56. Ἄς γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

56. Ἄς γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 30-1-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Εἰς τήν Ὑπαπαντήν τοῦ Κυρίου, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Εἰς τήν Ὑπαπαντήν τοῦ Κυρίου, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-2-2019, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ὁ χαρακτήρας τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου κατά τον Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά

 Τοῦ καθηγητοῦ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗ 

Η ἐλευθερία εἶναι ἕνα ἀπό τά σπουδαιότερα θέματα πού ἀφοροῦν τήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Κάθε ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου, πού τόν χαρακτηρίζει ὡς πρόσωπο, συνδέεται ἄρρηκτα μέ τήν ἐλευθερία του. Ἔτσι μπορεῖ νά γίνεται λόγος γιά μία μεγάλη ποικιλία, μέ τήν ὁποία φανερώνεται αὐτή ἡ ἐλευθερία, ὅπως εἶναι λόγου χάρη ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου, ἡ ἐλευθερία τῆς συνειδήσεως, ἡ ἠθική ἐλευθερία, ἡ θρησκευτική ἐλευθερία, κλπ. 

Ἐμεῖς δέν θά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς παραπάνω πλευρές τῆς ἐλευθερίας, ἀλλά θά ἐπιχειρήσουμε νά παρουσιάσουμε μέ κάθε δυνατή συντομία, πῶς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς βλέπει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καθεαυτήν. Στή συνέχεια, ἀφοῦ ἀναφερθοῦμε στήν ὀντολογική ὑποδούλωση καί ἀπελευθέρωση τοῦ ἄνθρωπου, θά παρουσιάσουμε πώς ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσει καί φανερώνει τήν ἐλευθερία του ὡς μέτοχός της πνευματικῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας καί ποιός εἶναι ὁ ἰδιάζων χαρακτήρας αὐτῆς τῆς...

ἐλευθερίας. 

Εὐθύς ἐξαρχῆς πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἀπόλυτα ἐλεύθερος καί κυριολεκτικά αὐτεξούσιος εἶναι μόνο ὁ Θεός, ἀφοῦ ὡς ὁ ὄντως Ὧν δέν ὑπόκειται σέ καμιά φυσική ἤ μεταφυσική ἀναγκαιότητα1. Ἑπομένως εἶναι αὐτονόητο ὅτι λόγος γιά ἀπόλυτη καί αὐθεντική ἐλευθερία μπορεῖ νά γίνεται μόνο ἐκεῖ, ὅπου βρίσκεται καί ἡ πηγή τῆς ἐλευθερίας, ὁ ἴδιος δηλαδή ὁ Θεός. Ἄμεση φανέρωση τῆς αὐθεντικῆς αὐτῆς ἐλευθερίας στήν κτίση καί τήν ἱστορία γίνεται μόνο μέ τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. 

Ἄν ὅμως ἡ ἀπόλυτη καί αὐθεντική ἐλευθερία βρίσκεται μόνο στόν ἴδιο τόν Θεό καί στίς ἄκτιστες ἐνέργειές του, τί εἴδους ἐλευθερία ἔχει ὁ ἄνθρωπος ὡς κτίσμα καί ποῦ θεμελιώνεται αὐτή ἡ ἐλευθερία του; 

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἄνθρωπου, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή ἐκπροσωπεῖται ἀπό τον άγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά, συνδέεται στενότατα μέ τόν τρόπο ὑπάρξεώς του. Ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ ὀντολογική ἀφετηρία βρίσκεται στό μή ὄν, ἦρθε στό εἶναι, ὡς γνωστόν, μέ τήν ἄκτιστη δημιουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό καί εἶναι ἐξαρτημένος ἀπό τήν αἰτία τῆς προελεύσεώς του, εἶναι δηλαδή ἐξαρτημένος ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό. Πέρα ὅμως ἀπό τήν ἐξάρτηση αὐτή τοῦ εἶναι τοῦ ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του2 ως λογικό καί αὐτεξούσιο ὀν3. Ἡ λογικότητα τῶν ὄντων κατά τόν Παλαμά συνδέεται ὀντολογικῶς μέ τήν αὐτεξουσιότητα τους4. Κατά συνέπεια ἡ αὐτεξουσιότητα καί ἐλευθερία τοῦ ἄνθρωπου ἀποτελοῦν ὀντολογικό γνώρισμα τοῦ κατ' εἰκόνα. 

