Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς θεραπευτήριο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, Μοναστική κοινότητα Ἄθως-Ὑπεραγία Θεοτόκος, Λάμμι Φινλανδίας, 29.8.2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς θεραπευτήριο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, Μοναστική κοινότητα Ἄθως-Ὑπεραγία Θεοτόκος, Λάμμι Φινλανδίας, 29.8.2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://www.HristosPanagia.gr, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἀββάς Ἰσαάκ: “Προσπάθησε νά βρεῖς ἡσυχία, οἱ δουλειές δέν τελειώνουν ποτέ”!

Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας.Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ’ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει δουλειές καί δέν θά σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, καί ἡ ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν προκοπή τῆς ψυχῆς. Οἱ Πατέρες μάλιστα ὁρίζουν ὅτι οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή πρέπει νά καταγίνονται πολύ μέ τή σωματική ἐργασία, γιά νά μή τούς πειράζει ὁ σατανᾶς, χωρίς φυσικά νά παραλείπουν καί τήν προσευχή. Καί προσευχή καί ἐργασία.

Νά μήν ἀμελεῖς τίς μετάνοιές σου, γιατί αὐτό φοβίζει τόν σατανᾶ. Νά γνωρίζεις ὅτι θά σέ πολεμήσουν πολύ οἱ δαίμονες, ὅταν ἀρχίζεις νά προσκυνᾶς τόν Θεό σου. Κανένα πρᾶγμα στόν πνευματικό ἀγώνα δέν εἶναι ἀνώτερο ὅσο ἡ ἀσκητική προσπάθεια, πού τόσο φθονοῦν οἱ δαίμονες, γιατί καίγονται ὅταν βλέπουν τούς χριστιανούς νά πέφτουν γονατιστοί μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο.Νά ζητᾶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά φωτίσει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς σου καί θά κάνει ν’ ἀνθίσει μέσα σου ἕνας πνευματικός παράδεισος.

Ἡ μεταστροφή ἑνός ἀθέου ἡθοποιοῦ τοῦ Ἑλληνικού θεάτρου στήν Ὀρθοδοξία κατά τό ἐπιθανάτιο κρεβάτι

  Μιά μέρα, σ᾽ ἕνα ἀπ᾽ τά πιό μεγάλα Νοσοκομεῖα ἔφεραν ἔνα ἄρρωστο ἠθοποιό τοῦ Ἑλληνικοῦ θεάτρου. Ξακουστό καί δοξασμένο. Ἡ ἀρρώστια του ἦταν σοβαρή.

Ἔτσι, ὁ ἡθοποιός εἶναι τώρα ξαπλωμένος στό κρεββάτι. Σκέπτεται. Θυμᾶται, Ἀναπολεῖ τά περασμένα… Καί μελαγχολεῖ.

Ἡ Θεία Πρόνοια ἔφερε κοντά του μία ἀδελφή νοσοκόμα πολύ πιστή. Τοῦ μίλησε γιά τή χριστιανική ζωή, γιά τήν ἀρετή, γιά τό φῶς. Ὁ ἠθοποιός ἐπηρεάσθηκε. Ἄρχισε νά σκέπτεται βαθύτερα. Σέ λίγες μέρες —τί θαῦμα!— ζήτησε νά ἐξομολογηθῆ. Ἦλθε ἀμέσως ἕνας κατάλληλος πνευματικός. Ὁ ἠθοποιός μίλησε μέ εἰλικρίνεια, μέ ἀληθινή μεταμέλεια…

Τό ἀπόγευμα, ὅμως, τῆς ἴδιας μέρας ἦλθε νά τόν ἐπισκεφθῆ μιά ἄλλη ἠθοποιός, συνεργάτις του στό θέατρο. Τόν ρώτησε πῶς εἶναι. Καί ὁ ἠθοποιός μ᾽ ἕνα στοχαστικό τρόπο, ἀπάντησε ἀργά-ἀργά καί μέ πόνο:

Ὁ Ἅγιος Νήφων σώζει καράβι!

  Άγιος Νήφων, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Κατά το έτος 1916, αδελφέ Λάζαρε [διήγηση του μοναχού Βησσαρίωνα Διονυσιάτη στον π. Λάζαρο Διονυσιάτη], όταν διωρίσθηκα οικονόμος στον μύλο των Μαριανών (μετόχιον εν Χαλκιδική), έφθασα στην Δάφνη μ’ ένα βαποράκι της συγκοινωνίας, νομίζω πως το έλεγαν «Ελένη».

