Διάβολος ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης Ε΄ Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

5 Διάβολος ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης Ε΄ Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου 2 9 2019

https://www.youtube.com/watch?v=x0gwaT9cYB8&feature=youtu.be

Ἡ ὑπομονή στούς πόνους

Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση. Πόσα τράβηξα πρώτα από την βρογχεκτασία και έπειτα με την εγχείρηση που έκανα! Έπειτα άρχισαν ιστορίες με τα έντερα. Ύστερα, μισή χρονιά την πέρασα με την δισκοπάθεια· πονούσα πολύ. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε τις μετάνοιες που έκανα, αλλά δυσκολευόμουν και να εξυπηρετηθώ, ενώ χρειαζόταν να υπηρετήσω και τον κόσμο που ερχόταν. Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά· μου είπαν ότι ήταν κήλη. Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν πολύ. Μια μέρα, παραμονή του Αγίου Παντελεήμονος, ήταν πρησμένο και πονούσα. Έπρεπε όμως να πάω στην Σκήτη, στην ολονυκτία. Είπα: «θα πάω και ό,τι θέλει ας γίνη», γιατί έπρεπε να πάω. Στην διάρκεια της αγρυπνίας σκέφθηκα να καθήσω λίγο, αλλά είπα «αν κατεβάσω εγώ το στασίδι, για να καθήσω, θα το κατεβάσουν όλοι», οπότε προτίμησα να μην καθήσω καθόλου. Μετά από δώδεκα ώρες που κράτησε η αγρυπνία υπέθεσα ότι θα χειροτερέψη πολύ. Όταν επέστρεψα στο Κελλί μου, δεν πρόλαβα καλά-καλά να μπω μέσα, χτύπησε το καμπανάκι. «Ε, Πάτερ, άνοιξε!», ακούω κάποιον να φωνάζη. Έβαλα τα γέλια. «Εντάξει, είπα, τώρα θα πάμε συνέχεια». Και πράγματι σε λίγο ήρθαν και άλλοι και άλλοι. Το βράδυ που τελείωσα με τον κόσμο, είδα ότι είχε εξαφανισθή τελείως!

Ἡ ἀχαριστία

Τι κακό αλήθεια πράγμα είναι η αχαριστία!

Πόσο εύκολα μερικές φορές ξεχνά ο άνθρωπος τις ευεργεσίες που του έχουν κάνει!

Λένε πως η αχαριστία δεν έχει ούτε μάτια για να δει, ούτε μνήμη για να θυμηθεί. Ούτε καρδιά για να ευγνωμονήσει, ούτε σπλάχνα για να συμπονέσει και να λυπηθεί.

Πράγματι, πόσο γρήγορα ξεχνά ο άνθρωπος τα καλά που του έχουν κάνει!

Και με τι νόμισμα ξεπληρώνει αυτά τα καλά που κάποτε αυτός δέχτηκε;

Αντί να ευχαριστήσει για την καλοσύνη και τη βοήθεια που του πρόσφεραν κάποτε, φέρεται τώρα σκληρά και αχάριστα.

Με μίσος ξεπληρώνει την αγάπη. Με κατατρεγμό τη βοήθεια. Με ζημία την ωφέλεια που κάποτε του πρόσφεραν.

Δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός στον κόσμο από τον άνθρωπο που κάποτε ευεργετήθηκε και τώρα βγαίνει σκληρός και αχάριστος, χωρίς μνήμη, χωρίς τύψεις, χωρίς ντροπή.

Και σκέπτομαι, στο σημείο αυτό, το μεγάλο και δίκαιο παράπονο του Σωτήρα Χριστού, που ανεβασμένος στο Σταυρό του Γολγοθά, ατενίζει με απογοήτευση την αχαριστία σ’ όλη της την αποθέωση.

Λαός μου, τι εποίησά σοι

και τι μοι ανταπέδωκας;

αντί του μάννα χολήν,

αντί του ύδατος όξος…

Μήπως Αυτός δεν ήταν, που κάποτε καθάρισε τα σώματα από τις πληγές της λέπρας;

Μήπως Αυτός δεν ήταν κάποτε, που τους άνοιξε τα μάτια από τις τσίμπλες της τύφλας;

Τραγικές ἱστορίες βλάσφημων ἀνθρώπων….

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του » Πόλεμος κατά τής βλασφημίας» σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τά οποία νομίζουμε ότι αξίζουν γιά μία ευρύτερη δημοσιότητα.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Γράφει σχετικά ο Γέροντας:

Κατά τό έτος 1924, είς τήν αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος είς τό κελλίον μου καί μελετών, άκουσα γοερές κραυγές. Σκύβοντας από τό παράθυρό μου, είδα στό προαύλιο τής Μονής ένα νέο φορτωμένο επάνω σ΄ ένα γαϊδουράκι.

