Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς Ἁγίους Πατέρας, 2-9-2018, - Λάμμι Φινλανδίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

PYHIEN OPETUKSIA LASTEN KASVATUKSESTA 2.9.2018 ATHOS-SÄÄTIÖN LUOSTARIKESKUS PANAGIA, PAPPISMUNKKI SAVVAS (kreikaksi ja suomeksi) Η αγωγή των παιδιών κατά τους Αγίους Πατέρας, 2-9-2018, Μοναστικη Αδελφ. Υπεραγια Θεοτόκος- Λαμμι Φινλανδίας, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Περί λόγου, σιωπῆς καί ἀργολογίας Γ΄, Εὐεργετινός, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Περί λόγου, σιωπῆς καί ἀργολογίας Γ΄, Εὐεργετινός, 4 7 2020, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος,2ο Μέρος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος,2ο Μέρος Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης 08-05-2016

Πῶς θά ἑλκύσουμε τό πλούσιο ἔλεος τοῦ Θεοῦ;,Νικηφ Θεοτόκη, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς θά ἑλκύσουμε τό πλούσιο ἔλεος τοῦ Θεοῦ;,Νικηφ Θεοτόκη, 5 7 20, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου Κήρυγμα
https://www.youtube.com/watch?v=Rn07yRhyBi0

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Κυριακῆς ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ[:Γαλ. 3,22- 4,5] 

«Συνέκλεισεν ἡ γραφὴ τὰ πάντα ὑπὸ ἁμαρτίαν, ἵνα ἡ ἐπαγγελία ἐκ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δοθῇ τοῖς πιστεύουσι(:τώρα όμως έγινε με τον νόμο το εντελώς αντίθετο από τη δικαίωση. Ο γραπτός νόμος του Θεού δηλαδή έκλεισε ολοκληρωτικά τα πάντα κάτω από την αμαρτία, για να ποθήσουν οι άνθρωποι τον ιατρό και σωτήρα· και έτσι η ευλογία που υποσχέθηκε ο Θεός, να δοθεί με την πίστη στον Ιησού Χριστό σε όλους όσους πιστεύουν)»[Γαλ.3,22]. 

Εάν η υπόσχεση του Θεού είχε δοθεί μέσω του μωσαϊκού νόμου, εύλογα θα φοβόσουνα μήπως, εκπίπτοντας από τον νόμο, εκπέσεις και από τη δικαίωση· εάν όμως για τον λόγο αυτόν δόθηκε, για να περικλείσει τα πάντα, δηλαδή για να ελέγξει και να δείξει τις αμαρτίες τους, όχι μόνο δεν σε εμποδίζει να επιτύχεις την υπόσχεση, αλλά και συνεργεί στο να την επιτύχεις. Αυτό λοιπόν δηλώνοντας έλεγε τα παραπάνω λόγια ο Παύλος· διότι επειδή οι Ιουδαίοι δεν αισθάνονταν, ούτε την άφεση επιθυμούσαν, έδωσε τον μωσαϊκό νόμο ώστε να ελέγχει για τα τραύματα, για να ποθήσουν τον Ιατρό· διότι το ρήμα «συνέκλεισεν» σημαίνει «έλεγξε», και αφού έλεγξε, κρατούσε αυτούς σε φόβο. 

Είδες ότι όχι μόνο δεν είναι εναντίον των υποσχέσεων του Θεού, αλλά και ότι προκειμένου αυτές οι υποσχέσεις να εκπληρωθούν, δόθηκε ο νόμος αυτός; Διότι εάν μεν ο νόμος διεκδικούσε για τον εαυτό του το πράγμα και την αυθεντία, ορθώς θα λέγονταν αυτά· εφόσον όμως σε Άλλον τρέχει, και για Εκείνον έπραττε τα πάντα, πώς τότε στρέφεται κατά των υποσχέσεων του Θεού; Διότι εάν δεν είχε δοθεί ο μωσαϊκός νόμος, όλοι θα εκτρέπονταν προς την κακία, και κανένας από τους Ιουδαίους δεν επρόκειτο να ακούσει τον Χριστό· τώρα όμως αφού δόθηκε, δύο πράγματα κατόρθωσε, και στην αρετή να παιδαγωγήσει με μέτρο όσους αφοσιώθηκαν σε Αυτόν, και να πείσει να γνωρίσουν τα αμαρτήματά τους, πράγμα το οποίο τους έκανε μάλιστα προθυμότερους στο να ζητούν τον Υιό. 

