίνεια. Να πιστεύετε στα λόγια τους, εφόσον είστε βέβαιοι πως δεν λένε ψέματα. Μην απαιτείτε και μην επιτρέπετε να επιβεβαιώνουν με όρκο ό,τι λένε. Αν έχετε κάποια βάσιμη αιτία ν’ αμφιβάλλετε για την αλήθεια των λόγων τους, μη δείχνετε από την πρώτη στιγμή πως δεν τα πιστεύετε. Προσπαθήστε να βεβαιωθείτε αν το παιδί πράγματι είπε ψέματα. Καί αν έγινε αυτό, καλέστε το κοντά σας, κοιτάξτε το στα μάτια με σοβαρό ύφος, αλλά με αγάπη, και πείτε Του περίπου τα εξής: «Ο Θεός θέλει να λέμε την αλήθεια. Είναι Παντογνώστης, γνωρίζει και τις πιο μυστικές μας σκέψεις ακόμα, και αντιπαθεί τα χείλη που λένε ψέματα». Στο πρόσωπο του παιδιού θα φανεί τότε το κοκκίνισμα της ντροπής. Θα φανερώσει αμέσως την αλήθεια, και ποτέ πια δεν θα ξαναπεί ψέματα.

Νά σταματήσει πάραυτα ἡ βλάσφημη καί ἐπαίσχυντη θεατρική παράσταση “Jesus Christ Superstar”

Να σταματήσει πάραυτα η βλάσφημη και επαίσχυντη θεατρική παράσταση “Jesus Christ Superstar”

Κατεπείγουσα ενημέρωση

Εχουν κατατεθεί μηνύσεις κατά όλων των συντελεστών της παράστασης Jesus Christ Superstar για παραβίαση των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα (Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος)

Στις 9 Φεβρουαρίου 2018, το βράδυ, έγινε στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, η πρεμιέρα της βλάσφημης θεατρικής παράστασης  'JESUS CHRIST SUPERSTAR', μιας παράστασης η οποία είναι καταφανώς βλάσφημη, παρουσιάζοντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των 'ΧΙΠΙΣ', μιας κοινότητας προσώπων η οποία είναι ταυτισμένη με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπως αναλύεται και στο συνημμένο άρθρο (Σχετικό 5). Συγχρόνως η παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως έχοντα ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή (Σχετικό 2). Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, τηλεφώνησε στο γραφείο της κ.Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κατήγγειλε την έναρξη της παράστασης αυτής, εξήγησε το βλάσφημο χαρακτήρα του περιεχομένου της και ζήτησε την ανάληψη από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κάθε απαραίτητης ενέργειας προς άμεση διακοπή της παράστασης αυτής. Το βράδυ της ιδίας ημέρας, 9 Φεβρουαρίου 2018, και καθόσον η παράσταση αυτή ξεκίνησε, ο Μητροπολίτης Κυθήρων προχώρησε στην κατάθεση μήνυσης μετά συνοδευτικών εγγράφων σε αρμοδία Αστυνομική Αρχή. Την ιδία ημέρα υποβλήθηκαν και τρεις ακόμη μηνύσεις, δύο εκ μέρους δικηγόρων Αθηνών και μία εκ μέρους κληρικού. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση εκ μέρους της δικαιοσύνης η οποία δεικνύει μια αναιτιολόγητη αδράνεια.

Το βλάσφημο περιεχόμενο της παράστασης αυτής γίνεται αντιληπτό μέσω περιγραφών της εν λόγω παράστασης, όπως περιέχονται σε σχετικές δημοσιεύσεις και όπως παρουσιάζονται κατωτέρω με πλάγια γραφή και εντός εισαγωγικών (“...”): α) “μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του θείου δράματος” (Σχετ.2, σελ.1), β) “στο 'Jesus Christ Superstar' δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και 'ανθρώπινα' ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός ανθρώπινου ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και 'ανθρώπινες αδυναμίες'” (Σχετ.2, σελ.2), γ) “..βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.. όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο 'I don't know how to love him' τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που “είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα”, κλείνοντας με τους στίχους “τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ””(Σχετ.2, σελ.2), δ) “..το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ' όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη” (Σχετ.2, σελ.2), ε) “Μια απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία είναι λίγο και από τα τρία” (Κριτική από την ιστοσελίδα Cine.gr, Σχετ.4). Να τονισθεί ιδιαιτέρως ότι στην Λευκορωσία η συγκεκριμένη παράσταση (ροκ όπερα) χαρακτηρίσθηκε από την κυβέρνηση της χώρας ως βλάσφημη και απαγορεύθηκε (Σχετ.3). Αποστέλλονται συνημμένα αντίγραφα της υποβληθείσης μηνύσεως και των συνημμένων σχετικών, προς πιστοποίηση των ανωτέρω.