Τόν βάσταζαν δύο άνθρωποι, οί οποίοι αφού τόν κατέβασαν από τό υποζύγιο, κρατώντας τον από τά χέρια τόν οδήγησαν πρός τόν Iερόν Nαόν τής Μονής. Κατέβηκα κι΄ εγώ στήν εκκλησία, γιά νά πληροφορηθώ τί συμβαίνει.

Είδα τό παιδί αυτό, πεσμένο στήν πόρτα τού ναού, εντελώς παραμορφωμένο στό πρόσωπο. Όλο του τό σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σέ μία αλλόκοτη, τερατώδη, καί δαιμονική έκφραση. Είδα ότι ήταν καί τυφλός…

Αυτοί πού τόν συνόδευαν μπήκαν μέσα καί προσκύνησαν τίς εικόνες. Ήταν, όπως έμαθα, ό πατέρας του καί ένας εξάδελφός του.

Ξαφνικά βλέπω αυ τόν τόν νεαρό, νά σέρνεται σάν φίδι μέσα στήν Εκκλησία, καί αφού έφθασε στήν μέση γονατιστός, στάθηκε μπροστά στίς άγιες εικόνες καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Χριστό…

Τόν πλησίασα αγανακτισμένος γιά τήν ασέβειά του καί χαστουκίζοντάς τον δυνατά, τού είπα,

«Ασεβέστατε! Καί μέσα στήν εκκλησία τολμάς νά βλαστημάς τόν Θεό;»

Μαζεύτηκε, καί είπε, » Κύριε ελέησον! «

Ρώτησα τόν πατέρα του πώς τό έπαθε, καί μού είπε, ότι o Γιώργος από μικρό παιδί βλαστημούσε…

» Χθές τό πρωϊ, μού είπε, τού φύγανε τά πρόβατα καί μπήκαν σέ ένα χωράφι σπαρμένο. Πήγε νά τά μαζέψει βλαστημώντας τουλάχιστον 10-15 φορές τήν Παναγία.

Ενώ πλησίαζε στό χωράφι βλασφημώντας συνέχεια, έπεσε κάτω, τυφλώθηκε, καί μεταμορφώθηκε ή όψι του σε αυτή τήν τερατώδη κατάσταση. Τόν φέραμε στή Μονή,είπε, νά τού κάνετε αγιασμό, παρακλήσεις, καί ότι άλλο χρειάζεται…»

ΕΚΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ…!

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ…!

Δυστυχώς, πολύ γρήγορα «έφθασε ο κόμπος στο χτένι»…

Ποιός, πράγματι, επερίμενε τέτοιες Κυβερνητικές αποφάσεις, με τις οποίες απροκάλυπτα στηρίζονται τα ειδεχθέστατα κακουργήματα των εκτρώσεων;;;

Και για να γίνουμε σαφέστεροι, αναφερόμασθε στην χθεσινή τραγική απόφαση του Υπουργού κ.Καραμανλή (υιού του Αχιλλέως), με την οποία, πριν σχεδόν ακόμη κυκλοφορήσουν οι ενημερωτικές αφίσες του υγιέστατου κινήματος για την προστασία του αγέννητου παιδιού «Αφήστε με να ζήσω», εδώθηκε εντολή («αποφασίζομεν και διατάσσομεν»…!), ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΠΑΡΑΥΤΑ…

Όλες, οι τραγικές μειοψηφίες, έχουν το δικαίωμα να ρυπαίνουν, όποτε τους γουστάρει, με τα απαράδεκτα και προκλητικά μηνύματά τους (μέσω τεραστίων αφισοκολλημάτων), όλους τους δημόσιους χώρους της Πρωτεύουσας και των Μεγαλουπόλεων, της τρισταλαίπωρης Πατρίδος μας…

Οι παρελάσεις pride των ομοφυλοφίλων, όχι μόνο ανακοινώνονται επίσημα από τα ΜΜΕ και προβάλλονται με γιγαντοαφίσες τεραστίου κόστους (που τις πληρώνει ο δύσμοιρος Ελληνικός Λαός…), αλλά τα Κόμματα, κατ’ εξοχήν δε το Κυβερνών και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αισθάνονται την υποχρέωση, να στέλνουν πάντοτε, επίσημες αντιπροσωπίες σ’ αυτές…!

