«Ἡ ἐπιστήμη μπροστά στήν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης18...

«Τοῖς ἔθνεσιν ἔκδοτον τήν ζωήν», Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

(κήρυγμα τήν Μ. Παρασκευή πρωί)«Τοῖς ἔθνεσιν ἔκδοτον τήν ζωήν», Τροπάριον Θ΄ ὠδῆς Τριωδίου Μ. Παρασκευῆς , Ἑορτοδρόμιον Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-4-2018 , ζωντανή ροή, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr/,http://www.hristospanagia.gr/, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

«Ἐκύκλωσαν κύνες ὡσεί πολλοί», Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ἐκύκλωσαν κύνες ὡσεί πολλοί», Τροπάριον Θ΄ ὠδῆς Τριωδίου Μ. Παρασκευῆς, Ἐορτοδρόμιον Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-4-2018 (κήρυγμα Μ. Πέμπτη ἑσπέρας), ζωντανή ροή, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/ , http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἁγίου ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἱεροσολύμων «Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα…», Μέρος Πρῶτο

Ἁγίου ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἱεροσολύμων

«Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα…»

(επιλεγμένα αποσπάσματα από την ΙΓ΄Κατήχηση) 

[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]

 ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για τον Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. (…)

ΚΔ΄. Ο Χριστός λοιπόν σταυρώθηκε για χάρη μας, Αυτός που δικάστηκε μια νύχτα παγερή και γι’ αυτό υπήρχε παραδίπλα ανθρακιά αναμμένη(πρβλ.Ιωάν.18,18: «εἱστήκεισαν δὲ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες, ὅτι ψῦχος ἦν, καὶ ἐθερμαίνοντο· ἦν δὲ μετ᾿ αὐτῶν ὁ Πέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος(:Εκεί στέκονταν οι δούλοι και οι υπηρέτριες, οι οποίοι είχαν ανάψει φωτιά και ζεσταίνονταν δίπλα στη σωρό από τα αναμμένα κάρβουνα, διότι είχε κρύο. Μαζί τους στεκόταν κι ο Πέτρος και ζεσταινόταν)».Σταυρώθηκε την τρίτη ώρα [πρβλ. Μάρκ. 15,25: «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν(:Η ώρα ήταν τρεις από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή εννέα το πρωί, όταν Τον σταύρωσαν)»]. «Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης(:Κι από τις δώδεκα το μεσημέρι έγινε σκοτάδι σε όλη τη γη έως τις τρεις το απόγευμα)»[Ματθ.27,45].

     Μήπως έχουν και αυτά γραφεί από τους Προφήτες; Ας ερευνήσουμε. Λέει λοιπόν ο προφήτης Ζαχαρίας: «καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ οὐκ ἔσται φῶς καὶ ψῦχος καὶ πάγος(:Εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρχει ηλιακό φως και θα είναι ημέρα ψύχους και πάγου)»[Ζαχ.14,6-7].Να λοιπόν το ψύχος, εξαιτίας του οποίου θερμαινόταν ο Πέτρος. Και την ημέρα εκείνη τη γνώριζε ο Κύριος[Ζαχ.14,7: « ἔσται μίαν ἡμέραν, καὶ ἡ ἡμέρα ἐκείνη γνωστὴ τῷ Κυρίῳ, καὶ οὐχ ἡμέρα καὶ οὐ νύξ(:θα είναι αυτή μια ξεχωριστή ημέρα, ημέρα γνωστή μόνο στον Κύριο· Η ημέρα εκείνη δεν είναι ούτε ημέρα, ούτε νύχτα)».Τι λοιπόν; Τις άλλες μέρες δεν τις γνώριζε; Πολλές είναι οι ημέρες, αλλά αυτή είναι η ημέρα της υπομονής του Κυρίου, «την οποία δημιούργησε  ο Κύριος»(πρβλ.Ψαλμ.117,24).Και αυτήν την ημέρα τη γνώριζε ο Κύριος και «δεν είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα»(Ζαχ.14,7).Τι σημαίνει αυτό το αίνιγμα που αναφέρει ο Προφήτης; «Η ημέρα εκείνη δεν είναι ούτε ημέρα, ούτε νύχτα».