Εκείνοι λοιπόν οι οποίοι δεν πίστεψαν σε Αυτόν, δεν απίστησαν λόγω του ότι δεν γνώρισαν τα αμαρτήματά τους. Και αυτό δηλώνοντας έλεγε: «ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν (:δεν φρόντισαν δηλαδή να γνωρίσουν τη δικαίωση που δίνει ο Θεός από αγαθότητα και ζητούν να στήσουν τη δική τους αντίληψη σχετικά με τη δικαίωση. Γι' αυτό και δεν υπέταξαν τον εαυτό τους στη δικαίωση του Θεού)»[Ρωμ.10,3]. 

«Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι(: προτού όμως έλθει η νέα αυτή κατάσταση, στην οποία ισχύει πλέον η πίστη, ο νόμος μάς φρουρούσε κλεισμένους καλά, σαν να ήμασταν μέσα σε κάποιο φρούριο· για να καταφύγουμε έτσι στην πίστη που έμελλε να αποκαλυφθεί μετά από καιρό)»[Γαλ.3,23]. Είδες πώς παρέστησε με σαφήνεια αυτά τα οποία είπαμε; Διότι μέσω του «ἐφρουρούμεθα» και «συγκεκλεισμένοι» τίποτε άλλο δεν θέλει να δηλώσει παρά την ασφάλεια η οποία δόθηκε από τις εντολές του νόμου· διότι σαν να κρατούσε αυτούς μέσα σε ένα τείχος με τον φόβο, και στον βίο τον σύμφωνο με αυτόν, ο νόμος κρατούσε αυτούς στην πίστη. 

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: π. Σοφιανός Τσαντσαρίδης

Ο π. Σοφιανός ἔζησε ἀπό τό 1850 ἕως τό 1915 στόν συνοικισμό Βαρτάντων τῆς περιοχῆς Ἀργυρουπόλεως (πόλη τοῦ νομοῦ Τραπεζούντας καί ἕδρα τῆς ἐπαρχίας Χαλδίας, ἡ ὁποία Τουρκιστί ὀνομάζεται Κιμισχανᾶ ἤ Γκιουμούς χανέ καί εἶναι στόν νότιο Πόντο). Γεννήθηκε καί ἀνατράφηκε μέσα σέ ἱερατική οἰκογένεια, τῆς ὁποίας τό γενεαλογικό δέντρο ἀπό πατέρα ἀριθμοῦσε πρός τά πίσω 16 γενιές ἱερέων, μέ τόν ἴδιο νά ἀποτελῆ τόν 17ο. Οἱ χρόνοι ἦταν δύσκολοι γιά τήν ἐπιβίωση τῶν χριστιανῶν ἀνάμεσα σέ μουσουλμανικό στοιχεῖο, πού ἦταν μέν σέ γειτονικά χωριά, ἀλλά περιέβαλλε τήν χριστιανική κοινότητα. Ὑπῆρχαν περιπτώσεις ἀπό μικροαφορμές νά ἐπιτίθενται οἱ Τοῦρκοι στούς Χριστιανούς, νά ἁρπάζουν τά περιουσιακά τους στοιχεῖα καί νά τούς ἀφήνουν μέσα στήν φτώχεια.

Γιά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς ἐνορίας, ὕστερα ἀπό ληστρικές ἐπιθέσεις τῶν Τούρκων, ὁ π. Σοφιανός ἐργαζόταν γιά νά τονώση τό ἠθικό τῶν ἀνθρώπων βοηθούμενος ἀπό τήν νύφη του Σοφία, σύζυγο τοῦ γυιοῦ του Μιχαήλ. Ἐκτός ἀπό τόν γυιό του Μιχαήλ εἶχε ἀκόμα τρεῖς θυγατέρες. Ὁ ἴδιος ἦταν πολύ ἐργατικός, χωρίς νά παραμελῆ τά ἱερατικά του καθήκοντα. Γι᾿ αὐτόν προεῖχε πρῶτα ἡ ὑπηρεσία στήν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Θεοδώρων καί ἔπειτα, κατά τόν ἐλεύθερο χρόνο του, ἐργαζόταν στά κτήματα, τήν κτηνοτροφία καί τήν μελισσοκομία.