Γιατί, γι’ αυτές τις εκδηλώσεις, που προσβάλλουν την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ καμία επίσημη απαγόρευση, αλλά αντίθετα, πριμοδοτούνται και επευφημούνται και προβάλλονται με τόσο ωμό και ανατριχιαστικό τρόπο;;;

Οι αφίσες, που αποκαλύπτουν το μέγεθος του φρικτού κακουργήματος της αφαίρεσης της ζωής του τελείως ανυπεράσπιστου εμβρύου, έπρεπε ΑΜΕΣΑ (…!) να αποσυρθούν, ως να επρόκειτο για κάποια φρικαλέα και αποτρόπαιη πράξη;;;

Δεν αντιλαμβάνεται η Κυβερνητική πλειοψηφία, το Υπουργικό Συμβούλιο και πρώτος ο Πρωθυπουργός ότι, μ’ αυτές τις ενέργειες εκτίθενται ανεπανόρθωτα ως νέοι Ηρώδες, λίγες μέρες μάλιστα μετά τα Χριστούγεννα και την ανάμνηση της σφαγής των 14.000 νηπίων;;;

Επί πλέον, δεν αντιλαμβάνονται ότι, φάσκουν και αντιφάσκουν και μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται καταφανέστατη η υποκρισία τους;;;

Πῶς ἔγινε ἡ ἀρχή τοῦ θεοδρόμου ἀστέρος που ὁδήγησε τους τρεῖς Μάγους εἰς τον Χριστόν(Αγ.Νικοδήμου Αγιορείτου)

[...]Διήγηση από τα Πνευματικὰ Γυμνάσματα» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, διὰ τὸ πῶς ἔγινε ἡ ἀρχὴ τοῦ θεοδρόμου ἀστέρος ποὺ ὁδήγησε τοὺς τρεῖς Μάγους εἰς τὸν Χριστόν. 

Εἶναι μία ἱστορία ποὺ μαρτυρεῖται ὡς ἀληθινὴ καὶ ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλὰ καὶ ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ὑπῆρχε εἰς τὴν Περσίαν ἕνας περίφημος ναὸς τῆς Θεᾶς Ἥρας, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλὰ εἴδωλα, χρυσὰ καὶ ἀργυρὰ καὶ εὑρίσκετο πλησίον τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων. Μία ἡμέρα λοιπόν έπῆγε εἰς τὸν ναὸν ὁ βασιλεὺς τῆς Περσίας μὲ τὸν ἱερέαν τῶν εἰδώλων καὶ ἔμειναν ἄναυδοι μπροστὰ εἰς ἕνα ἐκπληκτικὸ θέαμα. Ὅλα τὰ εἴδωλα εἶχαν ἀρχίσει νὰ χορεύουν καὶ νὰ παίζουν μουσικὴ εὑρισκόμενα μέσα σὲ ἐκστατικὴ χαρά.

Μάλιστα, γυρίζοντας πρὸς τὸ μέρος τοῦ βασιλέως, τοῦ εἶπαν ὅλα μαζὶ τὰ ἑξῆς: «Σήμερα ἀπὸ τὴν Δέσποινα Πηγή, ποὺ τὸ ὄνομά της εἶναι Μαρία, θὰ ἀναβλύσῃ τὸ ἀθάνατο ὕδωρ. Θὰ γεννήσῃ παιδίον, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, καὶ ἀπὸ τὴν σάρκα του θὰ τρέφονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτὴ ἡ οὐράνιος Παρθένος ποὺ θὰ ἀναδειχθῇ εἰς Βασίλισσαν τοῦ κόσμου ἔχει τέκτονα ἀρραβωνιαστικό, ἀλλὰ δὲ γεννᾷ ἀπὸ μίξη ἀνδρός. Καὶ ἐμεῖς τὰ εἴδωλα πλέον εἴμαστε ἄτιμοι καὶ ἄδοξοι θεοί, χωρὶς δύναμιν καὶ χάριν. Τὸ θεῖον βρέφος γεννᾶται εἰς τὴν Βηθλεέμ, ἀπὸ ὅπου πηγάζει ἡ σωτηρία δι’ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἀνέστη Βασιλεία ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, ἡ ὁποία θὰ καταργήσῃ τὰ μνημόσυνα καὶ θὰ ἀφανίσῃ ὅλες τὶς ἐνθυμήσεις τῶν Ἰουδαίων».