     Τι λοιπόν είναι αυτή; Τι θα την ονομάσουμε; Το Ευαγγέλιο το ερμηνεύει το πράγμα, καθώς διηγείται τα γεγονότα. Δεν ήταν ημέρα, διότι δεν έλαμψε  ήλιος, πορευόμενος από την ανατολή έως τη δύση, αλλά από την έκτη ώρα ως την ενάτη έγινε σκοτάδι[βλ. παραπάνω,Ματθ.27,45], στη μέση της ημέρας! Επομένως, στη μέση της ημέρας παρεμβλήθηκε το σκοτάδι και το σκοτάδι ο Θεός το ονόμασε νύχτα(πρβλ.Γεν.1,5: «καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα»).Γι ’αυτό ούτε ημέρα ήταν ούτε νύχτα, διότι ούτε όλο φως ήταν, ώστε να κληθεί ημέρα, ούτε πάλι όλο σκοτάδι για να ονομαστεί νύχτα, αλλά μετά από την ενάτη[δηλαδή  μετά τις τρεις το μεσημέρι] έλαμψε ο ήλιος. Το προείπε και αυτό ο Προφήτης λέγοντας: «Ούτε ημέρα είναι, ούτε νύχτα»(Ζαχ.14,7).Και πρόσθεσε: «καὶ πρὸς ἑσπέραν ἔσται φῶς(: Και προς το εσπέρας θα επέλθει άφθονο φως)»[Ζαχ.14,7].Βλέπεις ακρίβεια των Προφητών; Βλέπεις πόση αλήθεια υπάρχει σε όσα έχουν προφητευθεί και γραφεί εκ των προτέρων;

 ΚΕ΄ Αλλά θέλεις να μάθεις σαφώς ποια ώρα ακριβώς ο ήλιος αφανίστηκε από το πρόσωπο της γης; Άραγε να ήταν πέμπτη ώρα ή ογδόη ή δεκάτη; Πες ακριβώς την ώρα στους Ιουδαίους τους απειθείς, ω Προφήτη! Πότε έδυσε ο ήλιος; Λέει λοιπόν ο Αμώς ο προφήτης: «καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ δύσεται ὁ ἥλιος μεσημβρίας, καὶ συσκοτάσει ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ἡμέρᾳ τὸ φῶς(:Και θα συμβεί εκείνη την ημέρα, λέει ο Κύριος και Θεός, να δύσει ο ήλιος το μεσημέρι)»[Αμ.8,9]- «και έγινε σκοτάδι από την έκτη ώρα(βλ.παραπάνω:Ματθ.27,45)-«και θα γίνει στη γη σκοτάδι το φως, ενώ θα είναι ημέρα»(βλ.παραπάνω,Αμ.8,9).

Ὁμιλία γιά τό θαυματουργικό ἄνοιγμα τῶν μνημείων.Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

και τα μνημεία άνεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων άγιων ηγέρθη (Ματθ. 27, 52)

Ω τί μέγα σημείων! Τα νεκρά σώματα άγιων άνδρών και γυναικών αναγνώρισαν Αυτόν που βρήκε, Πάσχων, τον θάνατο έπί του Σταυρού• αλλά οί Εβραίοι πρεσβύτεροι δεν Τον αναγνώρισαν! Όλη ή, κτίση ήλλοιούτο, έσαλεύθη, έσείσθη και μόνον οί μιαιφόνες ψυχές των αρχιερέων Άννα, Καϊάφα και του Ηρώδη δεν σαλεύθηκαν! Οί κεκοιμημένοι άγιοι αποδείχθηκαν πιο ευαίσθητοι άπό τους ζωντανούς άμαρτωλούς! Πώς θά μπορούσαν οί κεκοιμημένοι άγιοι νά παραμείνουν αδιάφοροι προς τον κρεμάμενο επί του Σταυρού Δημιουργό τους, οταν άκόμη καί οί άψυχες πέτρες δεν μπορούσαν νά παραμείνουν αδιάφορες; Πώς θά ήταν δυνατόν στο φρικτό Πάθος τού Κυρίου, τό όποιο έκανε τη, γη, νά σεισθεί καί τον ήλιο νά κρύψει τις ακτίνες του, τα άψυχα σώματα τών κεκοιμημένων δικαίων νά καθεύδουν μέσα στά μνήματα;

Εκείνων, οί όποιοι είχαν εκπληρώσει τον παλαιό Νόμο Του καί είχαν έναποθέσει όλες τις ελπίδες τής ζωής τους σ' Αυτόν, οί όποιοι προφήτευσαν γι' Αυτόν καί έκλεισαν τα μάτια τους προσδοκώντες την έλευσή Του;

’Ώ! Τί μέγα σημείον! Πόσο πολύ μάς άναπαύει, έμάς πού προσδοκούμε άνάσταση νεκρών! Διότι θά μπορούσαμε, κατά την ασθενή σάρκα μας καί την όλιγοπιστία μας, νά πούμε: «Αληθώς Άνέστη ό Χριστός, άλλά καί εμείς θά αναστηθούμε;. 