Δημιουργώντας ὁ Θεός κατ' εἰκόνα τοῦ τόν ἄνθρωπο θεμελίωσε τό αὐτεξούσιό του ἀνθρώπου πάνω σέ μία πραγματικότητα, ἡ ὁποία παρέχει στήν ἐλευθερία προϋποθέσεις ἀποφασιστικῆς σημασίας γιά τήν παραπέρα τελειωτική πορεία τοῦ ἀνθρώπου. 

Πότε πιάνουν τά μάγια καί πῶς λύνονται; (Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου)

ΠΟΤΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΓΙΑ

-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;

-Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή  και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι  να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.

Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στον Καλύβι με έναν αέρα…Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια. « Ήρθα να με βοηθήσεις, μου είπε. Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς πονοκέφαλους και οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτε». «Έχεις δαιμόνιο, του λέω, γιατί έδωσες δικαιώματα στον διάβολο». «Δεν έκανα  τίποτε», μου λέει. «Δεν έκανες τίποτε; Του λέω. Δεν απάτησες μια κοπέλα; Ε, αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Πήγαινε να ζητήσεις συγγνώμη από την κοπέλα, μετά να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν και εξορκισμούς, για να βρεις την υγεία σου. Αν εσύ δεν καταλάβεις το σφάλμα σου και δεν μετανοήσεις, όλοι  οι πνευματικοί του κόσμου να μαζευτούν και να ευχηθούν, το δαιμόνιο δεν φεύγει».

Μετέωρος στήν Θεία Λειτουργία,.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ

Κάθε φορά πού γιόρταζε ο πατήρ Εύμένιος, στις 18 Σεπτεμβρίου, τού Αγίου Εύμενίου, Επισκόπου Γορτύνης, λειτουργούσε στο Μοναστήρι μαζί με άλλους ιερείς. Μιά χρονιά λειτουργούσαν μαζί με τον Γέροντα άρκετοί ιερείς μεταξύ των όποιων ό πατήρ Ιερόθεος, ό Έπανωσηφίτης, ό Διάκονος, πατήρ Παύλος, μετέπειτα ιερέας στο Ρέθυμνο, ό πατήρ Εύάγγελος άπό κοντινό χωριό καί ό πατήρ Νικόλαος, διδάσκαλος άπό τό Αμάρι. Όταν έφθασαν στον καθαγιασμό τών Τιμίων Δώρων καί άπήγγειλαν: «Τά Σά έκ τών Σών» γονάτισαν όλοι καί ό Γέροντας με τά χέρια ύψωμένα δεόμενος έπιτελούσε τον καθαγιασμό.

Ή ώρα περνούσε καί κάποια στιγμή σηκώνει τό κεφάλι του ό πατήρ Σπυρίδων καί τόν βλέπει νά είναι μέσα σέ ένα σύννεφο, λουσμένος με άσπρο φώς καί νά βρίσκεται πιο ψηλά άπό τους άλλους συλλειτουργούς.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης, Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι καί ἡ ἐκκλησιαστική ζωή

 Η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ

 

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

 

Ἑορτάζουν σήμερα, ἀγαπητοί μου, διδά­σκα­λοι καὶ μαθηταί, ἡ Ἑλληνικὴ παιδεία, ὅλος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος· ἑορτάζουν οἱ «τρεῖς μέγι­στοι φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος» (ἀπολυτ.), Βασίλειος ὁ Μέγας, Γρηγόριος ὁ Θεολό­γος καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Μὲ ποιά ἐγ­κώμια νὰ ἐπαινέσουμε «οὓς ἐ­δόξασεν ἡ Τριὰς ἀ­ξίως»; (αἶν.). Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος,«ἐπιλείψει με ὁ χρόνος διηγού­μενον» (Ἑβρ. 11,32) τὰ κατορθώ­ματά τους.

Ὑπῆρξαν πολύεδροι ἀδάμαντες. Ἀλλ᾽ ἀπ᾽ ὅ­λες τὶς πλευρές τους ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ δοῦ­με ποιά ἦταν ἡ δική τους στάσι ἀπέναντι στὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάστασι τῆς ἐ­ποχῆς τους.