Μετά από εκεί με άλλο πλοιάριο, αφού εφθάσαμε στο ακρωτήριο της Συκιάς, στα Καρτάλια, όπου σταυρώνονται όλοι οι αέρηδες, αχ αδελφέ μου! εκινδυνεύσαμε να πνιγούμε από την μεγάλη φουρτούνα.

 

Έβλεπες το καϋμένο το βαποράκι και το χόρευε η θάλασσα, σαν ένα καρυδόφλουδο. Έβλεπες την πλώρην του μια στο βάθος και μια στο ύψος, στον αέρα τριζοκοπούσε ολόκληρο και έλεγες τώρα να σπάση και να κομματιασθή.

 

Όλοι οι επιβάτες τα χρειάσθηκαν, όλοι έβλεπαν τον κίνδυνον, τον θάνατον να πω, που μας εκύκλωνε.

 

Άκουες φωνές, παρακάλια στην Παναγία. Κάτι γυναίκες με τα μικρά τους άρχισαν να κλαίνε, να φωνάζουν, να παρακαλούν τον Χριστό, την Παναγία… ως και αυτοί οι καπεταναίοι εφοβήθησαν.

Τότε και εγώ φοβήθηκα και προσηυχόμην όρθιος, με τα χέρια σηκωμένα προς τον ουρανόν, και φωνάζω με πίστην πολλήν μεγαλοφώνως:

– Άγιε Πατήρ ημών Νήφων, πρόφθασε και σώσε μας. Άγιε Πατήρ ημών Νήφων, πρόφθασε και σώσε μας. Άγιε Νήφων, γλύτωσέ μας. Άγιε Νήφων, πνιγόμαστε, σώσε μας!

Γυναίκες, άνδρες, καπεταναίοι, όλοι με ακούγανε εκστατικοί.

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν Ὑπατία

Η αλήθεια για την Υπατία

1ο μέρος: Η αληθινή ιστορία τής Υπατίας

πηγή:http://www.oodegr.com/

neopaganismos/diogmoi/ypatia1.htm

Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, έχει κατασυκοφαντηθεί στη Δύση από πολλούς αστήρικτους δήθεν ιστορικούς, και τον τελευταίο καιρό συκοφαντείται ειδικά στην Ελλάδα, από τους ειδωλολάτρες, τους αθεϊστές και ακραίες Προτε- σταντικές ομάδες. Όμως η άδικη και κακόβουλη επίθεση κατά του αγίου, θα φανεί από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια.

Ο άγιος Κύριλλος κατηγορείται από διαφόρους ανιστόρητους ως υπεύθυνος για την απάνθρωπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ δολοφονία μας διάσημης φιλοσόφου, που ονομαζόταν Υπατία, το 415 Κ.Χ. Προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως "φονιά" χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, απλούστατα γιατί δεν υπάρχει! Δεν θα αγνοήσουμε όμως την πρόκληση αυτή, γιατί αν και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον τού αγίου Κυρίλλου, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ. Θα παραθέσουμε λοιπόν τις ιστορικές αποδείξεις τής περιόδου εκείνης, με τα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας γύρω από το φόνο τής Υπατίας.

Εδώ θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα των γεγονότων που οδήγησαν στον άδικο χαμό μιας φιλοσόφου, της ονομαστής Υπατίας. Ο φόνος τής Υπατίας, βαρύνει αποκλειστικά τους αυτουργούς του εγκλήματος.

Οι άστοχες «βολές» κάποιων νέο - Εθνικών που θέλουν να μπλέξουν τον Άγιο Κύριλλο σε αυτά τα γεγονότα δεν ευσταθούν ιστορικώς. Το γιατί θα το δείτε παρακάτω. Το δυστυχέστερο πάντως είναι ότι ο χαμός της Υπατίας δεν ήταν ο μόνος εκείνης της περιόδου. Τα πνεύματα ήσαν «αναμμένα» στην Αλεξάνδρεια, σε αυτήν την πόλη που ανακατεύονταν διάφοροι πληθυσμοί με διαφορετικές κουλτούρες. Εθνικοί, Ορθόδοξοι, Μονοφυσίτες, Ιουδαίοι κ.α.