Ό Χριστός Ανέστη άφ’ Εαυτού, μέ τη, Δύναμή Του, άλλα εμείς πώς θά αναστηθούμε; Ποιος ξέρει αν ό Θεός θά μάς αναστήσει μέ τή Δύναμή Του;».

Ιδού, άδελφοί, ή παράκληση τού Θεού, ιδού ή απόδειξη: και τα μνημεία άνεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων άγιων ήγέρθη. Αυτό σημαίνει ότι ό θάνατος ήταν ανίκανος να έκμηδενίσει ακόμη και κοινούς θνητούς.

Τό κακούργημα τῶν κακουργημάτων...!

ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ..!

«ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ, ΤΟΥΣ ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ ΠΕΡΙΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΝΔΡΑΣ  ΤΕ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ…»

    Διαβάζουμε, από τις ιστορικές καταγραφές των μαρτυρικών βασανιστικών θανάτων των πρώτων Χριστιανών, όντως, καταπληκτικές και θαυμαστές επί μέρους ιστορίες.

     Συγκεκριμένα, στο μαρτυρολόγιο “της Αγίας Περπετούας και των συνοδών αυτής”, οι οποίοι εμαρτύρησαν επί Αυτοκράτορος Σεπτιμίου Σεβήρου, ανήμερα στα γενέθλια του Καίσαρα Γέτα, ανακαλύπτουμε και ένα εκπληκτικό γεγονός. Το εν λόγω περιστατικό, εκτός των άλλων, αποτελεί και ισχυρότατο κόλαφο, κατά της σύγχρονης παρηκμασμένης Ανθρωπότητας και των ΑΠΑΝΘΡΩΠΩΝ επιλογών της…

      Πριν προχωρήσουμε όμως σ’αυτό το γεγονός, αξίζει να δώσουμε ωρισμένα επί πλέον στοιχεία, αναφορικά με τους Αγίους αυτούς Μάρτυρες.

    Εν πρώτοις, ας σημειώσουμε με έμφαση, ότι στην καταγραφή του συγκεκριμένουΜαρτυρολογίου συμμετείχαν δύο από τους Αγίους πρωταγωνιστές, δηλαδή, η Αγία Περπετούα και ο Άγιος Σάτυρος. Αυτοί κατέγραψαν μόνοι τους τις συγκλονιστικές περιπέτειές τους στις φυλακές της Βορείου Αφρικής, μέχρι και την τελευταία ημέρα, πριν από τον μαρτυρικό τους θάνατο!! Μάλιστα, η Αγία Περπετούα, στο τέλος της δικής της εκθέσεως, έγραψε τα εξής καταπληκτικά:

«Ταῦτα ἕως πρό μιᾶς τῶν φιλοτιμιῶν ἒγραψα. Τά ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ γενησόμενα ὁ θέλων συγγραψάτω»!!! 

Δηλαδή: «Αυτά μέχρι της παραμονής των αγώνων (τουτέστιν, του μαρτυρικού της θανάτου!!) έγραψα. Τα μέλλοντα να συμβούν στο Αμφιθέατρο, ας τα γράψει όποιος επιθυμεί!!!».

     Εν συνεχεία, πρέπον είναι, να αναφέρουμε τα ονόματα όλων των Αγίων αυτών Μαρτύρων, που συνδεόντουσαν μεταξύ τους με συγγενικές και στενές φιλικές σχέσεις, αλλά κυρίως με τον πνευματικό σύνδεσμο της αγάπης προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

 Αυτοί ήσαν :

Ο Ρεβοκάτος και η Φηλικιτάτη (πιθανώς σύζυγοι), ο Σατουρνίνος, ο Σεκούνδος, ο διδάσκαλός τους Σάτυρος και, ασφαλώς, η Βίβια Περπετούα!!!

       Ακόμη να προσθέσουμε ότι, όλα αυτά τα διεφύλαξε και τα περιέλαβε στα περίφημα συγγράμματα και έργα του, ο φωτισμένος Χριστιανός απολογητής των χρόνων εκείνων, ο Τερτυλλιανός, και εξεδόθησαν από τις εκδόσεις ΕΠΕ (ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ».  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1978. Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΤΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ: «ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ». Σελ.:67-75 και 252-293).

