ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022
Ἄς ἑτοιμαζόμαστε γιά τό μαρτύριο, Μνήμη Μεγαλομάρτυρος Αίκατερίνης, Ἁρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἄς ἑτοιμαζόμαστε γιά τό μαρτύριο-Ἀγιου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Μνήμη Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Αίκατερίνης 25-11-2022, Ἁρχ. Σάββα Ἁγιορείτου,
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,
καί τό νέο ἱστολόγιο
Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_6. Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 24-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,
καί τό νέο ἱστολόγιο
Ἐπικήδειος προσφώνηση στήν ἀδελφή Ἰωσηφία Μοναχή, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ στήν ἀδελφή Ἰωσηφία Μοναχή, 25-11-2022,
Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
καί τό νέο ἱστολόγιο
Οὐκ ἀπέθανε ἀλλά καθεύδει-Μοναχή Ἰωσηφία, Ἀρχ. Σἀββα Ἁγιορείτου
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ_Οὐκ ἀπέθανε ἀλλά καθεύδει-Μοναχή Ἰωσηφία, 25-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
καί τό νέο ἱστολόγιο
Ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,
καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Ἔχει κάποια σχέση ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τό Κοράνι; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ_Ἔχει κάποια σχέση ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τό Κοράνι; , Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο
«Καλά, ἐσύ δέν ξέρεις ὅτι,ἄν ὁ Θεός δέν ἐλεήσει ἐμένα,δέν ἐλεεῖ οὔτε ἐσένα; Δέν ξέρεις ὅτι ἐσύ καί ἐγώ εἴμαστε ἕνα;»
Συχνά οι προσκυνητές ζητούσαν από το Γέροντα Πορφύριο να προσευχηθεί για εκείνους και για αγαπημένα τους πρόσωπα και πάντοτε ο Γέροντας υποσχόταν πως θα το πράξει.Μου γεννήθηκε η απορία:
Πώς μπορεί ο Γέροντας να θυμάται εκατοντάδες ονόματα;
Μιά μέρα που μιλούσαμε για την προσευχή, στρέφεται ξαφνικά και μου λέει:
«Θα με ρωτήσεις ίσως, πώς θυμάμαι στην προσευχή μου τόσα ονόματα.Εγώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και αδύνατος.Λέω, Κύριε, ελέησον το Γιώργο, το Νίκο, τη Μαρία, την Κατερίνα– όσα ονόματα θυμάμαι –και όλους όσους μου παρήγγειλαν να προσεύχομαι γι’ αυτούςκαι ξέχασα τα ονόματά τους.
Κι ο Θεός, επειδή δεν είναι πατήρ Πορφύριος να ξεχνά, αλλά θυμάται όλα τα ονόματα, αμέσως έρχεται και ελεεί όλους«.
Θαύμασα τη θεία φώτισή του και ρώτησα:
«Και τί λέτε, Γέροντα, για όλους αυτούς τους ανθρώπους στην προσευχή σας;»
Κι ο Γέροντας με τον φυσικό τρόπο: «Ε,να!Λέω πρώτα, Κύριε Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με».
«Ελέησόν με, λέτε; Μα αυτοί σας ζήτησαν να προσευχηθείτε για κείνους, όχι για τον εαυτό σας», αντέτεινα με απορία.
Κι ο Γέροντας, για άλλη μιά φορά, με κατάλαβε εξ απροόπτου, λέγοντας:
Ὁ ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης
Ο όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης γεννήθηκε γύρω στα 780/790 στην Ειρηνούπολη της Ισαυρικής Δεκαπόλεως. Οι γονείς του ενδιαφέρθηκαν για την πρώτη του μόρφωση και η ευλαβής μητέρα του τον καθοδήγησε στον δρόμο της ευσεβείας.
Από πολύ μικρός έμαθε περίπλοκες χειρωνακτικές τέχνες. Λαχταρούσε όμως κυρίως την προσευχή και του άρεσε να βρίσκεται με τις ώρες μέσα στην εκκλησία. Ήταν εγκρατής στις τροφές και ντυνόταν με ευτελή και τραχιά ενδύματα.
Όταν έφθασε στη νεανική ηλικία, οι γονείς του τον πίεζαν να παντρευτεί. Οργάνωσαν μάλιστα και τα σχετικά με τη μνηστεία του. Εκείνος τους ξέφυγε και εντάχθηκε σε κάποια μοναχική συνοδία της περιοχής. Τον βρήκε όμως η μητέρα του (ο πατέρας του είχε εν τω μεταξύ πεθάνει) και του ζήτησε να φύγει από τη συνοδία εκείνη και να πάει στο μοναστήρι στο οποίο είχε ήδη καρεί μοναχός ο αδελφός του. Ο όσιος Γρηγόριος υπήκουσε στη μητέρα του.