Διάδοχος του Πατριάρχη Θεόφιλου αναγορεύθηκε ο ανεψιός αυτού Κύριλλος, αρχιερέας από το έτος 412 μέχρι του θανάτου του το 444. Από την στιγμή της εκλογής του καταπολέμησε τους εν Αλεξάνδρεια Νοβατιανούς και τους Ιουδαίους (Σωκράτης 7, 7-13). Παρά τα επί Θεοφίλου συμβάντα,  στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν ακόμη αρκετοί Εθνικοί και στον Κάνωπο. Ο Άγιος Κύριλλος μετακόμισε εκεί (Αμπουκύρ) τα λείψανα των μαρτύρων Κύρου και Ιωάννου και τοποθέτησε αυτά στον υπό του Θεοφίλου ανεγερθέντα ναό των Ευαγγελιστών. Έκτοτε μέγα προσκύνημα απέβη ο ναός αυτός. Εκεί συνεχώς ο Κύριλλος τελούσε την θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείο λόγο. Η ειδωλολατρεία εξαφανίστηκε από τον Κάνωπο.

Αλλά στην Αλεξάνδρεια οι Εθνικοί στηρίζονταν στη φιλόσοφο Υπατία, θυγατέρα του φιλοσόφου Θέωνος, που προκαλούσε όλη την προσοχή της πόλεως με την σοφία της. Ο Συνέσιος διαπρεπής επίσκοπος Πτολεμαΐδας έγραφε επιστολές προς αυτήν, μαρτυρώντας τον γενικό θαυμασμό προς την σοφή αυτή γυναίκα. Υπήρχαν όμως και πολλοί Χριστιανοί, που έβλεπαν την Υπατία δυσμενώς. Πολυάριθμοι δε ήταν και οι Ιουδαίοι στην Αλεξάνδρεια και διάφορα μέτρα του Κύριλλου κατ΄ αυτών εύρισκαν αντιμέτωπο τον τότε έπαρχο της Αλεξάνδρειας Ορέστη, ο οποίος διέκειτο εχθρικά προς τον ιεράρχη.

Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

 

 Η εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου έχει βαθύτατα και πολλά θεολογικά νοήματα. Κατά καιρούς τα ακούμε και από τους ιερούς ύμνους και από τις ιερές αναγνώσεις, αλλά και εδώ έχουμε πει και εμείς μερικά. Σήμερα θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα σημείο, ότι η Μεταμόρφωση του Κυρίου δεν είναι μόνο ένα γεγονός Χριστολογικό, αλλά είναι και γεγονός ανθρωπολογικό. Δεν γίνεται μόνον για να δείξει την δόξα του Σωτήρος Χριστού, αλλά γίνεται και για να δείξει την δόξα του εν Χριστώ ανθρώπου. Διότι ο άνθρωπος μετά την πτώση του αμαύρωσε το κάλλος το ουράνιο, το οποίο είχε. Και δεν είχε φανεί ως τότε η καθαρή εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Θα έπρεπε λοιπόν να φανερωθεί και ποιος είναι ο αληθινός άνθρωπος, πόση δόξα και πόση ωραιότητα έχει. Αυτόν τον αληθινό άνθρωπο ανεστήλωσε ο Χριστός. Και αυτόν φανέρωσε επάνω στο Όρος της Μεταμορφώσεως.

Έτσι ενθαρρύνει όλους τους πιστούς Του μαθητές όλων των αιώνων στο να τείνουν και να προσδοκούν και να εργάζονται, για να γίνουν και αυτοί λαμπρές εικόνες του Θεού. Για να φανεί και στην κάθε ανθρώπινη υπόσταση, του κάθε ενός ανθρώπου, αυτό το οποίο φάνηκε στον Σωτήρα μας Χριστό στο Όρος της Μεταμορφώσεως. Κάθε Χριστιανός να λάμψει μαζί με τον Χριστό.

Η σημερινή λοιπόν εορτή είναι για όλους μας μία πρόσκληση του Θεού να μη μείνουμε στα γήϊνα και στις πεδιάδες, στα χαμηλά. Να μην αφήσουμε την εικόνα του Θεού μαυρισμένη στον εαυτό μας. Να ανεβούμε μαζί με τον Κύριο στο Όρος των αρετών και εκεί, προσευχόμενοι στον Θεό και υπομένοντας για τον Θεό, να αξιωθούμε και εμείς να δούμε σιγά-σιγά το μέγα τούτο και φρικτό μυστήριο. Και σ’ εμάς σιγά-σιγά να υποχωρεί το μαύρισμα, το λέρωμα, το σκότος, και να αποκαθίσταται το φως, η ωραιότητα, η λαμπρότητα του κατά Θεόν ανθρώπου.

«Ἐμεῖς, Γέροντα, σέ θεραπεύουμε, ἐάν θέλεις, ἀλλά αὐτό δέν σέ συμφέρει!»