   Μετά, τις αναγκαίες αυτές διευκρινήσεις και υποσημειώσεις, προχωρούμε απερίσπαστοι στο συγκεκριμένο συγκλονιστικό ιστορικό περιστατικό, που καταγράφεται στο προαναφερθέν Μαρτυρολόγιο:

Ανάμεσα, λοιπόν, στους φυλακισμένους Χριστιανούς που επρόκειτο να εκτελεσθούν, ήταν και η μικρά Φηλικιτάτη. Η συγκεκριμένη, υποψηφία μάρτυς, ήταν έγκυος οκτώ μηνών, την ημέρα που την συλλάβανε και ως εκ τούτου σύμφωνα με τον Ρωμαϊκό Νόμο δεν έπρεπε ούτε να βασανισθή ούτε να εκτελεσθή, για να μην πεθάνει μαζί της και το αθώο έμβρυο!!!Παραθέτουμε, από το πρωτότυπο το συγκεκριμένο μοναδικό κείμενο:

Δέν εἶναι ἔργα τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀλαζονικές ἀντικανονικότητες

Λεζάντα: Ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος περιστοιχιζόμενος ἀπὸ τὸν νῦν Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιον, τὸν Σπάρτης κ. Εὐστάθιον καὶ ἀπὸ ὀκτὼ πατέρας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ νῦν Ν. Σμύρνης κ. Συμεὼν καὶ ὁ νῦν Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ

Γράφει ὁ π. Ἱερόθεος Ἀργύρης, Ἱεροκήρυξ

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν; οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος; οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρὸν» (Ἡσ. ε΄ 20).

(Ἤτοι, ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους ποὺ λέγουν καὶ παριστάνουν τὸ κακὸν ὡς καλὸν καὶ τὸ καλὸν ὡς κακὸν καὶ οἱ ὁποῖοι διὰ τῶν πράξεών τους παρουσιάζουν τὸ σκότος ὡς φῶς καὶ τὸ φῶς ὡς σκότος, οἱ ὁποῖοι πείθουν μὲ τὸ παράδειγμά τους καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι τὸ πικρὸν εἶναι γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ εἶναι πικρόν).

Νὰ συλλειτουργήσουν μὲ καθῃρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους;

Δεχθήκαμε ἐπίμονα τηλεφωνήματα ἀγωνίας ἀπὸ Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μᾶς ἀπεκάλυψαν τὸ βαθὺ συνειδησιακὸ πρόβλημα ποὺ ἀνέκυψε ἐσχάτως γιὰ ἐκείνους. Ἀναγκαστικὰ κάναμε μία ἔρευνα γιὰ τὰ τεθέντα ἐρωτήματα καὶ διλήμματα. Αὐτὸ συμβαίνει, διότι, μερικοὶ κληρικοί, δῆθεν ἔχοντες πνευματικὴ σχέσι μὲ τὸν Μέγα Κανονολόγο Γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο τοὺς προτρέπουν νὰ συλλειτουργήσουν μὲ τοὺς σχισματικούς, καθῃρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους ἐκ τῆς Οὐκρανίας (τῆς ὀνομαζομένης «Μικρῆς Ρωσίας»). Μὲ τοὺς «Ἐπισκόπους» τῆς μὴ σοβαρῆς «Ψευτο-Συνόδου» τῶν τοῦ Κιέβου.

«Εἶναι ἀληθές, ρωτοῦν οἱ Πατέρες, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ σοφὸς Γέροντας, ὁ ἔγκριτος καὶ παραδοσιακὸς Κανονολόγος, διετείνετο ὅτι πρέπει νὰ ὑπακούωμε σὲ πᾶν ὅ,τι προστάζει ἡ Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ὀρθό;»