Ἀπό τούς καρπούς τῶν κτημάτων καί τόν τρύγο τῶν μελισσῶν ἔδινε ὡς εὐλογία σέ ἀνθρώπους, σέ οἰκογένειες, πού στεροῦνταν τά ἀπαραίτητα ἀγαθά. Τίς ἐλεημοσύνες δέν τίς ἔκανε ὁ ἴδιος, ἀλλά ἔστελνε κατά τίς βραδινές ὧρες τήν νύφη του. Ὅσες πάλι φορές χρειαζόταν νά συμβάλη καί ὁ ἴδιος προσωπικά, κατά τίς βραδινές ὧρες, ἄφηνε τίς εὐλογίες μπροστά στά σπίτια τῶν ἀνθρώπων πού εἶχαν ἀνάγκη καί ἔφευγε. Οἱ ἄνθρωποι πολλές φορές ἀναρωτιοῦνταν ποιός νά εἶναι αὐτός ὁ νυχτερινός ἐπισκέπτης πού ἔρχεται νά ἀνακουφίση τήν ἀνέχειά τους. Κάποια φορά κρύφτηκαν καί συνέλαβαν τόν «δράστη» ἱερέα Σοφιανό. Ἀπό αὐτό ἀποκτοῦσε μεγαλύτερο κῦρος καί τόν σέβονταν περισσότερο οἱ Χριστιανοί, ἀκόμα καί οἱ Τοῦρκοι.

Ἅγιος Πορφύριος: «Κάνε αὐτά πού μᾶς λέγει ὁ Χριστός, καί τά προβλήματά σου θά πᾶνε καλά»

~ Μία μέρα, που βρισκόμουν στο κελί του και κουβεντιάζαμε, άκουγα να ηχεί διαρκώς το τηλέφωνο, χωρίς ο Γέροντας να το σηκώνει το ακουστικό.

Κάποια στιγμή όμως, μου είπε :

«Σε παρακαλώ σήκωσέ το και ρώτησε, ποιός είναι και τί θέλει» .

Ήταν μία κυρία, από κάποια πόλη της Βορείου Ελλάδος και έλεγε, πως ήταν ανάγκη να μιλήσει με το Γέροντα. Εκείνος απάντησε :

«Πες της, δεν μπορώ τώρα, έχω πολύ κόσμο που περιμένει, ας πάρει το βράδυ».

Το διαβίβασα. Η κυρία παρεκάλεσε να πώ στο Γέροντα, ότι τον παρακαλεί πολύ να προσευχηθεί για ένα σοβαρό και επείγον οικογενειακό της πρόβλημα. Όταν το άκουσε ο Γέροντας, μου είπε να τη διαβεβαιώσω ότι προσεύχεται. Εκείνη επανέλαβε το επείγον του προβλήματος.

Τότε ο Γέροντας μου λέει:

«Δώσε μου το τηλέφωνο».

Και, ανοίγοντας τη συσκευή, έτσι που να ακούω το διάλογο, της είπε :

Καταδικάζεται ἡ περιφορά ἐπιταφίου, ἀλλά ἐπιτρέπεται ὁ… θαυμασμός σιντριβανιῶν!

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Πήρε και πάλι μπρος η αμερόληπτη δικαιοσύνη.

Καταδίκη τεσσάρων ατόμων σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών στον καθένα και χρηματικό πρόστιμο 600 ευρώ στους τρεις από τους τέσσερις, για… απαγορευμένη περιφορά Επιταφίου στη Ρόδο, κατά τη διάρκεια της περιόδου του lockdown.

Μάλιστα ένας από τους κατηγορούμενος είναι ιδιοκτήτης τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού και καταδικάστηκε για «διέγερση σε ανυπακοή»…

Σας θυμίζει κάτι αυτός ο συγκεκριμένος λόγος δίωξης;

Μήπως κάποιο ραδιοφωνικό μήνυμα που ακούστηκε το… 1973;

Εδώ… Επιτάφιος!

Εδώ… Επιτάφιος!

Σε περίοδο ειρήνης το σφυρί του Δικαστή είναι ισχυρότερο και από μία… ίλη τεθωρακισμένων!

Πρώτα αντιγράφουν νόμους της Χούντας για να περάσουν την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και τώρα έχουμε και καταδίκες ραδιοφωνικών παραγωγών για διέγερση σε ανυπακοή.