Όμως ο ηγούμενος της μονής του αδελφού του διατηρούσε κοινωνία με τους εικονομάχους (βρισκόμαστε στις αρχές της δεύτερης περιόδου της εικονομαχίας [813–843]) και, επειδή ο όσιος τον ήλεγξε για τα αιρετικά του φρονήματα, εκείνος τον κακοποίησε. Τότε ο όσιος κατέφυγε σε κάποιον συγγενή του αρχιμανδρίτη Συμεών, υπεύθυνο των μονών της περιοχής της Δεκαπόλεως, ο οποίος και τον έκανε μοναχό.
Δεκατέσσερα χρόνια έμεινε στο μοναστήρι του θείου του, αλλά τον είλκυε πλέον η αυστηρότερη άσκηση. Με την ευλογία του Συμεών κλείσθηκε σ’ ένα απόκρημνο σπήλαιο, στο οποίο σύχναζε πλήθος δαιμόνων οι οποίοι τον ταλαιπώρησαν πάρα πολύ με τις ασταμάτητες και πανούργες προσβολές τους. Η πλούσια όμως παρηγορία της Χάριτος του Θεού τον πλημμύριζε με χαρά.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ὁ Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΦΩΣΤΙΝΗΣ
Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής
Η πρώτη συνάντησή τους
Όπως μαρτυρεί ο ίδιος ο μακαριστός Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης, τον Άγιο Νεκτάριο τον γνώρισε για πρώτη φορά το 1908. Ο Παντελεήμων Φωστίνης υπήρξε αριστούχος απόφοιτος του Γυμνασίου Πειραιώς και το 1907 γράφθηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ηλικία 19 ετών. Δεν ευτύχησε να μαθητεύσει στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και να έχει ως Σχολάρχη και καθηγητή τον Άγιο Νεκτάριο. Συνεπώς μέχρι το 1908 δεν γνώριζε προσωπικά τον Άγιο.
Ήταν όμως τόσο επαινετικά και γεμάτα θαυμασμό για το πρόσωπό του παλιού τους Σχολάρχη τα λόγια των συμφοιτητών του – που υπήρξαν απόφοιτοι της Ριζαρείου – που του προξένησαν βαθιά εντύπωση. Όπως γράφει ο ίδιος ο Φωστίνης, οι συμφοιτητές του αυτοί «μιλούσαν με πολύ σεβασμό και αγάπη πολλή για το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πενταπόλεως Νεκτάριο Κεφαλά … και τον ησθάνοντο σαν πατέρα τους»1. Μεταξύ των συμφοιτητών του Παντελεήμονα, που ήταν απόφοιτοι της Ριζαρείου2, ήταν και ο φίλος του ο Χρίστος Χατζής, ο μετέπειτα Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Χριστόφορος, ο οποίος σεβόταν και εκτιμούσε τον παλιό καθηγητή του Νεκτάριο Κεφαλά. Αλλά και ο Άγιος τον αγαπούσε, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από αφιέρωση ενός βιβλίου του, που του είχε χαρίσει. «Τω αγαπητώ μου μαθητή και Αρχιμανδρίτη κυρίω Χριστοφόρω Χατζή εις ένδειξιν αγάπης και τιμής. Εν Αιγίνη τη 14 Ιουλίου 1919»3.
Σιγά σιγά λοιπόν φούντωσε μέσα του η επιθυμία να γνωρίσει από κοντά το πρόσωπο, που με τόσο δέος, αλλά και ανυπόκριτο θαυμασμό ανέφεραν συχνά στις συζητήσεις τους τόσοι συνομήλικοί του. Μία ημέρα4 έλαβαν το θάρρος, εκείνος και ο φίλος του και συμφοιτητής του Χρίστος Χατζής, να επισκεφθούν στο γραφείο του στη Ριζάρειο5 τον Άγιο Νεκτάριο. Προσηνής και καταδεκτικός, όπως ήταν πάντοτε ο Άγιος, παρά τον φόρτο των εργασιών του, τους καλοδέχθηκε με αγάπη. «Καλό στα παιδιά», είπε και «ένα γλυκό, στοργικό χαμόγελο άνθισε στα χείλη του»6. Αν και ο ίδιος τότε ήταν Μητροπολίτης και Διευθυντής μίας ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής και συγγραφέας τόσων θεολογικών συγγραμμάτων, δεν είχε κανένα ίχνος εγωισμού και επάρσεως. Όχι μόνο υποδέχθηκε με ανεπιτήδευτη απλότητα και πατρική αγάπη τούς δύο άσημους πρωτοετείς φοιτητές, αλλά και, όπως θυμάται σχεδόν μισό αιώνα μετά ο Παντελεήμων : «μας έδωσε θέσι κοντά του».