Προφανῶς, τὸ ἐρώτημα τίθεται γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Οὐκρανικῆς περιπλοκῆς. Περὶ ἀποδοχῆς καὶ ἀναγνωρίσεως, κοινωνίας καὶ συλλειτουργίας μὲ Καθηρημένους καὶ Ἀναθεματισμένους Σχισματικοὺς «Ἐπισκόπους». Ἀκόμη καὶ μὲ «Ἐπισκόπους» «χειροτονηθέντας» ἀπὸ αὐτοχειροτονήτους «Ἐπισκόπους». Συγκεκριμένα στὴν Οὐκρανία, τὸ 1921, ἐπὶ Ἐρυθροῦ Κομμουνισμοῦ, καθὼς ὁμοίως καὶ τὸ 1941, ἐπὶ μαύρου Γερμανικοῦ Ναζιστικοῦ Φασισμοῦ. Τότε συνετελέσθησαν παντελῶς ἄκυρες «Χειροτονίες» «Ἐπισκόπων». Πῶς; Μὲ τὴν ἐναπόθεσι ἐπάνω στὸ κεφάλι τῶν «Χειροτονουμένων» τῆς χειρὸς τοῦ πρώτου, πρὸ χιλίων (1.000) ἐτῶν, Ἐπισκόπου Κιέβου Ἁγ. Μιχαήλ. Αὐτοὶ οἱ «Ἐπίσκοποι» εἶναι γνωστοὶ ὡς «Σαμοσφιάτοι», (= Αὐτοχειροτόνητοι).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τά γεγονότα τῆς Σταύρωσης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μέρος δεύτερο

                 

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

            ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ‘’ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ’’ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω.19,25-37]

   «Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή»(: Εκεί όμως κοντά στο σταυρό του Ιησού στεκόταν επίσης και η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του, η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά και η Μαρία τη Μαγδαληνή)»[Ιω.19,25].

    Το ασθενέστερο φύλο φάνηκε τότε ανδρειότερο· τόσο πολύ πλέον μεταβάλλονταν όλα.  Ο ίδιος μάλιστα ο Κύριος αναθέτοντας τη μητέρα Του στον μαθητή Του, λέγει: «Ιδού, ο υιός σου». Πώπω μέγεθος τιμής! Με πόσο μεγάλη τιμή τίμησε τον μαθητή! Διότι, επειδή ο Ίδιος έφευγε πλέον από αυτόν τον κόσμο, παρέδωσε τη φροντίδα της στον μαθητή Του, διότι επειδή όπως ήταν φυσικό ως Μητέρα Του να πονάει και να επιζητεί την προστασία, εύλογα εμπιστεύεται αυτήν σε εκείνον τον μαθητή που ιδιαιτέρως αγαπούσε. Σε αυτόν λέει: «ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου(:Να η μητέρα σου)». Και αυτά τα έλεγε, για να τους συνδέσει στην αγάπη· κάτι που βέβαια όταν το αντιλήφθηκε ο μαθητής, «ἔλαβεν αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια(:Και από εκείνη την ώρα την πήρε ο μαθητής στο κατάλυμά του)».

    Γιατί όμως δε θυμήθηκε καμία άλλη γυναίκα, παρά το ότι βέβαια και άλλη βρισκόταν εκεί; Για να μας διδάξει να απονέμουμε κάτι περισσότερο στις μητέρες μας· διότι όπως όταν οι γονείς αντιτίθενται σε πνευματικά ζητήματα, δεν πρέπει ούτε να τους γνωρίζουμε, έτσι και όταν δεν μας εμποδίζουν σε τίποτε, πρέπει να απονέμουμε σε αυτούς όλη την πρέπουσα τιμή, και απέναντι των άλλων να θέτουμε αυτούς σε πρώτη μοίρα, διότι μας γέννησαν, μας ανέθρεψαν και υπέστησαν μύρια δεινά. Έτσι και του αιρεσιάρχη Μαρκίωνος την αναισχυντία αποστομώνει[ μεγάλος αιρετικός του 2^ου αιώνος,οπαδός του Γνωστικισμού· δίδασκε, μεταξύ άλλων,ότι ο Χριστός δε γεννήθηκε πράγματι εκ της Μαρίας],διότι εάν δεν γεννήθηκε κατά σάρκα, ούτε μητέρα είχε, για ποιο λόγο δείχνει τόση πρόνοια μόνο γι’αυτήν;

    «Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, λέγει: διψῶ (:Ύστερα απ’ αυτό, αφού βεβαιώθηκε ο Ιησούς ότι είχαν πλέον συντελεστεί όλα όσα θα πάθαινε και είχαν τελείως εκπληρωθεί σύμφωνα με τις προφητείες, για να επαληθευτεί σε όλα και μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια η Αγία Γραφή, είπε: ’’Διψώ’’)», δηλαδή αφού βεβαιώθηκε ότι δεν απομένει τίποτε που να μην έχει εκπληρωθεί σύμφωνα με το σχέδιο της θείας οικονομίας(διότι με όλα φρόντιζε να δείξει τον θάνατο αυτόν ως κάτι το πρωτοφανές, εφόσον το παν εξαρτιόταν από την εξουσία Εκείνου που πέθαινε, και προηγουμένως δεν επερχόταν ο θάνατος στο σώμα, παρά μόνο έως ότου ήθελε Εκείνος  και ήθελε να πεθάνει μετά την εκπλήρωση όλων όσων είχε ορίσει η Θεία Οικονομία.