* * *

Πλοῖο εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία μὲ κατάρτι τὸν τίμιο σταυρό, ἄγκυρα τὴν ἐλπίδα, καὶ ταξιδεύει μὲ οὔριο ἄνεμο τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Κυβερνήτη ἔχει τὸν Κύριον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἐπιβάτες τοὺς βαπτι­σμένους πιστούς. Ξεκίνησε ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τῆς Γαλιλαίας καὶ πλέει συνεχῶς· περνάει ἀπὸ πε­λάγη καὶ ἀκρωτήρια, μέσα ἀπὸ ὑφάλους καὶ σκοπέλους, ἄλλοτε σὲ γαλήνη καὶ ἄλλοτε σὲ θύελλες καὶ καταιγίδες. Ἀλλὰ ἕνα εἶνε βέβαιο, ὅτι τὸ πλοῖο αὐτὸ κανένα κῦμα, κανένας σατανᾶς, δὲν θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ τὸ καταπον­τίσῃ. Ὅπως εἶπε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «κλυ­δωνίζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται· χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει» (Ἑ.Π. Migne 52,397-8). Ὅ­λα τὰ σκάνδαλα ἱερέων, ἀρχιερέων, ἀρχιεπισκόπων, πατριαρχῶν, ὅλη ἡ φαυλότης τῶν χρι­στιανῶν, τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ δὲν μποροῦν νὰ τὸ καταποντίσουν. Θὰ πον­τοπορῇ διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἕως ὅτου ῥίξῃ τὴν ἄγκυρά του στὸ λιμάνι τῆς αἰωνιότητος.

Ἔχοντας λοιπὸν στὸ νοῦ μας τὴν εἰκόνα αὐ­τή, ἐρωτοῦμε· ποιά ἦταν ἡ κατάστασι τῆς Ἐκκλησίας τὸν Δ΄ (4ο) αἰῶνα, τότε ποὺ ἔζησαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι; Ἦταν γαλήνη; Ὄχι γαλήνη. Τρικυμία! Εἶχαν βέβαια σταματήσει οἱ φοβεροὶ διωγμοί, συνετάρασσαν ὅμως τὴν Ἐκ­κλησία ἄλλοι βίαιοι ἄνεμοι, εἴτε ἀπὸ αἱρέσεις καὶ δογματικὲς ἔριδες, εἴτε ἀπὸ κακοδιοίκησι, φαυλότητα καὶ ἀθλιότητα τῶν ποιμένων. Λέει χαρακτηριστικὰ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· «Ἡ τῆς Ἐκκλησίας γαλήνη, δεξαμένη φθό­ρους ἀνθρώπους, ζάλης καὶ ναυαγίων πληροῦται πολλῶν» (Ἑ.Π. Migne 48,654). Τὰ λέει ὁ Χρυσόστομος αὐτά, δὲν τὰ λέω ἐγώ· μπῆκαν στὴν Ἐκκλησία στοιχεῖα διεφθαρμένα ποὺ τὴ γεμίζουν ἀπὸ ναυάγια πνευματικὰ καὶ ἠθικά.

Δὲν εἶχε λοιπὸν γαλήνη ἡ Ἐκκλησία τότε, συν­­εταράσσετο ἀπὸ κακοὺς ποιμένες, καὶ οἱ πατέ­ρες στὰ ἔργα τους τοὺς ζωγραφίζουν μὲ τὸ πι­νέλλο τῆς ἀληθείας, χωρὶς κακία καὶ ἐμπάθεια. Ἰδού μερικὲς πινελλιὲς ἀπ᾽ τὸ χρωστῆρα τους.

Τό πάθος τῆς ἀπληστίας κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν ἔχει ἐμπιστοσύνη στό Θεό

 O Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας Ιωήλ

Ο Κύριος εξαιτίας μιάς ερωτήσεως κάποιου για κληρονομικές υποθέσεις με τον αδελφό του είπε «ότι ουκ εν τω περισσεύειν τινί η ζωή αυτού εστιν εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκ. 12,15), δηλ. κι αν έχει κάποιος αφθονία, τα πλούτη του δεν του δίνουν ζωή. 

Η ανθρώπινη ζωή δε συμπαρεκτείνεται με τα ανθρώπινα πλούτη. Στη συνέχεια για να στηρίξει τη διαπίστωσή Του αυτή ο Κύριος είπε την παραβολή του άφρονος και άπληστου πλουσίου. Ας δούμε τα σημεία της απληστίας του. 