Ο Άγιος Νεκτάριος σαν ολόλαμπρος ήλιος θέρμαινε και φώτιζε όσους καλοπροαίρετους βρίσκονταν στο πέρασμα του με την αγιότητα, με την οποία τον είχε χαριτώσει ο Κύριός μας. Ο μακαριστός Παντελεήμων, αν και έβλεπε για πρώτη φορά το πρόσωπο του Αγίου αυτού ανθρώπου και ο ίδιος δεν τον είχε συναναστραφεί ποτέ, ούτε τον είχε ακούσει να διδάσκει, εντυπωσιάσθηκε και πραγματικά σαγηνεύθηκε από την αγιότητα του οικοδεσπότη τους. Έφθασε μία μόλις ώρα, όσο δηλαδή κράτησε η επίσκεψη στο γραφείο του Διευθυντού της Ριζαρείου, ώστε να ομολογήσει ο Παντελεήμων: «Μού φάνηκε ότι τον γνώριζα πολλά χρόνια και τον αισθάνθηκα σαν πραγματικό μου πατέρα»7.
Η περίοδος από το 1908 έως το 1917
Ο Άγιος Νεκτάριος στη ζωή του υπήρξε η πλήρης εφαρμογή και επαλήθευση των λόγων του Κυρίου: «Υμείς εστε το φως του κόσμου. Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη»8. Παρά την ταπείνωσή του και την αποφυγή της αυτοπροβολής του, ο ίδιος ο Κύριος τον τοποθέτησε ως αναμμένο λύχνο στον λυχνοστάτη9, προκειμένου να φωτίζει τα βήματα των συνανθρώπων του προς την Εκκλησία και τη σωτηρία. Η πολύπλευρη και αγιασμένη προσφορά του Αγίου Νεκταρίου προς την Εκκλησία και το Ελληνικό Έθνος υπήρξε από τις πλέον εκλεκτές κατά τον 20ο αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος υπήρξε άοκνος εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου. Οι αρετές, η ποιμαντική δράση, οι ασκητικοί αγώνες, η ευφράδεια, η πολυμάθειά, το συγγραφικό έργο του, μας φέρνουν στη μνήμη μορφές παλαιοτέρων Πατέρων της Εκκλησίας.
Παντοῦ μποροῦμε νά σωθοῦμε, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»[1]. Ἔτσι ὑποδέχτηκαν τόν Κύριο οἱ Ἰουδαῖοι στά Ἱεροσόλυμα. Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ὅμως, οἱ ἴδιοι αὐτοί ἄνθρωποι ἐφώναξαν «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον Αὐτόν»[2]. Καί αὐτό διότι δέν ὑπῆρχε πραγματικός ἁγιασμός καί πραγματική ἀρετή. Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δέν ἔχει καθαριστεῖ ἀπό τά πάθη του, εἶναι ἀσταθής, γιατί εἶναι ὑπερήφανος. Καί βεβαίως «παντοῦ κανείς μπορεῖ νά ἁγιάσει», ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, εἴτε εἶναι στήν πόλη εἴτε εἶναι στήν ἔρημο. Ἀλλά χρειάζεται προσπάθεια, αὐταπάρνηση, ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος καί ἀπόφαση νά πεθάνει κανείς παρά νά ἁμαρτήσει πάλι. «Εἶναι μεγάλη τέχνη», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «νά τά καταφέρετε νά ἁγιαστεῖ ἡ ψυχή σας. Παντοῦ μπορεῖ νά ἁγιάσει κανείς, καί στήν Ὁμόνοια μπορεῖ νά ἁγιάσει, ἄν τό θέλει»[3]. Ἐννοεῖ ὁ Ἅγιος καί στό πιό ἁμαρτωλό τόπο. Ὄχι γιατί ὁ τόπος καθεαυτό εἶναι ἁμαρτωλός, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι τόν καθιστοῦν ἁμαρτωλό, δηλαδή τά ἁμαρτωλά ἔργα τῶν ἀνθρώπων μᾶς κάνουν νά ὀνομάσουμε ἕναν τόπο ἁμαρτωλό. Ἀλλά ὁ τόπος εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἶναι πού εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί κατά κάποιο τρόπο μολύνουμε τόν τόπο ὅπου ἁμαρτάνουμε.