     Για τον λόγο αυτό και έλεγε: « οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰ τοῦ πατρός μου(:Κανείς δεν έχει τη δύναμη να πάρει τη ζωή μου και να με θανατώσει, εάν δεν το θελήσω εγώ. Αλλά εγώ από μόνος μου την παραδίδω. Έχω εξουσία να προσφέρω τη ζωή μου και έχω εξουσία πάλι να την πάρω πίσω.

Ἡ μετάνοια τῆς πόρνης διαλύει τούς σύγχρονους νεωτερισμούς περί σαρκικῶν ἁμαρτημάτων

  

 Η μετάνοια της πόρνης διαλύει τους σύγχρονους νεωτερισμούς περί σαρκικών αμαρτημάτων.

 Η πόρνη γυναίκα είναι άγνωστη.Δεν γνωρίζουμε το όνομα της. Το Ευαγγέλιο δεν διαπομπεύει τον άνθρωπο αλλά τον θεραπεύει.Δεν είναι η Μαρία η Μαγδαληνή.  Κάποιοι ερμηνευτές αναφέρουν ότι είναι η γυναίκα που ο Χριστός την προστάτεψε όταν είπε στους παρευρισκομένους "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" και στην συνέχεια της λέει"πορεύου και ἀπό τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε". Δεν της λέει πήγαινε και γλέντα και δεν τρέχει και τίποτα. Την συγχωρεί αλλά της λέει να σταματήσει αυτό που κάνει διότι οδηγεί την ύπαρξη της στον θάνατο. 

 Ο "Οίκος" της ακολουθίας μας λέει κάτι το συγκλονιστικό: “Η γυναίκα, που ήταν πριν άσωτη, ξαφνικά παρουσιάσθηκε φρόνιμη και συνετή, αφού μίσησε τα αισχρά έργα της αμαρτίας και τις οδυνηρές ηδονές του σώματος, έχοντας στο νου της τη μεγάλη ντροπή και την κατάκριση , που θα υποστούν οι πόρνοι και οι άσωτοι. 

Συγκεκριμένα λέει ο "Οίκος" : “Την κρίσιν της κολάσεως”. Λέξεις και βιώματα που μας ανατριχιάζουν.

  Λέμε στους πνευματικούς να αμνηστεύσουν τα σαρκικά αμαρτήματα λέγοντας οτι δεν τρέχει και τίποτα , δεν πειράζει, δεν βαριέσαι. 

Μητρ. Μαυροβουνίου: Λύπη γιά τήν «Παναγία τῶν Παρισίων», ἀλλά Γάλλοι στρατιῶτες συμμετεῖχαν στήν καταστροφή 150 ἐκκλησιῶν μας

     Εντύπωση προκάλεσαν οι δηλώσεις του Σέρβου Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιου ο οποίος εξέφρασε μεν δήλωσε την λύπη του για την πυρκαγιά στον καθεδρικό ναό της Νοτρ Νταμ στο Παρίσι, αλλά παράλληλα σχολίασε τις κατεστραμμένες εκκλησίες στο Κοσσυφοπέδιο και τη Μετόχια και την στάση των Γάλλων…

«Λυπάμαι, για όσα περνούν οι αδελφοί μας ο Γάλλοι λόγω της πυρκαγιάς στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων. Ωστόσο, να θυμάστε ότι οι στρατιώτες της χώρας συμμετείχαν στην καταστροφή 150 εκκλησιών μας στο Κόσοβο και τα Μετόχια, συμπεριλαμβανομένης της Παναγίας Ljeviške η οποία ήταν επίσης όμορφη, όπως η Notre Dame» είπε ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος σε εκδήλωση στο Danilovgrad.

Περισυλλογή Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό επί του Σταυρού:πώς έπασχε με αγωνία επί του Σταυρού

πώς του έδωσαν ξίδι γιά να πιει όταν είπε ότι διψώ πώς οι άνθρωποι αυτοί κάτω από τον Σταυρό, αναίσθητοι λόγω του εγωισμού τους, δεν νοιάζονταν γι’ Αυτόν, παρά έριχναν κλήρο γιά τα ιμάτια Του.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_895.html