Ἡ «στολή» τοῦ ὀρθοδόξου

Η «στολή» του ορθοδόξου

   Απόκριες… Μασκαρέματα… Σαρακοστή… Πάσχα… Κρίσι… Κρίσι…

   Εγκόσμια με υπερκόσμια, εφάμαρτα με άγια, πονηρά με ενάρετα… Έτσι διδάσκει το πονηρό ευαγγέλιο της Νέας Εποχής, που δεν επιτίθεται απροκαλύπτως κατά της Αγίας μας Εκκλησίας, αλλά θέλει τους χριστιανούς να δοκιμάζουν απ’ όλα, μα να είμαστε πάντα πικραμένοι, αποπροσανατολισμένοι, σε σύγχυσι, σε ολιγωρία, σε αδιέξοδα… Έχουμε την αγαπητική, ασκητική, ησυχαστική Ορθόδοξο Πίστι μας, αλλά την ανταλλάσουμε με την διχόνοια, την αδιαφορία προς τους άλλους, την καλοπέρασι, την χαλαρότητα, την «θορυβώδη» ζωή, την πονηρία, την δόξα, τα χρήματα… Τι μας οδηγεί σε κρίσι αν όχι αυτά;

   Δεν έχομε ανάγκη τα μασκαρέματα…

   Ας ενδυθούμε την «πανοπλία» όχι του Ironman ή άλλου φανταστικού ψευδοήρωος της εποχής, αλλά του Θεού (βλέπε στην προς Εφεσίους επιστολή, κεφ. στ΄, στ. 11), ώστε να μπορέσωμε με σιδερένια θέλησι να αντισταθώμε ανδρείως, συν Θεώ, στην πονηρία και τις μεθοδείες, παγίδες του διαβόλου.

   Να περιζώσωμε την μέση μας όχι με την ζώνη που έχουν οι στολές των μασκαράδων στις ανατολικές πολεμικές τέχνες (επικίνδυνες για τους χριστιανούς), αλλά με την «ζώνη» της αληθείας (ό.π. στ΄, 14), όπου αλήθεια είναι ο Χριστός μας, η Πίστις μας. Να ζούμε με αλήθεια, όχι με πονηρία και ιδιοτέλεια. Να αγωνισθώμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι του Θεού, απέναντι των άλλων, απέναντι του εαυτού μας. Να αγαπήσωμε τον Θεόν και τον πλησίον. Ποια κρίσι θα μάς άγγιζε τότε;

   Να «φορέσωμε» τον «θώρακα» όχι του Batman, αλλά της δικαιοσύνης (στ΄, 15). Δικαιοσύνη, ανδρεία, φρόνησι, σωφροσύνη! Αυτά να «φορέσωμε»! Τις βασικές αυτές αρετές των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των Χριστιανών, που τις εγκολπωθήκαμε, μεταμορφωμένες διά του φωτός του Ευαγγελίου και της εν Χριστώ αγάπης και ταπεινώσεως. Και αν δεν το κάνωμε, αύριο τα παιδιά μας θα γίνουν σαν αυτούς που σήμερον θεωρούμε υπευθύνους για το κατάντημά μας.

Ὕμνος γιά τήν προσκύνηση τῶν εἰκόνων. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

Χριστιανέ αδελφέ μου, σε ποιόν υποκλίνεσαι όταν τιμάς και προσκυνάς τις εικόνες;

«Υποκλίνομαι ενώπιων του Ζώντος Θεού, του Δημιουργού, με όλη την ψυχή, την καρδιά και την διάνοιά μου γόνυ κλίνω σ’ Αυτόν.

Θνητός είμαι κι ανίκανος να Τον αντικρίσω, γί αυτό μπροστά στην εικόνα Του υποκλίνομαι».

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 19 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 19 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Ὅπως φοβᾶσθε τή φωτιά...!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2018/02/blog-post_50.html?m=1