Πρώτα πρώτα στην παραβολή φαίνεται η ευσπλαχνία του Θεού. Δεν ευφόρησε κάποιο χωράφι του πλουσίου, αλλά «η χώρα» (οπ. π. στιχ. 16). Όλα τα κτήματά του τη χρονιά εκείνη ήταν καρποφόρα. Μπροστά στα αναμενόμενα αγαθά που επρόκειτο να λάβει ο άπληστος εκείνος άνθρωπος, συμπεριφέρθηκε ανόητα. Καταλήφθηκε από άπληστους λογισμούς. Θέλοντας να μαζέψει όλους τους καρπούς του εξαιτίας της πλεονεξίας του και μην μπορώντας, επειδή ο όγκος των αγαθών ήταν μεγάλος, «εξαπορείται και στεναχωρείται, ως άγαν πένης, ο άγαν πλούσιος», δηλ. στενοχωριέται σαν είναι πάρα πολύ φτωχός, εκείνος που ήταν πολύ πλούσιος, τονίζει ο Ευθύμιος 

Ζιγαβηνός. Έπρεπε η να δώσει τους παλαιούς καρπούς στους πτωχούς η να ευχαριστήσει το Θεό για την ευφορία. Τίποτε από τα δύο δεν έκανε. Δεν κατάλαβε πως ο Θεός του έδωσε τόσα αγαθά όχι για να τρώγει αυτός, αλλά και για τους ενδεείς και τους ανήμπορους. Το ότι ευφόρησε η χώρα του δείχνει το βάθος του πλούτου του. Αυτός που είχε τόσο πλούτο, φωνάζει σαν φτωχός. Ο Θεός έδωσε αγαθά κι ο άνθρωπος απάντησε με απληστία.

Εντύπωση προκαλεί και ο τρόπος που ομιλεί. Λέγει: «Οι αποθήκες μου, οι καρποί μου, τα αγαθά μου, τα γεννήματά μου· «η ψυχή μου, φάγε, πίε, ευφραίνου» (οπ. π. στιχ. 17 και εξ.). Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται στην παραβολή σαν να μην έχει συγγενείς, οικογένεια, παιδιά, γνωστούς και οικείους. Μόνο για τον εαυτό του κάνει λόγο. Σαν να λέγει: «Ουδένα έχω κοινωνόν, ουδένα μεριστήν ποιούμαι, ου του Θεού εισιν, αλλ’ εμά, μόνος ούν απολαύσω» (άγιος Θεοφύλακτος), δηλ. «δεν έχω κανέναν που να συμμεριστεί τα πλούτη μου, κανένας δε θα τα μοιραστεί μαζί μου, δεν είναι του Θεού, αλλά δικά μου, μόνος μου θα τα απολαύσω». Η απληστία κάνει τον άνθρωπο να στεγνώσει από κάθε ανθρώπινο αίσθημα. Διαλύει συγγενικούς δεσμούς και αποξενώνει τους ανθρώπους από το κοινωνικό σύνολο.

Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος – Ἀσκητικά

Του Οσίου πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου : τα σωζόμενα ασκητικά. Μετενεχθέντα εις την λαλούμενην καθαράν Ελληνικήν γλώσσαν παρά του οσιωτάτου ιεροδιδασκάλου Καλλίνικου Παντοκρατορινού. Εν Αθήναις, 1871.

• Βίος και έργα του αββά Ισαάκ του Σύρου
•  
• Λόγος Α΄ : Περί αποταγής και μοναχικής πολιτείας
•  
• Λόγος Β΄ : Περί αποταγής κόσμου και αποχής της προς ανθρώπους παρρησίας.
•  
• Λόγος Γ΄ : Περί αναχωρήσεως, και ότι ου δεί δειλιάν και φοβείσθαι, αλλά στηρίζεσθαι την καρδίαν τη εις Θεόν πεποιθήσει και θαρρείν τη αδιστάκτω πίστει ως έχοντας φρουρόν και φύλακα τον Θεόν.
•  
• Λόγος Δ΄ : Περί του πόθου του κόσμου.
•  
• Λόγος Ε΄ : Περί του μακρύνεσθαι του κόσμου και πάντων των θολούντων τον νουν.
•  
• Λόγος ς΄ : Περί ωφελείας της εκ της φυγής του κόσμου.
•  
• Λόγος Ζ΄ : Περί τάξεως των αρχαρίων και καταστάσεως και των ανηκόντων αυτοίς.
•  
• Λόγος Η΄ : Περί τάξεως λεπτής της διακρίσεως.
•  
• Λόγος Θ΄ : Περί τάξεως της μοναχικής πολιτείας, συντομίας τε και διαφοράς και πως τε και ποίω τρόπω τίκτονται αι αρεταί εξ αλλήλων.
•  
• Λόγος Ι΄ : Περί του εν τίνι διαφυλάττεται το κάλλος της μοναχικής πολιτείας και τις ο τρόπος της του Θεού δοξολογίας.
•  
• Λόγος ΙΑ΄: Περί του μη δειν τον δούλον του Θεού τον πτωχεύσαντα από των κοσμικών και εξεληληθότα εις αναζήτησιν αυτού, δια το μη εφθακέναι την κατάληψιν της αληθείας, φόβω τούτου παύσασθαι της αναζητήσεως και ψυχρανθήναι της θέρμης της τικτομένης από του πόθου των Θείων και της εξερευνήσεως των μυστηρίων αυτών. Δι΄ων τρόπων πέφυκεν ο νούς φύρεσθαι εν τη μνήμη των παθών.