 Θεοφύλακτος μοναχός Νεοσκητιώτης (1897 - 1986)

...Είχε μεγάλη ευλάβεια στους Αγίους Ανάργυρους, τους προστάτες της Καλύβης του. Πολλές φορές είδε τα θαύματά τους στη ζωή του και τους είχε ένθερμους και αχώριστους φίλους του, τους ονόμαζε «χρυσά παλληκάρια». Όλα του τα προβλήματα τα έλυνε διά των αγίων. 

 Κάποτε που ήταν πολύ άρρωστος, πήγε στην εικόνα τους κι άκουσε να του λένε το εξής θαυμάσιο και αξιοπρόσεκτο: 

«Εμείς, Γέροντα, σε θεραπεύουμε, εάν θέλεις, αλλά αυτό δεν σε συμφέρει!». Στο τέλος της ζωής του τυφλώθηκε τελείως, φωτίσθηκαν όμως τότε πιό πολύ τα μάτια της ψυχής του. Πήγαιναν να τον παρηγορήσουν και παρηγορούνταν οι ίδιοι. Η ζωή του κύλησε μέσα σε θεία και αποκαλυπτικά οράματα. Οι επιθέσεις του πονηρού πολλές. Οι πρεσβείες των άγιων δυνατές και η σκέπη της Θεοτόκου σωστική.

Ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός ἐμφανίζεται καί παρηγορεῖ

 Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος [π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)] και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος [άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός †1964], ενώ ήταν ήδη κεκοιμένος προ πολλών ετών:

Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε:

– Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάιδευε το κεφάλι μου.

“Ἀφῆστε με νὰ μαρτυρήσω γιὰ τὸ Χριστό.

“Οι πρώτοι χριστιανοί των πρώτων αιώνων ήταν σαν την φωτιά που μόλις αρχίσει να καίει έχει μεγάλη φλόγα (πίστεως) και έπειτα με την πάροδο των χρόνων αρχίζει να λιγοστεύει η φλόγα και μένει μόνο μια μικρή φλογίτσα εως ότου σβήσει και μένει η στάχτη...Έτσι γίναμε οι σημερινοί χριστιανοί σαν την μικρή φλογίτσα που τρεμοπαίζει και σαν την στάχτη...

— “Ἀφῆστε με νὰ μαρτυρήσω γιὰ τὸ Χριστό. Τὰ δόντια τῶν θηρίων θὰ γίνουν μύλος ποὺ θὰ μὲ ἀλέσῃ σὰν σιτάρι, γιὰ νὰ γίνω καθαρὸ ψωμὶ τοῦ Χριστοῦ.”

† Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. 107 μΧ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/07/blog-post_239.html

30 Αυγούστου Συναξαριστής. Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου, Αλεξάνδρου Πατριάρχου, Ιωάννου Πατριάρχου, Παύλος ο Νέος, Φαντίνου Θαυματουργού, των Αγίων Έξι Μαρτύρων, Σαρματά Οσίου, Βρυαίνης Οσίας, των Αγίων 16 Θηβαίων Μαρτύρων, Ευλαλίου Ιεράρχου, των Αγίων Φήλιξ, Φουρτουνάτου, Σεπτιμίνου και Ιανουαρίου, Φύλακος Οσίου, Αλεξάνδρου Ρώσου, Φιλωνίδη Ιερομάρτυρα.

Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

Ἀπολυτίκιον μεθεόρτιον Προδρόμου. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι· ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθείς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοῖς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον· διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον μεθεόρτιον τοῦ Προδρόμου. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῆς ἁγνοίας Πρόδρομε, τῷ οὐρανίῳ σου βίῳ, τὰς ἐνθέους χάριτας, ὡς ἔσοπτρον ἀπαστράπτων, ἤλεγξας, παρανομήσαντα βασιλέα· ἤνεγκας, τὸν διὰ ξίφους θάνατον χαίρων· διὰ τοῦτό σοι βοῶμεν· χαίροις Προφῆτα, καὶ Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ.

30 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς Ἰωάννου τοῦ προδρόμου. Ἀλεξάνδρου, Ἰωάννου, Παύλου πατριαρχῶν Κωνταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας, Πέμ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. α΄ 1-3, 20 - β΄ 5). 

Γαλ. 1,1             Παῦλος, ἀπόστολος οὐκ ἀπ᾿ ἀνθρώπων, οὐδὲ δι᾿ ἀνθρώπου, ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ πατρὸς τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ νεκρῶν,

Γαλ. 1,1                      Εγώ ο Παύλος, Απόστολος, που δεν έλαβα το αποστολικόν αξίωμα από ανθρώπους, ούτε δια της μεσιτείας ανθρώπου, αλλά κατ' ευθείαν δια του Ιησού Χριστού και του Θεού Πατρός, ο οποίος τον ανέστησεν εκ νεκρών