Και όλο αυτό έγινε για κάποια άτομα που… τόλμησαν να περιφέρουν τον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή.

Μετά τη ποινική διερεύνηση του κράτους για τους θρησκευτικούς γάμους και τις βαπτίσεις που έλαβαν χώρα κατά τη περίοδο της καραντίνας, έχουμε πλέον και την πρώτη επίσημη καταδίκη χριστιανών που απλά ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα!

Ασφαλώς οι (επιβεβαιωμένοι) γάμοι και τελετές που έγιναν σε ισλαμικά τεμένη ή σε άλλες θρησκείες/δόγματα κατά την ίδια περίοδο, δεν έτυχαν ίδιας μεταχείρισης, αφού το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν ασχολήθηκε καν με άλλες θρησκευτικές «παραβάσεις», πλην αυτών της ορθόδοξης εκκλησίας!

Ἡ πατρίδα μας ἐμφανίζεται σοφή ἤ ἄσοφη; Μορφές ὑπερηφανείας.π Αθανασίου Μυτιληναίου

Ομιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.Σοφία Σειράχ 10, 25 -26' ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 26-07-88
https://www.youtube.com/watch?v=JkzFwaSXdzQ

Τά ὅπλα μας ἐνάντια στόν φόβο (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Και ποιήσετε πάντα τα δικαιώματά μου και πάσας τας κρίσεις μου και φυλάξεσθε και ποιήσετε αυτά και κατοικήσετε επί της γης πεποιθότες» (Λευϊτικόν ΚΕ΄25,18,26,5)

Γιά ποιό λόγο όλοι οι λαοί είναι φοβισμένοι; Τι φοβούνται οι λαοί στη γη; Τι φοβάται ο άνθρωπος στην γη; Ο ένας λαός φοβάται τον άλλο λαό, τρέμει ο ένας λαός τον άλλο λαό.

Ο άνθρωπος φοβάται τον άλλο άνθρωπο, τρέμει ο ένας άνθρωπος από τον άλλο άνθρωπο.

Και ο προπάτορας όλων των ανθρώπων ο Αδάμ φοβήθηκε στον παράδεισο.

Ο φόβος κυρίευσε τον Αδάμ μέσα στον παράδεισο. Πώς λοιπόν να μην κυριεύσει ο φόβος τους απογόνους του Αδάμ που είναι εξόριστοι από τον παράδεισο;

Όταν ο Αδάμ με την γυναίκα του παράκουσαν την εντολή του Θεού, παρέβησαν τον νόμο της υπακοής εκρύβησαν από προσώπου Κυρίου του Θεού (Μωυσής Γ΄, 8). Κρύφτηκαν ανάμεσα στα δέντρα του Παραδείσου, κρύφτηκαν στο δάσος, όπως η στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, όταν νιώθει κίνδυνο από τον κυνηγό.

Άκουσα την φωνή Σου και φοβήθηκα, είπε ο Αδάμ στον Θεό, όταν τον ρώτησε ο Θεός: Πού είσαι;

Και έτσι συμβαίνει μέχρι σήμερα με την γενιά του Αδάμ. Όταν το παιδί υπακούει στην εντολή του γονέα του, χαίρεται ακούγοντας τη φωνή του και χαρούμενο εμφανίζεται ενώπιόν του. Όταν όμως παραβιάζει την εντολή του γονέα του, φοβάται σαν ακούσει την φωνή του, φεύγει τρέχοντας μπροστά από το πρόσωπό του, κρύβεται στα έπιπλα του σπιτιού, είτε στο δάσος, και ψάχνει καταφύγιο σε κάτι πιό παράλογο από τον γονέα του. Και όταν η αγάπη του γονέα φανερωθεί με τη φωνή: Πού είσαι; Το παιδί, που έκανε αταξία, και σήμερα απαντάει το ίδιο που απάντησε ο Αδάμ στον Θεό: «Άκουσα την φωνή σου και φοβήθηκα»!

Σ’ αυτό το σημείο αγγίζουμε το θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης και το θεμέλιο της σχέσης του ανθρώπου προς τον Θεό, τον Σωτήρα. Και τα δύο αυτά συναντιούνται. Και τα δύο αυτά συναντιούνται στην αγάπη: Όποιος αγαπάει δεν φοβάται.

Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο.