Ὀρθόδοξη πολιτειολογία.Γεώργιος Παῦλος

Η ομιλία του καθηγητή κ. Γεωργίου Παύλου, έγινε την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019, στην Κατερίνη. Στο βίντεο λόγω προβλήματος τα πρώτα 8' λεπτά είναι μόνο ηχητικά. Το ίδιο και τα τελευταία 8 ΄λεπτά του βίντεο.Ο κ. Γεώργιος Π. Παύλος είναι ομότιμος Καθηγητής Φυσικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Αριστοτέλειου Παν. Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.).

https://www.youtube.com/watch?v=Lg0SlDnlg8Y

Ἀπό τό Συναξάρι – Ἡ ἁγία Παύλα τῆς Ρώμης (26/1)

 Η οικογένεια της αγίας Παύλας ήταν από τις λαμπρότερες της Ρώμης. Η αγία γεννήθηκε το 347 και παντρεύτηκε σε ηλικία δέκα πέντε χρόνων με τον Τοξότιο, πλούσιο και ένδοξο αριστοκράτη παγανιστή, που την άφησε ελεύθερη να οργανώσει το σπιτικό της με τρόπο ευάρεστο στον Χριστό.

Από αυτή την ένωση γεννήθηκαν πέντε παιδιά: η αγία Βλησίλλα (22 Ιανουαρίου στο λατινικό εορτολόγιο), η Παυλίνα, η Ευστοχία (28 Σεπτεμβρίου), ο Ρουφίνος και ο Τοξότιος. Φαινόταν να πληρούται από κάθε επίγειο αγαθό, όταν ο Θεός ξαφνικά της άνοιξε, σε ηλικία τριάντα δύο χρόνων, έναν άλλο δρόμο, με τον θάνατο του άντρα της. Αφού τον έκλαψε πικρά, αποφάσισε να αφιερώσει στο εξής τη ζωή της υπηρετώντας τον Θεό και τους φτωχούς, ακολουθώντας το πρότυπο της αγίας Μαρκέλλας (31 Ιανουαρίου), η οποία μετέτρεψε το ανάκτορό της στο Αβεντίνο σε μοναστήρι, παράδειγμα ευαγγελικής τελειότητας εν μέσω της διεφθαρμένης Ρώμης.

Εδώ δέθηκε με πνευματική φιλία με τον άγιο Ιερώνυμο (15 Ιουνίου), που είχε έρθει από την Ανατολή συντροφιά με τον Παυλίνο Αντιοχείας και τον Επιφάνιο Σαλαμίνας (12 Μαΐου). Η Παύλα πρόσφερε φιλοξενία στους δύο μακάριους ιεράρχες και ακούγοντας με πάθος τις αφηγήσεις τους για τους ασκητές της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Ρώμη, την οικογένειά της και τα αγαθά της πηγαίνοντας να ζήσει στην έρημο.

Καθυστερώντας λίγο από αγάπη για τα παιδιά της αποφάσισε την αναχώρηση μετά την αιφνίδια θανή της Βλησίλλας, και χωρίς να στραφεί πίσω της, ανέβηκε στο πλοίο συντροφιά με την Ευστοχία και μια ομάδα παρθένων.

Θυμᾶμαι...

Θυμάμαι ότι ήμουν στον Ναό τής Αγίας Σκεπης για τον εσπερινό, και ο πνευματικός πατήρ Ν., διάβαζε τον Ακάθιστο.

Βλέποντας τον σκέφτηκα.

Ο ιερομοναχος είναι παχύς, δεν μπορεί να κάνει βαθιές μετάνοιες.

4 Φεβρουαρίου. Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παραληφθέν. Κυρ. δ΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ς΄ 18-23).

Ρωμ. 6,18          ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ.

Ρωμ. 6,18                  Ετσι δε, αφού εγίνατε ελεύθεροι από την αμαρτίαν, υπεδουλώθητε εις την αγιότητα και την αρετήν.