«Στήν ἐργασία σας, ὅποια καί ἄν εἶναι», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «μπορεῖτε νά γίνετε ἅγιοι, μέ τήν πραότητα, τήν ὑπομονή, τήν ἀγάπη». Γιατί ἡ κάθε ἐργασία δίνει εὐκαιρίες ὑπομονῆς, εὐκαιρίες πραότητας, εὐκαιρίες ἀγάπης πρός τόν πλησίον. «Νά βάζετε κάθε μέρα», λέει ὁ Ὅσιος, «νέα σειρά, νέα διάθεση, μέ ἐνθουσιασμό καί ἀγάπη, προσευχή καί σιωπή. Ὄχι νά ἔχετε ἄγχος καί νά σᾶς πονάει τό στῆθος». Ἐννοεῖ ὁ Ἅγιος νά ἀγωνιζόμαστε ἀλλά χωρίς ἐγωισμό, ταπεινά, ἡσυχαστικά, ἥσυχα, χωρίς νά ἔχουμε διάθεση προβολῆς ἤ ἀνταγωνισμοῦ ἤ ζήλειας ἤ φθόνου. «Συμβαίνει γιά παράδειγμα», λέει ὁ Ἅγιος «νά σᾶς ἀναθέτουν ἐργασίες πέρα τῶν ὁρίων τῶν καθηκόντων σας. Δέν εἶναι σωστό νά ἀντιδρᾶτε, ἤ νά ἐκνευρίζεστε καί νά διαμαρτύρεστε[4]. Δηλαδή, συμβαίνει πολλές φορές, νά ἀδικεῖται ὁ ἄνθρωπος καί μάλιστα στό ἐργασιακό περιβάλλον. Δέν θά πρέπει νά ἀντιδρᾶ ὑπερήφανα, νά ἐκνευρίζεται, νά διαμαρτύρεται. «Αὐτές οἱ ταραχές φέρνουν κακό στόν ἄνθρωπο. Νά τά θεωρεῖτε ὅλα», λέει ὁ Ὅσιος, «σάν εὐκαιρίες ἁγιασμοῦ.
Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Προς Γαλάτας, κεφάλαιο Γ΄, εδάφια 23-29 και κεφάλαιο Δ΄, εδάφια 1-4
Κεφ.Γ΄ 23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. 24 Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· 25 ᾿Ελθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. 26 Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· 27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. 28 Οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. 29 Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
Κεφ. Δ΄ 1 Λέγω δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
Κεφ. Γ΄ 23 Προτού όμως έλθει η νέα αυτή κατάσταση, στην οποία ισχύει πλέον η πίστη, ο μωσαϊκός νόμος μάς φρουρούσε κλεισμένους καλά, σαν να ήμασταν μέσα σε κάποιο φρούριο˙ για να καταφύγουμε έτσι στην πίστη που έμελλε να αποκαλυφθεί μετά από καιρό. 24 Συνεπώς ο μωσαϊκός νόμος έγινε παιδαγωγός μας και μας προετοίμαζε να ποθήσουμε και να γνωρίσουμε τον Χριστό, για να λάβουμε τη δικαίωση και τη σωτηρία από την πίστη μας σ’ Αυτόν. 25 Όταν λοιπόν ήλθε η νέα κατάσταση, στην οποία ισχύει η πίστη, δεν είμαστε πλέον κάτω από την παιδαγωγία του νόμου.
25 Νοεμβρίου. † Ἀπόδοσις τῶν Εἰσοδίων, Αἰκατερίνης τῆς μεγαλομάρτυρος (†313)· Μερκουρίου μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πέμ ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).
Γαλ. 3,23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.
Γαλ. 3,23 Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.
Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Τὰ περιττὰ καὶ τὸ ἀναγκαῖο
«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)
(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Θὰ σᾶς παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνετε ὑπομονὴ ν᾽ ἀκούσετε λίγα λόγια ἀπὸ ἕνα γέροντα ἐπίσκοπο σὲ πολὺ ἁπλῆ γλῶσσα, ἀλλ᾽ ἀπὸ μιὰ καρδιὰ ποὺ πιστεύει στὸ Θεό.
Ἔχω κάνει συμφωνία μέ τόν Θεό!(Ἅγ.Ἰάκωβος)
Έχω κάνει συμφωνία με τον Θεό:
«Εγώ να αδειάζω τις τσέπες μου κάνοντας ελεημοσύνη κι Αυτός να τις γεμίζει.» Εκείνος ουδέποτε παραβίασε την συμφωνία μας! Θα την παραβιάσω εγώ; Μη γένοιτο!
https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_682.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