Ξαφνικά, καὶ ἐνῶ τὰ εἴδωλα ἔλεγαν ὅλα τὰ ὡς ἄνω, ἄνοιξε ἡ ὀροφὴ τοῦ ναοῦ καὶ ἕνας περίλαμπρος καὶ θαυμαστὸς ἀστέρας κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐστάθη χαμηλὰ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ναοῦ. Ἀμέσως ὅλα τὰ εἴδωλα ἔπεσαν κατὰ γῆς καὶ κατεκρημνίσθησαν.

Ἡ ἰδιαίτερη πνευματική σχέση τοῦ Ἁγίου Ἄνθιμου μέ τόν Ἅγιο Νικηφόρο

 

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». 

Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.

Τό φαινόμενο τοῦ ἀναρχισμοῦ. Π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ (1927- 2006) π.ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

https://www.youtube.com/watch?v=p57kBEpFiOU&feature=youtu.be

Οἱ ἀφίσες κατεβαίνουν καί αὐτό λέγεται...δημοκρατία!

Και κάπως έτσι η "δημοκρατία" νίκησε!

Οι αφίσες κατά των εκτρώσεων στο Αττικό Μετρό κατεβαίνουν, με υπουργική απόφαση. 

Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών «Ο έλεγχος και η έγκριση του περιεχομένου των διαφημίσεων που αναρτώνται στους χώρους του Μετρό, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της διοίκησης της ΣΤΑΣΥ. 

Την αρμοδιότητα αυτή οφείλει να την ασκεί με υπευθυνότητα και κοινωνική συνείδηση.

Η καμπάνια που ξεκίνησε σήμερα εναντίον των αμβλώσεων για την οποία το αρμόδιο Υπουργείο και η Κυβέρνηση δεν είχαν την παραμικρή ενημέρωση, ανεξάρτητα από την προσωπική άποψη που δικαιούται ο καθένας να έχει, στρέφεται εναντίον ενός απολύτως κατοχυρωμένου και αναμφισβήτητου δικαιώματος των γυναικών. 

Οι καμπάνιες που γίνονται στους δημόσιους χώρους δεν πρέπει να διχάζουν την κοινή γνώμη ούτε ασφαλώς να προσβάλουν γυναίκες που έχουν αναγκαστεί να κάνουν μια τέτοια δύσκολη επιλογή στη ζωή τους.

Για το λόγο αυτό, το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών κάλεσε τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ να εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο επέτρεψε μια τέτοια καμπάνια και ζήτησε να εξαντληθεί κάθε περιθώριο για να κατέβουν το συντομότερο οι αφίσες από τους χώρους του Μετρό».

Δηλαδή η "υπευθυνότητα και κοινωνική ευαισθησία" επιτάσσουν να ονομάσουμε δικαίωμα τον φόνο όταν πρόκειται για ανθρώπινο έμβρυο ενώ όταν πρόκειται για θανάτωση ζώου επιβάλλεται (και καλώς) χρηματικό πρόστιμο.

Το ζήτημα των αμβλώσεων διχάζει ενώ π.χ. η ομοφυλοφιλική υπερηφάνεια ενώνει;

Τόν ρώτησαν κάποτε ἄν ὑπάρχουν στήν Ὀρθοδοξία σημαντικοί Γέροντες...

''Τόν ρώτησαν κάποτε ἄν ὑπάρχουν στήν Ὀρθοδοξία σημαντικοί Γέροντες καί ἀπάντησε πώς βρίσκονται διάσπαρτοι γύρω στούς 50, γιά νά βοηθοῦν τόν κόσμο καί νά τόν κρατοῦν σταθερό στήν πίστη. Αὐτοί μποροῦν νά μεσιτεύουν πρός τόν Κύριο, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους..''

~ Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης ~

(Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου Τόμος Α΄ σελ, 189)

15 Ἰανουαρίου. Παύλου ὁσίου τοῦ Θηβαίου καί Ἰωάννου τοῦ καλυβίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τετ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ι΄ 1 - 18).

Εβρ. 10,1           Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ᾿ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκές, οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι·

Εβρ. 10,1                   Εχων, λοιπόν, ο Νομος της Π. Διαθήκης κάποιαν αμυδράν σκιαν και υποτύπωσιν των αγαθών, τα οποία έμελλεν ο Χριστός να δώση και μη έχων σαφή και βεβαίαν εικόνα των ουρανίων πραγμάτων, δεν ημπορεί ποτέ με τας ιδίας θυσίας, τας οποίας κάθε χρόνο συνεχώς προσφέρουν οι ιερείς και ο Αρχιερεύς, να δώση άφεσιν αμαρτιών και λύτρωσιν, να κάμη τελείους αυτούς, οι οποίοι προσέρχονται στον ναόν και το θυσιαστήριον.