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς συχνῆς Μεταλήψεως Δ΄, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς συχνῆς Μεταλήψεως Δ΄, 3 7 2020, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Τύπος τοῦ Γνήσιου Ἱερέα κατά τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς

* ...τον γνήσιο ιερέα δεν θα πρέπει να σκανδαλί­ζουν μήτε οι κακοί ιερείς μα μήτε και οι κακοί αρχιε­ρείς. Αυτός πάντοτε ατενίζει πάνω από αυτούς, πάντο­τε προσβλέπει προς τούς αγίους ιερείς και αρχιερείς. Βλέπει τον ιερό Χρυσόστομο, τον άγιο Σάββα, τον ιερομάρτυρα διάκονο Αββακούμ και πλήθος άλλων α­γίων.

Προς αυτούς αναφέρεται ολόψυχα, αυτούς θαυ­μάζει και από αυτούς χειραγωγείται. Και εκείνοι; Ε­κείνοι όλοι τους είναι ολοζώντανοι και σήμερα μέσα στην Εκκλησία, όπως ήταν χθες μα και πριν από χί­λια χρόνια.

Ζώντες όλοι οι άγιοι Απόστολοι, ζώντες όλοι οι άγιοι Μάρτυρες, ζώντες όλοι οι άγιοι Πατέρες, οι ά­γιοι Ομολογητές και καθημερινά συλλειτουργούν μα­ζί με μας τούς αναξίους λειτουργούς του Θεού στη Θεία Λειτουργία. Δεν είμαστε λοιπόν ισχυρότεροι και πιο δυνατοί από κάθε θάνατο, από κάθε κακό και από κάθε αμαρτία; Μπορούμε τάχα να βρούμε αφορμή για απογοήτευση μέσα στην ιερατική μας κλήση; Ακόμα και εκείνη ή διακονία των Αγγέλων, δεν είναι ανώτε­ρη από την διακονία των ιερέων! Ο ιερέας έχει θεϊκή εξουσία επί παραδείσου και κολάσεως, επί ζωής και θανάτου, επί αθανασίας και αιωνιότητος.

Εσύ, αγαπητέ μου, σαν να αμφέβαλες προς στιγ­μήν για όλα αυτά και το πνεύμα σου κλονίστηκε. Ψη­λά το κεφάλι! Γιατί κανένας μέσα στο ανθρώπινο γέ­νος δεν έχει αυτό πού ό ιερέας του Χριστού κατέχει. Το σημαντικό είναι: στερεώσου με πίστη, προσευχή και αγάπη στον θαυμαστό Κύριο, στον γλυκύτατο Κύριο και κάθε θάνατος θα φύγει μακριά σου, πολύ δε περισσότερο, ή απόγνωση και τα τέκνα εκείνης.

Μή καυχᾶσαι ἐάν τά παιδιά σου ἔχουν κοσμικές ἐπιτυχίες, ἐνῶ εἶναι ἀσεβῆ.Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Μή καυχᾶσαι ἐάν τά παιδιά σου ἔχουν κοσμικές ἐπιτυχίες, ἐνῶ εἶναι ἀσεβῆ.
https://www.youtube.com/watch?v=28LJkx7sgsI&app=desktop

Μνήμη Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Μνήμη Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης - Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος

https://www.youtube.com/watch?v=nkN2zIPY3BI

Εἴστε συνυπεύθυνοι! Οἱ Ἅγιοι σᾶς προειδοποιοῦν...

«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων.

Ἑμεῖς τήν Ἁγία Γραφή οὔτε ἀπό μέσα τήν ξέρουμε!

Έρχονται οι αιρετικοί που γνωρίζουν την Αγία Γραφή από έξω και ανακατωτά για να μας πλανέψουν, γιατί εμείς την Αγία Γραφή ούτε από μέσα την ξέρουμε! 

Δεν μπορεί κανείς να κάνει αντιαιρετικό αγώνα, εάν δεν γνωρίζει καλά την Αγία Γραφή.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας 

6 Ἰουλίου. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σισώη τοῦ Μεγάλου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀρχίππου, Φιλήμονος καί Ὀνησίμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ιβ΄ 4-5, 15-21).

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 4 - 5

⁴ καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, ⁵ οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 15 - 21

¹⁵ χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. ¹⁶ τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς. ¹⁷ μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· ¹⁸ εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. ¹⁹ μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. ²⁰ ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. ²¹ μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.